Η ῾Αγία Παρθενομάρτυς ῾Ελένη ἡ ἐκ Σινώπης τοῦ Πόντου: ῞Ενα ᾿Ελπιδοφόρο Μήνυμα γιὰ τὴν ῾Αγνότητα Σήμερα

Η μνήμη της τιμάται την 1η Νοεμβρίου

 

Μία ακόμα Ελληνοπόύλα που προτίμησε τον τίμιο και ένδοξο  θάνατο για τον Χριστό από το να παραδώσει το σώμα της και την ψυχή της στα βρώμικα χέρια του Τούρκου αφέντη, είναι  η αγία νεομάρτυς  Ελένη από την Σινώπη του Πόντου. Εφήβη, μόλις 15 χρονών, και όμως δεν δείλιασε μπροστά στα μαρτύρια που την υπέβαλαν οι άγριοι βασανιστές της. Γιατί η ψυχή της αγαπούσε πραγματικά τον Χριστό και από Εκείνον αντλούσε δύναμη για να μην υποκύψει… 

Ας δούμε τον βίο της ,  με την ευχή να αποτελεί ένα στήριγμα για τους νέους που αγωνίζονται να ζήσουν αγνά στην

ΑΦΙΕΡΩΜΑ : ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ – ΠΟΝΤΟΣ

19 Μαΐου: ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου

 

90 γενιές θαμμένες εκεί, 3η γενιά εδώ…

 

Ιστορικό χρέος μας ώθησε, να γνωστοποιήσουμε κάποιες “άγνωστες ιστορίες” της Γενοκτονίας και να συμβάλλουμε στην γνωστοποίηση της ΑΛΗΘΕΙΑΣ, που ελευθερώνει τον άνθρωπο, όταν την κατέχει.

Ξεκινήσαμε με μια εισαγωγή, από το βιβλίο “Ακριτική Γενιά” του Χρ. Σαμουηλίδη που περιγράφει τη ζωή στον Πόντο λίγο πριν την Γενοκτονία του 20ου αιώνα… ώστε να

19 Μαΐου. ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

Ημέρα μνήμης, τιμής και χρέους για τα 353 000 θύματα μιας απάνθρωπης θηριωδίας.  Ημέρα μνήμης του συγκλονιστικού δράματος ενός λαού, ενός τόπου, της γης του Πόντου,  που για 3000 περίπου χρόνια υπήρξε το θερμοκήπιο μέσα στο οποίο αναπτύχθηκε και διατηρήθηκε το αρχαίο ελληνικό πνεύμα και η Ορθοδοξία.

  Η μνήμη στο μαρτύριο που πέρασε ο Ελληνισμός του Πόντου δεν είναι απλώς μια υποχρέωση. Είναι γνώση και ένδειξη σεβασμού σε όλους εμάς που έχουμε ρίζες «εκεί».

Είναι διδαχή, υπενθύμιση και αγώνας  όλων των πολιτισμένων λαών να μην επιστρέψουμε να ξανασυμβούν παρόμοια τερατουργήματα.

    Οι αγριότητες που διέπραξαν οι Οθωμανοί Τούρκοι εναντίον των Ελλήνων στις περιοχές της Μαύρης Θάλασσας αλλά και όλων των Χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας είχαν βάση τις ιδεολογίες των Νεοτούρκων, οι οποίοι ανέλαβαν την εξουσία το 1908 και των μετέπειτα νεοτουρκικών κυβερνήσεων .

 

Η Αγία Παρθενομάρτυς Ιφιγένεια του Πόντου (16 Νοεμβρίου)

Η ένδοξος και καλλίνικος μάρτυς του Χριστού Ιφιγένεια, κατήγετο εκ Τοκάτη Πόντου Μικράς Ασίας, εγεννήθη τω σωτήριον έτος 53 μ.Χ. εκ γονέων ειδωλολατρών οίτινες εκ μέσω του Αποστόλου Πρωτοκλήτου Ανδρέα εγνώρισαν την εις Χριστόν τον Ναζωραίον αληθινή πίστην βαπτισθέντες υπ’ αυτού οικογενειακώς.

Επί του σκληρού διώκτου των Χριστιανών και ειδωλολάτρου βασιλέως Νέρωνος συλλαμβάνονται οι γονείς της Ιφιγένειας και κλείονται εις την φυλακήν.

Μετ’ ου πολύ, ο Διοικητής της περιοχής Τοκάτη Πόντου, αποστέλει στρατιώτας οίτινες συλλαμβάνουν την νεαρά και πανέμορφον κόρην και εράστριαν του Ναζωραίου Χριστού Ιφιγένεια και την οδηγούν ενώπιόν του δια να την ανακρίνει.

Η Ιφιγένεια παρ’ όλο το νεαρόν της ηλικίας της, μόλις 15 ετών, σθεναρώς ομολογεί ενώπιον του σκληρού ειδωλολάτρου και Διοικητού Μάρκου, την εις Χριστόν πίστη της και με μεγίστη δύναμην βροντοφωνεί ότι τυγχάνει φλογερή εράστρια του Νυμφίου Χριστού και ότι για το Άγιον όνομά Του είναι έτοιμη να δώσει ακόμη και αυτή την ζωήν της.

ΔΑΥΙΔ Ο ΜΕΓΑΣ Ο ΚΟΜΝΗΝΟΣ ο τελευταίος αυτοκράτορας του Πόντου -τα παιδιά του Βασίλειος, Γεώργιος και Μανουήλ μαζί με τον ανιψιό και διάδοχο του θρόνου του, Αλέξιο- και το υπέρ του Χριστού μαρτύριό τους (1 Νοεμβρίου 1463)

(Δέκα χρόνια μετά την Άλωση της Πόλης,ο τελευταίος αυτοκράτορας της Τραπεζούντας σφραγίζει με το μαρτύριό του το τέλος της αυτοκρατορίας του Πόντου. Μαζί του μαρτύρησαν  τα τρία παιδιά του και ο ανιψιός του. Ας τιμούμε την μνήμη τους, που ως τώρα ήταν σχεδόν άγνωστη.)

 

Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας θεωρείται πλέον ο τελευταίος αυτοκράτορας της Τραπεζούντας Δαυίδ Κομνηνός καθώς και τα παιδιά του, Βασίλειος, Γεώργιος και Μανουήλ μαζί με τον ανιψιό και διάδοχο του θρόνου του, Αλέξιο.

Σύμφωνα με την απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου το οποίο εξέδωσε σχετική Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη, η μνήμη των νέων Αγίων θα τιμάται κάθε χρόνο την 1η Νοεμβρίου, ημέρα κατά την ιστορία μαρτύρησαν.

η συνέχεια εδώ

Η ῾Αγία Παρθενομάρτυς ῾Ελένη ἡ ἐκ Σινώπης τοῦ Πόντου: ῞Ενα ᾿Ελπιδοφόρο Μήνυμα γιὰ τὴν ῾Αγνότητα Σήμερα

Η μνήμη της τιμάται την 1η Νοεμβρίου

 

Μία ακόμα Ελληνοπόύλα που προτίμησε τον τίμιο και ένδοξο  θάνατο για τον Χριστό από το να παραδώσει το σώμα της και την ψυχή της στα βρώμικα χέρια του Τούρκου αφέντη, είναι  η αγία νεομάρτυς  Ελένη από την Σινώπη του Πόντου. Εφήβη, μόλις 15 χρονών, και όμως δεν δείλιασε μπροστά στα μαρτύρια που την υπέβαλαν οι άγριοι βασανιστές της. Γιατί η ψυχή της αγαπούσε πραγματικά τον Χριστό και από Εκείνον αντλούσε δύναμη για να μην υποκύψει… 

Ας δούμε τον βίο της ,  με την ευχή να αποτελεί ένα στήριγμα για τους νέους που αγωνίζονται να ζήσουν αγνά στην

Άγιος Φωκάς ο κηπουρός, από την Σινώπη-Ο πρώτος προστάτης των ναυτικών

Προστάτης των βυζαντινών ναυτικών ήταν ο Άγιος Φωκάς ο κηπουρός (22 Σεπτεμβρίου) από την Σινώπη.

Σύμφωνα με το συναξάρι του, όντας ακόμη παιδί, ο άγιος έδιωξε το δαίμονα που κατοικούσε σ’ ένα πλοίο και καταπράυνε την τρικυμία. Τα θαύματα του άγιου Φωκά συνεχίστηκαν και μετά το μαρτυρικό του τέλος. Ο εγκωμιαστής του, Αστέριος επίσκοπος Αμάσειας, βεβαιώνει ότι στις τρικυμίες ο ίδιος ο άγιος τέντωνε τα πανιά, πρόσεχε να μην πέσει το καράβι σε βράχους και φρόντιζε να μην αποκοιμηθεί ο καπετάνιος.Άλλες φορές τον έβλεπαν οι ναύτες σε μεγάλες θαλασσοταραχές να βοηθά πότε στα σχοινιά, πότε στα πανιά ή άλλοτε να προστατεύει το πλοίο, για να μην πέσει σε ξέρα ή σε βρόχους.

η συνέχεια ΕΔΩ

Το Μαρτύριο του αγίου ιερομάρτυρος Πλάτωνος Αΐβαζίδη, πρωτοσυγκέλου Αμασείας του Πόντου (21 Σεπτεμβρίου 1921)

Μαρτύριον τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Πλάτωνος Ἀϊβαζίδου, Πρωτοσυγκέλου Ἀμασείας Πόντου

(από το βιβλίο του Πλάτωνος Κικρῆ: Ὁ Ἅγιος Ἐθνο-Ἱερομάρτυς Πλάτων, Ἑπτάλοφος, Ἀθήνα, 1997)

Ἡ μνήμη του τιμᾶται στὶς 21 Σεπτεμβρίου

Η ΣΥΛΛΗΨΗ ΚΑΙ Η ΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ

Ἤδη ἀπὸ τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1921, εἶχαν ἀρχίσει οἱ συλλήψεις πολλῶν προυχόντων τῆς περιοχῆς ὅπου ἡ Μητρόπολη τῆς Ἀμασείας.

Τὴν νύχτα τῆς 4^ης Φεβρουαρίου 1921, γίνεται ἔφοδος ἀπὸ τὶς τουρκικὲς ἀρχὲς στὸ Μητροπολιτικὸ Μέγαρο. Συλλαμβάνεται ὁ Ἐπίσκοπος Ζήλων Εὐθύμιος, ὁ Πρωτοσύγκελλος Πλάτων καὶ ἀρκετοὶ ἀπὸ τὸ διοικητικὸ προσωπικό, καὶ ἄλλοι ὑπάλληλοι τῆς Μητροπόλεως.

Ὁ Χρῆστος Σαμουηλίδης σημειώνει: Τὰ ὀνόματά τους ἦταν ἀπὸ τὰ πιὸ γνωστὰ τῆς Σαμψοῦντας. Ἀντιπροσώπευαν τὴν ἀφόκρεμα τῆς κοινωνίας, τὸν πλοῦτο, τὴν μόρφωση καὶ τὴν ἐπιῤῥοή. Ἀνάμεσά τους ἦταν ἐπιστήμονες, γιατροί, φαρμακοποιοί, δικηγόροι, καθηγητές, δάσκαλοι, ἀνώτεροι ὑπάλληλοι τῆς Ὀθωμανικῆς Τράπεζας, τοῦ Μονοπωλείου καπνοῦ τῆς Ῥεζῆ καὶ τῶν ἄλλων ἐταιρειῶν καὶ πρακτορείων τῆς πόλης.

Τοὺς σήκωσαν ἀπὸ τὰ ζεστὰ κρεβάτια τους καὶ τοὺς ἔῤῥιξαν στὰ παγωμένα μπουντρούμια, ὑπόδικους, μὲ τὴν κατηγορία ὅτι συνεργάζονταν μὲ τοὺς ἀντάρτες τῶν βουνῶν γιὰ τὴν ἀπόσπαση τοῦ Πόντου ἀπὸ τὴν τουρκικὴ ἐπικράτεια^[1].

 

“Η Ρωμανία αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο…”

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης:

«Αυτές τις μέρες διάβαζα δημοτικά τραγούδιαγια τ’ άθλα των κλεφτών και τους πολέμους

Πράγματα συμπαθητικά, δικά μας, γραικικά.
Διάβασα και τα πένθιμα για το χαμό της Πόλης.

Ο ΠΌΝΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ…(αγίου Παΐσιου)

(με αφορμή την ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίωνκαι τον πόνο που βίωσαν, παραθέτω ένα σχετικό απόσπασμα από τους λόγους του Γέροντα Παΐσιου. Ίσως αρχικά να φαίνονται παράδοξα τα λόγια του, αλλά υπό το πρίσμα της αιωνιότητας δεν είναι…)

 

“Πόσα βάσανα έχει ο κόσμος! Πόσα προβλήματα! Και έρχονται μερικοί εδώ να μου τα πουν σε δυο λεπτά στο πόδι, για να παρηγορηθούν λίγο. Μια βασανισμένη μάνα μου έλεγε:

«Γέροντα, έρχονται στιγμές που δεν αντέχω άλλο και τότε λέω : ‘’Χριστέ μου, κάνε μια μικρή διακοπή και ύστερα ας ξαναρχίσουν τα βάσανα’’». Πόση ανάγκη από προσευχή έχουν οι άνθρωποι!Αλλά και κάθε δοκιμασία είναι δώρο από τον Θεό, είναι ένας βαθμός για την άλλη ζωή. Αυτή η ελπίδα της ανταμοιβής στην άλλη ζωή μου δίνει χαρά, παρηγοριά και κουράγιο, και μπορώ να αντέξω τον πόνο για τις δοκιμασίες που περνούν πολλοί άνθρωποι.

η συνέχεια ΕΔΩ

Γυναίκα του Πόντου

.

(ελάχιστο μνημόσυνο για τις γυναίκες εκείνες, τις κόρες και τις μάνες του Πόντου.

19 Μαΐου, ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας)

.

Ήταν κάποιες Γυναίκες

που πάνω απ΄την Πίστη και την Πατρίδα

κανέναν δεν έβαλαν.

Για τον Θεό τους μαρτύρησαν

την ζωή τους έδωσαν 

θυσία και ολοκαύτωμα.

Υπέφεραν τα πάνδεινα

αλλά δεν υπέκυψαν

την τιμή τους σε κανέναν δεν χάρισαν…

.

.

(από το ιστολόγιο “Οικογένεια-μια γωνιά του Παραδείσου”)

Μάνα του Πόντου

από το ιστολόγιο: Οικογένεια, μια γωνιά του Παραδείσου

στην πρόγιαγιά μου  που ήρθε από την Πατρίδα, χήρα με τρία μικρά παιδιά, και σε όλες τις γυναίκες του Πόντου που πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς.

με αφορμή την ημέρα μνήμης της  γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου(19 Μαΐου)

.

Με την καρδιά κομμάτια,

με στερεμένο το δάκρυ

πήρες το δρόμο του ξεριζωμού,

που άλλοι αποφάσισαν για εσάς…

.

Εσείς παλέψατε, αγωνιστήκατε αντρίκια για τα μέρη σας.

Βγήκατε αντάρτες στα βουνά,ολόκληρες οικογένειες, μάνες με μωρά στην αγκαλιά

και ατρόμητα ελληνόπουλα πολεμήσατε τον δυνάστη

για να ανασάνετε αέρα λευτεριάς…

.

η συνέχεια ΕΔΩ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ : ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ – ΠΟΝΤΟΣ

19 Μαΐου: ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου

 

90 γενιές θαμμένες εκεί, 3η γενιά εδώ…

 

Ιστορικό χρέος μας ώθησε, να γνωστοποιήσουμε κάποιες “άγνωστες ιστορίες” της Γενοκτονίας και να συμβάλλουμε στην γνωστοποίηση της ΑΛΗΘΕΙΑΣ, που ελευθερώνει τον άνθρωπο, όταν την κατέχει.

Ξεκινήσαμε με μια εισαγωγή, από το βιβλίο “Ακριτική Γενιά” του Χρ. Σαμουηλίδη που περιγράφει τη ζωή στον Πόντο λίγο πριν την Γενοκτονία του 20ου αιώνα… ώστε να

Ο Πόντος των Αγίων

Από το περιοδικό «Προς την ΝΙΚΗΝ» –

κείμενο και για παιδιά, για να μαθαίνουν την ιστορία της Φυλής μας, που είναι πάντα συνυφασμένη με την Ορθόδοξη πίστη μας…

 

Ο κάπως ιδιότυπος χαρακτήρας και η διαφοροποιημένη προφορά του καλοκάγαθου Πόντιου «γέροντα» μοναχού, σ’ ένα μοναστήρι στην κεντρική Ελλάδα, προκαλούσε κάποιους φίλους μοναχούς με αφέλεια και απλότητα να τον πειράξουν καλόκαρδα για την ιδιαίτερη πατρίδα του, πού δεν έλεγε να την ξεχάσει. «Και τί είναι ο Πόντος;».

Την τελευταία φορά όμως στενοχωρήθηκε πολύ ο γέροντας…

Αν δεν έχεις πάει σ’ αυτή την πανέμορφη, παράξενη – από τα πανάρχαια χρόνια ελληνική γη – Αν ποτέ δεν την είδες ή έστω δεν διάβασες με προσοχή και καρδιά την ιστορία της και τη γενοκτονία του πληθυσμού της, πώς να νιώσεις ως το βάθος τον πόνο στου Πόντιου την ψυχή; Ο γέροντας αισθανόταν ότι το πείραγμα του σκάλιζε μια βαθιά πληγή.

Στιγμές στο χρόνο και στη Μνήμη…Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου (19 Μαΐου 1919)

έγγραφα  , μαρτυρίες και φωτογραφίες της εποχής εκείνης …

Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ του Ποντιακού Ελληνισμού, που είναι ένα γεγονός ιστορικώς τεκμηριωμένο, ενετάσσετο σε οργανωμένο σχέδιο εξοντώσεως όλων των μειονοτήτων που διαβιούσαν στο χώρο της Μικράς Ασίας.

Το σχέδιο αυτό των Νεότουρκων ολοκληρώθηκε από το καθεστώς του Κεμάλ με την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 και την πυρπόληση και τη σφαγή της Σμύρνης. Υπεύθυνοι για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου είναι ο Μουσταφά Κεμάλ, ο Ινονού και ό Τοπαλ Οσμάν.

Οι αγίες Αλεξανδρία, Κλαυδία, Ευφρασία, Ματρώνα, Ιουλιανή, Ευφημία και Θεοδώρα που μαρτύρησαν στην Αμινσό του Πόντου

Εορτάζoυν στις 20 Μαρτίου εκάστου έτους.

Δηλοῖ γυναικῶν τῶν πεπυρπολημένων,

Ἀριθμὸς ἑπτὰ παρθένος τῶν Παρθένων.

 

Βιογραφία

Οι Αγίες Αλεξανδρία, Κλαυδία, Ευφρασία, Ματρώνα, Ιουλιανή, Ευφημία και Θεοδώρα (ή Θεοδοσία) άθλησαν κατά τους χρόνους του ασεβούς αυτοκράτορα Μαξιμιανού (286 – 305 μ.Χ.) στην Αμισό (ή Αμινσός ή Αμσός ή Εμήδ) του Πόντου, όταν ξεσηκώθηκε μεγάλος διωγμός κατά των ανθρώπων που ομολόγησαν τον Χριστό.

Οι Αγίες συνελήφθησαν από τον άρχοντα της Αμινσού, που ήταν ειδωλολάτρης και όταν στάθηκαν ενώπιόν του, ομολόγησαν ότι είναι Χριστιανές και τον έλεγξαν με παρρησία, αφού τον αποκάλεσαν σκληρό και άδικο και εχθρό της αλήθειας.

 

Ο άγιος νέος ιερομάρτυρας Νικόλαος από την Τραπεζούντα του Πόντου (14 Φεβρουαρίου 1920)

ο θαυμαστός βίος του νέου αγίου του Πόντου,

που μαρτύρησε στις 14 Φεβρουαρίου του 1920

 

Ὁ νέος ὁσιομάρτυρας Νικόλαος καταγόταν ἀπὸ τὴν Τραπεζοῦντα τοῦ Πόντου, καὶ σὲ μικρὴ ἡλικία ἦλθε καὶ ἐγκαταστάθηκε μαζὶ μὲ τοὺς γονεῖς του σὲ κάποια μικρὴ κωμόπολη Κατίγογι λεγόμενη, τῆς ἐπαρχίας Ἀμασείας καὶ Ἀμισοῦ.

Σὲ ἡλικία 18 χρονῶν μεταμφιέστηκε γιὰ νὰ ξεφύγει ἀπὸ τ᾿ ἀδέλφια του, προκειμένου νὰ πάει σὲ μοναστήρι τῆς Ἱερουσαλήμ. Ὁ μοναχικὸς πόθος τὸν ἔκαιγε ὑπερβολικά. Ἀλλὰ δὲν τὰ κατάφερε καὶ τ᾿ ἀδέλφια του τὸν πάντρεψαν μὲ τὴν βία.

Ἡ γυναῖκα του ὅμως πέθανε καὶ τὸν ἄφησε ἔρημο μὲ δυὸ παιδιά, ποὺ τὸ ἕνα πέθανε κι αὐτό, ἐνῷ τὸ ἄλλο τὸ πῆρε ὑπὸ τὴν προστασία του κάποιος συγγενής του. Ἔτσι, μόνος τώρα, ἐργάστηκε πνευματικὰ σ᾿αὐτὸ ποὺ ποθοῦσε.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ θαυματουργός , από τη Νεοκαισάρεια του Πόντου

῾.. ὅταν πῆγε στὴν Νεοκαισάρεια ἐπίσκοπος βρῆκε μόνο 17 χριστιανούς, κι ὅταν πέθανε ἀφῆκε μόνο 17 εἰδωλολάτρες῾

Διονύσιος Ψαριανός (Μητροπολίτης Σερβίων καί Κοζάνης (+)

Μέσα στὴ μεγάλη χορεία τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τοὺς πρώτους στὴ σειρὰ καὶ πιὸ ἀρχαίους εἶναι ὁ ἅγιος Γρηγόριος ἐπίσκοπος Νεοκαισαρείας ὁ θαυματουργός, τοῦ ὁποίου ἡ Ἐκκλησία σήμερα ἑορτάζει καὶ τιμᾶ τὴν ἱερὴ μνήμη. Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας ἔχουν τὸν τίτλο τοῦ θαυματουργοῦ, μὰ γιὰ τὸν ἅγιο Γρηγόριο, τὸ θαυματουργὸς εἶναι τὸ δεύτερο ὄνομά του. Λέμε γιὰ τὸν ἅγιο Νικόλαο καὶ γιὰ τὸν ἅγιο Σπυρίδωνα καὶ γιὰ πολλοὺς ἄλλους Ἁγίους, χωρὶς καὶ νὰ προσθέτωμε πάντα τὸ θαυματουργός, μὰ γιὰ τὸν ἅγιο Γρηγόριο, ἐπίσκοπο Νεοκαισαρείας, ποτὲ δὲν λέμε μόνο τὸ ὄνομά του, ἀλλὰ πάντα προσθέτουμε καὶ τὸ θαυματουργός. Ἴσως ὅμως καὶ γιὰ νὰ τὸν ξεχωρίσουμε μεταξὺ πολλῶν ἄλλων ἁγίων Γρηγορίων τῆς Ἐκκλησίας.

Η Αγία Παρθενομάρτυς Ιφιγένεια του Πόντου (16 Νοεμβρίου)

Η ένδοξος και καλλίνικος μάρτυς του Χριστού Ιφιγένεια, κατήγετο εκ Τοκάτη Πόντου Μικράς Ασίας, εγεννήθη τω σωτήριον έτος 53 μ.Χ. εκ γονέων ειδωλολατρών οίτινες εκ μέσω του Αποστόλου Πρωτοκλήτου Ανδρέα εγνώρισαν την εις Χριστόν τον Ναζωραίον αληθινή πίστην βαπτισθέντες υπ’ αυτού οικογενειακώς.

Επί του σκληρού διώκτου των Χριστιανών και ειδωλολάτρου βασιλέως Νέρωνος συλλαμβάνονται οι γονείς της Ιφιγένειας και κλείονται εις την φυλακήν.

Μετ’ ου πολύ, ο Διοικητής της περιοχής Τοκάτη Πόντου, αποστέλει στρατιώτας οίτινες συλλαμβάνουν την νεαρά και πανέμορφον κόρην και εράστριαν του Ναζωραίου Χριστού Ιφιγένεια και την οδηγούν ενώπιόν του δια να την ανακρίνει.

Η Ιφιγένεια παρ’ όλο το νεαρόν της ηλικίας της, μόλις 15 ετών, σθεναρώς ομολογεί ενώπιον του σκληρού ειδωλολάτρου και Διοικητού Μάρκου, την εις Χριστόν πίστη της και με μεγίστη δύναμην βροντοφωνεί ότι τυγχάνει φλογερή εράστρια του Νυμφίου Χριστού και ότι για το Άγιον όνομά Του είναι έτοιμη να δώσει ακόμη και αυτή την ζωήν της.

ΔΑΥΙΔ Ο ΜΕΓΑΣ Ο ΚΟΜΝΗΝΟΣ ο τελευταίος αυτοκράτορας του Πόντου -τα παιδιά του Βασίλειος, Γεώργιος και Μανουήλ μαζί με τον ανιψιό και διάδοχο του θρόνου του, Αλέξιο- και το υπέρ του Χριστού μαρτύριό τους (1 Νοεμβρίου 1463)

(δέκα χρόνια μετά την Άλωση της Πόλης,ο τελευταίος αυτοκράτορας της Τραπεζούντας σφραγίζει με το μαρτύριό του το τέλος της αυτοκρατορίας του Πόντου. Μαζί του μαρτύρησαν  τα τρία παιδιά του και ο ανιψιός του. Ας τιμούμε την μνήμη τους, που ως τώρα ήταν σχεδόν άγνωστη.)

Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας θεωρείται πλέον ο τελευταίος αυτοκράτορας της Τραπεζούντας Δαυίδ Κομνηνός καθώς και τα παιδιά του, Βασίλειος, Γεώργιος και Μανουήλ μαζί με τον ανιψιό και διάδοχο του θρόνου του, Αλέξιο.

Σύμφωνα με την απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου το οποίο εξέδωσε σχετική Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη, η μνήμη των νέων Αγίων θα τιμάται κάθε χρόνο την 1η Νοεμβρίου, ημέρα κατά την ιστορία μαρτύρησαν.

η συνέχεια εδώ