Ήταν γύρω στα 450μχ, όταν ένας βυζαντινός στρατιώτης, Λέοντας στο όνομα, έκοβε βόλτες σ΄ ένα δασάκι στα μέρη της βασιλεύουσας, όταν ξάφνου βλέπει μπροστά του έναν τυφλό άνθρωπο να του ζητάει λίγο νερό για να σβήσει τη δίψα του. Ο Λέοντας προθυμοποιήθηκε να του βρει και να του φέρει νερό. Έψαξε λοιπόν, στο δάσος για να βρει νερό αλλά μάταια και έτσι, επέστρεφε λυπημένος.
Τότε όμως, άκουσε μια γυναικεία φωνή να του λέει: «Ου χρεών σε, Λέων, αγωνιάν, το γαρ ύδωρ εγγύς», δηλαδή, «Δεν χρειάζεται Λέων να αγωνιάς, να άγχεσαι, να στεναχωριέσαι, το νερό είναι δίπλα σου». Και πάλι ακούει τη φωνή την άγνωστη να τον προστάζει: «Λέων βασιλιά, πάρε απ΄ το νερό αυτό και δώσε να πιει να ξεδιψάσει ο τυφλός άνθρωπος και κάτι ακόμα, άλειψε μ΄ αυτό τα μάτια του και αμέσως θα καταλάβεις ποια είμαι εγώ που σου μιλώ».
ΗΤΑΝ ΓΥΡΩ ΣΤΑ 450 Μ.Χ., ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ, ΛΕΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ, ΕΚΟΒΕ ΒΟΛΤΕΣ Σ΄ ΕΝΑ ΔΑΣΑΚΙ ΣΤΑ ΜΕΡΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΑΣ, ΟΤΑΝ ΞΑΦΝΟΥ ΒΛΕΠΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ ΕΝΑΝ ΤΥΦΛΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΝΑ ΤΟΥ ΖΗΤΑΕΙ ΛΙΓΟ ΝΕΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΒΗΣΕΙ ΤΗ ΔΙΨΑ ΤΟΥ. Ο ΛΕΟΝΤΑΣ ΠΡΟΘΥΜΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΝΑ ΤΟΥ ΒΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΦΕΡΕΙ ΝΕΡΟ. ΕΨΑΞΕ ΛΟΙΠΟΝ, ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙ ΝΕΡΟ ΑΛΛΑ ΜΑΤΑΙΑ ΚΑΙ ΕΤΣΙ, ΕΠΕΣΤΡΕΦΕ ΛΥΠΗΜΕΝΟΣ.
Αντέχουμε... 