Από μέρες ετοιμάζεται το σχολείο για την εθνική εορτή. Πολλά παιδιά εργάζονται και φτιάχνουν σημαίες. Άλλα ψαλιδίζουν το χαρτόνι και φτιάχνουν γράμματα για τις επιγραφές, άλλα φτιάχνουν στεφάνια.
Ή Τασία θά φτιάσει τό φωτοστέφανο για τήν Παναγία. Αύτόν θά τόν φορέσει ή Θυμιοπούλα. Αύτή θά παραστήσει τήν Παναγία. Είναι πιό φρόνιμο καί ταπεινό κορίτσι. Όλο το σχολείο την άγαπά.
“Ελάχιστη συμβολή στις επώνυμες και ανώνυμες δασκάλες που θυσίασαν την ζωή τους για την Μακεδονία και κάθε άλλο κατεχόμενο κομμάτι της πατρίδος μας”.
Μια αξιόλογη εργασία των δασκάλων και δύο μαθητών της Στ΄ Δημοτικού του 2ου Δημοτικού Σχολείου Πολίχνης, που εντοπίσαμε στο διαδίκτυο και που θεωρούμε οτι αξίζει να προωθηθεί.
Συγχαρητήρια στους διδάσκοντες και στα παιδιά!
Μακάρι τέτοιες προσπάθειες να βρουν μιμητές…
η σχολική γιορτή, όπως εορταζόταν πριν λίγες δεκαετίες…
Από μέρες ετοιμάζεται το σχολείο για την εθνική εορτή. Πολλά παιδιά εργάζονται και φτιάχνουν σημαίες. Άλλα ψαλιδίζουν το χαρτόνι και φτιάχνουν γράμματα για τις επιγραφές, άλλα φτιάχνουν στεφάνια.
Ή Τασία θά φτιάσει τό φωτοστέφανο για τήν Παναγία. Αύτόν θά τόν φορέσει ή Θυμιοπούλα. Αύτή θά παραστήσει τήν Παναγία. Είναι πιό φρόνιμο καί ταπεινό κορίτσι. Όλο το σχολείο την άγαπά.
Γράφει ο Φώτης Μιχαήλ
Ο μήνας Οκτώβριος, στα χρόνια αυτά τα δύσκολα της μνημονιακής κατοχής, παίρνει, θαρρείς, μια ιδιαίτερη αξία στις συνειδήσεις των εν εγρηγόρσει Ελλήνων.
Δυο γεγονότα μεγάλης ιστορικής σημασίας για το Έθνος μας -το ένα, ο Μακεδονικός Αγώνας και το άλλο, το ΟΧΙ του ’40– μοιάζουν με αστέρες ολόλαμπρους, που καταυγάζουν την αργόσυρτη ιστορική μας διαδρομή και δείχνουν αλάνθαστα τον δρόμο για τα πεπρωμένα της φυλής μας.
Ο Οκτώβριος είναι μήνας εθνικής μνήμης, αλλά και μήνας εθνικού προβληματισμού και αποφάσεων.
Οι εθνικές μνήμες δεν καθιερώθηκαν ως ευκαιρίες, μονάχα για ευχές, λογίδρια και δεξιώσεις επισήμων. Ούτε ορίστηκαν από τον νομοθέτη ως αργίες, για να γεμίζουμε ανήμερα τα τραπεζάκια των πεζοδρομίων.
Ἁπὸ ἡμέρες ἑτοιμάζεται τὸ σχολεῖο γιὰ τὴν Ἐθνικὴ Ἑορτή. Πολλὰ παιδιὰἐργάζονται καὶ κατασκευάζουν σημαῖες. Ἄλλα ψαλιδίζουν τὸ χαρτόνι καὶφτειάνουν γράμματα γιὰ τὶς ἐπιγραφές. Ἄλλα πλέκουν στεφάνια.
Ἡ Τασία θὰ φτειάσῃ τὸ φωτοστέφανο γιὰ τὴν Παναγία. Αὐτὸν θὰ τὸν φορέσῃ ἡ Θυμιούλα. Αὐτὴ θὰ παραστήσῃ τὴν Παναγία. Εἶναι τὸ πιὸ φρόνιμο καὶ ταπεινὸ κορίτσι. Ὅλο τὸ σχολεῖο τὴν ἀγαπᾷ.
– Παιδιά! ἡ ἑορτή μας πρέπει νὰ ἐπιτύχῃ, λέγει ὁ δάσκαλος. Θὰπροσκαλέσῶμε καὶ κόσμο. Νὰ προσέξωμε νὰ μὴν παραλείψωμε τίποτε. Νὰμὴ ντροπιασθοῦμε.
Προτοῦ ὅμως μοιράσῃ τὶς δουλειές, ἐξήγησε:
– Στὶς 25 Μαρτίου ἑορτάζομε διπλῆ ἑορτή. Ἡ μιὰ εἶναι ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου. Εἶναι ποὺ κατέβηκεν ὁ ἄγγελος στὴν Παρθένο Μαρία καὶ τῆς εἶπε :
Χαῖρε, κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετὰ Σοῦ…
Αὐτὴ εἶναι ἡ θρησκευτικὴ Ἑορτή. Ἡ ἄλλη εἶναι ἡ ἘθνικὴἙορτή. Τὴν ἡμέρα αὐτὴ τὸ 1821, οἱ πατέρες μας ἔλαβαν τὰ ὅπλα γιὰ νὰ ἐλευθερωθοῦν.
Αντέχουμε... 