Το στεφάνι των Ψαρών… : “Τω Δ. Σολωμώ οι Ψαριανοί ευγνωμονούντες”

Εκθέματα πολύτιμα από το Μουσείο Σολωμού , αναφερόμενα στην καταστροφή των Ψαρών και στον ποιητή Διονύσιο Σολωμό

κείμενο από το περιοδικό Προς τη Νίκη- αξίζει να το διαβάσουν και παιδιά

Ανεβήκαμε τίς σκάλες πού οδηγούν στόν επάνω όροφο τού Μουσείου σιωπηλοί καί σχεδόν άθόρυβα γιά τά πόδια πενήντα δεκαπεντάχρονων μαθητών.

Ηταν φυσικό ή εκδρομή μας στή Ζάκυνθο νά περιλαμβάνει καί τήν επίσκεψη στό Μουσείο Σολωμοϋ καί Επιφανών Ζακυνθίων.

Ό Σολωμός είναι ο άγαπημένος μου ποιητής, γι’ αύτό μέ ενδιαφέρον άρχισα νά περιεργάζομαι τά εκθέματα στήν Αίθουσα Σολωμου.

Προσωπογραφίες του ποιητή καί τών προσώπων της οίκογενείας του, δύο βιτρίνες μέ τά προσωπικά του βιβλία, τό μελανοδοχείο… τά χειρόγραφα μέ τίς πολλές διορθώσεις, άπόδειξη τής επιμονής του Σολωμου νά επιτύχει τήν τελειότερη μορφή στούς στίχους του.

η συνέχεια ΕΔΩ

“Η Ελληνίδα μητέρα” : ποίημα του Διονυσίου Σολωμού

Με την ευκαιρία της ημέρας μνήμης του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού, αναδημοσιεύουμε ένα από τα ποιήματά του που θεωρείται ιδιαίτερα συγκινητικό, καθώς αγγίζει την ψυχή της μάνας…και όπως σχολίασε κάποια αναγνώστρια: “Και πάλι έχουμε έρθει στα ίδια που καλούμαστε να ολοκληρώσουμε τον αγώνα του ’21! Αλλά αυτή τη φορά δεν καλούμαστε να θυσιάσουμε παλικάρια αλλά τη βόλεψή μας!”

Σε ρεαλιστικό επίπεδο η «Ελληνίδα μητέρα» έχει όλα τα χαρακτηριστικά της γυναίκας που γαλουχήθηκε με τις αξίες που συνιστούν την ελληνικότητα, μια δηλαδή ιδιότητα που ορίζει τον οικουμενικό άνθρωπο, μ’ άλλα λόγια τον Ελληνα. Διαθέτει λοιπόν συνείδηση της ιστορίας του έθνους της, δεν τρέφει καμία ψευδαίσθηση για τη μοίρα της και έχει πλήρη επίγνωση της αποστολής της. (στοιχεία από εδώ)

(αλλού , το ποίημα συναντάται με τον τίτλο:” Η Ελληνίδα μάνα“)

 

.

Κρέμεται το σπαθί κοντά στην κούνια σου, καλό μου,
αλλά το χέρι δεν είναι που το ’σφιγγε στη νίκη.

Μακρύς ο λάκκος π’ άνοιξε και κλει το γίγαντά μου.

Κάμπους, βουνά, χωρίς αυτόν μάχης καπνοί σκεπάζουν.

.

αλλ’ αυτό τώρα που κουνώ τ’ αμέριμνο κορμάκι                                  

αύριο θα γίνει δύναμη που ο λογισμός κινάει,

και στήθι αντρίκειο θα σταθεί στες σαϊτιές της μοίρας.

Βρέχει τα βέλη της αυτή στα ύψη των ανδρείων,

που εκεί στημένοι στερεοί λάμπουν στη μάχη θείοι.

.

Συνέχεια ΕΔΩ

Σταχυολογήματα ἀπό τή σοφία τοῦ ἐθνικοῦ μας ποιητῆ Διονυσίου Σολωμοῦ

Διονύσιος Σολωμός: 8 Απριλίου 1798 – 9 Φεβρουαρίου 1857*

(ως ελάχιστον μηνμόσυνο στην επέτειο θανάτου του εθνικού μας ποιητή)

 «Ὅπου καί νά σᾶς βρίσκει τό κακό, ἀδελφοί, 

ὅπου καί νά θολώνει ὁ νοῦς σας,

μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό 

καί μνημονεύετε Ἀλέξανδρο Παπαδιαμάντη».

Ἀπό τόν «Ὕμνον εἰς τήν Ἐλευθερίαν», τόν ἐθνικό μας ὕμνο, «στόν πρῶτο γνήσιο καρπό τῆς ἑλληνικῆς φαντασίας ὕστερα ἀπό εἴκοσι αἰῶνες τοῦ μαρασμοῦ της» (Ἰ. Πολέμης), ἐμπνευσμένο ἀπό τό Μεσολόγγι, ὅπου ψάλλεται ὁ

“Η Ελληνίδα μητέρα” : ποίημα του Διονυσίου Σολωμού

Με την ευκαιρία της ημέρας μνήμης του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού, αναδημοσιεύουμε ένα από τα ποιήματά του που θεωρείται ιδιαίτερα συγκινητικό, καθώς αγγίζει την ψυχή της μάνας…και όπως σχολίασε κάποια αναγνώστρια: “Και πάλι έχουμε έρθει στα ίδια που καλούμαστε να ολοκληρώσουμε τον αγώνα του ’21! Αλλά αυτή τη φορά δεν καλούμαστε να θυσιάσουμε παλικάρια αλλά τη βόλεψή μας!”

Σε ρεαλιστικό επίπεδο η «Ελληνίδα μητέρα» έχει όλα τα χαρακτηριστικά της γυναίκας που γαλουχήθηκε με τις αξίες που συνιστούν την ελληνικότητα, μια δηλαδή ιδιότητα που ορίζει τον οικουμενικό άνθρωπο, μ’ άλλα λόγια τον Ελληνα. Διαθέτει λοιπόν συνείδηση της ιστορίας του έθνους της, δεν τρέφει καμία ψευδαίσθηση για τη μοίρα της και έχει πλήρη επίγνωση της αποστολής της. (στοιχεία από εδώ)

(αλλού , το ποίημα συναντάται με τον τίτλο:” Η Ελληνίδα μάνα“)

 

.

Κρέμεται το σπαθί κοντά στην κούνια σου, καλό μου,
αλλά το χέρι δεν είναι που το ’σφιγγε στη νίκη.

Μακρύς ο λάκκος π’ άνοιξε και κλει το γίγαντά μου.

Κάμπους, βουνά, χωρίς αυτόν μάχης καπνοί σκεπάζουν.

.

αλλ’ αυτό τώρα που κουνώ τ’ αμέριμνο κορμάκι                                  

αύριο θα γίνει δύναμη που ο λογισμός κινάει,

και στήθι αντρίκειο θα σταθεί στες σαϊτιές της μοίρας.

Βρέχει τα βέλη της αυτή στα ύψη των ανδρείων,

που εκεί στημένοι στερεοί λάμπουν στη μάχη θείοι.

.

Συνέχεια

.

Σταχυολογήματα ἀπό τή σοφία τοῦ ἐθνικοῦ μας ποιητῆ Διονυσίου Σολωμοῦ

Διονύσιος Σολωμός: 8 Απριλίου 1798 – 9 Φεβρουαρίου 1857*

(ως ελάχιστον μηνμόσυνο στην επέτειο θανάτου του εθνικού μας ποιητή)

 «Ὅπου καί νά σᾶς βρίσκει τό κακό, ἀδελφοί, 

ὅπου καί νά θολώνει ὁ νοῦς σας,

μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό 

καί μνημονεύετε Ἀλέξανδρο Παπαδιαμάντη».

Ἀπό τόν «Ὕμνον εἰς τήν Ἐλευθερίαν», τόν ἐθνικό μας ὕμνο, «στόν πρῶτο γνήσιο καρπό τῆς ἑλληνικῆς φαντασίας ὕστερα ἀπό εἴκοσι αἰῶνες τοῦ μαρασμοῦ της» (Ἰ. Πολέμης), ἐμπνευσμένο ἀπό τό Μεσολόγγι, ὅπου ψάλλεται ὁ

Η θυσία του Ζαλόγγου στην ποίηση και στην λογοτεχνία

Οι Σουλιώτισσες από Ary Scheffer (1827) (από wiki)

18 Δεκεμβρίου 1803: η θυσία στο Ζάλογγο

 Η θυσία αυτή των γυναικών συγκίνησε τον υπόδουλο ελληνικό λαό κι ενέπνευσε επώνυμους κι ποιητές, λογοτέχνες και καλλιτέχνες από τότε.

(από το ποίημα της Μυρτιώτισσας: «Σουλιώτισσες».  μερικοί στί­χοι εμπνευσμένοι από το Ζάλογγο:)

Ω! σεις που μου γεννήσατε

την πρώτη ανατριχίλα του ονείρου

και του θαυμασμού στην παιδική ψυχή

και της καρδιάς μου πρώιμα

τ’ ανοίξατε τα φύλλα για ναρτ’η

θεία της ποίησης πνοή να ξεχυθεί.

Το στεφάνι των Ψαρών… : “Τω Δ. Σολωμώ οι Ψαριανοί ευγνωμονούντες”

Εκθέματα πολύτιμα από το Μουσείο Σολωμού , αναφερόμενα στην καταστροφή των Ψαρών και στον ποιητή Διονύσιο Σολωμό

κείμενο από το περιοδικό Προς τη Νίκη- αξίζει να το διαβάσουν και παιδιά

Ανεβήκαμε τίς σκάλες πού οδηγούν στόν επάνω όροφο τού Μουσείου σιωπηλοί καί σχεδόν άθόρυβα γιά τά πόδια πενήντα δεκαπεντάχρονων μαθητών.

Ηταν φυσικό ή εκδρομή μας στή Ζάκυνθο νά περιλαμβάνει καί τήν επίσκεψη στό Μουσείο Σολωμοϋ καί Επιφανών Ζακυνθίων.

Ό Σολωμός είναι ο άγαπημένος μου ποιητής, γι’ αύτό μέ ενδιαφέρον άρχισα νά περιεργάζομαι τά εκθέματα στήν Αίθουσα Σολωμου.

Προσωπογραφίες του ποιητή καί τών προσώπων της οίκογενείας του, δύο βιτρίνες μέ τά προσωπικά του βιβλία, τό μελανοδοχείο… τά χειρόγραφα μέ τίς πολλές διορθώσεις, άπόδειξη τής επιμονής του Σολωμου νά επιτύχει τήν τελειότερη μορφή στούς στίχους του.

Καί κάτι εντελώς διαφορετικό. Ένα στεφάνι άπό ξεραμένο θυμάρι. «Τώ Διονυσίω Σολωμώ, οί Ψαριανοί εύγνωμονοΰντες», διάβασα στήν ταινία του. Πλάι τό ώραίο επίγραμμα του ποιητή «Ή Καταστρο¬φή τών Ψαρών» καί ένα φυλλάδιο μέ τή μουσική του.

«Καί στήν κόμη στεφάνι φορεί, γεναμένο άπό λίγα χορτάρια πού ’χαν μείνει στήν έρημη γή», ψιθύρισα μέ άπορία. Πώς βρέθηκε εδώ;

Σταχυολογήματα ἀπό τή σοφία τοῦ ἐθνικοῦ μας ποιητῆ Διονυσίου Σολωμοῦ

Διονύσιος Σολωμός: 8 Απριλίου 1798 – 9 Φεβρουαρίου 1857*

(ως ελάχιστον μηνμόσυνο στην σημερινή *επέτειο θανάτου του εθνικού μας ποιητή)

 «Ὅπου καί νά σᾶς βρίσκει τό κακό, ἀδελφοί, 

ὅπου καί νά θολώνει ὁ νοῦς σας,

μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό 

καί μνημονεύετε Ἀλέξανδρο Παπαδιαμάντη».

Ἀπό τόν «Ὕμνον εἰς τήν Ἐλευθερίαν», τόν ἐθνικό μας ὕμνο, «στόν πρῶτο γνήσιο καρπό τῆς ἑλληνικῆς φαντασίας ὕστερα ἀπό εἴκοσι αἰῶνες τοῦ μαρασμοῦ της» (Ἰ. Πολέμης), ἐμπνευσμένο ἀπό τό Μεσολόγγι, ὅπου ψάλλεται ὁ