Παλιά τα παιδιά με τα όμορφα ποιηματάκια τα μάθαιναν ν’ αγαπάν την πατρίδα:
Η όμορφη πατρίδα μου
Ξαπλώνει στο δροσερό γαλάζιο
Με τα δροσερά τα κύματα…
Να δεις πώς το λεγε… ’Ετσι γέμιζε το παιδί.
Σήμερα δεν τους δίνουν τέτοια, τα αφήνουν άδεια τα παιδιά.
από το βιβλίο: Ιερομ. Ισαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου»,σ.736-742
Ο Γέροντας, ξεριζωμένος από την βρεφική του ηλικία, και έχοντας ζήσει τη φρίκη του πολέμου και της Κατοχής, γνώριζε από την πείρα του ότι το να «διάγωμεν ήρεμον και ησύχιον βίον» είναι μεγάλη ευλογία.
Αγαπούσε τη Πατρίδα και έλεγε: «Και η Πατρίδα είναι μία μεγάλη οικογένεια». Δεν επεδίωκε το εθνικό μεγαλείο, τη δόξα και την ισχύ με την κοσμική έννοια, αλλά την ειρήνη, τη πνευματική άνοδο και την ηθική ζωή των πολιτών, για να μας Συνέχεια
Αντέχουμε... 