Μια Κυριακή, μετά τη Θεία Λειτουργία, ο Γέροντας βρισκόταν στο γραφείο του και συζητούσε.
Κάποια στιγμή προστέθηκε στη συντροφιά κι ένα πνευματικοπαίδι του με την τετράχρονη κόρη του. Ο Γέροντας διέκρινε αμέσως ότι η μικρή ήταν θυμωμένη και ζήτησε να μάθει την αιτία. Επειδή εκείνη δεν απαντούσε, ανέλαβε ο πατέρας της να εξηγήσει ότι πριν από λίγο είχε χαστουκίσει τον θείο της , καθώς εκείνος αστειευόταν μαζί της.
(από τους λόγους του γέροντος Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου- για την αγωγή των παιδιών)
Διηγείται μια μητέρα:
Κάποια φορά στην εξομολόγηση του είπα:
-Ανησυχώ πολύ για τα παιδιά μου, μήπως πάθουν τίποτα, μήπως τους συμβεί κάτι κακό. Βάζω χίλια δυο με το μυαλό μου.
Η απάντηση του Γέροντα ήρθε γρήγορα, σε έντονο ύφος και συγχρόνως συγκλονιστική:
-Και ποιος σου είπε ότι τα παιδιά είναι δικά σου; Προβατάκια Του είναι και σε έχει βάλει να τα φυλάς.
*******
Οι γονείς πρέπει να αγαπούν τα παιδιά τους ως παιδιά τους και όχι ως είδωλά τους. Δηλαδή το παιδί τους να το αγαπούν όπως είναι και όχι όπως θα ήθελαν να είναι.
Μια Κυριακή, μετά τη Θεία Λειτουργία, ο Γέροντας βρισκόταν στο γραφείο του και συζητούσε.
Κάποια στιγμή προστέθηκε στη συντροφιά κι ένα πνευματικοπαίδι του με την τετράχρονη κόρη του. Ο Γέροντας διέκρινε αμέσως ότι η μικρή ήταν θυμωμένη και ζήτησε να μάθει την αιτία. Επειδή εκείνη δεν απαντούσε, ανέλαβε ο πατέρας της να εξηγήσει ότι πριν από λίγο είχε χαστουκίσει τον θείο της , καθώς εκείνος αστειευόταν μαζί της. Συνέχεια
(σκέψεις μιας νέας μητέρας)
Κοιτάζοντας το νεογέννητο παιδί μας…
«Χριστέ, το Φως το αληθινόν, το φωτίζον και αγιάζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον, σημειωθείτω εφ ημάς το Φως του προσώπου Σου…», δέομαι ψιθυριστά.
Αισθήματα ανείπωτης χαρά, αλλά και δέους με πλημμυρίζουν…
Παιδί μου, που ως συνδημιουργοί Θεού σε φέραμε στον κόσμο, πώς θα είναι η πορεία σου σ΄ αυτή τη γη; Θα ακολουθήσεις το δύσκολο δρόμο της Αρετής ή την πλατειά οδό της Κακίας;
Οι κόποι και οι μόχθοι μας να σε φέρουμε στον κόσμο και να σε μεγαλώσουμε θα φέρουν άραγε «καρπόν καλόν»; Συνέχεια
Αντέχουμε... 