Μην το ελπίζετε…

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

Ας μην πιστεύουμε ότι θα έχουμε πάντοτε εσωτερική θέρμη ή ότι θ’ απολαμβάνουμε διαρκώς εσωτερική γλυκύτητα. Αυτό μην το ελπίζετε.

Αντίθετα, να περιμένετε συχνά ξαφνικές μεταπτώσεις. Γι’ αυτό όταν σας πολεμά η ακηδία και η κατάθλιψη, να τις αντιμετωπίζετε σαν κάτι συνηθισμένο στην πνευματική ζωή.

Δεν επιτρέπεται να γογγύζουμε. Ας κάνουμε υπομονή την περίοδο αυτή και θα έρθουν φωτεινές ημέρες. Έχετε θάρρος και αγωνισθείτε στην προσευχή. Είναι πηγή παρηγοριάς, Είναι φωτισμός στους λογισμούς και δύναμη στον αγώνα.

Ο Πολύαθλος και Δίκαιος Ιώβ († 6 Μαΐου)

Ιερομ. Ευσεβίου Βίττη – Η υπόθεση του βιβλίου της Π. Διαθήκης

Ο Ιώβ είναι ένας εκλεκτός και πλήρως αφοσιωμένος στον Κύριο άνθρωπος, με αρετή και ευσέβεια, που την επιδοκιμάζει πλήρως και την επαινεί ο ίδιος ο Θεός και τον θεωρεί ως τον πιο εκλεκτό άνθρωπο στη γη. Για τη γνησιότητα όμως της ευσέβειας και της αρετής του Ιώβ αμφιβάλλει απολύτως ό σατανάς, πού προσπαθεί να τον διαβάλει και σ’ αυτόν τον Θεό ως υποκριτή και καθαρά έμπορο της ευσέβειας! Θεωρεί την ευσέβεια του Ιώβ ως ψεύτικη -σαν να μην είναι παντογνώστης ο Θεός και σαν να μη βλέπει τα κρυφά για άλλους μυστικά των καρδιών και φυσικά και τα βάθη της καρδιάς του δούλου Του Ιώβ!- και αποδίδει καθαρά εγωιστικά ελατήρια και κίνητρα για ικανοποίηση ατομικών συμφερόντων και μόνο στον Ιώβ. Ο Ιώβ τον εαυτό του αγαπά και όχι το Θεό, πιστεύει ο σατανάς. Αρκεί, για να το αποδείξει αυτό, η αφαίρεση όλων των αγαθών, που του χάρισε και τον προστατεύει ο Θεός!

Ο Θεός, για να ανάδειξη τη γνησιότητα της ευσέβειας του Ιώβ και για να αφήσει να φανεί περίτρανα η πηγαία αφοσίωση του σ’ Αυτόν, επιτρέπει στο σατανά να τον υποβάλει σε πειρασμό, αλλά χωρίς να του πειράξει τη ζωή. Και αυτό έγινε σε δυό φάσεις, αφού μετά την πρώτη φάση αποδείχτηκε αβάσιμος και ανόητος ο ισχυρισμός του σατανά. Χωρίς καμιά αργοπορία ο διάβολος οργανώνει την πρώτη φάση της καταστροφικής του επιθέσεως εναντίον του Ιώβ και μετά την αποτυχία του στην πρώτη, τη δεύτερη.

 

Ποια είναι η αιτία της ξαφνικής αλλαγής συναισθημάτων;

Ο ΑΒΒΑΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΟΜΙΛΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ. ΡΩΤΑ ΤΟΝ ΑΒΒΑ ΔΑΝΙΗΛ “Γιά τήν αἰτία τῆς ξαφνικῆς ἀλλαγῆς τῶν συναισθημάτων μας. Πῶς γίνεται καί, ἑνῶ νιώθουμε πολλή χαρά, ξαφνικά μᾶς καταλαμβάνει τέλεια ἀποθάρρυνση καί θλίψη;

Ερώτηση για την αιτία της ξαφνικής αλλαγής των συναισθημάτων μας. Πώς γίνεται καί, ενώ νιώθουμε πολλή χαρά, ξαφνικά μας καταλαμβάνει τέλεια αποθάρρυνση και θλίψη; Σ’ αυτόν λοιπόν τον μακάριο αββά Δανιήλ θέσαμε μια μέρα την εξής ερώτηση: Γιατί άραγε, όταν αποσυρόμαστε στα κελιά μας για να προσευχηθούμε, μας περιλούει ένα κύμα Θείου φωτός και αισθανόμαστε να πλημμυρίζει από αγαλλίαση και ανείπωτη χαρά η καρδιά μας και φθάνουμε σε κατάσταση, την οποία όχι μόνο δεν μπορούμε να περιγράψουμε, αλλά ούτε καν να τη συλλάβει ο νους μας; Γιατί τότε η προσευχή βγαίνει καθαρή και ανεμπόδιστη και η ψυχή γεμάτη πνευματικούς καρπούς δέχεται την εσωτερική πληροφορία ότι οι δεήσεις της, που δεν διακόπτονται ούτε και κατά την ώρα του ύπνου, φθάνουν γρήγορα στον ουρανό και γίνονται αποδεκτές από τον Θεό;

 

Η αληθινή ευσέβεια (Α) : Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΙΩΒ

– π. Δημητρίου Μπόκου.

 

Ο Ιώβ (6 Μαΐου) ήταν άνθρωπος άμεμπτος απέναντι στον Θεό και στους ανθρώπους. Ο ίδιος ο Θεός αποφάνθηκε ότι δεν υπήρχε πάνω στη γη πιο ενάρετος και θεοσεβής άνθρωπος από αυτόν. Ο Σατανάς όμως αντέταξε ότι η αρετή του Ιώβ δεν είναι γνήσια. Κατά τη γνώμη του, ο Ιώβ σεβόταν τον Θεό, επειδή έλαβε από αυτόν πολλά αγαθά. Ο Ιώβ είχε επτά χιλιάδες πρόβατα, τρεις χιλιάδες καμήλες, χίλια βόδια και πεντακόσια γαϊδούρια. Για τη φύλαξή τους είχε τεράστιο αριθμό υπηρετών. Είχε επίσης αποκτήσει και δέκα παιδιά, επτά γιους και τρεις θυγατέρες.

Για να φανεί ότι η αρετή του Ιώβ είναι αληθινή και δεν εξαρτάται από τα αγαθά του, ο Θεός έδωσε την άδεια στον Σατανά να τον δοκιμάσει. Έτσι λοιπόν σε μία και μόνο μέρα ο δίκαιος Ιώβ έλαβε απανωτά, τη μία πάνω στην άλλη, τις χειρότερες ειδήσεις. Οι ληστές άρπαξαν τα βόδια και τα γαϊδούρια του, σκοτώνοντας τους υπηρέτες. Φωτιά που έπεσε από τον ουρανό κατέκαψε τα πρόβατα, τις καμήλες και τους βοσκούς. Σφοδρός άνεμος από την έρημο γκρέμισε το σπίτι του μεγάλου του γιου. Όλα τα παιδιά του Ιώβ, που έτρωγαν και έπιναν μέσα, σκοτώθηκαν.

 

“Περίμενε θλίψεις καί ὑπόμενέ τις μέ γενναιοψυχία…”

 

Στάρετς Σάββας ὁ Παρηγορητής

«Δέν πρέπει σέ ὁποιεσδήποτε περιπτώσεις καί περιστάσεις νά χάνετε τό θάρρος σας ἤ νά ἀπελπίζεσθε.

Ἡ ἀπελπισία φονεύει τήν ἐνέργεια πού χρειάζεται γιά νά λάβουμε στήν καρδιά μας τό Ἅγιο Πνεῦμα.

Ὁ ἀπελπισμένος χάνει τήν προσευχή καί νεκρώνεται γιά τόν πνευματικό ἀγώνα.

Νά ξέρετε ὅτι τή στιγμή τῆς ἀποθαρρύνσεως καί τῆς ἀπελπισίας δέ σᾶς ἀφήνει ὁ Κύριος, ἀλλά ἐσεῖς ἀφήνετε τόν Κύριο.

.

Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου – Για τις αρρώστιες και συμφορές

 

 

Ο Μέγας Βασίλειος στο λόγο του, «ότι ουκ έστιν αίτιος των κακών ο Θεό», μας λέγει:

«…Κάθε κακό δεν είναι κακό. Κακά είναι οι αμαρτίες· κακά δεν είναι όσα μας προκαλούν οδύνη στο σώμα, όπως είναι οι αρρώστιες και τα τραύματα του σώματος, η φτώχεια, οι ταπεινώσεις, οικονομικές ζημιές, θάνατοι συγγενών , τα οποία ενεργεί ( κατά παραχώρηση ) προς το συμφέρον της ψυχής ο σοφός και αγαθός Κύριος. Ο Οποίος αφαιρεί τον πλούτο από αυτούς που τον μεταχειρίζονται αμαρτωλά, για να καταστρέψει έτσι το μέσο του κακού. Παραχωρεί αρρώστιες, σ΄αυτούς που συμφέρει να είναι το σώμα τους δεμένο με τις αρρώστιες, παρά να είναι ελεύθερο για ν’ αμαρτάνει. Παίρνει με θάνατο εκείνους, που τους συμφέρει ο θάνατος παρά η παράταση της ζωής. Επίσης, προκειμένου να σταματήσει ο Θεός τις εκτεταμένες αμαρτίες, φέρει πείνα , ξηρασίες, κατακλυσμιαίες    βροχές , που αποτελούν μάστιγες κοινές πόλεων και ολοκλήρων εθνών…»

 

“Ακόμη και οι καλύτερες από κάθε πλευρά διαθέσεις μπορούν, όπως έδειξε η πείρα, να οδηγήσουν κάποτε σε παρεξηγήσεις, και μάλιστα σοβαρές….”

Στη ζωή υπάρχει πάντοτε κάτι το “απροσδόκητο”

(Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)

 

[…].Νομίζω ότι αυτό σου δόθηκε όχι με μικρό τίμημα. Χάρις όμως σε αυτό διασαφηνίστηκαν σ’ εμένα πολλά, όχι μόνο για τη δική μας προσωπική περίπτωση, αλλά και γενικά διανοίχτηκε σε μένα το παράλογο των ανθρώπινων διαπροσωπικών σχέσεων. Εξαιτίας της ελευθερίας του ανθρώπου, η αντίδραση κάθε προσώπου στο ένα ή στο άλλο φαινόμενο είναι απρόβλεπτη.

Στη ζωή υπάρχει πάντοτε κάτι το “απροσδόκητο”, το μη προβλεπόμενο, που δεν υπόκειται σε κανέναν υπολογισμό. Ακόμη και οι καλύτερες από κάθε πλευρά διαθέσεις μπορούν, όπως έδειξε η πείρα, να οδηγήσουν κάποτε σε παρεξηγήσεις, και μάλιστα σοβαρές.

Ο ΠΌΝΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ…(Γέροντος Παΐσιου)

(με αφορμή την ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων και τον πόνο που βίωσαν, παραθέτω ένα σχετικό απόσπασμα από τους λόγους του Γέροντα Παΐσιου. Ίσως αρχικά να φαίνονται παράδοξα τα λόγια του, αλλά υπό το πρίσμα της αιωνιότητας δεν είναι…)