Μην ζητάμε να δούμε τον Θεό, απροετοίμαστοι!

του Αρχιεπισκόπου Anthony Bloom

Ο Θεός είναι πολυεύσπλαχνος. Δεν έρχεται πρόωρα, παράκαιρα. Μας δίνει την ευκαιρία να κρίνουμε τον εαυτό μας, να καταλάβουμε ορισμένα πράγματα και να μην επιζητούμε να μας εμφανιστεί σε στιγμές που η παρουσία Του θα σήμαινε καταδίκη για μας.

Θα ήθελα να σας πω ένα παράδειγμα πάνω σ’ αυτό.

Πριν πολλά χρόνια ήρθε κάποιος να με δει. Μου ζήτησε να του δείξω το Θεό, του είπα ότι δεν μπορούσα να το κάνω, αλλά πρόσθεσα ότι, ακόμα και να μπορούσα, αυτός δεν θα ήταν δυνατό να ατενίσει το Θεό – σκέφτηκα πως για να συναντήσει κανείς το Θεό πρέπει να έχει κάτι κοινό μαζί Του, κάτι που δίνει μάτια να δει και νου να κατανοήσει.

“O Θεός, ο μεγαλύτερος τροχός…”

ένα κείμενο από το βιβλίο: «Στοχασμοί περί καλού και κακού», του αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς

 

“Ο μεγάλος τροχός γυρίζει πιο αργά, όμως προφταίνει τον μικρό τροχό που γυρίζει πιο γρήγορα.

Όσο μεγαλύτερος τροχός τόσο πιο αργή κίνηση, τόσο λιγότερος θόρυβος. Όσο μικρότερος τροχός, τόσο πιο γρήγορη κίνηση, τόσο περισσότερος θόρυβος. Αυτό ισχύει τόσο για τοα πράγματα, όσο και για τους ανθρώπους.

Ο Θεός είναι ο μεγαλύτερος τροχός στην ζωή του ανθρώπου. Η περίμετρός Του δεν φαίνεται, ούτε ακούγεται το βάδισμά Του στο πλήθος και στον θόρυβο των μεγάλων τροχών.

Ο άγιος Σιλουανός συνομιλεί με τα παιδιά…

(Στην αγαπημένη μου Σ.)

Τα αγαπημένα παιδιά τρέχουν στα λιβάδια, κόβουν λουλούδια , τραγουδούν και χαίρονται , γιατί τα κάνει και χαίρονται η χάρη του Θεού. Αλλά, να, είδαν τα παιδιά κάποιον μοναχό και του λένε…

-Κοίτα, ο Κύριος στόλισε τον ουρανό με αστέρια και την γη με ποτάμια και κήπους. Οι αετοί πετούν πάνω στα σύννεφα και απολαμβάνουν το κάλλος της φύσεως. Τα πουλιά κελαηδούν εύθυμα στα δάση και στις πεδιάδες και εσύ, μοναχέ, κάθεσαι στο κελλί σου και δεν βλέπεις όλη την ωραιότητα του Θεού. Κάθεσαι και κλαις. Γιατί κλαις στο μικρό κελλί σου, όταν ο ήλιος λάμπει και ο κόσμος όλος στολίζεται με ομορφιά , και όλοι πάνω στη γη χαίρονται;

Έτσι ρωτούσαν τα παιδιά τον μοναχό και αυτός αποκρίθηκε:

-Παιδιά, εσείς δεν καταλαβαίνετε τον θρήνο μου. Η ψυχή μου κλαίει για εσάς, γιατί δεν γνωρίζετε τον Θεό , που δημιούργησε αυτή την ωραιότητα. Η ψυχή μου τον γνωρίζει και ποθώ αυτή την γνώση για όλους σας, και γι΄αυτό  θλίβομαι και παρακαλώ τον Θεό για εσάς ώστε και εσείς να γνωρίσετε τον Κύριο εν Πνεύματι Αγίω.

“Ο κίνδυνος είναι ο άνθρωπος όχι να κατάγεται από τα ζώα, αλλά να καταντήσει σαν αυτά!”

από το βιβλίο: “Αν υπάρχει ζωή, θέλω να ζήσω” του Μητροπολίτου Μεσογαίας κ.κ. Νικολάου

Ερ.: Ως άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό, πώς θα ακούγατε ότι κάποιος θέλει να ασχοληθεί με τη σύγχρονη έρευνα, μάλιστα αυτήν που τελικά αμφισβητεί τον Θεό, όπως η γενετική μηχανική , η κοσμολογία, η νευρολογία;

Απ.: Μια έρευνα που γίνεται για να αμφισβητήσει τον Θεό, έχει την αρρώστια της προκατάληψης. Η έρευνα γίνεται για να ανακαλυφθεί μία επιστημονική αλήθεια.

Το Φως του κόσμου…

“είμαι στα όρια της κατάθλιψης”…εξαιρετικό κείμενο, γραμμένο από καρδιάς.Έχει πολλά μηνύματα να δώσει, γιατί όλοι φτάνουμε κάποτε στα όριά μας, αλλά με την βοήθεια Του, μπορούμε να σταθούμε ξανά στα πόδια μας και να βγούμε στην “λεωφόρο της ζωής”…Αλεξία

σχόλιο Γ.Θ : Ένα κείμενο για αυτούς που ξέρουν από πόνο και που σαν άνθρωποι θα λυγίσουν. Το κείμενο αυτό είναι για αυτούς από μια αδελφή μας, που έφτασε στα όριά της και μέσα από τις στάχτες της σηκώθηκε ξανά. 

Έχουν συμβεί πολλά πράγματα τον τελευταίο καιρό  στη ζωή μου…Είμαι στα όρια της κατάθλιψης…
Τα βράδια κάθομαι συχνά μέχρι αργά και σκέφτομαι…Ξεσπάω σε κλάματα

Η σημασία της πίστης στην αγάπη του ζευγαριού

 

[]  Υπάρχουν αγάπες εγωιστικές, αγάπες τυφλές, αγάπες, που διαφθείρουν και καταστρέφουν, γιατί στο βάθος τους κρύβουν το στοιχείο της φθοράς και της ανθρώπινης ανεπάρκειας, όσο κι αν προβάλλονται ως αγνές και καθαρές κρινόμενες μεανθρώπινα μέτρα.

Δεν φτάνει δυστυχώς μόνο η καλή διάθεση και ο συναισθηματισμός μας να αγαπούμε. Στην απόλυτη εκτίμηση της ανθρώπινης αυτάρκειας πέφτουν πολλοί στηριζόμενοι στην

Η απόλυτη ανατροπή

 

Ο Χριστός δοξάζεται στη Βηθλεέμ όταν κενώνεται, στον Ιορδάνη όταν ταπεινώνεται, στο Θαβώρ  όταν μεταμορφώνεται, στο Όρος των Ελαιών όταν αναλαμβάνεται, στον Γολγοθά όταν θυσιάζεται, στον τάφο όταν ανασταίνεται.

.

Όλα αυτά ανατρέπουν τη συνήθη λογική. Την συντρίβουν. Αναδεικνύουν όμως το μεγαλείο του μυστικού ανθρώπου. Αυτό που κρύβει ο καθένας μέσα του, έστω κι αν το αγνοεί. Αυτό που καλείται

“Μην απελπίζεσαι! Ο Θεός ποτέ δεν θα σε αφήσει…!” (πολύτιμες,ελπιδοφόρες συμβουλές του αγ.Ιωάννου της Κροστάνδης)

Δεν υπάρχει θλίψις ή στενοχώρια που να μην μπορεί να εξαφανίσει ο Κύριος και να μου δώσει από την δική Του χαρά.

*****

Μην απελπίζεσαι! Ο Θεός ποτέ δεν θα σε αφήσει και δεν θα παύσει για την πίστη και για τον ζήλο σου να σε παρηγορεί στην προσευχή και να σε δυναμώνει.

Για την ευχή και την αλεπουδίτσα (μια διδακτική ιστορία)

Στην Αίγυπτο όπου υπήρχαν στη βαθιά χριστιανική αρχαιότητα πολλά μεγάλα μοναστήρια, ζούσε ένας μοναχός που ήταν φίλος με έναν αγράμματο απονήρευτο αγρότη-φελάχο. Μια μέρα ο φελάχος είπε στο μοναχό:

«Κι εγώ λατρεύω το Θεό που δημιούργησε αυτό τον κόσμο! Κάθε απόγευμα χύνω σε μια γαβάθα κατσικίσιο γάλα και το βάζω κάτω από ένα φοίνικα. Το βράδυ ο Θεός έρχεται και πίνει το γαλατάκι μου. Του αρέσει πάρα πολύ! Ούτε μια φορά δεν έμεινε κάτι στη γαβάθα».

Μην απελπίζεσαι.’Εχει ο Θεός! (γ.Πορφύριος)

Εκεί που απελπίζεσαι ο Θεός σε… βοηθά!

 Δυσκολίες, πειρασμοί και απελπισία…

Να ξέρεις, παιδί μου, ότι ο πονηρός όταν δεν μπορεί να μας νικήσει εσωτερικά, τότε μας κάνει αυτές τις εξωτερικές επιθέσεις με διάφορα συμβάντα, που επιτρέπει ο Θεός, για να μας φοβίσει.