“Οι Απόστολοι αγαπούσαν τον Κύριο και γι’ αυτό δεν φοβούνταν κανένα πάθημα”

από τους λόγους του οσίου Σιλουανού του Αθωνίτου 

.

“Οί Απόστολοι περιόδευαν τή γη και κήρυτταν στο λαό τό λόγο γιά τον Κύριο και τή Βασιλεία τών Ουρανών οί ψυχές τους, όμως, ποθούσαν και διψούσαν νά δουν τον αγαπημένο Κύριο, και γι’ αυτό δέν φοβούνταν το θάνατο, αλλά τον συναντούσαν μέ χαρά· και αν ήθελαν νά ζουν στή γη, ήταν μόνο γιά χάρη του λαου, που τον άγαπούσαν.

.
Οι Απόστολοι αγαπούσαν τον Κύριο και γι’ αυτό δεν φοβούνταν κανένα πάθημα. Άγαπούσαν τον Κύριο, αγαπούσαν και τό λαό, και ή αγάπη αυτή έδιωχνιε κάθε φόβο από μέσα τους. Δέν φοβούνταν ούτε μαρτύριο ούτε θάνατο, γι’  αυτό ο Κύριος του απέστειλε στον κόσμο να φωτίσουν τους ανθρώπους.

.

Ο παπάς στις ντάπιες

(από την ιστορία του Μεσολογγίου)

Το ίδιο κείμενο συναντήσαμε και στο Αναγνωστικό της Έκτης Δημοτικού (1964) με τον τίτλο: “Ο Αληθινός Κληρικός”

Ν.Δ. Μακρή

Συχνότατα ήκουσα επαναλαμβανόμενον υπό των γονέων και των συμπολιτών μου, μεταξύ άλλων και το εξής χαρακτηριστικόν επεισόδιον του σεβαστού ημών κλήρου.

«Ο εφημέριος του Αγίου Παντελεήμονος ιερεύς Παπα-Παναγιώτης Μπουγάτσας, εκ Μποχωρίου, από της ενάρξεως της πολιορκίας και άμα ως ήρχισεν ο κανονιοβολισμός και το τουφέκι, μετέβαινεν εις την εκκλησίαν του ελάμβανεν εις χείρας του τα άχραντα μυστήρια και ασκεπής με τον φανόν του υπό την βροχήν των σφαιρών περιήρχετο από προμαχώνος εις προμαχώνα και εκοινώνει τους ψυχορραγούντας παρηγορών αυτούς διά λόγων καταλλήλων και εμψυχών τους μαχομένους διά του παραδείγματός του. Την μετ’ αληθούς αυταπαρνήσεως εκπλήρωσιν του ιερού τούτου καθήκοντος, ουδεμίαν ημέραν παρέλειψεν.

 

Ο παπα- Αρσένης (Κρέστας)

από ένα παλιό αναγνωστικό

ένας ακόμα ηρωικός παπάς στην Επανάσταση του ΄21

 

“Επέρασαν πάλι οι Τούρκοι του Δράμαλη τα Δερβενάκια, αρχές Ιουλίου του 1822, και επήραν την αναπνοή τους κάτω από το κάστρο της Κορίνθου. Μα είδαν ότι είχαν αφήσει χιλιάδες άλλους Τούρκους πίσω τους έξω από το Ναύπλιο. Τότε απεφάσισαν νά ξαναμπούν στα φοβερά στενά, νά βοηθήσουν εκείνους, πού έμειναν και νά στείλουν τροφές στο πεινασμένο Ναύπλιο.  Τότε απεφάσισαν να ξαναμπούν στα φοβερά στενά, να βοηθήσουνε κείνους που έμεινα και να στείλουν τροφές στο πεινασμένο Ναύπλιο. Η άπόφασί τους αύτη δείχνει, πώς την περασμένη καταστροφή τους μέσα στά στενά τήν εξήγησαν, ίσως και σωστά, ώς αποτέλεσμα της παράλογης τρομάρας των, άφού τόσοι λίγοι Έλληνες έτυχε νά είναι  στά Δερβενάκια.

 

Η γενικώτερη αμφισβήτηση του ρόλου του κλήρου στα 1821

Από το έργο του Σαράντου Καργάκου,

«Η Ελληνική Επανάσταση του 1821»,

τομ. Α’, σελ. 248-249

 

Επανερχόμενοι στο ρόλο του κλήρου δεν πρέπει να αγνοούμε τη μαρτυρία του Φωτάκου, πού ήταν ο πιο κοινωνικά προβληματισμένος απ’ όλους τούς απομνημονευματογράφους του Αγώνα. Γράφει:

«Οι αρχιερείς εσυγχωρούσαν (=έδιναν την άδεια) εις τούς ιερείς να διαβάζουν εις τας εκκλησίας παρακλήσεις νύκτα και ημέραν προς τον Θεόν διά να ενισχύση τους Ελληνας εις τον μέλλοντα αγώνα〮 και εις τούς πνευματικούς δε και εις τούς άλλους κληρικούς εσυγχώρησαν να παρακινούν κατά την εξομολόγησίν των τούς Έλληνας εις την επανάστασιν, και να την θεωρούν ως θρησκευτικώς συγχωρημένην〮 διότι ο Θεός όλους τούς ανθρώπους έπλασεν ελευθέρους. Τους παρεκίνουν δε οι πνευματικοί εις επανάστασιν, διότι οι Έλληνες είχαν τόσο πολύ εξασθενήσει από την τυραννίαν, και η

ΧΡΕΙΑΖΕΣΤΕ ΚΑΛΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ; ΓΕΝΝΗΣΤΕ ΤΟΥΣ!!

Είστε δυσαρεστημένοι με τους ιερείς σας;

.

Εσείς άραγε τι κάνατε για τους ιερείς

για να είστε ευχαριστημένοι;

.

Ζητήσατε από το Θεό ένα τουλάχιστον παιδί 

για να το αφιερώσετε σ’Αυτόν; 

.

Νομίζετε ότι φταίνε μόνο οι ιερείς;

 Μα είναι παιδιά σας!