Η μνήμη του τιμάται στις 4 Νοεμβρίου.
Το παρακάτω κείμενο προέρχεται από το περιοδικό Προς τη Νίκη και μπορεί να διαβαστεί και από τα μεγαλύτερα παιδιά.
Νίκαια γύρω στά 1240 μ.Χ.
Ὁ Θεόδωρος, γιός τοῦ μεγάλου αὐτοκράτορα τῆς Νίκαιας Ἰωάννη Βατάτζη, ἑτοιμάζεται γιά τήν ἀγαπημένη του ἀσχολία: Κυνήγι μέ τούς φίλους. Φοράει τή χρυσοραμμένη ἀκριβή στολή του. Σίγουρα μέσα σ’ αὐτή ξεχωρίζει. Ὅπως πρέπει νά ξεχωρίζει ὁ διάδοχος τοῦ θρόνου.
Σήμερα γιορτάζει η ОСІА ΘΕΟΔΩΡΑ † 11 Μαρτίου 
Η καμπάνα του Μοναστηριού του Αγίου Γεωργίου κτυπά πένθιμα. Μέσα στο Καθολικό της μικρής Μονής πρόσωπα θλιμμένα, μάτια δακρυσμένα. Η Ηγουμένη και οι λιγοστές μοναχές της Μονής αποχαιρετούν την Μοναχή Ευγενία κτητόρισα της Μονής τους. Η μοναχή Ευγενία κοιμήθηκε την βροχερή μέρα της 11ης του Μαρτίου 1265.
«Θεοδώρας, της εν ευσεβώς τη μνήμη γενομένης αοιδίμου Δεσποίνης ημών, της διά του Θείου και Αγγελικού Σχήματος μετονομασθείς, Ευγενίας Μοναχής, Αιωνία η μνήμη». Συνοδικό με το οποίο η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη της Οσίας Θεοδώρας της Βασίλισσας, (μοναχή Ευγενία).
Βασίλισσα Θεοδώρα, Βασίλισσα του Δεσποτάτου της Ηπείρου και σύζυγος του Δεσπότη Μιχαήλ Β΄, του τρίτου κατά σειρά Δεσπότη του δημιουργηθέντος αμέσως μετά την κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από τους Φράγκους . Ο Μιχαήλ ο Α΄ είχε επιλέξει σαν πρωτεύουσα του Δεσποτάτου την Άρτα και σ’ αυτήν φτάνει ο νέος της Δεσπότης Μιχαήλ Β΄ με την νεαρή σύζυγό του Θεοδώρα Πετραλείφα στις αρχές της δεκαετίας του 1230.
“Η ζωή της μοιάζει με παραμύθι.Και θα είχε ξεχαστεί, όπως ξεχάστηκαν πολλές παραμυθένιες ζωές στο διάβα της ιστορίας. Όμως αυτή η πριγκίπισσα είχε κάτι αλλιώτικο από τους άλλους .Ήταν μιά πριγκίπισσα με μεγάλη καρδιά. Τόσο μεγάλη ήταν η καρδιά της, που χωρούσε όλους τους ανθρώπους μέσα της, και τους καλούς και τους κακούς.
Ήταν τόσο γερή και δυνατή, που κατάφερε να είναι ζωντανή ακόμα και σήμερα. Και έδωσε αίμα, για να έχουν ζωή οι κάτοικοι που έζησαν και ζουν σε αυτό τον τόπο. Τους κράτησε ανόθευτη την πίστη και ατόφια την Ελλάδα μέσα τους. Και αφού άντεξε τόσα χρόνια η καρδιά της ,σίγουρα ποτέ δεν θα πεθάνει. Γιατί ό,τι αντέχει στο χρόνο, είναι αυτό που κρατάει ζωντανό τον κόσμο”.
Η ταραχώδης και ρομαντική ιστορία μιάς Ελληνίδας, που από νωρίς αξιώθηκε να γίνει βασίλισσα του Δεσποτάτου της Ηπείρου και μετά από ποικίλες προσωπικές δοκιμασίες να αντέξει και να αναδειχθεί μοναχή και αγία της Εκκλησίας μας.
Αγία Θεοφανώ :η Θαυματουργή σύζυγος του βασιλιά Λέοντα του σοφού
διαβάστε για τον βίο (από ένα συγκινητικό κείμενο ) και για το άφθαρτο λείψανο της αγίας Θεοφανούς
Ο βίος της αγίας Θεοφανούς της Αυγούστας
862 μ.Χ και στον κόσμο έρχεται μια υπέροχη ύπαρξη. Η κορούλα του πατρίκιου Κωνσταντίνου και της Άννας, που κατοικούν στη Βασιλεύουσα πόλη, την Κωνσταντινούπολη.
εορτάζει στις 13 Αυγούστου
(η πολυκύμαντη ζωή της Αθηναΐδος: αρχικά ήταν ειδωλολάτρισσα. Έπειτα όμως ασπάστηκε το Χριστιανισμό,και έγινε σύζυγος του Θεοδοσίου του Β΄.Τελικά, λόγω συκοφαντιών, απομακρύνθηκε από τη βυζαντινή Αυλή… Ενώ έχασε την δόξα του θρόνου και κατηγορήθηκε αδίκως, με την ενάρετη ζωή της κέρδισε την αγιότητα…)
Η Ευδοκία (401 – 20 Οκτωβρίου 460) ήταν σύζυγος του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β´ του Μικρού (408-450).
Αρχικώς ονομαζόταν Αθηναΐς. Καταγόταν από την Αθήνα και ήταν κόρη του Λεοντίου, καθηγητή της ρητορικήςστην Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών. Η Αθηναΐς, όπως και ο πατέρας της, ήταν εθνική (ειδωλολάτρις) στο θρήσκευμα και έλαβε αξιόλογη μόρφωση, αφού είχε διδαχθεί τον Όμηρο, τους τραγικούς, το Λυσία και το Δημοσθένη,νεοπλατωνική φιλοσοφία, αστρονομία και γεωμετρία.
συνεχίστε την ανάγνωση πατώντας ΕΔΩ!
23 Ιουλίου:Mνήμη των Aγίων Mαρτύρων των υπό Bουλγάρων ποικίλοις τιμωριών τρόποις τελειωθέντων επί Nικηφόρου του βασιλέως.
![18[BUL]A](https://antexoume.files.wordpress.com/2015/07/18bula.jpg)
* Άνδρας δικαίους και τρόποις ου ποικίλους,
Άνδρες φονείς κτείνουσι ποικιλοτρόπως.
Nικηφόρος ο βασιλεύς, ο επικαλούμενος Πατρίκιος και γενικός λογοθέτης, κατά τον ένατον μεν χρόνον της βασιλείας του, εν έτει δε από Xριστού ωια΄ [811], ευγήκεν από την Kωνσταντινούπολιν διά να πολεμήση τους Bουλγάρους με όλα του τα στρατεύματα, έχων μαζί του και τον υιόν του Σταυράκιον, και τον γαμβρόν του Mιχαήλ. Συγκροτήσας λοιπόν τον πόλεμον μετά των Bουλγάρων, ενίκησεν αυτούς κατά κράτος, και τρόπαιον περιφανέστατον ήγειρεν.
Η αυτοκράτειρα Ελένη είναι η μετέπειτα μοναχή και αγία Υπομονή. Η μνήμη της Οσίας και Θεοφόρου μητρός ημών Υπομονής, τελείται τη 13η Μαρτίου και 29η Μαΐου.
Ο βίος της αγίας Υπομονής
Η Αγία Υπομονή, κατά κόσμον Ελένη Δραγάση, και αργότερα, ως σύζυγος του Μανουήλ Β’ Παλαιολόγου, «Ελένη η εν Χριστώ τω Θεώ αυγούστα και αυτοκρατόρισσα των Ρωμαίων η Παλαιολογίνα», ήταν θυγατέρα του Κωνσταντίνου Δραγάση, ενός από τους πολλούς ηγεμόνες – κληρονόμους του μεγάλου Σέρβου κράλη (=βασιλιά) Στεφάνου Δουσάν. Καταγόταν από βασιλική και ευλογημένη γενιά. Στους προγόνους της συγκαταλέγονται άνθρωποι που αγίασαν (όπως ο Στέφανος Νεμάνια, σέρβος βασιλέας και κτίτορας της Ιεράς Μονής Χιλανδαρίου του Αγίου Όρους = όσιος Συμεών ο Μυροβλύτης).
Η γέννησή της τοποθετείται στα αμέσως μετά τον θάνατο το Δουσάν χρόνια. Η ανατροφή, η μόρφωση, η αγωγή της, ήταν διαποτισμένα με ό,τι ανώτερο υπαγόρευε το βυζαντινό ιδεώδες, διότι οι Σέρβοι είχαν επηρεαστεί πολύ από τον βυζαντινό πολιτισμό. Ένοιωθε τον εαυτό της περισσότερο ταυτισμένο με τον πολιτισμό και κυρίως με την εθνική συνείδηση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.Κοντά σ’ αυτά και πάνω απ’ αυτά, γαλουχήθηκε με την πατροπαράδοτη στηνοικογένειά της, ακράδαντη ορθόδοξη πίστη στο Θεό. Αυτή η πίστη είναι που θα την οδηγεί, θα την φωτίζει, και θα την εμπνέει στην πολυτάραχη γεμάτη θλίψεις και δοκιμασίες ζωή της.
“Η ζωή της μοιάζει με παραμύθι.Και θα είχε ξεχαστεί, όπως ξεχάστηκαν πολλές παραμυθένιες ζωές στο διάβα της ιστορίας. Όμως αυτή η πριγκίπισσα είχε κάτι αλλιώτικο από τους άλλους .Ήταν μιά πριγκίπισσα με μεγάλη καρδιά. Τόσο μεγάλη ήταν η καρδιά της, που χωρούσε όλους τους ανθρώπους μέσα της, και τους καλούς και τους κακούς.
Ήταν τόσο γερή και δυνατή, που κατάφερε να είναι ζωντανή ακόμα και σήμερα. Και έδωσε αίμα, για να έχουν ζωή οι κάτοικοι που έζησαν και ζουν σε αυτό τον τόπο. Τους κράτησε ανόθευτη την πίστη και ατόφια την Ελλάδα μέσα τους. Και αφού άντεξε τόσα χρόνια η καρδιά της ,σίγουρα ποτέ δεν θα πεθάνει. Γιατί ό,τι αντέχει στο χρόνο, είναι αυτό που κρατάει ζωντανό τον κόσμο”.
Η ταραχώδης και ρομαντική ιστορία μιάς Ελληνίδας, που από νωρίς αξιώθηκε να γίνει βασίλισσα του Δεσποτάτου της Ηπείρου και μετά από ποικίλες προσωπικές δοκιμασίες να αντέξει και να αναδειχθεί μοναχή και αγία της Εκκλησίας μας.
Εορτάζουν στις 17 Φεβρουαρίου εκάστου έτους.
Αγιος Μαρκιανος Ο Βασιλιας (; – 457), Αγια Πουλχερια η Βασιλισσα (399 – 453)
Tον Mαρκιανόν Πουλχερίαν συνάμα,
Άζυγας ειπείν ουκ έχω ή συζύγους.
Βιογραφία
Η Αγία Πουλχερία γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 399 μ.Χ. και ήταν θυγατέρα των βασιλέων Αρκαδίου (395- 408 μ.Χ.) και Ευδοκίας και αδελφή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β’ του Μικρού (408 – 450 μ.Χ.). Το έτος 414 μ.Χ. η Πουλχερία αναγορεύθηκε Αυγούστα και ανέλαβε την εξουσία του κράτους. Ήταν ευσεβέστατη, πλήρης σωφροσύνης, χρηστότητος και σοφίας.
Όταν, κατά το έτος 429 μ.Χ., ο Πατριάρχης Νεστόριος (428 – 431 μ.Χ.) παρουσίασε τη γνωστή αίρεσή του, επικεφαλής των αντιπάλων του τάχθηκε ο Άγιος Κύριλλος, Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας (τιμάται 18 Ιανουαρίου και 9 Ιουνίου). Και ο μεν Θεοδόσιος, έχοντας ήδη αναλάβει την βασιλική αρχή, υποστήριζε τον αιρεσιάρχη Νεστόριο, ωθούμενος από τον Χρυσάφιο, η δε Πουλχερία ήταν με το μέρος του Αγίου Κυρίλλου και κατόρθωσε να πείσει τον αδελφό της να συγκαλέσει την Γ’ Οικουμενική Σύνοδο, που συνήλθε στη Χαλκηδόνα, το έτος 431 μ.Χ. και καταδίκασε τους αιρετικούς.
της Κατερίνας Νικολάουκαι της Ειρήνης Χρήστου
.
Οι ανακινητές της Εικονομαχίας κατηγόρησαν στη σύνοδο της Αγίας Σοφίας το 815 την αυτοκράτειρα Ειρήνη την Αθηναία, ότι το 787 αναστήλωσε τις εικόνες παρασυρμένη από γυναικεία «αφελότητα» (σ.1). Υποστήριξαν, δηλαδή, ότι η ενέργεια της αυτή οφειλόταν αποκλειστικά στην πνευματική αδυναμία των γυναικών να αντιληφθούν και να κατανοήσουν σημαντικά προβλήματα, όπως τα θεολογικά, επιδιώκοντας με τον τρόπο αυτό να αφαιρέσουν από την πράξη της Ειρήνης κάθε κύρος.
εορτάζει στις 13 Αυγούστου
(η πολυκύμαντη ζωή της Αθηναΐδος: αρχικά ήταν ειδωλολάτρισσα. Έπειτα όμως ασπάστηκε το Χριστιανισμό,και έγινε σύζυγος του Θεοδοσίου του Β΄.Τελικά, λόγω συκοφαντιών, απομακρύνθηκε από τη βυζαντινή Αυλή… Ενώ έχασε την δόξα του θρόνου και κατηγορήθηκε αδίκως, με την ενάρετη ζωή της κέρδισε την αγιότητα…)
Η Ευδοκία (401 – 20 Οκτωβρίου 460) ήταν σύζυγος του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β´ του Μικρού (408-450).
Αρχικώς ονομαζόταν Αθηναΐς. Καταγόταν από την Αθήνα και ήταν κόρη του Λεοντίου, καθηγητή της ρητορικήςστην Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών. Η Αθηναΐς, όπως και ο πατέρας της, ήταν εθνική (ειδωλολάτρις) στο θρήσκευμα και έλαβε αξιόλογη μόρφωση, αφού είχε διδαχθεί τον Όμηρο, τους τραγικούς, το Λυσία και το Δημοσθένη,νεοπλατωνική φιλοσοφία, αστρονομία και γεωμετρία.
συνεχίστε την ανάγνωση πατώντας ΕΔΩ!
23 Ιουλίου:Mνήμη των Aγίων Mαρτύρων των υπό Bουλγάρων ποικίλοις τιμωριών τρόποις τελειωθέντων επί Nικηφόρου του βασιλέως.
* Άνδρας δικαίους και τρόποις ου ποικίλους,
Άνδρες φονείς κτείνουσι ποικιλοτρόπως.
Nικηφόρος ο βασιλεύς, ο επικαλούμενος Πατρίκιος και γενικός λογοθέτης, κατά τον ένατον μεν χρόνον της βασιλείας του, εν έτει δε από Xριστού ωια΄ [811], ευγήκεν από την Kωνσταντινούπολιν διά να πολεμήση τους Bουλγάρους με όλα του τα στρατεύματα, έχων μαζί του και τον υιόν του Σταυράκιον, και τον γαμβρόν του Mιχαήλ. Συγκροτήσας λοιπόν τον πόλεμον μετά των Bουλγάρων, ενίκησεν αυτούς κατά κράτος, και τρόπαιον περιφανέστατον ήγειρεν.
Ο ΜΕΓΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
Και μόνο το όνομα Κωνσταντίνος ν’ ακουσθεί, συγκινεί κάθε χριστιανική καρδιά, όχι μόνο σήμερα αλλά από πολλά χρόνια πριν, διότι συνδέεται με τους θρύλους της φυλής, ότι “πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θάναι”. Συγκινεί, διότι ο πρώτος που έφερε το όνομα ο Κωνσταντίνος ο Α’ ο Μέγας, υπήρξε όχι μόνο ένας από τους μεγαλύτερους άνδρες της παγκόσμιας ιστορίας αλλά κάτι παραπάνω.Υπήρξε Άγιος.
Κι όταν ακούσουν την λέξη Άγιος, αρχίζουν να διαμαρτύρονται οι κράχτες της αθεΐας και της απιστίας.Είναι Άγιος;Στρατηγός, ναι είναι, Βασιλιάς και Αυτοκράτορας ναι. Μέγας ναι είναι, αλλά Άγιος; Όχι, δεν είναι Άγιος λένε. Γιατί δεν είναι Άγιος; Διότι, λένε, ότι ο Μ. Κωνσταντίνοςέκανε εγκλήματα, ότι σκότωσε τον γιο του τον Κρίσπο, ότι σκότωσε την δεύτερη γυναίκα του την Φαύστα, και συνεπώς δεν πρέπει να ονομάζεται Άγιος.***
Εορτάζει στις 12 Απριλίου εκάστου έτους.
Ῥίζης δυσώδους καρπὸς εὐώδης μάλα,
Ἀνθοῦσα σεμνὴ γῆς ἀπανθεῖ καὶ βίου.
Βιογραφία
Η Οσία Ανθούσα ήταν θυγατέρα του εικονομάχου βασιλιά Κωνσταντίνου του Κοπρώνυμου και της τρίτης συζύγου του Ευδοκίας. Γεννήθηκε μέσα στην ανακτορική δόξα και λαμπρότητα, αλλά αυτή ζήτησε άλλου την ευχαρίστηση και παρηγοριά της ψυχής της.
Μάταια ο βασιλιάς πατέρας της (741 – 775 μ.Χ.) θέλησε να την παντρέψει με νέο που είχε όλα τα πλεονεκτήματα του γένους, του κάλλους και του πλούτου. Αυτή έφερε στην καρδιά της βαθειά τη θλίψη, ότι ο πατέρας της ήταν εχθρός των εικόνων και δεν ήθελε σύζυγο που είχε τα ίδια φρονήματα μ’ αυτόν. Παρέμεινε λοιπόν άγαμη και χρησιμοποιούσε τον καιρό της σε έργα ελέους και φιλανθρωπίας.
“Η ζωή της μοιάζει με παραμύθι.Και θα είχε ξεχαστεί, όπως ξεχάστηκαν πολλές παραμυθένιες ζωές στο διάβα της ιστορίας. Όμως αυτή η πριγκίπισσα είχε κάτι αλλιώτικο από τους άλλους .Ήταν μιά πριγκίπισσα με μεγάλη καρδιά. Τόσο μεγάλη ήταν η καρδιά της, που χωρούσε όλους τους ανθρώπους μέσα της, και τους καλούς και τους κακούς.
Ήταν τόσο γερή και δυνατή, που κατάφερε να είναι ζωντανή ακόμα και σήμερα. Και έδωσε αίμα, για να έχουν ζωή οι κάτοικοι που έζησαν και ζουν σε αυτό τον τόπο. Τους κράτησε ανόθευτη την πίστη και ατόφια την Ελλάδα μέσα τους. Και αφού άντεξε τόσα χρόνια η καρδιά της ,σίγουρα ποτέ δεν θα πεθάνει. Γιατί ό,τι αντέχει στο χρόνο, είναι αυτό που κρατάει ζωντανό τον κόσμο”.
Η ταραχώδης και ρομαντική ιστορία μιάς Ελληνίδας, που από νωρίς αξιώθηκε να γίνει βασίλισσα του Δεσποτάτου της Ηπείρου και μετά από ποικίλες προσωπικές δοκιμασίες να αντέξει και να αναδειχθεί μοναχή και αγία της Εκκλησίας μας.
Mνήμη της ευσεβεστάτης βασιλίσσης Πλακίλλης, συζύγου γενομένης του ευσεβεστάτου βασιλέως Θεοδοσίου του μεγάλου.
μια βασίλισσα- καλός Σαμαρείτης…
.
Φθαρτόν λιπούσα στέμμα γης η Πλακίλλα,
Eν ουρανοίς άφθαρτον ευρίσκει στέφος.
* Aύτη, αγκαλά και ήτον γυνή του ευσεβεστάτου βασιλέως Θεοδοσίου του μεγάλου του εν έτει τοθ΄ [379] βασιλεύσαντος, και είχε την επί γης βασιλείαν, μόλον τούτο ηγάπα και επεθύμει να αποκτήση περισσότερον την Bασιλείαν των Oυρανών. Διότι δεν έκαμεν αυτήν να υπερηφανευθή, το ύψος της επιγείου βασιλείας οπού είχεν. Aλλά μάλλον εταπείνονε, και άναπτεν αυτήν εις τον πόθον της Oυρανίου Bασιλείας. Όσον γαρ μεγάλη ήτον η ευεργεσία, οπού εχάρισεν εις αυτήν ο Θεός, τόσον και αυτή έδειξε μεγάλην αγάπην εις τον ευεργέτην αυτής Θεόν.
23 Ιουλίου:Mνήμη των Aγίων Mαρτύρων των υπό Bουλγάρων ποικίλοις τιμωριών τρόποις τελειωθέντων επί Nικηφόρου του βασιλέως.
* Άνδρας δικαίους και τρόποις ου ποικίλους,
Άνδρες φονείς κτείνουσι ποικιλοτρόπως.
Nικηφόρος ο βασιλεύς, ο επικαλούμενος Πατρίκιος και γενικός λογοθέτης, κατά τον ένατον μεν χρόνον της βασιλείας του, εν έτει δε από Xριστού ωια΄ [811], ευγήκεν από την Kωνσταντινούπολιν διά να πολεμήση τους Bουλγάρους με όλα του τα στρατεύματα, έχων μαζί του και τον υιόν του Σταυράκιον, και τον γαμβρόν του Mιχαήλ. Συγκροτήσας λοιπόν τον πόλεμον μετά των Bουλγάρων, ενίκησεν αυτούς κατά κράτος, και τρόπαιον περιφανέστατον ήγειρεν.
“Αυτά τα κοσμοϊστορικά γεγονότα μας φέρνει στη μνήμη κάθε χρόνο η ακολουθία των Χαιρετισμών…….θυμίζοντας σε όλους ότι στις πιο απελπισμένες στιγμές, όταν δεν υπάρχει ανθρώπινη βοήθεια, ύστατη ελπίδα παραμένει ο Θεός, αρκεί να πιστέψουμε σε Αυτόν. Γι’ αυτό και ο Ελληνισμός που γνώρισε αυτοκράτορες σαν τον Ηράκλειο προσδοκά οι ηγέτες του να δείχνουν την ίδια ευσέβεια.”
Λίγες εκκλησιαστικές ακολουθίες παραμένουν τόσο βαθιά εντυπωμένες στους Ορθόδοξους Έλληνες όσο η ακολουθία των Χαιρετισμών. Συνυφασμένη με τον ερχομό της άνοιξης, το ευωδιαστό αεράκι από κάποιον γειτονικό κήπο, την αξεπέραστη μελωδία των ύμνων η οποία επηρέασε και την κοσμική ελληνική μουσική, η ακολουθία των Χαιρετισμών έρχεται να συνδέση την προσωπική χαρά για τη δυνατότητα της σωτηρίας με το συλλογικό ευχαριστήριο προς την Θεοτόκο.
εορτάζει στις 13 Αυγούστου
(η πολυκύμαντη ζωή της Αθηναΐδος: αρχικά ήταν ειδωλολάτρισσα. Έπειτα όμως ασπάστηκε το Χριστιανισμό,και έγινε σύζυγος του Θεοδοσίου του Β΄.Τελικά, λόγω συκοφαντιών, απομακρύνθηκε από τη βυζαντινή Αυλή… Ενώ έχασε την δόξα του θρόνου και κατηγορήθηκε αδίκως, με την ενάρετη ζωή της κέρδισε την αγιότητα…)
Η Ευδοκία (401 – 20 Οκτωβρίου 460) ήταν σύζυγος του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β´ του Μικρού (408-450).
Αρχικώς ονομαζόταν Αθηναΐς. Καταγόταν από την Αθήνα και ήταν κόρη του Λεοντίου, καθηγητή της ρητορικήςστην Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών. Η Αθηναΐς, όπως και ο πατέρας της, ήταν εθνική (ειδωλολάτρις) στο θρήσκευμα και έλαβε αξιόλογη μόρφωση, αφού είχε διδαχθεί τον Όμηρο, τους τραγικούς, το Λυσία και το Δημοσθένη,νεοπλατωνική φιλοσοφία, αστρονομία και γεωμετρία.
συνεχίστε την ανάγνωση πατώντας ΕΔΩ!
Αντέχουμε... 