4 Φεβ. 1843: Θεόδωρος Κολοκοτρώνης-το πέρασμα στην αιωνιότητα

πίνακας:Η κηδεία του Κολοκοτρώνη, Pierre Bonirote (Πιέρ Μπονιρότ), 1843

ένα μικρό αφιέρωμα στον Γέρο του Μωριά. 

4 Φεβρουαρίου 1843.—Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, επιστρέψας από τον βασιλικόν χορόν εις την οικίαν του, αποθνήσκει περί την 4ην πρωϊνήν από κεραυνοβόλον αποπληξίαν, εις ηλικίαν 73 ετών. Κατά την κηδείαν του Γέρου του Μοριά, συνεκεντρώθησαν πέριξ του φερέτρου του, οι επιφανέστεροι εκ των ηρώων του Αγώνος και πολιτικών της εποχής.

Τον επιτάφιον εξεφώνησεν ο ποιητής Παναγιώτης Σούτσος, όστις είπε μεταξύ άλλων : «Ανήρ μέγας ετελεύτησε και ο προσκληθείς να πλέξη τον επιτάφιον στέφανον αυτού ανάγκη να περιλάβη ολόκληρον τον μεγάλον ελληνικόν αγώνα».

Εν έτος προ του θανάτου του, ο Γέρος του Μοριά είχε περιέλθει έφιππος πλείστα μέρη της Πελοποννήσου, καθώς και τας νήσους Σπέτσας και Ύδραν, διά να ζητήση συγχώρησιν από εκείνους με τους οποίους είχε έλθει εις ρήξιν κατά την διάρκειαν του Αγώνος.

η συνέχεια ΕΔΩ

3 Απριλίου 1770: η περιπετειώδης γέννηση του Θ. Κολοκοτρώνη

«Ἐγεννήθηκα εἰς ἕνα βουνό, εἰς ἕνα δένδρο ἀποκάτω, εἰς τὴν παλαιὰν Μεσσηνίαν, ὀνομαζόμενον Ραμαβούνι.»

Θα έλεγε κανείς ότι ο περιπετειώδης και ταραχώδης βίος του ήταν προδιαγεγραμμένος από την ημέρα της γέννησης του, την 3^η Απριλίου του 1770. Ήταν η εποχή που όλη η Πελοπόννησος βρισκόταν σε αναταραχή μετά την αποτυχημένη επανάσταση των Ορλωφικών. Η εγκυμονούσα μητέρα του Γέρου, η Αλωνιστιώτισσα Ζαμπία Κωτσάκη, βρέθηκε στο Ραμαβούνι έχοντας αφήσει την εστία της στην Αρκαδία σε αναζήτηση καταφυγίου από τις άγριες σφαγές που διέπρατταν τα τουρκαλβανικά στίφη.

(ας θυμηθούμε και την περιπετειώδη γέννηση του Στρατηγού Μακρυγιάννη (εδώκαι εδώ)…γενναίες μάνες, ηρωικά παιδιά…)

η συνέχεια ΕΔΩ

4 Φεβρουαρίου 1843: Θεόδωρος Κολοκοτρώνης-το πέρασμα στην αιωνιότητα

4 Φεβρουαρίου 1843.—Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, επιστρέψας από τον βασιλικόν χορόν εις την οικίαν του, αποθνήσκει περί την 4ην πρωϊνήν από κεραυνοβόλον αποπληξίαν, εις ηλικίαν 73 ετών. Κατά την κηδείαν του Γέρου του Μοριά, συνεκεντρώθησαν πέριξ του φερέτρου του, οι επιφανέστεροι εκ των ηρώων του Αγώνος και πολιτικών της εποχής.

Τον επιτάφιον εξεφώνησεν ο ποιητής Παναγιώτης Σούτσος, όστις είπε μεταξύ άλλων : «Ανήρ μέγας ετελεύτησε και ο προσκληθείς να πλέξη τον επιτάφιον στέφανον αυτού ανάγκη να περιλάβη ολόκληρον τον μεγάλον ελληνικόν αγώνα».

Εν έτος προ του θανάτου του, ο Γέρος του Μοριά είχε περιέλθει έφιππος πλείστα μέρη της Πελοποννήσου, καθώς και τας νήσους Σπέτσας και Ύδραν, διά να ζητήση συγχώρησιν από εκείνους με τους οποίους είχε έλθει εις ρήξιν κατά την διάρκειαν του Αγώνος.

η συνέχεια ΕΔΩ

H μάχη στα Δερβενάκια και η πανωλεθρία του Δράμαλη (26 Ιουλίου 1822)

Τον Ιανουάριο του 1822 ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης βρισκόταν στη Μάνη, όπου προσπαθούσε να αμβλύνει τις τοπικές διαφωνίες, προκειμένου όλοι να προετοιμαστούν για τον επικείμενο πόλεμο, ο οποίος πλέον φάνταζε βέβαιος. Όπως σημειώνει στα απομνημονεύματά του, πέτυχε να συμφιλιώσει «διάφορα σπίτια μανιάτικα, χωρισμένα κατά τη συνήθειά τους», ώστε να κατορθώσει κάπως να οργανώσει τις άτακτες και απείθαρχες τοπικές ομάδες. Ως τον Μάρτιο της ίδιας χρονιάς η Μάνη «έβραζε», με έκδηλες πολεμικές διαθέσεις.

Στις 22 Μαρτίου οι Μανιάτες του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, ο Κολοκοτρώνης μαζί με τον ανιψιό του Νικήτα Σταματελόπουλο – τον «Νικηταρά», ο οποίος αργότερα, στη μάχη των Δολιανών, θα ονομαζόταν και «Τουρκοφάγος» -, ο Παπαφλέσσας, ο Αναγνωσταράς και μόλις περισσότεροι από 2.000 άνδρες βάδισαν προς την Καλαμάτα. Την επομένη η πόλη παραδόθηκε. Στις 24 Μαρτίου ο Κολοκοτρώνης και ο Παπαφλέσσας κυκλοφόρησαν την εξής προκήρυξη, στη Σκάλα Αρκαδίας: «Η ώρα έφτασε, το στάδιον της δόξης και της ελευθερίας ηνοίχθη, τα πάντα εδικά μας και ο Θεός του παντός μεθ’ ημών έσεται. Μη πτοηθείτε εις το παραμικρόν. Σεις είσθε ατρόμητοι των προγόνων μας απόγονοι. Γενικώς οπλισθείτε με ανοικτά μπαϊράκια και τρέξατε εναντίον των εχθρών της πίστεως και της πατρίδος. Εντός ολίγων ημερών φθάνομεν και ημείς με 10.000 στρατεύματα».

3 Απριλίου 1770: η περιπετειώδης γέννηση του Θ. Κολοκοτρώνη

«Ἐγεννήθηκα εἰς ἕνα βουνό, εἰς ἕνα δένδρο ἀποκάτω, εἰς τὴν παλαιὰν Μεσσηνίαν, ὀνομαζόμενον Ραμαβούνι.»

Θα έλεγε κανείς ότι ο περιπετειώδης και ταραχώδης βίος του ήταν προδιαγεγραμμένος από την ημέρα της γέννησης του, την 3^η Απριλίου του 1770. Ήταν η εποχή που όλη η Πελοπόννησος βρισκόταν σε αναταραχή μετά την αποτυχημένη επανάσταση των Ορλωφικών. Η εγκυμονούσα μητέρα του Γέρου, η Αλωνιστιώτισσα Ζαμπία Κωτσάκη, βρέθηκε στο Ραμαβούνι έχοντας αφήσει την εστία της στην Αρκαδία σε αναζήτηση καταφυγίου από τις άγριες σφαγές που διέπρατταν τα τουρκαλβανικά στίφη.

(ας θυμηθούμε και την περιπετειώδη γέννηση του Στρατηγού Μακρυγιάννη (εδώ και εδώ)…γενναίες μάνες, ηρωικά παιδιά…)

4 Φεβ.1843: Θεόδωρος Κολοκοτρώνης-το πέρασμα στην αιωνιότητα

πίνακας:Η κηδεία του Κολοκοτρώνη, Pierre Bonirote (Πιέρ Μπονιρότ), 1843.

ένα μικρό αφιέρωμα στον Γέρο του Μωριά. Αθάνατος!

4 Φεβρουαρίου 1843.—Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, επιστρέψας από τον βασιλικόν χορόν εις την οικίαν του, αποθνήσκει περί την 4ην πρωϊνήν από κεραυνοβόλον αποπληξίαν, εις ηλικίαν 73 ετών. Κατά την κηδείαν του Γέρου του Μοριά,

3 Απριλίου 1770: η περιπετειώδης γέννηση του Θ. Κολοκοτρώνη

«Ἐγεννήθηκα εἰς ἕνα βουνό, εἰς ἕνα δένδρο ἀποκάτω, εἰς τὴν παλαιὰν Μεσσηνίαν, ὀνομαζόμενον Ραμαβούνι.»

Θα έλεγε κανείς ότι ο περιπετειώδης και ταραχώδης βίος του ήταν προδιαγεγραμμένος από την ημέρα της γέννησης του, την 3^η Απριλίου του 1770. Ήταν η εποχή που όλη η Πελοπόννησος βρισκόταν σε αναταραχή μετά την αποτυχημένη επανάσταση των Ορλωφικών. Η εγκυμονούσα μητέρα του Γέρου, η Αλωνιστιώτισσα Ζαμπία Κωτσάκη, βρέθηκε στο Ραμαβούνι έχοντας αφήσει την εστία της στην Αρκαδία σε αναζήτηση καταφυγίου από τις άγριες σφαγές που διέπρατταν τα τουρκαλβανικά στίφη.

(ας θυμηθούμε και την περιπετειώδη γέννηση του Στρατηγού Μακρυγιάννη (εδώκαι εδώ)…γενναίες μάνες, ηρωικά παιδιά…)

η συνέχεια ΕΔΩ

4 Φεβ. 1843: Θεόδωρος Κολοκοτρώνης-το πέρασμα στην αιωνιότητα

πίνακας:Η κηδεία του Κολοκοτρώνη, Pierre Bonirote (Πιέρ Μπονιρότ), 1843.

ένα μικρό αφιέρωμα στον Γέρο του Μωριά. Αθάνατος!

4 Φεβρουαρίου 1843.—Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, επιστρέψας από τον βασιλικόν χορόν εις την οικίαν του, αποθνήσκει περί την 4ην πρωϊνήν από κεραυνοβόλον αποπληξίαν, εις ηλικίαν 73 ετών. Κατά την κηδείαν του Γέρου του Μοριά, συνεκεντρώθησαν πέριξ του φερέτρου του, οι επιφανέστεροι εκ των ηρώων του Αγώνος και πολιτικών της εποχής.

Τον επιτάφιον εξεφώνησεν ο ποιητής Παναγιώτης Σούτσος, όστις είπε μεταξύ άλλων : «Ανήρ μέγας ετελεύτησε και ο προσκληθείς να πλέξη τον επιτάφιον στέφανον αυτού ανάγκη να περιλάβη ολόκληρον τον μεγάλον ελληνικόν αγώνα».

Εν έτος προ του θανάτου του, ο Γέρος του Μοριά είχε περιέλθει έφιππος πλείστα μέρη της Πελοποννήσου, καθώς και τας νήσους Σπέτσας και Ύδραν, διά να ζητήση συγχώρησιν από εκείνους με τους οποίους είχε έλθει εις ρήξιν κατά την διάρκειαν του Αγώνος.

η συνέχεια ΕΔΩ

3 Απριλίου 1770: η περιπετειώδης γέννηση του Θ. Κολοκοτρώνη

φωτό από το Αβέρωφ

«Ἐγεννήθηκα εἰς ἕνα βουνό, εἰς ἕνα δένδρο ἀποκάτω, εἰς τὴν παλαιὰν Μεσσηνίαν, ὀνομαζόμενον Ραμαβούνι.»

Θα έλεγε κανείς ότι ο περιπετειώδης και ταραχώδης βίος του ήταν προδιαγεγραμμένος από την ημέρα της γέννησης του, την 3^η Απριλίου του 1770. Ήταν η εποχή που όλη η Πελοπόννησος βρισκόταν σε αναταραχή μετά την αποτυχημένη επανάσταση των Ορλωφικών. Η εγκυμονούσα μητέρα του Γέρου, η Αλωνιστιώτισσα Ζαμπία Κωτσάκη, βρέθηκε στο Ραμαβούνι έχοντας αφήσει την εστία της στην Αρκαδία σε αναζήτηση καταφυγίου από τις άγριες σφαγές που διέπρατταν τα τουρκαλβανικά στίφη.

(ας θυμηθούμε και την περιπετειώδη γέννηση του Στρατηγού Μακρυγιάννη (εδώ και εδώ)…γενναίες μάνες, ηρωικά παιδιά…)

 

Η Ελληνίδα στην Τουρκοκρατία και στο «21» (μέρος 1ο)

ένα εξαιρετικό κείμενο, για τις γνωστές και άγνωστες ηρωίδες της τουρκοκρατίας και της Επανάστασης- θα δημοσιευτεί σε δύο μέρη

“Greek Women Imploring at the Virgin of Assistance” 1826. “Ary Scheffer

Ψυχή μεγάλη και γλυκειά, μετά χαράς στο λέω:
Θαυμάζω τες γυναίκες μας και στ’ όνομα τους μνέω.
(Διον. Σολωμού, Ελεύθεροι Πολιορκημένοι).

 

Από το βιβλίο του Ιωάννου Ν. Παπαϊωάννου, «Ιστορικές γραμμές» Τόμος Γ”

Κάθε φορά που θα μελετούσε κανείς την Ιστορία μας, την Ελληνική Ιστορία, θα κατέληγε να επαναλαμβάνει τους ανωτέρω στίχους του εθνικού μας ποιητού, διαπιστώνοντας ότι οι Ελληνίδες γεμίζουν τις σελίδες της Ιστορίας μας με τις θαυμαστές θυσίες τους.

Η Ελληνίδα στην Τουρκοκρατία.

Αδυσώπητος για αιώνες ήταν ο αγώνας με τους Τούρκους σε πολλά μέτωπα, με σπουδαίο πλήθος τα συγκλονιστικά επεισόδια, όπου η Ελληνίδα, από τις πρώτες συγκρούσεις, έδρασε, λαμβάνοντας θρυλικές διαστάσεις, ενέπνευσε τις επόμενες γενεές για διαδοχικές απελευθερωτικές προσπάθειες και εμψύχωσε καίρια για καρτερία, αντίσταση και ελπίδα. Τα κατωτέρω παραδείγματα είναι αντιπροσωπευτικά:

Το 1475 η Λήμνος δέχθηκε την κατακτητική επίθεση των Τούρκων, υπό την αρχηγία του Σουλεϊμάν πασά. Σώθηκε από μια νέα κόρη, την Μαρούλα Κλαδά. η νεαρή κόρη μόλις είδε τον αγαπημένο πατέρα της να φονεύεται από τους Τούρκους, ζώσθηκε αμέσως τα όπλα του και όρμησε εναντίον των Τούρκων, ενώ την ακολουθούσαν, συγκινημένοι και παρακινημένοι από την τόλμη της, οι νησιώτες συμπατριώτες της. Οι Τούρκοι, έκπληκτοι και φοβισμένοι, υποχώρησαν, η Λήμνος δεν έπεσε τότε και συνέχιζε να παραμένει ελεύθερη.

 

4 Φεβ.1843: Θεόδωρος Κολοκοτρώνης-το πέρασμα στην αιωνιότητα

πίνακας:Η κηδεία του Κολοκοτρώνη, Pierre Bonirote (Πιέρ Μπονιρότ), 1843.

ένα μικρό αφιέρωμα στον Γέρο του Μωριά. Αθάνατος!

4 Φεβρουαρίου 1843.—Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, επιστρέψας από τον βασιλικόν χορόν εις την οικίαν του, αποθνήσκει περί την 4ην πρωϊνήν από κεραυνοβόλον αποπληξίαν, εις ηλικίαν 73 ετών. Κατά την κηδείαν του Γέρου του Μοριά,

Ιστορικό πρωτοσέλιδο αμερικάνικης εφημερίδας του 1821. Εκθείαζε την Ελληνική Επανάσταση την ώρα που Κολοκοτρώνης πολιορκούσε την Τριπολιτσά. Η κυβέρνησή τους όμως, έμεινε στα λόγια…

Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Providence Patriot» που κυκλοφόρησε στη Νέα Υόρκη στις 15 Αυγούστου του 1821, φιλοξενούσε ένα άρθρο έκπληξη για την ελληνική επανάσταση. Το όνομα του συγγραφέα δεν αναφερόταν, αλλά πηγή του άρθρου ήταν η εφημερίδα «Charleston Courier». Ο αρθρογράφος έγραφε με έντονο λυρισμό για τον δίκαιο αγώνα των επαναστατημένων κατά του «τουρκικού δεσποτισμού».

Το άρθρο στην εφημερίδα «Providence Patriot»

«Ο ελληνικός πόλεμος έχει όλους τους καρπούς της εξέλιξης και της ωριμότητας. Δεν είναι σαν το αδύναμο μίσχο της νεαπολιτάνικης ελευθερίας, που δεν έχει ούτε ρίζες ούτε δύναμη, ούτε καν την ελάχιστη ελπίδα για άνθος ή καρπό. Είναι ριζωμένος βαθιά στα αιματοβαμμένα έγκατα του τούρκικου δεσποτισμού».

Ο αμερικανός αρθρογράφος συνδέει τον ξεσηκωμό του λαού με τις ιστορικές ρίζες του που προέρχονται απευθείας από την αρχαία ελλάδα : «Ξεκινά απ’ το χώμα μία καλλιέργεια πολέμου, όπως αυτή του Κάδμου, ενώ οι δάφνες της Ίδας και του Ολύμπου λυγίζουν το πανύψηλο κορμί τους, για να τιμήσουν τους σωτήρες της αρχαίας ελευθερίας».

“Η ώρα η πλέον σκοτεινή, η πλέον θαμπή της νυχτός είναι η ώρα που σημόνει το φώς της ημέρας”.

Από την εισαγωγή των απομνημονευμάτων του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη
(«Διήγησις Συμβάντων της Ελληνικής Φυλής από τα 1770 εώς τα 1836»,
Προλεγόμενα, σελ. Κβ’ εώς Λ’ (22 – 30))

.

Ως προς το κεφάλαιον της ομονοίας ελπίζω ότι η σημερινή ημέρα θα σας είναι καλοθύμητη αν ευχαριστήσθε να ιστορήσω την συμβολικήν χέρα του γέρου Κολοκοτρώνη, ως την ήκουσα από το στόμα του, και θα αγαπήσωμεν τον άνδρα, που ξένος των γραμμάτων και μελέτης ιστορίας εδυνήθη με την χάριν του έρωτος της πατρίδος να γράψη εις τους δύο βραχίονας του σώματος και εις τα πέντε δάκτυλα της χειρός τα αίτια που εδόξασαν νικητήν της αυτοκρατορίας των Ρωμαίων τον Μωάμεθ Β΄ και τους προγόνους του, και πάλαι, πως από τον βυθόν της δουλείας υψώθη φοβερό και φιλελεύθερο το πνεύμα των νέων Ελλήνων.

Είχα ακούσει τινά ασύγκλωστα διά την χέρα από τους φίλους του μακαρίτου, όθεν μίαν αυγή, όταν εγράφαμεν τα απομνημονεύματα, τον ερώτησα και τον παρεκάλεσα να μου ειπή να καταλάβω το μυστήριον της μηχανής του. Μου απεκρίθη χαμογελώντας, “αυτά τα έλεγα πάνου εις το κίνημα της επαναστάσεως, αλλ’ αν το επιθυμής, και ό, τι ενθυμούμαι σου λέγω“. Και ανοίγοντας τα δύο του μπράτζα άρχισε:

.

“Ο Σουλτάνος ήλθε εις το ζερβί χέρι, και έκαμε ζάπι την ανατολήν όλην, εκήρυξε την απώλειαν της υπανδριάς, φαγητού, αρπαγής, φόνου, όποιος σκοτωθή, πεθάνει Μουσουλμάνος, σώζεται, όσα κάμει, ό, τι κάμει καλά γεναμένα, ευλογημένα, πάει εις την Παράδεισον, πιστεύει τον Προφήτην.

“Το χοντρό δάκτυλο της άλλης χειρός, ο βασιλέας της Κωνσταντινουπόλεως, των Ρωμαίων, ερωτούσε τα τα δύο δάκτυλα πλησίον του, τον κλήρον, και τους πολιτικούς, “τι είναι τούτο;” – ο λαός ήτον τότε το λιανό δάκτυλο, και το ψηλότερο το γειτονικό του οι έμποροι και σπουδασμένοι.

“Το χοντρό δάκτυλο λοιπόν ερωτούσε τον κλήρο και τους Μινίστρους, “τι είναι τούτο”; Αποκρίνοντο, ο Θεός θα τον χάση, ας ψάλλωμε το “νίκας κατά βαρβάρων δωρούμενος” και άκοπη νύχτα και ημέρα η ψαλμωδία τους.

3 Απριλίου 1770: η περιπετειώδης γέννηση του Θ. Κολοκοτρώνη

φωτό από το Αβέρωφ

«Ἐγεννήθηκα εἰς ἕνα βουνό, εἰς ἕνα δένδρο ἀποκάτω, εἰς τὴν παλαιὰν Μεσσηνίαν, ὀνομαζόμενον Ραμαβούνι.»

Θα έλεγε κανείς ότι ο περιπετειώδης και ταραχώδης βίος του ήταν προδιαγεγραμμένος από την ημέρα της γέννησης του, την 3^η Απριλίου του 1770. Ήταν η εποχή που όλη η Πελοπόννησος βρισκόταν σε αναταραχή μετά την αποτυχημένη επανάσταση των Ορλωφικών. Η εγκυμονούσα μητέρα του Γέρου, η Αλωνιστιώτισσα Ζαμπία Κωτσάκη, βρέθηκε στο Ραμαβούνι έχοντας αφήσει την εστία της στην Αρκαδία σε αναζήτηση καταφυγίου από τις άγριες σφαγές που διέπρατταν τα τουρκαλβανικά στίφη.

(ας θυμηθούμε και την περιπετειώδη γέννηση του Στρατηγού Μακρυγιάννη (εδώ και εδώ)…γενναίες μάνες, ηρωικά παιδιά…)

Γυναίκες Ηρωίδες (3ο μέρος αφιερώματος)

Σπουδαίες γυναικείες μορφές κατά την Τουρκοκρατία και την Επανάσταση του ’21

διαβάστε την εισαγωγή εδώ– το 1ο μέρος εδώ– το 2ο μέρος εδώ

Μητέρες και σύζυγοι ηρώων

Η μητέρα του Θ. Κολοκοτρώνη

Κορυφαία είναι η μορφή της Ζαμπέτας Κολοκοτρώνη, κόρης οπλαρχηγού, γυναίκας ήρωα και μάννας ηρώων! Μα και η ίδια ήταν προσωπικά ηρωίδα, αφού πολέμησε και ανδραγάθησε στους πύργους της Καστάνιτσας, όπου και σκοτώθηκε ο άνδρας της ο Κωνσταντίνος Κολοκοτρώνης. Γέννησε κι ανάστησε τον γέρο του Μωριά, καθώς υφίστατο την αγωνία και την μανία σκληρών καταδιώξεων. Το 1770 «3 Απριλίου, ημέρα της Λαμπρής, στο βουνό, εις ένα δένδρο αποκάτω», σημειώνει ο ίδιος ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, στη Διήγηση συμβάντων της Ελληνικής φυλής.

******************

Η μητέρα του Ι. Μακρυγιάννη

Συγκλονίζει η καθημερινή γυμναστική της ψυχής της Ελληνίδας στο Μωριά, στη Ρούμελη και στην Ελλάδα ολόκληρη, για τον αγώνα της ζωής και τη ζωή του αγώνα του Γένους μας. ο Μακρυγιάννης στα «Απομνημονεύματα» του, το δίνει πολύ ζωηρά:

4 Φεβ.1843: Θεόδωρος Κολοκοτρώνης-το πέρασμα στην αιωνιότητα

πίνακας:Η κηδεία του Κολοκοτρώνη, Pierre Bonirote (Πιέρ Μπονιρότ), 1843.

ένα μικρό αφιέρωμα στον Γέρο του Μωριά. Αθάνατος!

4 Φεβρουαρίου 1843.—Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, επιστρέψας από τον βασιλικόν χορόν εις την οικίαν του, αποθνήσκει περί την 4ην πρωϊνήν από κεραυνοβόλον αποπληξίαν, εις ηλικίαν 73 ετών. Κατά την κηδείαν του Γέρου του Μοριά,

“Ο Θεός δεν μας αλησμονά, δεν μας αποστρέφεται…” (Θ.Κολοκοτρώνης)

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

“Πέρα, μακρά πάσα απελπισία από την ψυχήν μας, η μητέρα δύναται να αλησμονήσει να βυζάξει το νεογέννητο βρέφος της, ο Θεός δεν μας