ένα ποίημα που “ανακάλυψα” στο βιβλίο “Γυναίκες του ΄21” της Κ. Ξηραδάκη και με συγκίνησε βαθειά…τότε που οι γυναίκες πολεμούσαν ανάμεσα στους άντρες και με απίστευτη αντρεία…τότε που η τιμή ήταν μέγιστη αξία….
το αναδημοσιεύω με την ευχή να μας προβληματίσει -διαβάστε το , κάτι έχει να μας πει…

.
Πενήντα παλληκάρια ένα κι ένα
που λες θεριά μανάδες τα γεννάνε
Σ’ τη ράχη του βουνού ταμπουρωμένα
Με πεντακόσους Τούρκους πολεμάνε.
.
Πρώτο τ’ ολόξανθο μας παλληκάρι
όλο φωτιά πηδά μέσ’ στα κοτρώνια
παίζει στο χέρι το σπαθί με χάρη
κι όπου χτυπά, χτυπά με καταφρόνια.
.
Συνέχεια →
Σᾶς ἄρεσε;
Μοῦ ἀρέσει Φόρτωση σὲ ἐξέλιξη...