Ο ΠΌΝΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ…(αγίου Παΐσιου)

(με αφορμή την ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων και τον πόνο που βίωσαν, παραθέτω ένα σχετικό απόσπασμα από τους λόγους του Γέροντα Παΐσιου. Ίσως αρχικά να φαίνονται παράδοξα τα λόγια του, αλλά υπό το πρίσμα της αιωνιότητας δεν είναι…)

 

“Πόσα βάσανα έχει ο κόσμος! Πόσα προβλήματα! Και έρχονται μερικοί εδώ να μου τα πουν σε δυο λεπτά στο πόδι, για να παρηγορηθούν λίγο. Μια βασανισμένη μάνα μου έλεγε:

«Γέροντα, έρχονται στιγμές που δεν αντέχω άλλο και τότε λέω : ‘’Χριστέ μου, κάνε μια μικρή διακοπή και ύστερα ας ξαναρχίσουν τα βάσανα’’». Πόση ανάγκη από προσευχή έχουν οι άνθρωποι!Αλλά και κάθε δοκιμασία είναι δώρο από τον Θεό, είναι ένας βαθμός για την άλλη ζωή. Αυτή η ελπίδα της ανταμοιβής στην άλλη ζωή μου δίνει χαρά, παρηγοριά και κουράγιο, και μπορώ να αντέξω τον πόνο για τις δοκιμασίες που περνούν πολλοί άνθρωποι.

η συνέχεια ΕΔΩ

Ο ΠΌΝΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ…(αγίουΠαΐσιου)

(με αφορμή την ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων και τον πόνο που βίωσαν, παραθέτω ένα σχετικό απόσπασμα από τους λόγους του Γέροντα Παΐσιου. Ίσως αρχικά να φαίνονται παράδοξα τα λόγια του, αλλά υπό το πρίσμα της αιωνιότητας δεν είναι…)

“Πόσα βάσανα έχει ο κόσμος! Πόσα προβλήματα! Και έρχονται μερικοί εδώ να μου τα πουν σε δυο λεπτά στο πόδι, για να παρηγορηθούν λίγο. Μια βασανισμένη μάνα μου έλεγε:

«Γέροντα, έρχονται στιγμές που δεν αντέχω άλλο και τότε λέω : ‘’Χριστέ μου, κάνε μια μικρή διακοπή και ύστερα ας ξαναρχίσουν τα βάσανα’’». Πόση ανάγκη από προσευχή έχουν οι άνθρωποι! Αλλά και κάθε δοκιμασία είναι δώρο από τον Θεό, είναι ένας βαθμός για την άλλη ζωή. Αυτή η ελπίδα της ανταμοιβής στην άλλη ζωή μου δίνει χαρά, παρηγοριά και κουράγιο, και μπορώ να αντέξω τον πόνο για τις δοκιμασίες που περνούν πολλοί άνθρωποι.

η συνέχεια ΕΔΩ

Όταν αλλάζει το σκηνικό

του πατρός Δημητρίου Μπόκου.

α. Οἱ θλίψεις

Δὲν ξέρω πῶς βρέθηκα ἐδῶ.
Ἔτρεχα πανευτυχής!
Μὲ τὸ καπέλο στὸ δεξί μου χέρι,
πίσω ἀπὸ μιὰ πεταλούδα φωσφορίζουσα,
ποὺ μ’ ἔκανε τρελὸ ἀπὸ χαρά.
Καὶ ξάφνου γκάπ, σκοντάφτω.
Καὶ δὲν ξέρω τί ἔγινε ὁ κῆπος!
Τὸ σκηνικὸ ἄλλαξε ἐντελῶς:
Αἷμα κυλᾶ ἀπὸ τὸ στόμα καὶ τὴ μύτη μου.
Εἰλικρινὰ δὲν ξέρω τί συνέβη.
Ἢ σῶστε με ἀμέσως,
ἢ φυτέψτε μου μιὰ σφαίρα στὸν αὐχένα!

Μ’ αὐτὰ τὰ λόγια ὁ Χιλιανὸς (ἀντι)ποιητὴς Νικάνωρ Πάρρα στὸ ἔργο του «Ποιήματα ἐπείγουσας ἀνάγκης» περιγράφει τὸν ἄνθρωπο πού, κυνηγώντας τὴν οὐτοπία μιᾶς ξένοιαστης, χαρούμενης ζωῆς, βρίσκεται ξαφνικὰ ἀνέτοιμος καὶ ἀπελπιστικὰ ἀνίσχυρος μπροστὰ σὲ ὅ,τι συνιστᾶ τὴν ἀνατροπὴ τοῦ ὀνείρου του: στὴν εἰσβολὴ τοῦ πόνου στὴ ζωή του.

Πειρασμοί και θλίψεις… αρρώστιες και απόγνωση…

Γέροντος Εφραίμ του Κατουνακιώτη

 

Γέροντα, τι πειρασμούς περάσατε;

«Θα σας πω το απόρρητο της ζωής μου. Το έκζεμα, αυτή την πληγή που έχω στο πόδι, την έχω από δεκαπέντε χρονών. Δοκίμασα διάφορα φάρμακα. Τίποτε. Τώρα που πέρασε η ηλικία επιδεινώθηκε.Καθήμενος στο κρεβάτι του πόνου, έτσι το λέω εγώ, έχω το πόδι ψηλά και λίγο ανακουφίζομαι. Καθήμενος εδώ δημιουργήθηκε κύστη κόκκυγος. Όταν το σκέπτεσαι αυτό είναι το πλέον φρικωδέστερο.

Προκαλεί πολύ πόνο. Σε όποια στάση και αν καθήσεις πονάς.Σε πονά ο γλουτός. Σε προειδοποιεί ότι θα ανοίξει πληγή. Υπομονή, υπομονή. Έως ότου μία φορά δεν άντεξα και έπεσα σε απόγνωση.

Νιώθεις τί σημαίνει ὅτι δέν σέ λυπήθηκε ὁ Θεός…

Τά παθήματα δρόμος πρός τή σωτηρία

“Δέν ἀμφιβάλλω καθόλου γι’ αὐτό πού θά πῶ τώρα. Ὑπάρχουν περιπτώσεις πού ὁ Θεός ἐπιτρέπει νά σοῦ ἔρθει κάτι, γιά τό ὁποῖο λές: «Θεέ μου, ἄς ἔρχονταν ὅλα, ἀλλά αὐτό νά ἔλειπε». Καί αὐτό μπορεῖ νά εἶναι ἕνα ἀτύχημα, μιά συμφορά, μιά ἀδικία, μιά καταστροφή.

Ἤ μπορεῖ νά εἶναι κάτι ἐντελῶς μέσα στήν ψυχή σου, πού κανένας δέν τό παίρνει εἴδηση, ἀλλά γιά σένα εἶναι τό χειρότερο πού θά μποροῦσε νά ὑπάρχει μέσα σου. Ὅπως εἶπα, φθάνει κανείς μέχρι τοῦ σημείου νά πεῖ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ: «ὅλα τά ἄλλα, Θεέ μου, κι ἄν ἔρχονταν, καλῶς τα νά ἔρχονταν, ἀλλά αὐτό νά μήν ἐρχόταν, Θεέ μου». Ὄχι ἁπλῶς λέει κανείς ὅτι εἶναι βαρύ, ἀλλά δέν θά ἤθελε κάν νά ἔρθει.

“Εάν ασταμάτητα μετράς τις αμαρτίες του άλλου, οι δικές σου θα αυξάνονται…”

 

Λόγοι περί αυτοκυριαρχίας – Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

 

– Οι άνθρωποι, που δεν μπορούν να κυριαρχούν στην καρδιά τους, ακόμα λιγότερο μπορούν να κυριαρχούν στη γλώσσα τους.

– Οι άνθρωποι, που δεν μπορούν να βάλουν τάξη στην ζωή τους, ακόμα λιγότερο μπορούν να βάλουν τάξη στο κράτος.

– Οι άνθρωποι, που δεν μπορούν να δουν κόσμο μέσα τους, ακόμα λιγότερο μπορούν να δουν τον εαυτό τους στον κόσμο.

«Στις ταραγμένες ημέρες μας…»

(γέροντας Ραφαήλ Νόϊκα)

.

-Ὁ χρόνος μας τρέχει γρήγορα, ἔχουμε ὀλίγο χρόνο γιά προσευχή καί εἶναι πολλοί οἱ πειρασμοί πού μᾶς κυκλώνουν ἀπό παντοῦ. Ἡ προσευχή δέν παραμένει πολύ καιρό στά χείλη μας καί  εἶναι ὀλίγες οἱ πιθανότητες νά μπει στήν καρδιά. Πῶς νά ἐπαυξήσουμε τόν χρόνο τῆς προσευχῆς μας καί τί θά κάνουμε γιά ν᾿ ἁγιασθοῦμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, ὅπως λέγη ὁ ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ;

.

-…Στίς ταραγμένες ἡμέρες μας εἶναι πάρα πολύ δύσκολο νά ἀρνηθῆς τόν κόσμο στόν ὁποῖο ζῆς, διότι ὅλη ἡ καλλιέργεια τῆς σιωπῆς καί τῆς ἡσυχίας, στήν ὁποία προσπαθοῦμε ν᾿ ἀκούσωμε τήν φωνή τοῦ Θεοῦ μυστικά μέσα στίς καρδιές μας, εἶναι λόγος χωρίς λόγο, χωρίς φωνή· τό Πνεῦμα κράζει χωρίς φωνή στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου.

Δέν ἠμποροῦμε ν᾿ ἀκούσωμε ὅμως ἐξ αἰτίας τῆς ζαλισμένης ζωῆς μας, διότι τό κάθε τι πρέπει νά γίνη γρήγορα, ὅλα πρέπει νά τελειώνουν, πρίν ἀκόμη καί ν᾿ ἀρχίσουν.

.

“δεν έρχονται όλα στη ζωή μας ακριβώς όπως τα θέλουμε…”

.

λόγοι γέροντος Θαδδαίου

“Πρέπει νά ευχαριστούμε απλόχερα τόν Κύριο γιά όλα. Έμείς βέβαια δυσκολευόμαστε νά έχουμε μία αρ­μονία στίς σκέψεις μας. Δυσκολευόμαστε νά συνειδη­τοποιήσουμε ότι περνάμε πολλές δυσκολίες γιά τό κα­λό μας. Δυσκολευόμαστε νά καταλάβουμε δτι όλες οί δυσκολίες είναι γιά τό καλό μας. Αντίθετα, έχουμε τήν τάση νά θέλουμε δλα νά είναι καλά. Επιθυμούμε νά είναι δλα εύκολα στή ζωή μας.

Καί όμως στην ουσία είναι αναπόφευκτες όλες οί δυσκολίες, όλοι οί πόνοι.

Τό γεγονός αυτό, είναι πολύ σημαντικό, επει­δή με αυτό τόν τρόπο γινόμαστε ταπεινοί καί ήσυχοι. Αν δέν ήταν έτσι, θά αγριεύαμε εντελώς. Ποιος θά μπορούσε, σε διαφορετική περίπτωση, αν δέν είχαμε δυσκολίες νά μας πει έστω καί ένα παράπονο;

“Οι αρρώστιες βοηθούν τους ανθρώπους…”

φωτο από: blogs.sch.gr

– Τι θα πη, Γέροντα, «Καλό Παράδεισο»;

– Με το καλό να πας στον Παράδεισο.

– Μπορεί, Γέροντα, να εννοή: «Να πας στον καλό Παράδεισο»;

– Άκουσες εσύ ποτέ να μιλούν για κακό Παράδεισο; Πάντως, για να πάη κανείς στον γλυκό Παράδεισο, πρέπει να φάη πολλά πικρά εδώ, να έχη το διαβατήριο των δοκιμασιών στο χέρι.

Ο ΠΌΝΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ…(Γέροντος Παΐσιου)

(με αφορμή την ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων και τον πόνο που βίωσαν, παραθέτω ένα σχετικό απόσπασμα από τους λόγους του Γέροντα Παΐσιου. Ίσως αρχικά να φαίνονται παράδοξα τα λόγια του, αλλά υπό το πρίσμα της αιωνιότητας δεν είναι…)