Τη Αγία και Μεγάλη Πέμπτη – «Εκείνο το Δείπνο», Υμνολογική εκλογή.

 αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου: Εκείνο το Δείπνο

Πρέπει να πιστέψετε ότι και τώρα, όταν τελούμε τη θεία Λειτουργία και κοινωνούμε, είναι εκείνο το δείπνο, ο Μυστικός Δείπνος, κατά τον οποίο ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς παρίστατο. Τίποτε μάλιστα δεν κάνει το σημερινό δείπνο υποδεέστερο εκείνου. Ούτε να σκεφτούμε ότι τάχα αυτό, το δικό μας σημερινό, το ετοιμάζει άνθρωπος, εκείνο δε ο Κύριος. Αλλά και εκείνο και αυτό ο ίδιος, ο Κύριος τα προσφέρει.

Όταν λοιπόν δεις να σου προσφέρονται τα ιερά και τίμια δώρα, μη θεωρείσεις ότι αυτό το κάνει ο ιερέας, αλλά να βλέπεις, ότι του Θεού είναι το χέρι που προτείνεται…
Διότι εκείνος που έδωσε το μεγαλύτερο, δηλαδή που παρέδωσε τον εαυτό του για τη σωτηρία των ανθρώπων, πολύ περισσότερο δε θα απαξιώσει να σου μεταδώσει το Σώμα του.

Ας ακούσουμε λοιπόν και ιερείς και πλήρωμα της Εκκλησίας, ποιά μεγάλη δωρεά αξιωθήκαμε. Να ακούσουμε και να τρομάξουμε. Μας έδωσε ο Κύριος να χορτάσουμε με τις αγίες σάρκες του, τον ίδιο τον εαυτό του μας έδωσε θυσιασμένο. Ποια θα είναι η απολογία μας, εάν, ενώ με τέτοια αγία τροφή τρεφόμαστε, σε τόσα πολλά και μεγάλα αμαρτάνουμε; Όταν, ενώ εσθίουμε (κοινωνούμε) Αμνό, γινόμαστε λύκοι; Όταν ενώ ενωνόμαστε με πρόβατο, και τους λέοντες ακόμη ξεπερνούμε;

 

Η Θεία Κοινωνία του Ιούδα και η δική μας σωστή προετοιμασία

 

Αδελφοί μου, «να με μιμείσθε λέγει ο Κύριος».

Ο πρώτος να είναι έσχατος και ο Δεσπότης να είναι ο διακονών. Δηλαδή να Τον μιμηθούμε όσο είναι δυνατόν περισσότερο στην ταπείνωση. Τα κηρύγματα νομίζω ότι δεν χρειάζονται, διότι όλη η Εκκλησιαστική υμνολογία είναι ένα κήρυγμα πολύ δυνατό, που αν κανένας το προσέχει λέξη προς λέξη και ειδικότερα αυτοί που έχουν και δίπλα λίγο τη μετάφραση, συγκλονίζονται από όλα όσα μας διδάσκει η Εκκλησιαστική μας υμνολογία, σήμερα βέβαια, για την προδοσία του Ιούδα.

Τη Αγία και Μεγάλη Πέμπτη – «Εκείνο το Δείπνο», Υμνολογική εκλογή.

αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου: Εκείνο το Δείπνο

Πρέπει να πιστέψετε ότι και τώρα, όταν τελούμε τη θεία Λειτουργία και κοινωνούμε, είναι εκείνο το δείπνο, ο Μυστικός Δείπνος, κατά τον οποίο ο ίδιος ο Κύριος
Ιησούς παρίστατο. Τίποτε μάλιστα δεν κάνει το σημερινό δείπνο υποδεέστερο εκείνου. Ούτε να σκεφτούμε ότι τάχα αυτό, το δικό μας σημερινό, το ετοιμάζει άνθρωπος, εκείνο δε ο Κύριος. Αλλά και εκείνο και αυτό ο ίδιος, ο Κύριος τα προσφέρει.

Όταν λοιπόν δεις να σου προσφέρονται τα ιερά και τίμια δώρα, μη θεωρείσεις ότι αυτό το κάνει ο ιερέας, αλλά να βλέπεις, ότι του Θεού είναι το χέρι που προτείνεται…
Διότι εκείνος που έδωσε το μεγαλύτερο, δηλαδή που παρέδωσε τον εαυτό του για τη σωτηρία των ανθρώπων, πολύ περισσότερο δε θα απαξιώσει να σου μεταδώσει το Σώμα του.

Ας ακούσουμε λοιπόν και ιερείς και πλήρωμα της Εκκλησίας, ποιά μεγάλη δωρεά αξιωθήκαμε. Να ακούσουμε και να τρομάξουμε. Μας έδωσε ο Κύριος να χορτάσουμε με τις αγίες σάρκες του, τον ίδιο τον εαυτό του μας έδωσε θυσιασμένο. Ποια θα είναι η απολογία μας, εάν, ενώ με τέτοια αγία τροφή τρεφόμαστε, σε τόσα πολλά και μεγάλα αμαρτάνουμε; Όταν, ενώ εσθίουμε (κοινωνούμε) Αμνό, γινόμαστε λύκοι; Όταν ενώ ενωνόμαστε με πρόβατο, και τους λέοντες ακόμη ξεπερνούμε;

 

Η Θεία Κοινωνία του Ιούδα και η δική μας σωστή προετοιμασία

 

Αδελφοί μου, «να με μιμείσθε λέγει ο Κύριος».

Ο πρώτος να είναι έσχατος και ο Δεσπότης να είναι ο διακονών. Δηλαδή να Τον μιμηθούμε όσο είναι δυνατόν περισσότερο στην ταπείνωση. Τα κηρύγματα νομίζω ότι δεν χρειάζονται, διότι όλη η Εκκλησιαστική υμνολογία είναι ένα κήρυγμα πολύ δυνατό, που αν κανένας το προσέχει λέξη προς λέξη και ειδικότερα αυτοί που έχουν και δίπλα λίγο τη μετάφραση, συγκλονίζονται από όλα όσα μας διδάσκει η Εκκλησιαστική μας υμνολογία, σήμερα βέβαια, για την προδοσία του Ιούδα.

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ: Μεγάλη Πέμπτη

 (και για μεγάλα παιδιά)

Σχόλια στα δραματικά γεγονότα της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας

 

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ – Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ

Η Μεγάλη Πέμπτη είναι για την Εκκλησία μας αφορμή να θυμηθούμε τον Μυστικό Δείπνο, την παράδοση δηλαδή του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, την προδοσία του Ιούδα, αλλά και την υπερφυή προσευχή του Κυρίου προς τον Πατέρα Του, να μην Τον αφήσει να πιει το ποτήρι του Πάθους, αλλά και την υπακοή Του σ’ Αυτόν. Το γεγονός όμως που δίδει διδάγματα στη ζωή μας είναι η ταπείνωση του Χριστού, ο οποίος έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του, πριν φάνε μαζί για τελευταία φορά. Στα καθίσματα του Όρθρου της ημέρας ψάλλουμε χαρακτηριστικά: “Ο λίμνας και πηγάς και θαλάσσας ποιήσας, ταπείνωσιν εκπαιδεύων αρίστην, λεντίω ζωννύμενος μαθητών πόδας ένιψε, ταπεινούμενος υπερβολή ευσπλαχνίας”. Ο Δημιουργός του κόσμου ταπεινώνεται από την υπερβολική ευσπλαχνία Του για μας, αλλά και μας διδάσκει την άριστη οδό της ταπείνωσης.

Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

άρθρο του π. Δημητρίου Μπόκου

.

Ὅταν ὁ λειτουργὸς τοῦ Θεοῦ κάνει τὴν προετοιμασία τῆς Θείας Λειτουργίας, ἀρχίζει τὴν ἀκολουθία τῆς Προθέσεως ἢ Προσκομιδῆς μὲ μία χαρακτηριστικὴ κίνηση: Ὑψώνει τὸ πρόσφορο μὲ τὴν ἁγία λόγχη μέχρι τὸ μέτωπό του καὶ λέγει τὸ τροπάριο: Ἐξηγόρασας ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου τῷ τιμίῳ σου αἵματι· τῷ Σταυρῷ προσηλωθεὶς καὶ τῇ λόγχῃ κεντηθείς, τὴν ἀθανασίαν ἐπήγασας ἀνθρώποις, Σωτὴρ ἡμῶν, δόξα σοι. Κατόπιν, χαράσσοντας μὲ τὸ πρόσφορο στὸν ἀέρα τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ, λέγει: Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν… Θυμᾶται ὅτι καθετὶ καλὸ στὸν κόσμο καὶ κυρίως ἡ ἀθανασία πηγάζει ἀπὸ τὴν “προσήλωση”, τὸ κάρφωμα τοῦ Χριστοῦ στὸν Σταυρό.

 

“Νά βλέπεις τούς ἄλλους ὡς ἁγίους…”

Γέροντας Ἐφραίμ ὁ Κατουνακιώτης

 

Παιδί μου, ὁ καρπός τῆς ἡσυχίας πού ἐπιδιώκεις εἶναι νά ἐπιδιώκεις νά βλέπεις τούς ἄλλους ὡς ἁγίους, ὡς ἀγγέλους. 

Ὅταν βλέπεις στούς ἄλλους ἐλαττώματα καί ἰδίως στόν Γέροντά σου, νά ξέρεις ὅτι ἔπεσε ἡ πνευματική σου ζωή, ὑποβιβάστηκε, καί χρειάζεται πολλή μετάνοια καί αὐτομεμψία.

Ὅταν βλέπω καί κρίνω μέσα μου τούς ἀδελφούς μου, νά ξέρω ὅτι δέν πάω καλά…

 

Ο άγιος Ταρσίζιος: ένας μικρός μάρτυς με μεγάλη καρδιά (15 Αυγούστου)

 

Βρισκόμαστε στην Ρώμη στα μέσα του Β΄ αιώνα μ.Χ. Αυτοκρατορικό διάταγμα θέτει υπό διωγμό όσους πιστεύουν στον Χριστό, όσους αρνούνται να θυσιάσουν στα είδωλα. Μετά από μια μικρή περίοδο γαλήνης για την χριστιανική κοινότητα της Ρώμης ξανά στην καθημερινότητα των πιστών η αντιμετώπιση της πρόκλησης με την ίδια τους την ζωή πλέον η ομολογία πίστεως, η θυσία , το μαρτύριο. Δεν δειλιάζουν όμως διότι ο Ιησούς Χριστός έδειξε στην ανθρωπότητα την οδό του μαρτυρίου με τον Σταυρό, έδωσε ελπίδα και χαρά με την δική του Ανάσταση. Η Εκκλησία με το μυστήριο της  Θείας Ευχαριστίας μπολιάζει τον κόσμο με τον Χριστό στις υπάρξεις του κάθε πιστού με την αιώνια ζωή έτσι δεν υπάρχει χώρος για φόβο,  δειλία,  άρνηση προδοσία και το παράδοξο είναι όταν αυτό το βλέπουμε σε ένα μικρό παιδί!.

 

Πῶς μποροῦμε ν’ ἀποκτήσουμε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα

Τὰ γνωστὰ καὶ ἀποτελεσματικὰ μέσα γιὰ τὴν ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τῶν ἱερῶν Γραφῶν καὶ τὴν πείρα τῶν μεγάλων ἅγιων, εἶναι τὰ ἑξῆς:

1. Ἡ καθαρὴ καρδιὰ καὶ τὸ ἁγνὸ σῶμα.
2. Ἡ ταπεινοφροσύνη.
3. Ἡ ὑπακοὴ στὴ φωνὴ τοῦ Θεοῦ.
4. Ἡ προσευχή.
5. Ἡ καθημερινὴ αὐταπάρνηση.
6. Ἡ ἀνάγνωση καὶ ἀκρόαση τῆς Ἁγίας Γραφῆς.
7. Τὰ μυστήρια της Ἐκκλησίας μας καὶ κατεξοχὴν ἡ Θεία Κοινωνία.

 

Κάθε πιστὴ ψυχὴ μπορεῖ νὰ γεμίσει μὲ Ἅγιο Πνεῦμα, ἂν καθαριστεῖ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὴ φιλαυτία καὶ ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι πάντα ὁλόγυρά μας καὶ ἐπιθυμεῖ νὰ μπεῖ μέσα μας. Ἀλλὰ οἱ κακές μας πράξεις μας περιβάλλουν σὰν ἰσχυρὸ πέτρινο τεῖχος καὶ τ’ ἁμαρτήματά μας σὰν ἄγριοι φρουροὶ Τὸ διώχνουν μακριά μας καὶ δὲν Τὸ ἀφήνουν νὰ μᾶς πλησιάσει.

 

Η Θεία Κοινωνία του Ιούδα και η δική μας σωστή προετοιμασία

 

Αδελφοί μου, «να με μιμείσθε λέγει ο Κύριος».

Ο πρώτος να είναι έσχατος και ο Δεσπότης να είναι ο διακονών. Δηλαδή να Τον μιμηθούμε όσο είναι δυνατόν περισσότερο στην ταπείνωση. Τα κηρύγματα νομίζω ότι δεν χρειάζονται, διότι όλη η Εκκλησιαστική υμνολογία είναι ένα κήρυγμα πολύ δυνατό, που αν κανένας το προσέχει λέξη προς λέξη και ειδικότερα αυτοί που έχουν και δίπλα λίγο τη μετάφραση, συγκλονίζονται από όλα όσα μας διδάσκει η Εκκλησιαστική μας υμνολογία, σήμερα βέβαια, για την προδοσία του Ιούδα.

Τι είναι η Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία;

 

(+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Η θεία λειτουργία ποὺ τελεῖται κατὰ κανόνα τὴν Τετάρτη καὶ τὴν Παρασκευὴ τῶν ἑβδομάδων τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ὀνομάζεται προηγιασμένη . Γιατί ὀνομάζεται ἔτσι, καὶ γιὰ ποιό λόγο θεσπίσθηκε ἡ λειτουργία αὐτή, εἶνε ἀνάγκη νὰ ἐξηγήσουμε μὲ λίγα ἁπλᾶ λόγια.

.

Γιὰ νὰ τελεσθῇ ἡ θεία λειτουργία, χρειάζεται ἄρτος καὶ οἶνος, ψωμὶ καὶ κρασί. Χωρὶς αὐτὰ λειτουργία δὲν γίνεται. Αὐτὰ ὁ ἱερεὺς τὰ βάζει ἐπάνω στὴν ἁγία τράπεζα· τὸν ἄρτο στὸ δισκάριο καὶ τὸν οἶνο στὸ ἅγιο ποτήριο.Τὸ ψωμὶ καὶ τὸ κρασὶ μένουν ἔτσι

Συνέχεια  ΕΔΩ→

ΤΟ ΣΑΡΑΝΤΑΛΕΙΤΟΥΡΓΟ (β)

(το α’ μέρος του κειμένου εδώ)

π. Δημητρίου Μπόκου

Τὸ σαρανταήμερο (15 Νοεμβρίου – 25 Δεκεμβρίου), ἡ περίοδος τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων, συνδέεται μὲ τὸ σαρανταλείτουργο. Ἡ καθημερινὴ τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας κατὰ τὴν περίοδο αὐτή, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸν ἀγώνα τῆς νηστείας, μιᾶς συνολικῆς ἄσκησης κατὰ τῶν ἐγωκεντρικῶν μας ἐπιθυμιῶν καὶ παθῶν, εἶναι μιὰ ἄριστη προετοιμασία γιὰ ἀληθινὴ βιωματικὴ προσέγγιση τοῦ συγκλονιστικοῦ γεγονότος τῆς σάρκωσης τοῦ Θεοῦ. Γιατί ἔχει τόση σημασία γιὰ μᾶς ἡ Θεία Λειτουργία;

 

Ο Σπορεύς Χριστός, τα Μυστήρια και η Θεία Λειτουργία

απομαγνητοφωνημένο κήρυγμα του π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου

Σήμερα είναι Κυριακή του σπορέος.

Ο Σπορεύς Θεός χριστιανοί μου, την πρώτη θεϊκή Του σπορά, την έκαμε με το λόγο Του, τον προφορικόν που είναι το κήρυγμα και η κατήχησις, και τον γραπτόν, που είναι πάνω απ’ όλα το Ευαγγέλιον, η Καινή Διαθήκη, αλλά και όλη η Αγία Γραφή και ύστερα τα κείμενα των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας μας.

Αλλά η θεϊκή σπορά που κάνει ο θείος λόγος, στο γεώργιον των ψυχών μας είναι και με τα σωστικά Του μυστήρια.

Η προετοιμασία για την Θεία Κοινωνία και η διατήρηση της χάρης

 

Πώς να προσερχόμαστε στην Θεία Κοινωνία

Για να προσερχόμαστε άξια στην Θεία Κοινωνία πρέπει πρώτα πρώτα να καθαριζόμαστε από τ΄ αμαρτήματά μας με την εξομολόγηση .

Ύστερα, όταν πλησιάζουμε στο άγιο Ποτήριο να έχουμε πίστη, φόβο Θεού και συντετριμμένη καρδία.

Να μην νιώθουμε υπεροχή απέναντι στους άλλους που δεν κοινωνούν , αλλά να είμαστε πλημμυρισμένοι από αισθήματα αυτοκατακρίσεως.

Η Θεία Κοινωνία του Ιούδα και η δική μας σωστή προετοιμασία

Αδελφοί μου, «να με μιμείσθε λέγει ο Κύριος».

Ο πρώτος να είναι έσχατος και ο Δεσπότης να είναι ο διακονών. Δηλαδή να Τον μιμηθούμε όσο είναι δυνατόν περισσότερο στην ταπείνωση. Τα κηρύγματα νομίζω ότι δεν χρειάζονται, διότι όλη η Εκκλησιαστική υμνολογία είναι ένα κήρυγμα πολύ δυνατό, που αν κανένας το προσέχει λέξη προς λέξη και ειδικότερα αυτοί που έχουν και δίπλα λίγο τη μετάφραση, συγκλονίζονται από όλα όσα μας διδάσκει η Εκκλησιαστική μας υμνολογία, σήμερα βέβαια, για την προδοσία του Ιούδα.

Το Ιερόν Ευχέλαιον

Μεγάλη Τετάρτη σήμερα και στους ναούς μας τελείται το Μυστήριο του Ιερού Ευχελαίου.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Το Ιερόν Ευχέλαιον»
του Πρεσβυτέρου Θεμιστοκλέους Στ.Χριστοδούλου,
εκδόσεις Ομολογία

Η ιστορία περί του ελαίου
Το έλαιο ήταν ανέκαθεν ένα από τα σπουδαιότερα θεραπευτικά μέσα της ιατρικής. Αυτό το εντοπίζουμε σε πολλά αρχαία ελληνικά συγγράμματα αλλά και στην Παλαιά Διαθήκη. Οι Ιουδαίοι πίστευαν ότι το έλαιον κρύβει θεραπευτικές ιδιότητες. Για τον λόγο αυτό η επάλειψη με το έλαιο έλαβε θρησκευτικό χαρακτήρα. Μάλιστα δε οι ραββίνοι το χρησιμοποιούσαν κατά την ήμερα του Σαββάτου.
Οι χριστιανοί από τα χρόνια του Χριστού έκαναν χρήση του ελαίου κατά την λατρεία προσδίδοντας όμως σ’ αυτό ενν. το έλαιον μια πνευματική συμβολική διάσταση. Το έλαιο συμβόλιζε το “θείον έλεος”, την πνευματική δύναμη και την έκχυση των δωρεών του θεού. Ο χριστιανισμός παρέλαβε την προ αυτού πράξη για το έλαιο και την εξεχριστιάνισε δίνοντάς της πνευματικό περιεχόμενο. Χρησιμοποίησε το έλαιο ως ορατή θεώρηση του αοράτου κάλλους προσδίδοντάς του μυστηριακό χαρακτήρα όπως έπραξε και με άλλα υλικά αγαθά που τα παρέλαβε από την Ιουδαϊκή λατρεία. Η θεραπευτική ικανότητα του ελαίου δεν έγκειται σ’ αυτό το ίδιο το αγαθό αλλά στην ευλογία και τη χάρη του Θεού που τη λαμβάνει μυστηριακά μέσω των ιερέων που καθίστανται κι αυτοί θεοφόροι με την ευχή της πίστεως και της προσευχής των. Το μυστήριο του Ευχελαίου δεν παρέχεται για την αθανασία του σώματος αυτών που το τελούν. Αυτό είναι αφέλεια.
Παρέχεται όμως για την ψυχική προετοιμασία, ώστε ο άνθρωπος βιώνοντας τη μετάνοια ως γεγονός στην καθ’ όλου ζωή του και στην ασθένειά του ακόμη να κερδίσει τη βασιλεία των Ουρανών που είναι και ο σκοπός όλων των μυστηριακών τελετών της Εκκλησίας μας. Και φυσικά το Ευχέλαιον λειτουργεί για τη συγχώρεση των αμαρτιών των ανθρώπων.

Οι πειρασμοί μέσα στις γιορτές…(γέροντος Παϊσίου)

( συχνά στις γιορτές δημιουργούνται καταστάσεις που δεν μας αφήνουν να χαρούμε πνευματικά και αληθινά, αλλά μόνο στεναχώρια και ταραχή μας προκαλούν…Ας δούμε τι λέει ο Γ. Παΐσιος για αυτό το θέμα…)

.

-Γέροντα, γιατί στις γιορτές συνήθως συμβαίνει κάποιος πειρασμός;

.

-Δεν ξέρεις; Στις γιορτές ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι έχουν χαρά και κερνούν, δίνουν ευλογίες, δώρα πνευματικά στους ανθρώπους. Εδώ οι γονείς κερνούν, όταν γιορτάζουν τα παιδιά, ή οι βασιλείς χαρίζουν ποινές, όταν γεννιέται κανένα βασιλόπουλο,οι Άγιοι γιατί να μην κεράσουν;Μάλιστα η χαρά που δίνουν κρατάει πολύ και βοηθιούνται πολύ οι ψυχές. Γι΄ αυτό ο διάβολος ,επειδή το ξέρει αυτό, δημιουργεί πειρασμούς ,για να στερηθούν οι άνθρωποι τα θεία δώρα και να μη χαρούν ούτε να ωφεληθούν από την γιορτή.Και βλέπεις, μερικές φορές στην οικογένεια, όταν σε μια γιορτή ετοιμάζονται όλοι να κοινωνήσουν , τους βάζη ο πειρασμός να μαλώσουν, και όχι μόνο δεν κοινωνούν,

Ο Σπορεύς Χριστός, τα Μυστήρια και η Θεία Λειτουργία

απομαγνητοφωνημένο κήρυγμα του π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου

 

Σήμερα είναι Κυριακή του σπορέος.

Ο Σπορεύς Θεός χριστιανοί μου, την πρώτη θεϊκή Του σπορά, την έκαμε με το λόγο Του, τον προφορικόν που είναι το κήρυγμα και η κατήχησις, και τον γραπτόν, που είναι πάνω απ’ όλα το Ευαγγέλιον, η Καινή Διαθήκη, αλλά και όλη η Αγία Γραφή και ύστερα τα κείμενα των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας μας.

Αλλά η θεϊκή σπορά που κάνει ο θείος λόγος, στο γεώργιον των ψυχών μας είναι και με τα σωστικά Του μυστήρια.

 

Η προετοιμασία για την Θεία Κοινωνία και η διατήρηση της χάρης

 

Πώς να προσερχόμαστε στην Θεία Κοινωνία

Για να προσερχόμαστε άξια στην Θεία Κοινωνία πρέπει πρώτα πρώτα να καθαριζόμαστε από τ΄ αμαρτήματά μας με την εξομολόγηση .

Ύστερα, όταν πλησιάζουμε στο άγιο Ποτήριο να έχουμε πίστη, φόβο Θεού και συντετριμμένη καρδία.

Να μην νιώθουμε υπεροχή απέναντι στους άλλους που δεν κοινωνούν , αλλά να είμαστε πλημμυρισμένοι από αισθήματα αυτοκατακρίσεως.

Σχολιασμός της Θείας Λειτουργίας (μέρος 4ο και τελευταίο)

Εικόνα από:agiostherapon.blogspot.com

 (το πρώτο μέρος ΕΔΩ) το (το δεύτερο μέρος ΕΔΩ)  και (το τρίτο μέρος ΕΔΩ)

ΔΙΠΤΥΧΑ – ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ

Μετά τον Καθαγιασμό των τίμιων Δώρων, ο Ιερέας μνημονεύει όλα τα μέλη της Εκκλησίας. Πρώτα τους Αγίους –και εξαιρετικά την Θεοτόκο. Ύστερα τους κεκοιμημένους Χριστιανούς. Τέλος, τους ζωντανούς, με πρώτον τον Αρχιεπίσκοπο. Και για να μη μείνει κανείς έξω από το μεγάλο Δείπνο, στο τέλος ζητάει από τον Κύριο να θυμηθεί: «και ων έκαστος κατά διάνοιαν έχει και πάντων και πασών» -δηλαδή, «και όλους όσους έχει στο νου του ο καθένας, άντρες και γυναίκες».

Σε λίγο, αρχίζει η προετοιμασία για την Θεία Κοινωνία.

Όταν ο Ιερέας παύσει να μνημονεύει τα ονόματα των πιστών, βγαίνει στην Ωραία Πύλη και ευλογεί όλο το εκκλησίασμα με τον Τίμιο Σταυρό, λέγοντας: «Και έσται τα ελέη του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού μετά πάντων υμών», δηλαδή: «Και ας είναι οι δωρεές του μεγάλου Θεού και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού μαζί με όλους σας». Και οι πιστοί απαντούν: «Και μετά του πνεύματός σου» -«Και με το δικό σου πνεύμα».