Οι εικοσιέξι Μάρτυρες μοναχοί της Ιεράς Μονής Ζωγράφου (22 Σεπτεμβρίου

Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα

 

Οι παπικοί, οι οποίοι δέν έπαυσαν ποτέ νά αγωνίζονται γιά νά υποτάξουν τούς Ορθοδόξους κάτω από τήν κυριαρχία τού Πάπα, πήγαν στό Άγιον Όρος τό 1274 μ. Χ. καί επιδόθηκαν στόν αγώνα νά επιβάλουν τόν παπισμό μέ κάθε τρόπο, επειδή «ο πάπας ήθελε νά υποτάξη τήν Ανατολική Εκκλησία καί νά πραγματοποιήση τό μεγάλο όνειρο τής παποσύνης, μιά Εκκλησία κάτω από τήν εξουσία τού πάπα» (Νίκος Ζαχαρόπουλος). Οι μοναχοί τού Αγίου Όρους, παρά τίς έντονες πιέσεις καί τά βασανιστήρια, έμειναν σταθεροί στήν Ορθόδοξη πίστη. Δυστυχώς, όμως, οι Μονές Μεγίστης Λαύρας καί Ξηροποτάμου υπέκυψαν στίς απειλές καί υποτάχθηκαν στόν Πάπα. Τό γεγονός αυτό έκανε τούς παπικούς νά πιστεύσουν ότι θά μπορούσουν νά επεκτείνουν τήν κυριαρχία τους σέ όλο τό Άγιον Όρος.

Πώς ο Πάπας εξεθεμελίωσε από την εκκλησία τον Χριστό (αγίου Νεκταρίου)

 

«Θεμέλιον ἄλλον οὐδεiς δύναται θεῖναι παρά τόν κείμενον, ὅς ἐστι Ἰησοῦς Χριστός» (Α΄ Κορ. γ΄11). «ἐποικοδομηθέντες τῷ θεμελίῳ τῶν ἀποστόλων καὶ προφητῶν». «Τῷ θεμελίῳ», λέγει, “τῶν Ἀποστόλων” καὶ οὐχὶ τοῦ Πέτρου, καθώς παραφρονεῖ ἡ Παπική Ἐκκλησία.

Ἐάν ὁ Κλήμης Ρώμης εἶναι διάδοχος τοῦ Πέτρου, διότι ἐχειροτονήθη ἀπό τόν Πέτρο, τότε ὅσοι ἐπίσκοποι χειροτονήθησαν ἀπό τόν Πέτρο εἶναι διάδοχοί του, καό ὄχι μόνο ὁ Κλήμης.Ὁ ἀπόστολος Πέτρος ἐχειροτόνησε τόν Πάπα Κλήμεντα ἐπίσκοπο Ρώμης μόνο, καί ὄχι τῆς οἰκουμένης ὅλης. Ἐάν ὁ θάνατος τοῦ Πέτρου ἔδωσε τέτοιο προνόμιο στόν Πάπα να εἶναι κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας, καί μονάρχης ἐπάνω σέ ὅλους τούς ἀρχιερεῖς καί εἰς τάς Συνόδους, πολύ περισσότερον πρέπει νά ἔχει αὐτά τὰ προνόμια ὁ Ἱεροσολύμων διά τόν θάνατον τοῦ Χριστοῦ.

 

Αγάπη – Ορθοδοξία – Αλήθεια

 

Ἀπό τό βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ καθηγητοῦ τῆς θεολογικῆς σχολῆς τοῦ ΑΠΘ Στέργιου Σάκκου ‘’ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ’’ (σελ. 30-32) τῶν ἐκδόσεων ‘’Χριστιανική Ἐλπίς’’.

 

Κάθε δύναμη, πού ἀντιστρατεύεται τήν Ὀρθοδοξία, δέν προέρχεται ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ,ἀπό τήν περιοχή τῆς ἀγκάλης Του. Γι’ αὐτό ἡ ἀγάπη συνυπάρχει μόνο μέ τήν Ὀρθοδοξία. Ἡὀρθόδοξη πίστη, τό ὀρθόδοξο δόγμα, ἡ ὀρθόδοξη παραλαβή καί διατήρηση τῆς ἐν ΧριστῷἈλήθειας, εἶναι τό κλίμα πού διασφαλίζει τήν ἀνάπτυξη τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης. Ἔξω ἀπό τὀκλίμα αὐτό, ὅ, τι φαίνεται ὡς ἀγάπη, εἶναι ἀπάτη καί κακία. Μέσα στό κλίμα αὐτό ὅ, τι φαίνεται ὡς μῖσος εἶναι ἀγάπη.

 

Οι εικοσιέξι Μάρτυρες μοναχοί της Ιεράς Μονής Ζωγράφου (22 Σεπτεμβρίου )

Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα

 

Οι παπικοί, οι οποίοι δέν έπαυσαν ποτέ νά αγωνίζονται γιά νά υποτάξουν τούς Ορθοδόξους κάτω από τήν κυριαρχία τού Πάπα, πήγαν στό Άγιον Όρος τό 1274 μ. Χ. καί επιδόθηκαν στόν αγώνα νά επιβάλουν τόν παπισμό μέ κάθε τρόπο, επειδή «ο πάπας ήθελε νά υποτάξη τήν Ανατολική Εκκλησία καί νά πραγματοποιήση τό μεγάλο όνειρο τής παποσύνης, μιά Εκκλησία κάτω από τήν εξουσία τού πάπα» (Νίκος Ζαχαρόπουλος). Οι μοναχοί τού Αγίου Όρους, παρά τίς έντονες πιέσεις καί τά βασανιστήρια, έμειναν σταθεροί στήν Ορθόδοξη πίστη. Δυστυχώς, όμως, οι Μονές Μεγίστης Λαύρας καί Ξηροποτάμου υπέκυψαν στίς απειλές καί υποτάχθηκαν στόν Πάπα. Τό γεγονός αυτό έκανε τούς παπικούς νά πιστεύσουν ότι θά μπορούσουν νά επεκτείνουν τήν κυριαρχία τους σέ όλο τό Άγιον Όρος.

Άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης, Επίσκοπος Λητής και Ρεντίνης. Ο μέγας πολέμιος της παναίρεσης του Παπισμού (27 Νοεμβρίου 1577)

Ο Επίσκοπος Λητής και Ρεντίνης Δαμασκηνός είναι εξέχουσα μορφή αγίου Ιεράρχου όχι μόνον του 16ου αιώνος μ.Χ., αλλά όλων των χρόνων της δουλείας, και ως εκ τούτου αποτελεί πνευματικό φάρο που κατέλαμψε το τότε πνευματικό σκότος του Γένους, δοξάζοντας και την περίφημη Επισκοπή Λητής και Ρεντίνης, η οποία κατέστη παγκοσμίως γνωστή χάρις σε αυτόν.

Γεννημένος περί το 1520 μ.Χ. στη Θεσσαλονίκηόπου έλαβε άριστη μόρφωση, ο άγιός μας – κατά κόσμον ίσως Δημήτριος – μετέβη νέος στην Κωνσταντινούπολη, όπου πριν το 1546 μ.Χ. έγινε Μοναχός της Αδελφότητος «τῶν Στουδιτῶν», λαμβάνοντας το όνομα Δαμασκηνός και την προσωνυμία «Στουδίτης»· ήδη ως υποδιάκονος, σπουδάζοντας στην περίφημη Πατριαρχική Ακαδημία, υπήρξε και περιφανής ιεροκήρυκας της Βασιλεύουσας,σπείροντας λόγους πλήρεις ωφελείας, οι οποίοι αργότερα αποτέλεσαν το υλικό για το βιβλίο του «Θησαυρός».

η συνέχεια ΕΔΩ

Οι εικοσιέξι Μάρτυρες μοναχοί της Ιεράς Μονής Ζωγράφου (22 Σεπτεμβρίου )

Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα

Οι παπικοί, οι οποίοι δέν έπαυσαν ποτέ νά αγωνίζονται γιά νά υποτάξουν τούς Ορθοδόξους κάτω από τήν κυριαρχία τού Πάπα, πήγαν στό Άγιον Όρος τό 1274 μ. Χ. καί επιδόθηκαν στόν αγώνα νά επιβάλουν τόν παπισμό μέ κάθε τρόπο, επειδή «ο πάπας ήθελε νά υποτάξη τήν Ανατολική Εκκλησία καί νά πραγματοποιήση τό μεγάλο όνειρο τής παποσύνης, μιά Εκκλησία κάτω από τήν εξουσία τού πάπα» (Νίκος Ζαχαρόπουλος). Οι μοναχοί τού Αγίου Όρους, παρά τίς έντονες πιέσεις καί τά βασανιστήρια, έμειναν σταθεροί στήν Ορθόδοξη πίστη. Δυστυχώς, όμως, οι Μονές Μεγίστης Λαύρας καί Ξηροποτάμου υπέκυψαν στίς απειλές καί υποτάχθηκαν στόν Πάπα. Τό γεγονός αυτό έκανε τούς παπικούς νά πιστεύσουν ότι θά μπορούσουν νά επεκτείνουν τήν κυριαρχία τους σέ όλο τό Άγιον Όρος.

Άγ. Μάρκος Ευγενικός (19 Ιανουαρίου): ο Υπέρμαχος της Ορθοδοξίας

Ο ΑΣΤΗΡ ΤΗΣ ΕΦΕΣΟΥ Ο ΥΠΕΡΜΑΧΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ

Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΕΣ ΤΟΥ

Εφέτος κλείνουν 560 έτη από την κοίμηση του εν αγίοις πατρός ημών και ομολογητού Μάρκου αρχιεπισκόπου Εφέσου του Ευγενικού .

Ο άγιος Μάρκος (κατά κόσμο Εμμανουήλ), εγεννήθη από ευσεβείς γονείς το 1392 εις την βασιλίδα των πόλεων, Κωνσταντινούπολιν. Ο πατέρας του ωνομάζετο Γεώργιος και ήτο αρχιδικαστής, σακελλίων και διάκονος της Μεγάλης Εκκλησίας, η μητέρα του ωνομάζετο Μαρία και ήτο θυγατέρα του ευσεβούς ιατρού Λουκά.

Αμφότεροι οι γονείς προσπάθησαν και επέτυχαν να αναθρέψουν τον μικρό Εμμανουήλ εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Αλλά ο θάνατος του πατρός του άφησε αυτόν και τον μικρότερό του αδελφό Ιωάννη ορφανούς εις νεαρά ηλικία.

Άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης, Επίσκοπος Λητής και Ρεντίνης. Ο μέγας πολέμιος της παναίρεσης του Παπισμού (27 Νοεμβρίου 1577)

Ο Επίσκοπος Λητής και Ρεντίνης Δαμασκηνός είναι εξέχουσα μορφή αγίου Ιεράρχου όχι μόνον του 16ου αιώνος μ.Χ., αλλά όλων των χρόνων της δουλείας, και ως εκ τούτου αποτελεί πνευματικό φάρο που κατέλαμψε το τότε πνευματικό σκότος του Γένους, δοξάζοντας και την περίφημη Επισκοπή Λητής και Ρεντίνης, η οποία κατέστη παγκοσμίως γνωστή χάρις σε αυτόν.

Γεννημένος περί το 1520 μ.Χ. στη Θεσσαλονίκη όπου έλαβε άριστη μόρφωση, ο άγιός μας – κατά κόσμον ίσως Δημήτριος – μετέβη νέος στην Κωνσταντινούπολη, όπου πριν το 1546 μ.Χ. έγινε Μοναχός της Αδελφότητος «τῶν Στουδιτῶν», λαμβάνοντας το όνομα Δαμασκηνός και την προσωνυμία «Στουδίτης»· ήδη ως υποδιάκονος, σπουδάζοντας στην περίφημη Πατριαρχική Ακαδημία, υπήρξε και περιφανής ιεροκήρυκας της Βασιλεύουσας,σπείροντας λόγους πλήρεις ωφελείας, οι οποίοι αργότερα αποτέλεσαν το υλικό για το βιβλίο του «Θησαυρός».

 

ΑΓΙΟΣ ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΠΗΓΑΣ (13η Σεπτεμβρίου 1601): ” ὁ μετὰ τὸ σχίσμα νέος Φώτιος”

ΑΓΙΟΣ ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΠΗΓΑΣ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

Στὴν ἔνδοξη στρατιὰ ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίσθηκαν σθεναρά γιὰ τὴν θρησκευτικὴ καὶ ἐθνικὴ ἐπιβίωση τοῦ Γένους, περίοπτη θέση κατέχει ἡ μορφὴ τοῦ Μελετίου τοῦ Πηγᾶ, Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας καὶ Ἐπιτηρητοῦ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου. Ἀνήκει στὴν πλειάδα τῶν ἱερῶν ἀνδρῶν«οὖςἐδωροφόρησε τῷ στερεώματι τῆς Ἐκκλησίαςἡ εὔανδρος καὶ ἔνδοξός του Μίνωος Μεγαλόνησος ἀπὸ τῆς πρώτης ὥρας τῆς ζοφερᾶς χειμερινῆς ἐκείνης νυκτὸς τοῦ ἐθνικοῦ ἡμῶν βίου» 178 . Τὸν διέκρινε «ὑπέροχον ἑλληνικὸν φρόνημα, ζέον θρησκευτικὸν αἴσθημα, πνεῦμα ὀξυδερκὲς καὶ προγνωστικόν»179.Ἀδυσώπητος πολέμιος τῆς παπικῆς θεοκρατίας, πολυτάλαντος καὶ μέ πολλά φυσικά προικισμένος προσόντα ὁ Μελέτιος ὑπῆρξε ὁ μετὰ τὸ σχίσμα νέος Φώτιος, ἀναδειχθείς ἰσοστάσιος ἐκείνου στόν ἀγῶνα κατὰ τῆς λατινικῆς προπαγάνδας, τῆς σέ βάρος τοῦ ὀρθοδόξου πληρώματος εὐμεθόδως ἀσκούμενης. Διακρίθηκε ὡς βαθὺς Θεολόγος, ὡς πνευματικὸς ὁδηγὸς καὶ κυβερνήτης, ὡς ρήτορας, ὡς σοφὸς παιδαγωγός καί ἄριστος μουσικός.

ΑΓΙΟΣ ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΠΗΓΑΣ (13η Σεπτεμβρίου 1601): ” ὁ μετὰ τὸ σχίσμα νέος Φώτιος”

ΑΓΙΟΣ ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΠΗΓΑΣ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

Στὴν ἔνδοξη στρατιὰ ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίσθηκαν σθεναρά γιὰ τὴν θρησκευτικὴ καὶ ἐθνικὴ ἐπιβίωση τοῦ Γένους, περίοπτη θέση κατέχει ἡ μορφὴ τοῦ Μελετίου τοῦ Πηγᾶ, Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας καὶ Ἐπιτηρητοῦ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου. Ἀνήκει στὴν πλειάδα τῶν ἱερῶν ἀνδρῶν «οὖςἐδωροφόρησε τῷ στερεώματι τῆς Ἐκκλησίαςἡ εὔανδρος καὶ ἔνδοξός του Μίνωος Μεγαλόνησος ἀπὸ τῆς πρώτης ὥρας τῆς ζοφερᾶς χειμερινῆς ἐκείνης νυκτὸς τοῦ ἐθνικοῦ ἡμῶν βίου» 178 . Τὸν διέκρινε «ὑπέροχον ἑλληνικὸν φρόνημα, ζέον θρησκευτικὸν αἴσθημα, πνεῦμα ὀξυδερκὲς καὶ προγνωστικόν» 179.Ἀδυσώπητος πολέμιος τῆς παπικῆς θεοκρατίας, πολυτάλαντος καὶ μέ πολλά φυσικά προικισμένος προσόντα ὁ Μελέτιος ὑπῆρξε ὁ μετὰ τὸ σχίσμα νέος Φώτιος, ἀναδειχθείς ἰσοστάσιος ἐκείνου στόν ἀγῶνα κατὰ τῆς λατινικῆς προπαγάνδας, τῆς σέ βάρος τοῦ ὀρθοδόξου πληρώματος εὐμεθόδως ἀσκούμενης. Διακρίθηκε ὡς βαθὺς Θεολόγος, ὡς πνευματικὸς ὁδηγὸς καὶ κυβερνήτης, ὡς ρήτορας, ὡς σοφὸς παιδαγωγός καί ἄριστος μουσικός.

Ο μαρτυρικός Πατριάρχης Κύριλλος Λούκαρις και οι αγώνες του για την Ορθοδοξία και το Έθνος (1572 – 27 Ιουνίου 1638)

…Μέσα σε δεκάξι χρόνια, πέντε φορές κατέβηκε από τον Πατριαρχικό Θρόνο. Μα και άλλες τόσες ξανανέβηκε, μετά από απαίτηση κλήρου και λαού, που αναγνώριζε στο σεπτό πρόσωπο του τον γνήσιο και καλό Ποιμένα, τον μιμητή τού Αρχιποίμενος Χριστού…

 Ο πολυκύμαντος βίος του και οι αγώνες του

Σύντομη βιογραφία 

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης στις 13 Νοεμβρίου του 1572. Στην αρχή μαθήτευσε κοντά στο Μελέτιο Βλαστό, ύστερα πήγε στη Βενετία, όπου σπούδασε κοντά στο Μάξιμο Μαργούνιο και στον Παύλο Σάρπα, τον φοβερό αντίπαλο του Πάπα. Σε ηλικία 17 ετών μπήκε στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβας στην Ιταλία. Επισκέφτηκε την Γενεύη, Ολλανδία, και Γερμανία και επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου μεταβαίνοντας στον θείο του Μελέτιο Πηγά έγινε κληρικός στην Αλεξάνδρειατο 1593 και μετονομάστηκε Κύριλλος. Μέσα σε λίγο διάστημα προήχθη στο αξίωμα του αρχιμανδρίτη. Στάλθηκε κατόπιν δύο φορές στην Πολωνία και τη Ρωσία, όπου εργάστηκε ενάντια στην επιρροή που προσπαθούσε να ασκήσει στις περιοχές αυτές το Βατικανό, χωρίς όμως να μπορέσει να την αποτρέψει.

«Ο παπισμός στον Ντοστογιέφσκυ»

Εικόνα από:proskynitis.blogspot.gr

επιμέλεια: του Αρχιμ. Ιωαννικίου Κοτσώνη

«Ο Ρωμαϊκός καθολικισμός δεν είναι πια χριστιανισμός».

“Οι δαιμονισμένοι”

.

«… Ο καθολικισμός είναι πίστη μη χριστιανική… Ο καθολικισμός της Ρώμης είναι χειρότερος από τον αθεϊσμό… Ο αθεϊσμός κηρύττει μονάχα το μηδέν, ο καθολικισμός, όμως, προχωρεί πιο πέρα ακόμα· κηρύττει ένα διαστρεβλωμένο Χριστό, ένα Χριστό αντίθετο του Χριστού. Κηρύττει τον Αντίχριστο».

“Ο ηλίθιος”, [Δ, 1, VII]

.

«… Η Ρώμη ανακήρυξε ένα Χριστό που υπέκυψε στον τρίτο πειρασμό του σατανά… Διακήρυξε σε όλο τον κόσμο πώς ο Χριστός δεν μπορεί να