Λουκία Λαουτάρη Παπαγεωργίου – Η Μπουμπουλίνα της ΕΟΚΑ

Έπεσε ηρωικά, μαζί με το αγέννητο παιδί της…Υποκλινόμαστε στο μεγαλείο της. ΑΘΑΝΑΤΟΙ! ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΣ… (5 ΙΟΥΛΙΟΥ 1958)

 

Λουκία Λαουτάρη Παπαγεωργίου: όλα για την Πατρίδα!

Τιμούμε τη γυναίκα που έδρασε και απέθανε περήφανη για το όνομα της λευτεριάς

Ως αγωνίστρια και ως μάνα η Λουκία Λαουτάρη Παπαγεωργίου είχε τα χαρακτηριστικά εκείνα που θα ζήλευε κάθε γυναίκα του σήμερα.Η Λουκία Λαουτάρη και ο σύζυγός της Γεώργιος Λαουτάρης διατηρούσαν κρησφύγετο στο περιβόλι τους, όπου έκρυβαν καταζητούμενους αντάρτες της ΕΟΚΑ.

Συνέχεια ΕΔΩ

Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας- «ΔΙΓΕΝΗΣ» +27 Ἰαν.1974: “Με την βοήθειαν του Θεού,με πίστη στον τίμιον αγώνα μας…”

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ «ΔΙΓΕΝΗΣ» (23 Μαΐ.1898 – 27 Ἰαν.1974)

 

Αν προσπαθούσαμε να ιχνηλατήσουμε τα στοιχεία που συνιστούν την ταυτότητα του Διγενή,του θρύλου της Κύπρου,θα εντοπίζαμε τα γνησιώτερα και πιο λαμπρά στοιχεία,με πρώτο και βασικό την φιλοπατρία,τον άδολο πατριωτισμό,σε συνδυασμό με την βαθειά και ειλικρινή πίστη στα Χριστιανικά ιδεώδη και στις αρχές της Ελευθερίας,Ισότητος,Δικαιοσύνης και Δημοκρατίας.

Την αγάπη προς την πατρίδα και την Ορθόδοξη πίστη διδάχθηκε από τα παιδικά του χρόνια.
Αγωνίστηκε για την ελευθερία στα πεδία των μαχών στην Μικρά Ασία,στα βουνά της Βορείας Ηπείρου·πολέμησε τον Φασισμό,τον Ναζισμό,τον Κουμμουνισμό και την Αποικιοκρατία.

Οταν εζώνετο τα όπλα,επικαλείτο πρωτίστως την βοήθεια του Θεού.Έτσι,στην πρώτη προκήρυξη του αγώνα της ΕΟΚΑ,ξεκινά με την φράση: “Με την βοήθειαν του Θεού,με πίστη στον τίμιον αγώνα μας…”

η συνέχεια ΕΔΩ

Ο αγώνας των γυναικών της ΕΟΚΑ

Μια μάνα τέθκιον ήρωαν εν προσβολή να κλάψει
Χαλάλιν της πατρίδας μου το φως μου, η ζωή μου
Τζι αφού ένε παραδόθηκεν ας έσιη την ευτζιή μου.

.

Λόγια της μητέρας του Γρηγόρη Αυξεντίου στην κηδεία του

Τά Νιάτα πάντα στίς Ἐπάλξεις- ο αγώνας των παιδιών και των νέων της Κύπρου

Τά Νιάτα πάντα στίς Ἐπάλξεις
Apoikioκρατῆστε τήν ψυχή σας!

Εὐδόκιου Δημητρίου,θεολόγου

Νά ’ναι κανείς νέος, νοιώθει πώς ἔχει φτερά γιά νά πετάξει μακριά στούς αἰθέρες σάν ἀϊτός. Ἡ ὁρμητικότητα κι ὁ αὐθορμητισμός εἶναι ἀπό τά κύρια χαρακτηριστικά της νιότης καί κινητήριος μοχλός τῆς κοινωνίας. Ἀλλοίμονο σ’ ὅποιον προδώσει ἕνα παιδί! «Ἄν κάποιος σκανδαλίσει ἕναν ἀπό αὐτούς τούς μικρούς πού πιστεύουν σ’ Ἐμένα, τοῦ συμφέρει νά δέσει μυλόπετρα στόν λαιμό του καί νά πέσει στό πέλαγος τῆς θάλασσας», λέει ὁ Χριστός (Ματθ. ιη’, 6).

Οἱ νέοι προχωροῦν σέ παράτολμα ἐγχειρήματα, ἄξια θαυμασμοῦ, γιατί ἔχουν μία δύναμη ἀνεξήγητη, πού συχνά κρύβεται περίτεχνα στά μύχια τῆς ψυχῆς τους. Τήν κατάλληλη στιγμή ἀδράττουν τήν εὐκαιρία, βρίσκουν τό θάρρος, διεκδικοῦν καί νικοῦν. Γι’ αὐτό ἔγραψε πρός τούς νέους ὁ Ἀπόστολος Ἰωάννης: «νεανίσκοι, ἰσχυροί ἐστε καί ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἐν ὑμῖν μένει καί νενικήκατε τόν πονηρόν» (Α’ Ἰωάν. β’, 14). Μέ μία τέτοια πνευματική ὁρμή, πού παράγεται μέσα μας, ὅπου μένει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἡ νίκη εἶναι σίγουρη.

1η Απριλίου 1955. ΕΟΚΑ: Το αντάρτικο που κλόνισε μία αυτοκρατορία και έστειλε Φως Λευτεριάς σε όλο τον κόσμο.

μικρό αφιέρωμα δόξας και τιμής…

1^η  Απριλίου  1955  προσκύνημα στην ιερή  μνήμη των αθάνατων ηρώων  και τάμα ζωής για εθνική  καταξίωση

Γράφει ο Ανδρέας  Σταυρίδης   Ταξίαρχος  ( ε.α )

Ήταν εκείνη την ανοιξιάτικη μέρα, τη πρώτη του Απρίλη του 1955, που τα όνειρα του Κυπριακού Λαού για λευτεριά και Ένωση με τη μητέρα Πατρίδα, έπαιρναν σάρκα και οστά. Αιώνες ολόκληρους ο Κυπριακός Ελληνισμός, καρτερικά περίμενε αυτή τη μέρα. Γενιές και γενιές γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και έσβησαν με αυτό το όνειρο, μέσα στη καταφρόνια της σκλαβιάς και της ατίμωσης

Ο απελευθερωτικός αγώνας της Ε.Ο.Κ.Α άρχισε, επειδή είχαν εξαντληθεί όλα τα  άλλα ειρηνικά μέσα Στις 15 Ιανουαρίου του 1950 διοργανώνεται Παγκύπριο δημοψήφισμα για Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα Από τους 224.747 πολίτες  που είχαν δικαίωμα ψήφου, υπέγραψαν 215.108 ( ποσοστό 95.7% ), ανάμεσα τους και μεμονωμένοι Τουρκοκύπριοι .Εναντίον ψήφισαν μόνο 57 άτομα Μετά το ενωτικό δημοψήφισμα του 1950, επιχειρείται για πρώτη φορά το 1953 από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο , η εγγραφή για συζήτηση του Κυπριακού στη Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. Η Ελληνική Κυβέρνηση αρνήθηκε να στηρίξει την προσφυγή .

 

Οι μαθητές στον ΑΓΩΝΑ της ΕΟΚΑ (μαθητική εργασία- βίντεο)

 

Μια ταινία μικρού μήκους, από μαθητές-τριες του 1ου Δημοτικού Σχολείου Πολίχνης, στα πλαίσια του 5ου Πανελλήνιου εκπαιδευτικού προγράμματος:«Κύπρος, Ελλάδα, Ομογένεια:εκπαιδευτικές γέφυρες».

 

Συμμετείχαν οι μαθητές-τριες: Στ’ Δημοτικού: 1.Αντωνιάδου Ευαγγελία, 2.Δαμιανίδης Παναγιώτης, 3.Παπαδοπούλου Κορίνα, με την επίβλεψη του καθηγητή Πληροφορικής Μιλτιάδη Σταυρόπουλου.

 

Μια αξιόλογη εργασία  της Στ΄ Δημοτικού του 2ου Δημοτικού Σχολείου Πολίχνης, που εντοπίσαμε στο διαδίκτυο και πιστεύουμε ότι αξίζει να προωθηθεί.

Θερμά συγχαρητήρια!

ιστολόγιο “Αντέχουμε…”

 

Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας- «ΔΙΓΕΝΗΣ» +27 Ἰαν.1974: “Με την βοήθειαν του Θεού,με πίστη στον τίμιον αγώνα μας…”

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ «ΔΙΓΕΝΗΣ» (23 Μαΐ.1898 – 27 Ἰαν.1974)

Αθάνατος! Αιωνία η μνήμη του!Αν προσπαθούσαμε να ιχνηλατήσουμε τα στοιχεία που συνιστούν την ταυτότητα του Διγενή,του θρύλου της Κύπρου,θα εντοπίζαμε τα γνησιώτερα και πιο λαμπρά στοιχεία,με πρώτο και βασικό την φιλοπατρία,τον άδολο πατριωτισμό,σε συνδυασμό με την βαθειά και ειλικρινή πίστη στα Χριστιανικά ιδεώδη και στις αρχές της Ελευθερίας,Ισότητος,Δικαιοσύνης και Δημοκρατίας.Την αγάπη προς την πατρίδα και την Ορθόδοξη πίστη διδάχθηκε από τα παιδικά του χρόνια.
Αγωνίστηκε για την ελευθερία στα πεδία των μαχών στην Μικρά Ασία,στα βουνά της Βορείας Ηπείρου·πολέμησε τον Φασισμό,τον Ναζισμό,τον Κουμμουνισμό και την Αποικιοκρατία.

Οταν εζώνετο τα όπλα,επικαλείτο πρωτίστως την βοήθεια του Θεού.Έτσι,στην πρώτη προκήρυξη του αγώνα της ΕΟΚΑ,ξεκινά με την φράση: “Με την βοήθειαν του Θεού,με πίστη στον τίμιον αγώνα μας…”

η συνέχεια ΕΔΩ

Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας- «ΔΙΓΕΝΗΣ» +27 Ἰαν.1974: “Με την βοήθειαν του Θεού,με πίστη στον τίμιον αγώνα μας…”

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ «ΔΙΓΕΝΗΣ» (23 Μαΐ.1898 – 27 Ἰαν.1974)

Αθάνατος! Αιωνία η μνήμη του!Αν προσπαθούσαμε να ιχνηλατήσουμε τα στοιχεία που συνιστούν την ταυτότητα του Διγενή,του θρύλου της Κύπρου,θα εντοπίζαμε τα γνησιώτερα και πιο λαμπρά στοιχεία,με πρώτο και βασικό την φιλοπατρία,τον άδολο πατριωτισμό,σε συνδυασμό με την βαθειά και ειλικρινή πίστη στα Χριστιανικά ιδεώδη και στις αρχές της Ελευθερίας,Ισότητος,Δικαιοσύνης και Δημοκρατίας.

Την αγάπη προς την πατρίδα και την Ορθόδοξη πίστη διδάχθηκε από τα παιδικά του χρόνια.
Αγωνίστηκε για την ελευθερία στα πεδία των μαχών στην Μικρά Ασία,στα βουνά της Βορείας Ηπείρου·πολέμησε τον Φασισμό,τον Ναζισμό,τον Κουμμουνισμό και την Αποικιοκρατία.

Οταν εζώνετο τα όπλα,επικαλείτο πρωτίστως την βοήθεια του Θεού.Έτσι,στην πρώτη προκήρυξη του αγώνα της ΕΟΚΑ,ξεκινά με την φράση: “Με την βοήθειαν του Θεού,με πίστη στον τίμιον αγώνα μας…”

η συνέχεια ΕΔΩ

H τελευταία επιστολή του Ανδρέα Παναγίδη († 21 Σεπτεμβρίου 1956)

(επιστολή μελλοθανάτου Κυπρίου αγωνιστή)

 

«Αξιολάτρευτά μου παιδιά, πολυαγαπημένη μου γυναίκα, χαίρετε,

Αυτήν την στιγμήν που σας γράφω είναι Τρίτη 10 η ώρα, βράδυ. Ακριβώς πριν 5 λεπτά μας ειδοποίησαν ότι χαράματα της Παρασκευής 21.9.56 θα εκτελεστούμε. Ίσως όταν διαβάζετε αυτό το γράμμα μου εγώ δεν θα υπάρχω αναμεταξύ στους ζωντανούς.

Λατρευτά μου παιδιά, σας αφήνω για πάντα στην τόσο νεαρή μου ηλικία. Στα 22 μου χρόνια πεθαίνω για χάρη μιας μεγάλης ιδέας. Κάποτε η μάνα σας και ο θείος σας θα σας αναπτύξουν γιατί εκτελέστηκα. Σας εύχομαι αγαπημένα μου παιδιά να γενήτε καλοί χριστιανοί και καλοί Έλληνες Κύπριοι. Ακολουθήστε πάντα τον δρόμο της αρετής. Να είσθε πάντα βέβαιοι οτι σας αγάπησα τόσο θερμά με μια απέραντη πατρική αγάπη. Αλλά δυστυχώς σας αφήνω χωρίς να σας δω να μεγαλώνετε όπως το ονειρευόμουν. Σας αφήνω ένα μεγάλο και τιμημένο όνομα. Παιδιά μου, ζήσετε ευτυχισμένα μαζί με την μητέρα σας και με όλους τους θείους σας και τους σεβαστούς σας παππούδες. Ελπίζω στον Πανάγαθο Θεό να σας αγαπούν με στοργή και θέρμη.

Καλό μήνα!… και μερικές σκέψεις

.

.

Έφτασε και ο Απρίλιος , η  φύση στα καλύτερά της …διανύουμε μια από τις πιο σημαντικές εποχές του χρόνου: ετοιμαζόμαστε διά της οδού της Μεγάλης Σαρακοστής να εισέλθουμε στην Μεγάλη Εβδομάδα, να ζήσουμε και φέτος το Θείο Δράμα και την Ανάσταση.

Καλό και ευλογημένο μήνα θα σάς ευχηθώ και ας ετοιμάσουμε τις ψυχές μας να “γευτούν” αυτά τα γεγονότα που κάθε χρόνο ζούμε αλλά ως άνθρωποι χοϊκοί ίσως δεν τους δίνουμε την ανάλογη σημασία, ίσως εύκολα τα προσπερνούμε και επιστρέφουμε στα ίδια,στην καθημερινότητα , στις μικρότητές μας, σε όσα ρουφούν την ψυχική και σωματική μας  ενέργεια και εν τέλει τι αφήνουν πίσω τους;…. Σκέφτομαι πως, αν ζούσαμε έστω μια φορά , με συναίσθηση και πραγματική κατάνυξη, την Σταύρωση και την Ανάσταση του Κυρίου, η ζωή μας θα μεταμορφωνόταν, θα είχε μια άλλη αναφορά, θα έπαιρνε μια άλλη τροπή.

.

Ο αγώνας των γυναικών της ΕΟΚΑ

Μια μάνα τέθκιον ήρωαν εν προσβολή να κλάψει
Χαλάλιν της πατρίδας μου το φως μου, η ζωή μου
Τζι αφού ένε παραδόθηκεν ας έσιη την ευτζιή μου.

.

Λόγια της μητέρας του Γρηγόρη Αυξεντίου στην κηδεία του

Τά Νιάτα πάντα στίς Ἐπάλξεις- ο αγώνας των παιδιών και των νέων της Κύπρου

Τά Νιάτα πάντα στίς Ἐπάλξεις
Apoikioκρατῆστε τήν ψυχή σας!

Εὐδόκιου Δημητρίου,θεολόγου

Νά ’ναι κανείς νέος, νοιώθει πώς ἔχει φτερά γιά νά πετάξει μακριά στούς αἰθέρες σάν ἀϊτός. Ἡ ὁρμητικότητα κι ὁ αὐθορμητισμός εἶναι ἀπό τά κύρια χαρακτηριστικά της νιότης καί κινητήριος μοχλός τῆς κοινωνίας. Ἀλλοίμονο σ’ ὅποιον προδώσει ἕνα παιδί! «Ἄν κάποιος σκανδαλίσει ἕναν ἀπό αὐτούς τούς μικρούς πού πιστεύουν σ’ Ἐμένα, τοῦ συμφέρει νά δέσει μυλόπετρα στόν λαιμό του καί νά πέσει στό πέλαγος τῆς θάλασσας», λέει ὁ Χριστός (Ματθ. ιη’, 6).

Οἱ νέοι προχωροῦν σέ παράτολμα ἐγχειρήματα, ἄξια θαυμασμοῦ, γιατί ἔχουν μία δύναμη ἀνεξήγητη, πού συχνά κρύβεται περίτεχνα στά μύχια τῆς ψυχῆς τους. Τήν κατάλληλη στιγμή ἀδράττουν τήν εὐκαιρία, βρίσκουν τό θάρρος, διεκδικοῦν καί νικοῦν. Γι’ αὐτό ἔγραψε πρός τούς νέους ὁ Ἀπόστολος Ἰωάννης: «νεανίσκοι, ἰσχυροί ἐστε καί ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἐν ὑμῖν μένει καί νενικήκατε τόν πονηρόν» (Α’ Ἰωάν. β’, 14). Μέ μία τέτοια πνευματική ὁρμή, πού παράγεται μέσα μας, ὅπου μένει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἡ νίκη εἶναι σίγουρη.

1η Απριλίου 1955. ΕΟΚΑ: Το αντάρτικο που κλόνισε μία αυτοκρατορία και έστειλε Φως Λευτεριάς σε όλο τον κόσμο.

μικρό αφιέρωμα δόξας και τιμής…

1^η  Απριλίου  1955  προσκύνημα στην ιερή  μνήμη των αθάνατων ηρώων  και τάμα ζωής για εθνική  καταξίωση

Γράφει ο Ανδρέας  Σταυρίδης   Ταξίαρχος  ( ε.α )

Ήταν εκείνη την ανοιξιάτικη μέρα, τη πρώτη του Απρίλη του 1955, που τα όνειρα του Κυπριακού Λαού για λευτεριά και Ένωση με τη μητέρα Πατρίδα, έπαιρναν σάρκα και οστά. Αιώνες ολόκληρους ο Κυπριακός Ελληνισμός, καρτερικά περίμενε αυτή τη μέρα. Γενιές και γενιές γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και έσβησαν με αυτό το όνειρο, μέσα στη καταφρόνια της σκλαβιάς και της ατίμωσης

Ο απελευθερωτικός αγώνας της Ε.Ο.Κ.Α άρχισε, επειδή είχαν εξαντληθεί όλα τα  άλλα ειρηνικά μέσα Στις 15 Ιανουαρίου του 1950 διοργανώνεται Παγκύπριο δημοψήφισμα για Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα Από τους 224.747 πολίτες  που είχαν δικαίωμα ψήφου, υπέγραψαν 215.108 ( ποσοστό 95.7% ), ανάμεσα τους και μεμονωμένοι Τουρκοκύπριοι .Εναντίον ψήφισαν μόνο 57 άτομα Μετά το ενωτικό δημοψήφισμα του 1950, επιχειρείται για πρώτη φορά το 1953 από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο , η εγγραφή για συζήτηση του Κυπριακού στη Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. Η Ελληνική Κυβέρνηση αρνήθηκε να στηρίξει την προσφυγή .

 

Δημητράκης Δημητριάδης (14 Μαρτίου 1956): ο πιο μικρός ΗΡΩΑΣ!

.

Τα παιδιά στον Αγώνα

.

-Και συ σκλαβόπουλο, γιατί θλιμμένο στέκεις και θωρείς;

Μήπως να πολεμήσεις δεν μπορείς;

.

-Όπλο δεν έχω , Καπετάνιο.

-Να, τις κοτρώνες.

Αρκετές για σένα, τον μικρούλη.

.

Και αρπάζει ο ήρως ο μικρός,

ο πιο μικρότερος  απ΄όλους,

κοτρώνες.

Για να φέρει Λευτεριά.

.

(Ευαγόρας Παλλληκαρίδης)

.

.

η συνέχεια ΕΔΩ

.

Ευαγόρας Παλληκαρίδης: «ο μαθητής ήρωας» εκτελέσθηκε τα μεσάνυχτα της 13ης προς 14ης Μαρτίου 1957

«Θα πάρω μιαν ανηφοριά, θα πάρω μονοπάτια, να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά».

Ευαγόρας Παλληκαρίδης.

Στα λόγια τα καταφέρνουν πολλοί. Πόσοι όμως έκαναν τα γραπτά τους πράξη; Πόσοι είχαν το θάρρος ενός νεαρού μαθητή, που επέλεξε να μετακομίσει στα 18 του χρόνια στο «Πάνθεον των Ηρώων»;

Ο νεαρός ήρωας του αγώνα της ΕΟΚΑ, οραματιστής και ποιητής ήταν το τέταρτο παιδί της οικογένειας του αστυνομικού Μιλτιάδη Θεοδώρου από τη Λάπηθο Λάρνακας κι εγγονός του Θεόδωρου Παλληκαρά απ’ τον οποίο πήρε το επίθετό του ο ήρωας.

3 Μαρτίου 1957: το ολοκαύτωμα του σταυραετού του Μαχαιρά, Γρηγόρη Αυξεντίου

3 Μαρτίου 1957.—Ο υπαρχηγός της Ε.Ο.Κ.Α. Γρηγόριος Αυξεντίου, πίπτει ηρωϊκώς, έπειτα από 10ωρον αγώνα, δι’ ανατινάξεως υπό των Άγγλων του σπηλαίου οπόθεν εμάχετο. Το σπήλαιον αυτό είχε πολιορκηθή από εκατοντάδας Αγγλων στρατιωτών, οίτινες εχρησιμοποίησαν μεγάλον αριθμόν χειροβομβίδων καί εκρηκτικών βλημάτων. Συγκινητική είναι η στιγμή αναγνωρήσεως του σώματός του από τον πατέρα του, όπως και η στιγμή του γάμου του.

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΕΚΤΑΣΗ  ΤΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ

Ο Γρηγόρης Αυξεντίου έγραψε με τους ηρωικούς του αγώνες στα βουνά του Πενταδάκτυλου και στις βουνοκορφές της Πιτσιλιάς ένα από τα πιο αξιόλογα κεφάλαια της σύγχρονης κυπριακής ιστορίας. Ένα κεφάλαιο διαποτισμένο με την τόλμη, την αποφασιστικότητα και τη δύναμη της ψυχής του. Στις τρεις του Μάρτη 1957, με το ολοκαύτωμα του στο κρησφύγετο του Μαχαιρά, ο Γρηγόρης Αυξεντίου έκλεισε το κεφάλαιο αυτό για να ανοίξει ένα νέο, με διαχρονικές προεκτάσεις στην κυπριακή ιστορία. Το κεφάλαιο που διαγράφει την εθνική προσωπικότητα του Έλληνα της Κύπρου και τα διαχρονικά γνωρίσματα της ελληνικής ιστορίας.

η συνέχεια ΕΔΩ

Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας- «ΔΙΓΕΝΗΣ» +27 Ἰαν.1974: “Με την βοήθειαν του Θεού,με πίστη στον τίμιον αγώνα μας…”

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ «ΔΙΓΕΝΗΣ» (23 Μαΐ.1898 – 27 Ἰαν.1974)

Αθάνατος! Αιωνία η μνήμη του!

Αν προσπαθούσαμε να ιχνηλατήσουμε τα στοιχεία που συνιστούν την ταυτότητα του Διγενή,του θρύλου της Κύπρου,θα εντοπίζαμε τα γνησιώτερα και πιο λαμπρά στοιχεία,με πρώτο και βασικό την φιλοπατρία,τον άδολο πατριωτισμό,σε συνδυασμό με την βαθειά και ειλικρινή πίστη στα Χριστιανικά ιδεώδη και στις αρχές της Ελευθερίας,Ισότητος,Δικαιοσύνης και Δημοκρατίας.

Την αγάπη προς την πατρίδα και την Ορθόδοξη πίστη διδάχθηκε από τα παιδικά του χρόνια.
Αγωνίστηκε για την ελευθερία στα πεδία των μαχών στην Μικρά Ασία,στα βουνά της Βορείας Ηπείρου·πολέμησε τον Φασισμό,τον Ναζισμό,τον Κουμμουνισμό και την Αποικιοκρατία.

Οταν εζώνετο τα όπλα,επικαλείτο πρωτίστως την βοήθεια του Θεού.Έτσι,στην πρώτη προκήρυξη του αγώνα της ΕΟΚΑ,ξεκινά με την φράση: “Με την βοήθειαν του Θεού,με πίστη στον τίμιον αγώνα μας…”

η συνέχεια ΕΔΩ

ΑΝΔΡΕΑΣ ΖΑΚΟΣ, ΙΑΚΩΒΟΣ ΠΑΤΑΤΣΟΣ, ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΜΙΧΑΗΛ : δεν τους λύγισε η αγχόνη!

9 Αυγούστου 1956. Ο γαλανός ουρανός της μεγαλονήσου μας μαύρισε για άλλη μια φορά, θρηνώντας τρία παλικάρια που δεν τα φόβιζε ο θάνατος γιατί θεωρούσαν τη ζωή περιττή μέσα στη σκλαβιά. Τρεις νέοι Έλληνες και μπροστά τους μόνο η αγχόνη και το φως της λευτεριάς που δεν μπορούσαν να του αντισταθούν. Ανδρέας Ζάκος, Ιάκωβος Πατάτσος, Χαρίλαος Μιχαήλ.

«Λουκία Λαουτάρη Παπαγεωργίου» Η Μπουμπουλίνα της ΕΟΚΑ

έπεσε ηρωικά, μαζί με το αγέννητο παιδί της…Υποκλινόμαστε στο μεγαλείο της. ΑΘΑΝΑΤΟΙ! ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΣ… (5 ΙΟΥΛΙΟΥ 1958)

 

Λουκία Λαουτάρη Παπαγεωργίου: όλα για την Πατρίδα!

Τιμούμε τη γυναίκα που έδρασε και απέθανε περήφανη για το όνομα της λευτεριάς

Ως αγωνίστρια και ως μάνα η Λουκία Λαουτάρη Παπαγεωργίου είχε τα χαρακτηριστικά εκείνα που θα ζήλευε κάθε γυναίκα του σήμερα.Η Λουκία Λαουτάρη και ο σύζυγός της Γεώργιος Λαουτάρης διατηρούσαν κρησφύγετο στο περιβόλι τους, όπου έκρυβαν καταζητούμενους αντάρτες της ΕΟΚΑ.

Συνέχεια ΕΔΩ

Τά Νιάτα πάντα στίς Ἐπάλξεις- ο αγώνας των παιδιών και των νέων της Κύπρου

Τά Νιάτα πάντα στίς Ἐπάλξεις
Apoikioκρατῆστε τήν ψυχή σας!

Εὐδόκιου Δημητρίου,θεολόγου

Νά ’ναι κανείς νέος, νοιώθει πώς ἔχει φτερά γιά νά πετάξει μακριά στούς αἰθέρες σάν ἀϊτός. Ἡ ὁρμητικότητα κι ὁ αὐθορμητισμός εἶναι ἀπό τά κύρια χαρακτηριστικά της νιότης καί κινητήριος μοχλός τῆς κοινωνίας. Ἀλλοίμονο σ’ ὅποιον προδώσει ἕνα παιδί! «Ἄν κάποιος σκανδαλίσει ἕναν ἀπό αὐτούς τούς μικρούς πού πιστεύουν σ’ Ἐμένα, τοῦ συμφέρει νά δέσει μυλόπετρα στόν λαιμό του καί νά πέσει στό πέλαγος τῆς θάλασσας», λέει ὁ Χριστός (Ματθ. ιη’, 6).

Οἱ νέοι προχωροῦν σέ παράτολμα ἐγχειρήματα, ἄξια θαυμασμοῦ, γιατί ἔχουν μία δύναμη ἀνεξήγητη, πού συχνά κρύβεται περίτεχνα στά μύχια τῆς ψυχῆς τους. Τήν κατάλληλη στιγμή ἀδράττουν τήν εὐκαιρία, βρίσκουν τό θάρρος, διεκδικοῦν καί νικοῦν. Γι’ αὐτό ἔγραψε πρός τούς νέους ὁ Ἀπόστολος Ἰωάννης: «νεανίσκοι, ἰσχυροί ἐστε καί ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἐν ὑμῖν μένει καί νενικήκατε τόν πονηρόν» (Α’ Ἰωάν. β’, 14). Μέ μία τέτοια πνευματική ὁρμή, πού παράγεται μέσα μας, ὅπου μένει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἡ νίκη εἶναι σίγουρη.