Το χαμένο κοριτσάκι (ένα παραμύθι για τη γιορτή της Μητέρας)

Παραμύθι από την μακρινή Γεωργία

Μια φορά κι ένα καιρό και σε μια μακρινή χώρα, τη Γεωργία και, σε ένα μικρό της χωριό που το λένε Κάτλη ζούσε η μικρή πεντάχρονη Ιρίνα.

-«Αύριο καλή μου Ιρίνα», της είπε η μανούλα της, ένα βράδυ και την ώρα που η Ιρίνα αγκαλιά με την αγαπημένη της κούκλα ετοιμαζόταν να πάει για ύπνο, «αύριο θα σηκωθούμε πρωί-πρωί, θα σε βοηθήσω να φορέσεις το καινούργιο όμορφο φουστανάκι σου και θα πάμε στην εκκλησία».

-«Μα δεν είναι Κυριακή αύριο μανούλα», της απάντησε η Ιρίνα.

-«Κυριακή δεν είναι, αλλά αύριο γιορτάζει ο Άγιος Γεώργιος. Έχουμε πανηγύρι στο χωριό και, καλοί άνθρωποι θα έρθουν από όλα τα γύρω χωριά για το πανηγύρι στο εκκλησάκι μας του Άγιου Γεώργη.

-«Ά! Τι ωραία που θα είναι μανούλα».

 

Αφιέρωμα: Η ΚΥΡΑ- ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ: το έθιμο- κατασκευές και βίντεο για παιδιά

Έφτασε  η περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστής.

Για να βοηθήσουμε τα παιδιά να κατανοήσουν την περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής και της νηστείας μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την παράσταση της Κυράς Σαρακοστής!

Στα παιδιά δεν αρέσουν τα πολλά λόγια και οι θεωρίες και προτιμούμε  τη »βιωματική » μάθηση. Η Κυρά Σαρακοστή λοιπόν είναι ένα παλιό ελληνικό έθιμο που έπαψε να τηρείται στις μέρες μας . Στην ουσία είναι ένα αυτοσχέδιο ημερολόγιο που είχαν οι παλιοί για να μετρούν τις εβδομάδες από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι την Κυριακή του Πάσχα. Οι εβδομάδες είναι επτά, γιαυτό και η Κυρά Σαρακοστή έχει επτά πόδια. Ένα πόδι για κάθε εβδομάδα.

Η Κυρά Σαρακοστή έχει σταυρωμένα τα χέρια της, επειδή προσεύχεται, δεν έχει στόμα γιατί δεν μιλάει και γιατί νηστεύει, δεν έχει αυτιά για να μην ακούει. Όλα αυτά γιατί η περίοδος μέχρι το Πάσχα στην ουσία σημαίνει στροφή στον εσωτερικό μας κόσμο με σκοπό την κάθαρση μέσω της νηστείας, όχι μόνο των τροφών αλλά και των κακών μας συνηθειών: δεν βλέπουμε δηλαδή, δεν

 

Τὸ κοριτσάκι μὲ τὰ σπίρτα (η ιστορία και βίντεο για μικρά και …μεγάλα παιδιά)

Χὰνς Κρίστιαν Ἄντερσεν – Τὸ κοριτσάκι μὲ τὰ σπίρτα

όσο η ιστορία αυτή μιλάει ακόμα στις ψυχές των παιδιών και στις δικές μας, υπάρχει ελπίδα…Καλή και ευλογημένη χρονιά!!

---

Ἦταν Δεκέμβριος, ἡ τελευταία ἡμέρα τοῦ χρόνου. Χιόνιζε ἀσταμάτητα καὶ ἡ μεγάλη πόλη εἶχε σκεπαστεῖ μὲ ἕνα κατάλευκο πέπλο, ἐνῶ τὸ σούρουπο ἔπεφτε μουντό. Στοὺς

 

Μπλιαχ μαμούνια!!

ένα παραμύθι από την Μέλια,για μικρούς και μεγάλους. με πολλά μηνύματα αγάπης και αποδοχής του διαφορετικού…εικονογραφημένο από παιδιά!

Όλα άρχισαν μια μέρα, που είχα μια καταπληκτική ιδέα! «Βρε δεν πάω μια βόλτα στο δάσος, να πάρω καθαρό αέρα;

»Να κόψω κανένα λουλουδάκι;

»Να δω το στρογγυλό το φεγγαράκι;

»Να μετρήσω τα αστεράκια;

»Και γιατί όχι;

»Να κοιμηθώ εκεί το βράδυ»; σκέφτηκα, με το μικρό μου μυαλουδάκι.

Παρέα με τη πράσινη φύση, τα ψηλά δέντρα, τα μπλιαχ μαμούνια με τα πολλά πόδια, που με ανατριχιάζουν;

.

Ο Μάριος και το τσουλούφι του…

Θα σας πω ένα παραμύθι, για τον Μάριο.

Θα μου πείτε και με το δίκιο σας: «και ποιός είναι αυτός ο Μάριος;»

Ο Μάριος είναι ένας τυφλοπόντικας.

Και θα με ξαναρωτήσετε για άλλη μια φορά: «τι είναι τυφλοπόντικας;»

Και θα σας εξηγήσω πάλι, ότι τυφλοπόντικας είναι, ένα μεγάλο ποντίκι με μουστάκια.

Και μη με ξαναρωτήσετε: «τι είναι τα μουστάκια;»

.

.

ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ…

ένα υπέροχο παραμύθι, για μικρά και … μεγάλα παιδιά!

Μια φορά, όπως και άλλες τόσες φορές, αλλά ένα διαφορετικό όμως καιρό, σε ένα ξερό λιβάδι, ζούσε ένα μικρό δεντράκι, δίπλα σε ένα καταπράσινο, ψηλόλιγνο κυπαρίσσι.
Τα δύο δέντρα, ήταν δηλαδή… γείτονες.
Το μικρό αυτό δεντράκι, όλη μέρα γκρίνιαζε.
Ξέρετε γιατί;

Γιατί είχε βαρεθεί, να φοράει τόσο καιρό, το ίδιο γκρίζο φόρεμα και έσκαγε από τη ζήλεια του, κάθε φορά που σήκωνε το κεφάλι του ψηλά και έβλεπε το καταπράσινο, φουντωτό, λυγερόκορμο κυπαρίσσι.

– «Πώς τα καταφέρνεις μου λες;» ρωτούσε συνέχεια το καταπράσινο κυπαρίσσι.
«Και δεν έχεις χάσει ακόμα, το ωραίο πράσινο χρώμα σου;»

Το κυπαρίσσι χαμογελούσε, κάθε φορά που τα άκουγε όλα αυτά και του έλεγε:

Ο Αργύρης…

Εικόνα από:featherweightheroes.wordpress.com

Παραμύθι για μικρά και μεγάλα παιδιά! από την  Μέλια.

Μια φορά κι έναν καιρό, κοντά στο ακροθαλάσσι, πάνω στη στέγη ενός παλιού πέτρινου σπιτιού με πολλά ξεχαρβαλωμένα κεραμίδια, ζούσε ένα αγριοπερίστερο ο Αργύρης.

Ο Αργύρης ήταν παράξενος, μοναχικός και επειδή βαριόταν εύκολα, ταξίδευε συνέχεια. Γι αυτό το λόγο δεν είχε ποτέ δική του φωλιά (όλο στο νοίκι την έβγαζε).

Ένα πρωί, πάνω που ετοιμαζόταν να ξαναπετάξει για άλλη γη και γι άλλα μέρη, γούρλωσε τα πανέμορφα μάτια του με έκπληξη, βλέποντας τα καΐκια να μπαίνουν στο μικρό 

πατήστε εδώ για να συνεχίσετε την ανάγνωση

Σε ένα καταπράσινο δάσος…

Εικόνα από:www.desktopwallpapers4.me

Σε ένα καταπράσινο δάσος, με πολύ ψηλά δέντρα, μια φορά και έναν ανοιξιάτικο καιρό, που όλα λουλουδίζουν και παντού μοσχοβολά, βασίλευε ησυχία γιατί… γιατί ήτανε πολύ νωρίς και όλοι κοιμόντουσαν ακόμα… του καλού καιρού.

Όμως αυτή τη μέρα, δεν πρόκειται να την ξεχάσει κανένας μα κανένας στο δάσος, γιατί…

Γιατί;

Για ακούστε τη συνέχεια.

Το αφράτο συννεφάκι…

Παραμύθι για μικρά και μεγάλα παιδιά!  από την Μέλια

Φωτογραφία από:agrinioreport.com

Μια φορά κι έναν καιρό και κάθε καιρό θα μπορούσα να σας πω, ψηλά πολύ ψηλά, στο μεγάλο γαλανό ουρανό, που αν σηκώσετε το κεφάλι σας ψηλά, θα τον δείτε, ζούσε ένα πολύ μικρό συννεφάκι, ένα μωρό συννεφάκι.

Το συννεφάκι αυτό που λέτε παιδιά, ζούσε ολομόναχο, γιατί ο μπαμπα-σύννεφος και η μαμα-σύννεφο, αποφάσισαν να ταξιδέψουν, ολόκληρο τον κόσμο, με αεροπλάνο τον ουρανό, παρέα με όλα τα άλλα μεγάλα, σύννεφα του ουρανού.

Οι σύννεφο-γονείς, σκέφτηκαν ότι το παιδάκι τους, ήτανε πολύ μωρό και θα κουραζότανε σε αυτό το μεγάλο

H αξία του βιβλίου και της γιαγιάς για τα παιδιά-Συνέντευξη με την συγγραφέα Γαλάτεια Γρηγοριάδου – Σουρέλη

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.

        Όσο πολύτιμος είναι ο καθρέφτης για τον οδηγό του αυτοκινήτου άλλο τόσο είναι ο παππούς και η γιαγιά  για τα παιδιά. Αυτό μας σημείωσε η πολυβραβευμένη συγγραφέας Γαλάτεια Γρηγοριάδου – Σουρέλη. Σημείωσε ακόμη ότι το βιβλίο διδάσκει χωρίς διδακτισμό και πως οι γονείς πρέπει να κάνουν τα παιδιά τους να νοιάζονται για την Πατρίδα και την Ορθοδοξία.

.

ΕΡ.: Κυρία Σουρέλη γεννηθήκατε στην Καβάλα της Μακεδονίας και έχετε καταγωγή από την αλησμόνητη Σμύρνη. Ο τόπος

Αφιέρωμα: Η ΚΥΡΑ- ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ: το έθιμο- κατασκευές και βίντεο για παιδιά

Έφτασε  η περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστής.

Για να βοηθήσουμε τα παιδιά να κατανοήσουν την περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής και της νηστείας μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την παράσταση της Κυράς Σαρακοστής!

Στα παιδιά δεν αρέσουν τα πολλά λόγια και οι θεωρίες και προτιμούμε  τη »βιωματική » μάθηση. Η Κυρά Σαρακοστή λοιπόν είναι ένα παλιό ελληνικό έθιμο που έπαψε να τηρείται στις μέρες μας . Στην ουσία είναι ένα αυτοσχέδιο ημερολόγιο που είχαν οι παλιοί για να μετρούν τις εβδομάδες από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι την Κυριακή του Πάσχα. Οι εβδομάδες είναι επτά, γιαυτό και η Κυρά Σαρακοστή έχει επτά πόδια. Ένα πόδι για κάθε εβδομάδα.

Η Κυρά Σαρακοστή έχει σταυρωμένα τα χέρια της, επειδή προσεύχεται, δεν έχει στόμα γιατί δεν μιλάει και γιατί νηστεύει, δεν έχει αυτιά για να μην ακούει. Όλα αυτά γιατί η περίοδος μέχρι το Πάσχα στην ουσία σημαίνει στροφή στον εσωτερικό μας κόσμο με σκοπό την κάθαρση μέσω της νηστείας, όχι μόνο των τροφών αλλά και των κακών μας συνηθειών: δεν βλέπουμε δηλαδή, δεν

Τὸ κοριτσάκι μὲ τὰ σπίρτα (η ιστορία και βίντεο για μικρά και …μεγάλα παιδιά)

Χὰνς Κρίστιαν Ἄντερσεν – Τὸ κοριτσάκι μὲ τὰ σπίρτα

όσο η ιστορία αυτή μιλάει ακόμα στις ψυχές των παιδιών και στις δικές μας, υπάρχει ελπίδα…Καλή και ευλογημένη χρονιά!!

---

Ἦταν Δεκέμβριος, ἡ τελευταία ἡμέρα τοῦ χρόνου. Χιόνιζε ἀσταμάτητα καὶ ἡ μεγάλη πόλη εἶχε σκεπαστεῖ μὲ ἕνα κατάλευκο πέπλο, ἐνῶ τὸ σούρουπο ἔπεφτε μουντό. Στοὺς

“Πες μας ,μπαμπά ,για τα Χριστούγεννα” (μιλώντας στα παιδιά για αληθινές ιστορίες που σχετίζονται με την Γέννηση του Χριστού)

(ένα κείμενο που μας προτρέπει να ψάξουμε και να διαβάσουμε αληθινές ιστορίες γύρω από τη Γέννηση του Χριστού και να τις διηγηθούμε στα παιδιά μας…γιατί :Τα Χριστούγεννα δεν είναι παραμύθι …μα η πιο γλυκιά παραμυθία της ανθρώπινης ψυχής …)

 (η φάτνη από εδώ)

(για κατασκευή  Φάτνης με βυζαντινούς χαρακτήρες δείτε εδώ)

Πες μας μπαμπά για τα Χριστούγεννα …για την Φάτνη τον Ιωσήφ την Παναγίτσα και το Χριστούλη ,τους Μάγους και τ ΄Αστέρι … Πάντα αυτές τις μέρες οι ψυχές μας γλυκαίνουν , ζεσταίνονται , μετράνε αντίστροφα ως το ξημέρωμα των Χριστουγέννων . Θυμόμαστε τα χρόνια που σαν παιδιά καρτερούσαμε τον ερχομό του μικρού Χριστού…που πάντα γεννάται …δεν γεννήθηκε ούτε θα γεννηθεί …Γεννάται . Ο ενεστώς …διαρκείας . Και εμείς ελπίζουμε πως αυτή η διάρκεια πάντα θα

Μπάμπουσκα: η γιαγιά που πηγαίνει δώρα στα παιδιά στη Ρωσία (ένα παραδοσιακό, χριστουγεννιάτικο παραμύθι με πολλά διδάγματα για μικρά και… μεγάλα παιδιά)

Μια ιστορία παραδοσιακή της Ρωσίας…Τη διαβάζω κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα στα παιδιά μου,αλλά και κάποιες φορές κατά  τη διάρκεια της χρονιάς.Γιατί στην πραγματικότητα εγώ θέλω πιο πολύ να την ακούσω… Μιλάει για μια γυναίκα πολυάσχολη που δεν έβρισκε ποτέ χρόνο να ακολουθήσει τα ουσιαστικά της ζωής,δηλαδή για όλους εμάς….

Στη συνέχεια μπορείτε να διαβάσετε για το θρύλο της Μπάμπουσκας καθώς και το παραμύθι.Ακόμα να δείτε και το βίντεο για τα παιδιά.

Ο θρύλος της Μπάμπουσκα

Στην Ρωσία σύμφωνα με έναν θρύλο που ήταν αρκετά δημοφιλής πριν την επανάσταση του 1917 δεν υπήρχε ο Αγιος Βασίλης
αλλά η Μπάμπουσκα (=γιαγιά).
Λέγετε ότι η Μπάμπουσκα ήταν μια γριά γυναίκα που δεν είχε οικογένεια , δεν δεχόταν συχνάεπισκέψεις και το μόνο που σκεφτόταν ήταν να κάνει δουλειές
και να κρατάει το άδειο σπίτι καθαρό.Ένα κρύο απόγευμα , την ώρα που έτριβε τα πατώματα πέρασαν από το σπίτι της οι τρεις μάγοι.

Χριστουγεννιάτικος «πόλεμος» στο σχολείο! ( ένα συννεφοπαραμύθι για παιδιά)

 

 

Πλησίαζαν Χριστούγεννα κι ὁ ΣΥΝΝΕΦΟξάδελφός μου μέ κάλε σε γιά λίγες μέρες στό ἐξοχικό του, στήν ψηλή ράχη, πού ᾽ναι ἀ κριβῶς κάτω ἀπό τή χιονότρυπα τοῦ φαλακροῦ βουνοῦ. Τέλειο μέρος. Τοπίο μοναδικό, θέα ἀπέραντη, οὐρανός καθαρός. Βέβαια, τό πιό εὐχάριστο γιά μένα ἦταν τό μικρό χωριουδάκι μέ τό μικρούτσικο σχολεῖο. Κάθε πρωί κατέβαινα ὥς κάτω στήν αὐλή κι ἔπαιζα χιονοπόλεμο μέ τά παιδιά στά διαλείμματα. Τήν ὥρα τοῦ μαθήματος σκαρφάλωνα στό περβάζι τῶν παραθυριῶν καί μάθαινα χαρτοκολλητική καί καλλιτεχνικές κατασκευές: ἀστέρια, καμπάνες, φάτνες…

Ὥσπου ἕνα πρωί…

— Φέρε μου πίσω τό χρυσό χαρτόνι! Τσίριξε ἡ Χρυσούλα.

— Δέν σοῦ τό δίνω, γιά μένα τό ἔφερε ὁ δάσκαλος! πείσμωσε ἡ Χριστίνα.