Προσευχή με πόνο (λόγοι οσίου Παϊσίου)

– Γέροντα, πώς κάνετε ευχή για ένα θέμα;

-Όλη η βάση που γίνεται η ευχή είναι να πονάει ο άνθρωπος. Αν δεν πονάει, μπορεί να κάθεται ώρες με το κομποσχοίνι και η προσευχή του να μην έχει κανένα αποτέλεσμα. Αν υπάρχει πόνος για το θέμα για το οποίο προσεύχεται, ακόμη και με έναν αναστεναγμό κάνει καρδιακή προσευχή.

Πολλοί, όταν την στιγμή που τους ζητούν οι άλλοι να προσευχηθούν δεν έχουν χρόνο, προσεύχονται με έναν αναστεναγμό για το πρόβλημά τους. Δεν λέω να μην κάνει κανείς προσευχή, αλλά, αν τυχόν δεν υπάρχει χρόνος, ένας αναστεναγμός για τον πόνο του άλλου είναι μια καρδιακή προσευχή· ισοδυναμεί δηλαδή με ώρες προσευχής.

Άγιος Παΐσιος – «Να πιάσουμε καλά το κομποσχοίνι»

 

Όταν υπήρχαν σοβαρά θέματα και έντονες κρίσεις στο Έθνος και στην Εκκλησία, συμβούλευε ο Άγιος Παΐσιος τους πατέρες:

 

«Να πιάσουμε καλά το κομποσχοίνι», (δηλαδή να κάνουμε πολλή προσευχή, γιατί είναι μεγάλη ανάγκη). Το έκανε και για να τους παρακινεί, αλλά κυρίως για να κρύβει τον εαυτό του, από τα αποτελέσματα της προσευχής του.

Ο ίδιος προσευχόταν πολύ, αλλά ήθελε και άλλους συγκοινωνούς και συγκοπιώντες στις προσευχές. «Αν μπορούσα», έλεγε, «θα έκανα ένα συνεργείο προσευχής να μην σταματά καθόλου. Ο κόσμος έχει πολύ ανάγκη”.

 

” Όλα αυτά που κάνουμε την μέρα μπορούμε να τα κάνουμε και πίσω απ΄ όλα αυτά , όπως ακούμε μια μακρινή μουσική, να έχουμε την Έννοια του Θεού, την Ύπαρξη του Θεού…”

A Child’s Prayer
painting by artist jenedy paige  dailypainters.com

 

“Όταν σου είναι αδύνατον εμπράκτως προσωπικά να κάνεις κάτι, στείλε ένα μήνυμα στον Θεό, πάρε τον άνθρωπο, βάλε τον νοερά στα πόδια του Χριστού, παρακάλεσέ Τον να του δώσει την ευλογία Του, και τότε είσαι εντάξει. 

Μεγαλύτερη ενέργεια από την ενέργεια της προσευχής δεν υπάρχει. “Πολλά ισχύει δέησις”, λέει η Γραφή, και μάλιστα “ενεργουμένη” …Γιατί είναι δύναμις, είναι ενέργεια.

Βλέπεις, λέει: “και το βουνό μπορείς να το μεταθέσεις με την πίστη σου και με την προσευχή σου”. Ο πατήρ Λάζαρος λέει κάτι πολύ ωραίο’ ότι το βουνό αυτό που μεταθέτουμε με την πίστη μας,  είναι η υπερηφάνεια… Βουνό! …και το ρίχνουμε στην θάλασσα!

Ερ: Πολύ ωραία, αλλά πώς το ρίχνουμε;

Γ.Γ. Μη ρωτάς!… Μόνο με την χάρη του Θεού. Πες Του: «Κύριε, πάρε μου την υπερηφάνεια!» Την άλλη μέρα αρχίζει η δουλειά!

Eρ. Όμως η ζωή η καθημερινή, η εργασία, ο γάμος, η αγάπη για τον άλλον, τα παιδιά, οι έννοιες, όλα αυτά τα πράγματα δεν αφήνουνε χρόνο. Ενώ θέλεις, δεν τον έχεις…

Γέρων Ἰωσὴφ ὁ Ἡσυχαστής (1898-29 Αυγούστου 1959)-ΕΥΛΑΒΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ

Σύντομη βιογραφία-συμβουλές

Γεννήθηκε τὸ ἔτος 1898 εἰς τὸ χωρίον Λεῦκες τῆς Πάρου. Ἡ Πάρος εἶναι ἕνα μικρὸ καὶ ἤρεμο νησὶ τῶν Κυκλάδων. Οἱ γονεῖς του ἦσαν πτωχοὶ καὶ ἀναγκάζονταν νὰ ἐργάζωνται πολὺ διὰ νὰ συντηρήσουν τὴν οἰκογένειά τους. Ὁ πατέρας του ὠνομάζετο Γεώργιος καὶ ἀπέθανε πολὺ ἐνωρίς. Ἡ μητέρα του Μαρία ἀνέλαβε τὴν προστασία ὅλης τῆς οἰκογενείας. Ἡ μητέρα του ἦταν εὐλογημένη ψυχὴ καὶ εἶχε ἁπλότητα καὶ ἀκεραιότητα χαρακτῆρος καὶ ἐπήγαμε πολὺ συχνὰ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν διὰ νὰ λειτουργηθῆ, ἀλλὰ καὶ διὰ νὰ περιποιηθῆ τὸν Ἱερὸν ναόν.

.

Ὅταν ὁ μικρὸς Φραγκίσκος -αὐτὸ ἦταν τὸ κοσμικὸν ὄνομα τοῦ Γέροντος Ἰωσὴφ- ἔφυγε διὰ νὰ γίνη μοναχὸς ἡ μητέρα του εἶπε εἰς τοὺς συγγενεῖς της: «Τὸ ἐγνώριζα πὼς θὰ γίνη μοναχὸς ἀπὸ τὴν γέννησίν του. Ὅταν ἐγέννησα τὸν Φραγκίσκον μου καὶ ἤμουνα ἀκόμη εἰς τὸ κρεββάτι μὲ τὸ μωρὸ δίπλα φασκιωμένο, εἶδα νὰ ἀνοίγη ἡ στέγη τοῦ σπιτιοῦ καὶ ἕνας φτερωτὸς καὶ πολὺ ὡραῖος νέος, ποὺ μόλις μποροῦσα νὰ τὸν ἀντικρύσω ἀπὸ τὴν πολλὴν λάμψιν του, κατέβηκε καὶ ἐστάθηκε πλάι στὸ μωρό μου καὶ ἄρχισε νὰ τὸ ξεσκεπάζη μὲ σκοπὸν νὰ τὸ πάρη.

 

η συνέχεια: πατήστε ΕΔΩ

Γέρων Ἰωσὴφ ὁ Ἡσυχαστής (1898-29 Αυγούστου 1959)-ΕΥΛΑΒΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ

Σύντομη βιογραφία-συμβουλές-φωτο

Γεννήθηκε τὸ ἔτος 1898 εἰς τὸ χωρίον Λεῦκες τῆς Πάρου. Ἡ Πάρος εἶναι ἕνα μικρὸ καὶ ἤρεμο νησὶ τῶν Κυκλάδων. Οἱ γονεῖς του ἦσαν πτωχοὶ καὶ ἀναγκάζονταν νὰ ἐργάζωνται πολὺ διὰ νὰ συντηρήσουν τὴν οἰκογένειά τους. Ὁ πατέρας του ὠνομάζετο Γεώργιος καὶ ἀπέθανε πολὺ ἐνωρίς. Ἡ μητέρα του Μαρία ἀνέλαβε τὴν προστασία ὅλης τῆς οἰκογενείας. Ἡ μητέρα του ἦταν εὐλογημένη ψυχὴ καὶ εἶχε ἁπλότητα καὶ ἀκεραιότητα χαρακτῆρος καὶ ἐπήγαμε πολὺ συχνὰ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν διὰ νὰ λειτουργηθῆ, ἀλλὰ καὶ διὰ νὰ περιποιηθῆ τὸν Ἱερὸν ναόν.

.

Ὅταν ὁ μικρὸς Φραγκίσκος -αὐτὸ ἦταν τὸ κοσμικὸν ὄνομα τοῦ Γέροντος Ἰωσὴφ- ἔφυγε διὰ νὰ γίνη μοναχὸς ἡ μητέρα του εἶπε εἰς τοὺς συγγενεῖς της: «Τὸ ἐγνώριζα πὼς θὰ γίνη μοναχὸς ἀπὸ τὴν γέννησίν του. Ὅταν ἐγέννησα τὸν Φραγκίσκον μου καὶ ἤμουνα ἀκόμη εἰς τὸ κρεββάτι μὲ τὸ μωρὸ δίπλα φασκιωμένο, εἶδα νὰ ἀνοίγη ἡ στέγη τοῦ σπιτιοῦ καὶ ἕνας φτερωτὸς καὶ πολὺ ὡραῖος νέος, ποὺ μόλις μποροῦσα νὰ τὸν ἀντικρύσω ἀπὸ τὴν πολλὴν λάμψιν του, κατέβηκε καὶ ἐστάθηκε πλάι στὸ μωρό μου καὶ ἄρχισε νὰ τὸ ξεσκεπάζη μὲ σκοπὸν νὰ τὸ πάρη.

Ὅταν ἐγὼ διαμαρτυρήθηκα λέγοντας, «Τί κάνεις καλέ; Θὰ μοῦ πάρης τὸ μωρό μου;» Ἐκεῖνος ἐπέμενε ὅτι διὰ τὸν σκοπὸν αὐτὸν ἦρθε καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ ἀπόφασις. Καὶ διὰ νὰ μὲ βεβαίωση, μάλιστα μοῦ ἔδειξε σὲ ἕνα σημειωματάριο

Η Ευχή στην καθημερινή μας ζωή

Στην ώρα της διακονίας (εργασίας) μας, ή οτιδήποτε άλλο κάνουμε, αντί να αργολογήσουμε, αντί να συζητήσουμε, αντί να πούμε ιστορίες, αντί να πούμε πνευματικά, καλύτερα είναι να λέμε την “ευχή”.

.

Γιατί μέσα και στα πνευματικά ακόμη θα υπάρχει και μία κατάκριση, ένα κουτσομπολιό, μία αργολογία, μία μεμψιμοιρία, θα υπάρξουν αστεϊσμοί, διάφορα.

.

Όταν μας έρχεται διάθεσις για συζήτηση, όταν μας πιάνει πλήξη, μας πιάνει στενοχώρια, να ξέρετε είναι γιατί δεν κυνηγάμε την “ευχή”.