ένα κείμενο του οσίου Παϊσίου, που δείχνει ακόμα μεγαλύτερη την ευθύνη των γονιών για την πνευματική ζωή και πρόοδο των παιδιών…
.
“Τα παιδιά πρέπει να συζητούν με τους γονείς τους , να τους λένε τους λογισμούς τους.
Όπως ο μοναχός στο μοναστήρι έχει τον Γέροντά του , στον οποίο λέει τους λογισμούς του και βοηθιέται ,έτσι και το παιδί πρέπει να έχει μια αναφορά στους γονείς.
.
Κανονικά το παιδί πρέπει να εξομολογείται πρώτα στην μητέρα και μετά στον Πνευματικό.
(από τους λόγους του γέροντος Ευσεβίου Γιαννακάκη – αντιγράφω από το υπέροχο βιβλίο , που αναφέρεται στο βίο και τη διδασκαλία του αγαπημένου γέροντα) )
.
.
«Η οικογένεια, συνήθιζε να λέει, πρέπει να είναι θερμοκήπιο, όπου θά καλλιεργούνται οι αρετές του Θεού: η αγάπη, η γαλήνη, η υποχωρητικότητα, η καλή και άγια συνεργασία. Το Άγιο Πνεύμα νά πρυτανεύει μέσα στό σπίτι, νά ρυθμίζει και νά αγιάζει τις σχέσεις τών μελών και κάθε ενέργεια».
Συμβούλευε τους γονείς νά ανατρέφουν τά παιδιά τους «έν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» (Έφ. ς’, 4).
.
(από τους λόγους του αγίου Πορφυρίου)
.
“Δὲν εὐθύνεται μονάχα ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὰ παραπτώματά του. Τὰ λάθη, οἱ ἁμαρτίες καὶ τὰ πάθη δὲν εἶναι μόνο προσωπικὰ βιώματα τοῦ ἐξομολογούμενου.
Ὁ κάθε ἄνθρωπος ἔχει πάρει μέσα του καὶ τὰ βιώματα τῶν γονέων του καὶ εἰδικὰ τῆς μητέρας, δηλαδὴ τὸ πῶς ζοῦσε ἡ μητέρα του, ὅταν τὸν κυοφοροῦσε, ἂν στενοχωριόταν, τί ἔκανε, ἂν κουραζόταν τὸ νευρικό σύστημα τοῦ ἐμβρύου της. Ὁπότε, ὅταν γεννηθεῖ τὸ παιδὶ καὶ μεγαλώσει, παίρνει μέσα του καὶ τὰ βιώματα τῆς μητέρας του, δηλαδὴ ἄλλου ἀνθρώπου.
ΣΠΕΥΣΕ ΣΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΙΕΡΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ ΚΑΙ Η ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ
ένα πολύ ωφέλιμο κείμενο για το Μυστήριο της Μετανοίας
.
.
μπορείτε να το δείτε και σε μορφή pdf :
.
Προσευχήσου νὰ σοῦ ἀποκαλύψῃ ὁ Θεὸς τὸν Πνευματικὸ ποὺ σοῦ ταιριάζει.
Χαρακτηριστικά του νὰ εἶναι: ἡ ἀγάπη του στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ἀγάπη του στὶς Παραδόσεις τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, ἡ ἀγάπη του στὴν Πατρίδα καὶ ἡ διακριτικότητά του.
π. Δημητρίου Μπόκου
(απόσπασμα από άρθρο)
Στὶς 15 Νοεμβρίου ἀρχίζει τὸ σαρανταήμερο, ἡ χριστουγεννιάτικη νηστεία.[…]
Ἡ πνευματικὴ προετοιμασία γιὰ τὴ μεγάλη ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων δὲν ἐξαντλεῖται φυσικὰ στὴ λιγοστὴ νηστεία. Ὁ Χριστιανὸς ἀγωνίζεται νὰ ἀπέχει συνολικὰ ἀπὸ κάθε πάθος, κάθε κακία. Ταυτόχρονα φροντίζει νὰ ἐξομολογεῖται τακτικά, γιατὶ μόνο ἔτσι λαμβάνει «ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» καὶ ἐλαφρύνει τὴν ψυχή του. Τὸ ρηχὸ ἐπιχείρημα «δὲν ἔχω κάνει τίποτα», ἂς τὸ ἀφήσουμε γιὰ πωρωμένους ἐγωιστὲς καὶ ἀνεγκέφαλους ποὺ θεωροῦν ὅτι τὰ ξέρουν ὅλα. Ἐμεῖς ἂς ἀκούσουμε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ποὺ λέει ὅτι καὶ μία μέρα νὰ εἶναι ἡ ἐπίγεια ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, θὰ ἁμαρτήσει (Ἰώβ, 14, 4-5). Καὶ ὅτι ἀπὸ τὴ μικρὴ ἀκόμα ἡλικία ἡ σκέψη τοῦ ἀνθρώπου ρέπει πρὸς τὰ πονηρὰ (Γεν. 8, 21). Ἁμαρτία δὲν εἶναι μόνο ὁ φόνος καὶ ἡ κλεψιά, ἀλλὰ κάθε βλέμμα, κάθε σκέψη, κάθε λόγος ποὺ ἐκκλίνει ἀπὸ τὸ φρόνημα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 5, 28).
Οί αιτίες τών προβλημάτων
Ο Γέροντας διηγείται:
Όταν υπηρετούσα στην Πολυκλινική, έβλεπα συχνά νά συμβαίνει τό εξής. Άρχιζε ό γιατρός νά εξετάζει τόν ασθενή κι εκείνος διαμαρτυρόταν καί του έλεγε ότι δεν ήταν σ’ εκείνο τό σημείο πού πονούσε, άλλα άλλου. Καί του έλεγε ό γιατρός: «Μπορεί εσύ να πονάς εκεί, αλλά άλλου είναι τό πρόβλημα». Καί συνέχιζε ό Γέροντας Πορφύριος: «Έτσι συμβαίνει και στην πνευματική ζωή. Εμείς νομίζουμε ότι είναι έτσι τά πράγματα, ένώ άλλου βρίσκονται οί αιτίες γι’ αυτά πού συμβαίνουν μέσα μας και στή ζωή μας». [Γερ. 60]
.
“Να μην εμπιστεύεται κανείς τον εαυτό του σε τίποτε, αλλά για όλα να συμβουλεύεται τους διακριτικούς πατέρες και να εξομολογείται καθαρά τα μυστικά της καρδιάς του”.
.
Από τον άγιο Βαρσανούφιο
Ένας αδελφός ρώτησε τον αββά Ιωάννη τον προφήτη:
– Για όλους τους λογισμούς, πού ξεφυτρώνουν στην καρδιά μου, πρέπει να ρωτάω τους γέροντες;
.
.
Ο ΘΕΟΣ ΑΞΙΟΠΟΙΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ (αγίου Παϊσίου)
.
–Μερικὲς φορὲς ξεκινᾶμε νὰ κάνουμε μιὰ δουλειὰ καὶ παρουσιάζονται ἕνα σωρὸ ἐμπόδια. Πῶς θὰ καταλάβουμε ἂν τὰ ἐμπόδια εἶναι ἀπὸ τὸν Θεό;
-Νὰ ἐξετάσουμε ἂν φταῖμε ἐμεῖς. Ἂν δὲν φταῖμε, τὸ ἐμπόδιο θὰ εἶναι ἀπὸ τὸν Θεὸ γιὰ τὸ καλό μας. Γι’ αὐτὸ δὲν πρέπει κανεὶς νὰ στενοχωριέται, ἂν δὲν ἔγινε ἡ δουλειὰ ἢ ἂν καθυστέρησε νὰ τελειώση.
Μιὰ φορὰ κατέβαινα βιαστικὸς ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Στομίου, νὰ πάω στὴν Κόνιτσα γιὰ μιὰ ἐπείγουσα δουλειά. Σὲ ἕνα δύσκολο σημεῖο τοῦ δρόμου – Γολγοθᾶ τὸ ἔλεγα – συνάντησα ἕναν γνωστὸ τοῦ μοναστηριοῦ, τὸν μπαρμπα-Ἀναστάση, μὲ τρία ζῶα φορτωμένα. Ἀπὸ τὴν πολλὴ ἀνηφόρα εἶχαν ἀναποδογυρισθῆ τὰ σαμάρια τους καὶ ἕνα ζῶο ἦταν κοντὰ στὸν γκρεμὸ καὶ κόντευε νὰ πέση κάτω. «Ὁ Θεὸς σ’ ἔστειλε, Πάτερ», μοῦ εἶπε ὁ μπαρμπα-Ἀναστάσης. Τὸν βοήθησα νὰ τὰ ξεφορτώσουμε καὶ νὰ τὰ ξαναφορτώσουμε, τὰ βάλαμε καὶ στὸν δρόμο καὶ τὸν ἄφησα. Ὅταν προχώρησα ἀρκετά, ἔφθασα σὲ ἕνα σημεῖο ὅπου μόλις πρὶν λίγο εἶχε γίνει κατολίσθηση σὲ μῆκος τριακόσια μέτρα καὶ εἶχε φαγωθῆ τὸ μονοπάτι. Δένδρα καὶ πέτρες εἶχαν κατεβῆ στὸ ποτάμι. Ἂν δὲν καθυστεροῦσα, θὰ βρισκόμουν ἐκεῖ τὴν ὥρα ἀκριβῶς ποὺ ἔγινε ἡ κατολίσθηση. «Μπαρμπα-Ἀναστάση, εἶπα, μ᾿ ἔσωσες. Ὁ Θεὸς σ᾿ ἔστειλε».
.
Παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης (1902-1975)
~ Είθε ο Κύριος να φωτίσει όλο τον κόσμο, να αισθανθεί τις αμαρτίες του και επιστρέψει στην Εκκλησία με μετάνοια και εξομολόγηση…
Είναι ανάγκη να αγωνισθούμε και επαγρυπνήσουμε για την σωτηρία ψυχών.. Δεν είμεθα καλά, θα μας τιμωρήσει ο Θεός, διότι τον εγκαταλείψαμε.
Προβλέπεται μεγάλη δυστυχία και πτώχεια, αλλά επιβάλλεται να γίνει και αυτό, διότι είναι δοκιμασία του Θεού. Αφού ο Πανάγαθος Θεός, μας έχει δώσει όλα τα αγαθά, εμείς όχι μόνο τον ξεχάσαμε, αλλά και τον βλασφημούμε, γι’ αυτό χρειάζεται να μας δώσει κανένα ράπισμα να συνέλθουμε.
ένα κείμενο του οσίου Παϊσίου, που δείχνει ακόμα μεγαλύτερη την ευθύνη των γονιών για την πνευματική ζωή και πρόοδο των παιδιών…
.
“Τα παιδιά πρέπει να συζητούν με τους γονείς τους , να τους λένε τους λογισμούς τους.
Όπως ο μοναχός στο μοναστήρι έχει τον Γέροντά του , στον οποίο λέει τους λογισμούς του και βοηθιέται ,έτσι και το παιδί πρέπει να έχει μια αναφορά στους γονείς.
.
Κανονικά το παιδί πρέπει να εξομολογείται πρώτα στην μητέρα και μετά στον Πνευματικό.
“…πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουν οι γυναίκες πόσο φοβερό είναι και να κάνουν έναν αγώνα να το σταματήσουν ή να εμποδίσουν άλλες γυναίκες που πρόκειται κατά διαβολική ενέργεια να το διαπράξουν. Γιατί συνήθως φθάνουν στο έγκλημα αυτό είτε από άγνοια είτε από πίεση είτε από πάλη εσωτερική”.
Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης (Αριζόνας)
Αγαπητά μου παιδιά,
Σήμερα η γη μας ποτίζεται συνεχώς από πολύ αίμα, από τους πολέμους και τόσα άλλα που συμβαίνουν. Ποτίζεται όμως και με αθωότερο αίμα από το του Άβελ, και το αίμα αυτό είναι της βρεφοκτονίας. Είναι το αίμα των αθώων βρεφών, των απροστάτευτων υπάρξεων, το οποίον χύνεται από τις ίδιες τις μητέρες των.
Όλα τα ιατρεία κι όλα τα μαιευτήρια έχουν γίνει σφαγεία του Ηρώδου. Εκατομμύρια, εκατομμύρια βρέφη σ’ όλον τον κόσμο έχουν πεταχθή στους ντενεκέδες των σκουπιδιών και στους υπονόμους. Μήτε τα γατάκια δεν πετούν έτσι. Όπως γνωρίζουμε αυτός ο φονιάς, ο γιατρός, ο μαιευτήρ με το νυστέρι του σκοτώνει το βρέφος μέσα στην μήτρα -όπως έχουμε δη σε ταινία- και μετά με το εργαλείο του σπάζει, θραύει το κεφαλάκι του παιδιού και το βγάζει. Και η μητέρα δεν βλέπει τίποτε και πολύ ήσυχη αναχωρεί για το σπίτι της…
-ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ-
Ὅταν βρίσκεσαι πληγωμένος, ἐπειδὴ ἔπεσες σὲ κάποιο ἁμάρτημα λόγῳ ἀδυναμίας σου ἢ καμιὰ φορὰ μὲ τὴν θέλησί σου γιὰ κακό σου, μὴ δειλιάσης· οὔτε νὰ ταραχθῇς γι᾿ αὐτό, ἀλλὰ ἀφοῦ ἐπιστρέψης ἀμέσως στὸ Θεό, μίλησε ἔτσι:
«Βλέπε, Κύριέ μου· ἔκανα τέτοια πράγματα σὰν τέτοιος ποὺ εἶμαι· οὔτε ἦταν δυνατὸ νὰ περίμενες καὶ τίποτα ἄλλο ἀπὸ ἐμένα τὸν τόσο κακοπροαίρετο καὶ ἀδύνατο, παρὰ ξεπεσμὸ καὶ γκρέμισμα».
Καὶ ἐδῶ, ξευτελίσου στὰ μάτια σου ἀρκετὴ ὥρα καὶ λυπήσου μὲ πόνο καρδιᾶς γιὰ τὴν λύπη ποὺ προξένησες στὸν Θεὸ καὶ χωρὶς νὰ συγχυσθῇς, ἀγανάκτησε κατὰ τῶν αἰσχρῶν σου παθῶν, ἰδιαιτέρως δὲ καὶ μάλιστα, ἐναντίον ἐκείνου τοῦ πάθους ποὺ ἔγινε αἰτία νὰ πέσῃς· ἔπειτα πὲς πάλι·
«Οὔτε μέχρι ἐδῶ θὰ στεκόμουνα, Κύριέ μου, καὶ θὰ ἁμάρτανᾳ χειρότερα, ἐὰν ἐσὺ δὲν μὲ κρατοῦσες μὲ τὴν πολὺ μεγάλη σου ἀγαθότητα».
.
άρθρο του δασκάλου Σάββα Ηλιάδη
«Μὴ κρίνετε, καὶ οὐ μὴ κριθῆτε» (Λουκά 6,37), είπε ο Χριστός.
Μα πώς να μην κρίνω και πώς να μην κατακρίνω, αφού το ζωντανό και όμοιο πλάσμα, το συγκρίσιμο με μένα, ο πλησίον, είναι η δυνατότερη και γλυκύτερη πρόκληση και ευκαιρία, να διατρανώσω το έλλειμμα της αγάπης που υπάρχει στην καρδιά μου, αγκαλιά με την υπερηφάνεια και την κενοδοξία, κατακρίνοντάς τον και εισπράττοντας τη γλυκιά αίσθηση της αμαρτωλής ηδονής; Πώς; Αφού αυτή είναι η πικρή αλήθεια;
Και μετά, ξέρω. Το έχω μάθει. Το κενό, η πίκρα, η απογοήτευση. Κι αν δεν υπάρχει δάκρυ, πόνος, μετάνοια και… πετραχήλι, παραμένει η κόλαση στην καρδιά, το αδιέξοδο. Αλλά εγώ συνεχίζω. Συνεχίζω με πλήρη αφροσύνη…
Αχ, αυτή η άπειρη αγάπη του Θεού!
(από τους λόγους του αγίου Πορφυρίου)
.
“Δὲν εὐθύνεται μονάχα ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὰ παραπτώματά του. Τὰ λάθη, οἱ ἁμαρτίες καὶ τὰ πάθη δὲν εἶναι μόνο προσωπικὰ βιώματα τοῦ ἐξομολογούμενου.
Ὁ κάθε ἄνθρωπος ἔχει πάρει μέσα του καὶ τὰ βιώματα τῶν γονέων του καὶ εἰδικὰ τῆς μητέρας, δηλαδὴ τὸ πῶς ζοῦσε ἡ μητέρα του, ὅταν τὸν κυοφοροῦσε, ἂν στενοχωριόταν, τί ἔκανε, ἂν κουραζόταν τὸ νευρικό σύστημα τοῦ ἐμβρύου της. Ὁπότε, ὅταν γεννηθεῖ τὸ παιδὶ καὶ μεγαλώσει, παίρνει μέσα του καὶ τὰ βιώματα τῆς μητέρας του, δηλαδὴ ἄλλου ἀνθρώπου.
Δημιουργεῖται μία κατάτασταση στὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου ἐξαιτίας τῶν γονέων του, ποὺ τὴν παίρνει μαζί του σ’ ὅλη του τὴ ζωή, ἀφήνει ἴχνη μέσα του καὶ πολλὰ πράγματα ποὺ συμβαίνουν στὴ ζωή του εἶναι ἀπόρροια τῆς καταστάσεως αὐτῆς. Τὰ Συνέχεια
Μεγάλη Τετάρτη σήμερα και στους ναούς μας τελείται το Μυστήριο του Ιερού Ευχελαίου.
Απόσπασμα από το βιβλίο «Το Ιερόν Ευχέλαιον»
του Πρεσβυτέρου Θεμιστοκλέους Στ.Χριστοδούλου,
εκδόσεις Ομολογία
Η ιστορία περί του ελαίου
Το έλαιο ήταν ανέκαθεν ένα από τα σπουδαιότερα θεραπευτικά μέσα της ιατρικής. Αυτό το εντοπίζουμε σε πολλά αρχαία ελληνικά συγγράμματα αλλά και στην Παλαιά Διαθήκη. Οι Ιουδαίοι πίστευαν ότι το έλαιον κρύβει θεραπευτικές ιδιότητες. Για τον λόγο αυτό η επάλειψη με το έλαιο έλαβε θρησκευτικό χαρακτήρα. Μάλιστα δε οι ραββίνοι το χρησιμοποιούσαν κατά την ήμερα του Σαββάτου.
Οι χριστιανοί από τα χρόνια του Χριστού έκαναν χρήση του ελαίου κατά την λατρεία προσδίδοντας όμως σ’ αυτό ενν. το έλαιον μια πνευματική συμβολική διάσταση. Το έλαιο συμβόλιζε το “θείον έλεος”, την πνευματική δύναμη και την έκχυση των δωρεών του θεού. Ο χριστιανισμός παρέλαβε την προ αυτού πράξη για το έλαιο και την εξεχριστιάνισε δίνοντάς της πνευματικό περιεχόμενο. Χρησιμοποίησε το έλαιο ως ορατή θεώρηση του αοράτου κάλλους προσδίδοντάς του μυστηριακό χαρακτήρα όπως έπραξε και με άλλα υλικά αγαθά που τα παρέλαβε από την Ιουδαϊκή λατρεία. Η θεραπευτική ικανότητα του ελαίου δεν έγκειται σ’ αυτό το ίδιο το αγαθό αλλά στην ευλογία και τη χάρη του Θεού που τη λαμβάνει μυστηριακά μέσω των ιερέων που καθίστανται κι αυτοί θεοφόροι με την ευχή της πίστεως και της προσευχής των. Το μυστήριο του Ευχελαίου δεν παρέχεται για την αθανασία του σώματος αυτών που το τελούν. Αυτό είναι αφέλεια.
Παρέχεται όμως για την ψυχική προετοιμασία, ώστε ο άνθρωπος βιώνοντας τη μετάνοια ως γεγονός στην καθ’ όλου ζωή του και στην ασθένειά του ακόμη να κερδίσει τη βασιλεία των Ουρανών που είναι και ο σκοπός όλων των μυστηριακών τελετών της Εκκλησίας μας. Και φυσικά το Ευχέλαιον λειτουργεί για τη συγχώρεση των αμαρτιών των ανθρώπων.
Συνέχεια
Σ᾿ αὐτὰ ποὺ ἔχασες τὴν ἀρετή, σ᾿ αὐτὰ νὰ τὴν ἀποκτήσεις καὶ πάλι. Χρωστᾷς χρυσάφι στὸ Θεό; Δὲν δέχεται νὰ τοῦ δώσεις μαργαριτάρι.
Ἔχασες, γιὰ παράδειγμα, τὴν ἁγνεία σου; Ὁ Θεὸς δὲν δέχεται ἀπὸ σένα ἐλεημοσύνη, ὅσο ἐπιμένεις στὴν πορνεία.Σοῦ ζητάει τὸν ἐξαγνισμὸ τοῦ σώματος, ἐπειδὴ αὐτὴ τὴν ἐντολὴἀθέτησες, νικημένος ἀπὸ τὸ φθόνο τοῦ διαβόλου.
Τί κι ἂν πολεμᾷς τὸν ὕπνο ἀγρυπνώντας; Τί κι ἂν καταγίνεσαι μὲ τὴ νηστεία;Καθόλου δὲν θὰ σὲ ὠφελήσουν αὐτὰ ἐνάντια σ᾿ ἐκεῖνο τὸ πάθος. Γιατὶ κάθε ἀρρώστια, εἴτε ψυχικὴ εἴτε σωματική, μὲ τὰ δικά της καὶ κατάλληλα φάρμακα θεραπεύεται.
Ὅποιος πέφτει στὴν ἁμαρτία γιὰ δεύτερη φορά, μὲ τὴν ἐλπίδα τῆς κατοπινῆς μετάνοιας,
Οί αιτίες τών προβλημάτων
Ο Γέροντας διηγείται:
Όταν υπηρετούσα στην Πολυκλινική, έβλεπα συχνά νά συμβαίνει τό εξής. Άρχιζε ό γιατρός νά εξετάζει τόν ασθενή κι εκείνος διαμαρτυρόταν καί του έλεγε ότι δεν ήταν σ’ εκείνο τό σημείο πού πονούσε, άλλα άλλου. Καί του έλεγε ό γιατρός: «Μπορεί εσύ να πονάς εκεί, αλλά άλλου είναι τό πρόβλημα». Καί συνέχιζε ό Γέροντας Πορφύριος: «Έτσι συμβαίνει και στην πνευματική ζωή. Εμείς νομίζουμε ότι είναι έτσι τά πράγματα, ένώ άλλου βρίσκονται οί αιτίες γι’ αυτά πού συμβαίνουν μέσα μας και στή ζωή μας». [Γερ. 60]
Γενική εξομολόγηση
Είπε ό Γέροντας: «Να γίνεται, παιδί μου, κατά καιρούς στη ζωή μας και μια γενική εξομολόγηση, διότι διάφορα ψυχολογικά τραύματα ή διάφορα σοβαρά συμβάντα μάς δημιουργούν σωματικές ασθένειες.
Στήν εξομολόγηση να μη λέμε μόνο τα αμαρτήματα μας αλλά και τους διάφορους λογισμούς, π.χ. φόβου, Συνέχεια
σκέψεις και προβληματισμοί μιας μητέρας, σε διηγηματική μορφή…
Μεσημέριασε πια και η Ελένη είναι ήδη κατάκοπη. Από την ώρα που σηκώθηκε το πρωί, στιγμή δεν έχει σταματήσει. Λες και κοιμήθηκε πολύ το βράδυ; Το μικρούλι ήταν ανήσυχο, τα δοντάκια του το ενοχλούν και θέλει παρηγοριά. Και αφού ξημέρωσε και η σημερινή μέρα, ανάσα δεν έχει προλάβει να πάρει.
Μα έχουν τελειωμό οι δουλειές του σπιτιού; Όχι ότι έχει τελειομανία με τις δουλειές του σπιτιού η Ελένη, το κάθε
ο άγιος γέροντας Πορφύριος μιλάει παραστατικά για την απώθηση ψυχικών τραυμάτων και αμαρτημάτων στο ασυνείδητο και την ανάδυσή τους σε απροσδόκητο χρόνο…
Κάποτε ο Γέροντας είπε σε μια κυρία:
“Πολλές από εσάς τις γυναίκες, ό,τι κατεστραμμένο και άχρηστο έχετε, παλιά και τρύπια κατσαρολικά, έπιπλα, παπούτσια και άλλα φθαρμένα πράγματα, πάτε και τα πετάτε σε κάποια απόμερη αποθήκη σας , κλειδώνετε την πόρτα και ησυχάζετε. Δεν ξέρετε όμως ότι θα έρθει στιγμή που αυτό το παλιατζίδικο θα το βρουν και θα εκτεθείτε”.
Έμεινα έκπληκτος από τα λόγια του Γέροντα. Διάβαζα εκείνες τις μέρες βιβλία ποιμαντικής ψυχολογίας , που μιλούσαν για απώθηση τραυματικών βιωμάτων από το συνειδητό στον ασυνείδητο χώρο της ψυχής και για την ανάδυσή του σε απροσδόκητο χρόνο.
Αντέχουμε... 