“Περίμενε θλίψεις καί ὑπόμενέ τις μέ γενναιοψυχία…”

 

Στάρετς Σάββας ὁ Παρηγορητής

«Δέν πρέπει σέ ὁποιεσδήποτε περιπτώσεις καί περιστάσεις νά χάνετε τό θάρρος σας ἤ νά ἀπελπίζεσθε.

Ἡ ἀπελπισία φονεύει τήν ἐνέργεια πού χρειάζεται γιά νά λάβουμε στήν καρδιά μας τό Ἅγιο Πνεῦμα.

Ὁ ἀπελπισμένος χάνει τήν προσευχή καί νεκρώνεται γιά τόν πνευματικό ἀγώνα.

Νά ξέρετε ὅτι τή στιγμή τῆς ἀποθαρρύνσεως καί τῆς ἀπελπισίας δέ σᾶς ἀφήνει ὁ Κύριος, ἀλλά ἐσεῖς ἀφήνετε τόν Κύριο.

.

«Στις ταραγμένες ημέρες μας…»

(γέροντας Ραφαήλ Νόϊκα)

.

-Ὁ χρόνος μας τρέχει γρήγορα, ἔχουμε ὀλίγο χρόνο γιά προσευχή καί εἶναι πολλοί οἱ πειρασμοί πού μᾶς κυκλώνουν ἀπό παντοῦ. Ἡ προσευχή δέν παραμένει πολύ καιρό στά χείλη μας καί  εἶναι ὀλίγες οἱ πιθανότητες νά μπει στήν καρδιά. Πῶς νά ἐπαυξήσουμε τόν χρόνο τῆς προσευχῆς μας καί τί θά κάνουμε γιά ν᾿ ἁγιασθοῦμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, ὅπως λέγη ὁ ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ;

.

-…Στίς ταραγμένες ἡμέρες μας εἶναι πάρα πολύ δύσκολο νά ἀρνηθῆς τόν κόσμο στόν ὁποῖο ζῆς, διότι ὅλη ἡ καλλιέργεια τῆς σιωπῆς καί τῆς ἡσυχίας, στήν ὁποία προσπαθοῦμε ν᾿ ἀκούσωμε τήν φωνή τοῦ Θεοῦ μυστικά μέσα στίς καρδιές μας, εἶναι λόγος χωρίς λόγο, χωρίς φωνή· τό Πνεῦμα κράζει χωρίς φωνή στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου.

Δέν ἠμποροῦμε ν᾿ ἀκούσωμε ὅμως ἐξ αἰτίας τῆς ζαλισμένης ζωῆς μας, διότι τό κάθε τι πρέπει νά γίνη γρήγορα, ὅλα πρέπει νά τελειώνουν, πρίν ἀκόμη καί ν᾿ ἀρχίσουν.

.

Για το ότι πρέπει να επιδιώκουμε την «ησυχία» με κάθε δυνατό τρόπο

απόσπασμα από το Μεγάλο Γεροντικό (τόμος α’ κεφάλαιο β’)

.

 Όταν ο αββάς Αντώνιος ασκήτευε στην έρημο, έπεσε κάποτε σε ακηδία και σε μεγάλη σύγχυση των λογισμών του και έλεγε στον Θεό:

«Κύριε, θέλω να σωθώ αλλά δεν μ΄αφήνουν οι λογισμοί μου. Τι να κάνω με τη θλίψη μου αυτή;
Πώς να σωθώ;»

Κάποια φορά λοιπόν βγήκε λίγο προς τα έξω και βλέπει κάποιον σαν τον εαυτό του να κάθεται και να κάνει εργόχειρο.

.

“Προσευχή και μετάνοια με δάκρυα θα μας σώσει…”

Παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης (1902-1975)

~ Είθε ο Κύριος να φωτίσει όλο τον κόσμο, να αισθανθεί τις αμαρτίες του και επιστρέψει στην Εκκλησία με μετάνοια και εξομολόγηση…

Είναι ανάγκη να αγωνισθούμε και επαγρυπνήσουμε για την σωτηρία ψυχών.. Δεν είμεθα καλά, θα μας τιμωρήσει ο Θεός, διότι τον εγκαταλείψαμε.

Προβλέπεται μεγάλη δυστυχία και πτώχεια, αλλά επιβάλλεται να γίνει και αυτό, διότι είναι δοκιμασία του Θεού. Αφού ο Πανάγαθος Θεός, μας έχει δώσει όλα τα αγαθά, εμείς όχι μόνο τον ξεχάσαμε, αλλά και τον βλασφημούμε, γι’ αυτό χρειάζεται να μας δώσει κανένα ράπισμα να συνέλθουμε.

 

Μέχρι να μάθει η ψυχή να διατηρεί τη Xάρη…

Αγ. Σιλουανού του Αθωνίτου:

“Τόσο αγαπά ο Θεός τον άνθρωπο ,που του δίνει πλούσια τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος. Μέχρις ότου, όμως, μάθει η ψυχή να διατηρεί τη χάρη, θα βασανίζεται για πολύ.

Όποιος έχασε τη χάρη, όπως εγώ, αυτός  ας  πολεμά με γενναιότητα τους δαίμονες. Γνώριζε πως εσύ ο ίδιος είσαι ο ένοχος: έπεσες στην υπερηφάνεια και τη ματαιοδοξία. Όμως, ο πολυέλεος Κύριος σε αφήνει να μάθεις τι σημαίνει να ζεις με το Άγιο Πνεύμα και τι σημαίνει να βρίσκεσαι σε πόλεμο με τους δαίμονες. Έτσι, η ψυχή βλέπει εκ πείρας πόσο ολέθρια είναι η υπερηφάνεια και αποφεύγει τη ματαιοδοξία και τους ανθρώπινους επαίνους και διώχνει τους υπερήφανους λογισμούς. Τότε η ψυχή αρχίζει να γίνεται καλά και μαθαίνει να διατηρεί τη χάρη.

“Σήμερα είναι υπερβολικά μικρός ο αριθμός των ανθρώπων οι όποιοι σκέφτονται σοβαρά τή ζωή τους και τήν αιωνιότητα”. (γέροντας Θαδδαίος)

Σήμερα είναι υπερβολικά μικρός ό αριθμός των ανθρώπων στή γη οί όποιοι σκέφτονται σοβαρά τή ζωή τους και τήν αιωνιότητα.

Ένώ γνωρίζουμε ότι είμαστε προσωρινοί εδώ στή γη καί ότι ή ζωή μας είναι πολύ σύντομη, δέν σκεφτό­μαστε συχνά γιά τό τέλος της ζωής μας. Συνήθως νο­μίζουμε ότι έχουμε πολύ καιρό, γιά νά μετανιώσουμε αργότερα καί γιά νά διορθώσουμε τά ελαττώματα μας.

Καί πώς νά διορθώσουμε τά ελαττώματα του χα­ρακτήρα μας, άφού δέν μπορέσαμε νά τό κάνουμε αυ­τό στά νιάτα μας, πού δέν ήταν βαθιά ριζωμένο τό κα­κό μέσα μας;