“Πώς μεγαλώσαμε τα παιδιά μας” – υπό την καθοδήγηση του οσίου Παϊσίου (μέρος Β’)

κείμενο του Κωνσταντίνου Γ. Καρακατσάνη

τ. Καθηγητού Πυρηνικής Ιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ.

το 1ο μέρος ΕΔΩ

.

Σχετικά με την αγωγή των παιδιών, μάς συμβούλευε τα ακόλουθα:
1. «Με τη χριστιανική αγωγή παίρνουν τήν “πνευματική μπογιά” τά μικρά παιδιά* μπορεί νά ξεθωριάσει, αλλά πάλι θά μείνει».

.
2. Γιά τά παιδιά που μεγαλώνουν σέ πολυκατοικίες έλεγε: «Αφήστε τα να ανοιγοκλείνουν πόρτες, να τσαλακώνουν τραπεζομάντηλα, ακόμη και νά κ….ρήσουν στά πάτωμα, άλλοιώς θά πάνε στο τρελοκομείο».

.
3. «Να προσέξεις τήν οικογένεια… νά ξοδεύεις όσο γίνεται περισσότερο χρόνο με τα παιδιά, ακόμα και εις βάρος της μελέτης σου… Τις αργίες και τις Κυριακές νά μένεις στο σπίτι, μετά τον εκκλησιασμό αυτό βοηθάει πολύ, κοντά στα παιδιά... νά μην τά αφήνεις γιά νά εξυπηρετείς άλλους…».

“Πώς μεγαλώσαμε τα παιδιά μας” – υπό την καθοδήγηση του οσίου Παΐσίου (μέρος Α’)

οι προσωπικές συμβουλές του οσίου Παϊσίου, σε μια οικογένεια, για την δημιουργία μιας “κατ’ οίκον εκκλησίας”

κείμενο του Κωνσταντίνου Γ. Καρακατσάνη

τ. Καθηγητού Πυρηνικής Ιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ.

.

Από πολύ σεβαστό και αγαπητό μας πρόσωπο μας ζητήθηκε να γράψουμε ποιες αρχές είχαμε στην οικογενειακή μας ζωή και πώς μεγαλώσαμε τα παιδιά μας. Είχαμε τη μεγάλη ευλογία από τον Κύριο νά γνωρίσουμε και νά «συναναστραφούμε» έπι εικοσαετία σχεδόν τον Μακαριστό Γέροντα Παΐσιο τον Αγιορείτη. Επειδή είμαστε αμαθείς και άπειροι στά θέματα αυτά τον ερωτούσαμε και εκείνος-μέ τήν κατά Θεόν σοφία πού είχε-μας νουθετούσε αναλόγως. Από την αρχή όμως οφείλω νά ομολογήσω ότι άπό τις θεοφώτιστες νουθεσίες του ευλογημένου πατρός μόνο λίγες εφαρμόσαμε ακριβώς. Πολλές τις εφαρμόσαμε πλημμελώς, ενώ κάποιες άλλες καθόλου. Οι προσωπικές προς εμάς σοφές συμβουλές του γιά διάφορα θέματα έχουν ως ακολούθως:

1. Θεωρούσε πολύ βασική και απαραίτητη αρχή γιά τήν όλη λειτουργία της οικογένειας να μην εργάζεται η μητέρα, αλλά να παραμένει στο σπίτι παρακολουθώντας και μεγαλώνοντας τα παιδιά της «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» κατά το δυνατόν.

Πώς αναπτύσσεται μια αρμονική σχέση ανάμεσα στο ανδρόγυνο (Α΄ μέρος)

Λεμεσού Αθανάσιος

Απόσπασμα απομαγνητοφωνημένης ομιλίας

Η προσπάθειά μας ως Εκκλησία είναι να δούμε τον άνθρωπο στην ουσία του προβλήματός του. Γιατί διαλύεται η οικογένεια; Γιατί υπάρχει αυτό το πρόβλημα; Όταν κανείς ερευνήσει τα πράγματα, θα δει πολύ εύκολα και πολύ γρήγορα, ότι στον τόπο μας το πρόβλημα έγκειται κυρίως και πρωτίστως σ’ ένα μεγάλο παράγοντα. Κι ο μεγάλος αυτός παράγοντας είναι η αδυναμία της επικοινωνίας.

Δυστυχώς στον τόπο μας δε μαθαίνουμε να επικοινωνούμε σωστά. Αυτό το πράγμα το διαπίστωσα στη συνέχεια και στην αγωγή στα σχολεία μας, τόσο στα μικρά παιδιά όσο και στα μεγαλύτερα. Είδα ότι όντως αρχίζει από πολύ νωρίς αυτή η έλλειψη σε μας και μεγαλώνοντας φέρνει δυστυχώς τους καρπούς της. Μαθαίνουμε από μικρά παιδιά να πηγαίνουμε στο σχολείο, να γίνουμε μορφωμένοι άνθρωποι, καλοί άνθρωποι και να μιλούμε σωστά και καλά. Μας το’ λεγαν κι οι γιαγιάδες μας: “Να μάθεις να μιλάς καλά. Να συμπεριφέρεσαι καλά. Να λες καλά λόγια. Να είσαι ευγενικός”. Μαθαίνουμε πράγματι στο σχολείο να μιλούμε καλά, ευγενικά, στον πληθυντικό, όλα αυτά τα απαραίτητα.

Όμως ξεχάσαμε ότι η επικοινωνία δεν είναι μόνο να μιλάς καλά. Το σημαντικότερο της επικοινωνίας είναι να ακούς καλά. Κι αυτό το πράγμα, ποτέ κανένας δε μας το δίδαξε. Ενώ στον πολιτισμό μας, τον Ελληνορθόδοξο, το έχουμε. Αν διαβάσουμε κείμενα και αρχαίων Ελλήνων, άλλα και Πατέρων της Εκκλησίας και σύγχρονων ασκητών Πατέρων, θα δούμε τεράστια προσοχή των Πατέρων στο πώς ακούς τον άλλο άνθρωπο.