Ελάτε να κάνετε οικογένειες

(Κώστας Γανωτής)

 

Βλέπω τους νέους να στέκονται μουδιασμένοι μπροστά στην κλήση να κάνουν οικογένεια. Ίσως λαχταρούν ν’ αγαπήσουν και φοβούνται. Μια κοπέλα εξομολογείται: «Λες του άλλου σ’ αγαπώ και φρικάρει». Ακούτε; Φρικάρει! Πώς μπόρεσε η αγάπη να συνδυαστεί με τη φρίκη!

Έτσι αρκούνται σε μια επιδερμική επισκόπηση και λογαριάζουν τις στιγμές (στιγμές!) ηδονής, που μπορούν ν’ αποσπάσουν. Κι ύστερα ν’ ακολουθεί η βασανιστική διάρκεια του τίποτα, του κενού της πλήξης, πρόξενου της κατάθλιψης.

Όλοι σχεδόν οι σημερινοί νέοι κατέχονται από τη θλίψη της αποτυχίας του έρωτα. Και η θλίψη γίνεται έκπληξη ύστερα από την τόση διαφήμιση του μόνου σχεδόν προϊόντος της απελευθέρωσης των ηθών, που επεδίωξε και πέτυχε ο σύγχρονος προοδευτισμός.

 

ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΖΕΥΓΑΡΙΟΥ

ποιοι είναι οι “εχθροί του ζευγαριού” και πώς μπορεί το ζευγάρι να τους νικήσει, ώστε να βιώσει την ευτυχία μέσα στον γάμο;…

Κωνσταντίνος Γανωτής

Η πιο τρυφερή και ευαίσθητη σχέση στη ζωή είναι η σχέση του ζευγαριού. Κι αυτή η σχέση έχει ένα στόχο που μπορεί κανείς να τον πει και προορισμό· ο προορισμός του είναι να γίνουν ένα σώμα με δύο πρόσωπα, δηλαδή να πραγματώσουν την τέλεια ψυχική και σωματική οντότητα “ασυγχύτως και αδιαιρέτως”, όπως λέμε για τα τρία πρόσωπα-υποστάσεις της Αγίας Τριάδας.

Και όσο τρυφερή, μεγαλειώδη, κεφαλαιώδους σημασίας για την πραγμάτωση του προορισμού για την ευτυχία του ανθρώπου είναι αυτή η σχέση, τόσο ευαίσθητη είναι σε εξωτερικούς αλλά και σε εσωτερικούς πειρασμούς. Βλέπομε άλλωστε πόσες αποτυχημένες απόπειρες κάνουν οι νέοι, για να πετύχουν μία καλή σχέση, πόσο βασανίζονται και πληγώνονται συχνά από τις αποτυχίες και διαψεύσεις· και η σχέση κινδυνεύει να διαφθαρεί και διαλύεται πολύ συχνά. Όλες αυτές τις δυσκολίες, εμπόδια, αντιπάλους του ζευγαριού στην πραγμάτωση του προορισμού του ας τα ονομάσουμε εχθρούς του ζευγαριού και πρώτα ας τους επισημάνουμε αυτούς τους εχθρούς.

 

“Η ΤΟΛΜΗ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΗΜΕΡΑ”

Γανωτής Κων/νος, φιλόλογος

Θέλω να μιλήσω στα παιδιά, δηλαδή στους νέους τους σημερινούς, να τους εκδηλώσω την ιδιαίτερη συγκίνηση που νιώθω όταν βλέπω νέα ζευγάρια να πηγαίνουν στην εκκλησία να παντρεύονται και λέγω: “για κοίταξε να δεις αυτά τα παιδιά, είναι πολύ ανώτερα στον ηρωισμό από εμάς του παλιού καιρού που δεν μπορούσαμε να πλησιάσουμε μία κοπέλα εάν δεν την παντρευόμασταν και ενώ η κοινωνία τους έχει δώσει μεγάλη άνεση παρ’ όλα αυτά έχουμε την τόλμη να κάνουνε όχι σχέση όπως λένε αλλά οικογένεια”. Λέω, “κοίταξε, να κάτι καινούριοι μάρτυρες της εποχής μας, ιδιότυποι. Πού να το φανταζόμασταν τον παλιό καιρό ότι το να κάνεις οικογένεια σήμερα είναι η αποδοχή ενός μαρτυρίου”.

Θα εξηγηθώ γιατί, λέω “ένας νέος σήμερα που ξεκινά να κάνει οικογένεια, τι πλάνο έχει μπροστά στα μάτια του για την ζωή μέσ’ την οποία μπαίνει, μέσ’ τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνει πλέον; Βέβαια έχει και χαρές η ζωή. Εντάξει”!