Εις το όνομα του Θεού (Ένα βολικό καμουφλάζ)

ένα διήγημα που σχετίζεται με την σημερινή ευαγγελική περικοπή της Μελλούσης Κρίσεως,και βοηθάει “νὰ ξεκαθαρίσουμε τί εἴδους Χριστιανοὶ εἴμαστε καὶ τί σχέση εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρχει ἀνάμεσα σὲ μᾶς καὶ τὸ ἀληθινὸ Εὐαγγέλιο”. 

 

[Ἀνατόμος τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς ὁ Ρῶσος συγγραφέας Ἀντὸν Παύλοβιτς Τσέχωφ (1860-1904) στὰ διηγήματά του, δίνει κάποιες ἀνάγλυφες εἰκόνες ἀπὸ ἀνθρώπινες συμπεριφορὲς ποὺ θά ’πρεπε νὰ μᾶς προβληματίζουν, ἰδιαίτερα ὅσες βοηθοῦν στὸ νὰ ξεκαθαρίσουμε τί εἴδους Χριστιανοὶ εἴμαστε καὶ τί σχέση εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρχει ἀνάμεσα σὲ μᾶς καὶ τὸ ἀληθινὸ Εὐαγγέλιο. 

Στὸ διήγημά του λοιπὸν «Τρία χρόνια» παρουσιάζει τὸν Ἀλεξέι Λάπτεβ σὲ μιὰ ἔντονη συζήτηση μὲ τὸν μικρότερο ἀδερφό του, τὸν Φιόντορ, νὰ περιγράφει ὡς ἑξῆς τὸν πατέρα τους, τὸν γερο-έμπορο Φιόντορ Στεπάνοβιτς, ποὺ ἔμενε τώρα μόνος καὶ τυφλός:]

.

Ο ΔΥΟΣΜΟΣ, ΤΟ ΑΝΗΘΟ ΚΑΙ ΟΙ ΦΑΝΟΥΡΟΠΙΤΕΣ

 

π. Δημητρίου Μπόκου

 

Ὁ Χριστὸς κάποτε στιγμάτισε γιὰ πολλὰ πράγματα τὴ συμπεριφορὰ τῶν γραμματέων καὶ φαρισαίων. Ἀνάμεσα σὲ ἄλλα, ἀνέφερε καὶ ὅτι ἀσχολοῦνται πρόθυμα καὶ σχολαστικὰ μὲ ἐντελῶς δευτερεύοντα πράγματα, ἐνῶ ἀδιαφοροῦν τελείως γιὰ τὰ σπουδαιότερα καὶ βασικὰ ποὺ ζητάει ὁ Θεός.

«Ἀποδεκατοῦτε τὸ ἡδύοσμον καὶ τὸ ἄνηθον καὶ τὸ κύμινον, καὶ ἀφήκατε τὰ βαρύτερα τοῦ νόμου, τὴν κρίσιν καὶ τὸν ἔλεον καὶ τὴν πίστιν. Ταῦτα δὲ ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μὴ ἀφιέναι» (Ματθ. 23, 23).

 

Ὅλη σας ἡ φροντίδα, λέει, εἶναι ἂν θὰ βγάλετε τὴ δεκάτη (τὴν προσφορὰ τοῦ 10%) ἀπὸ τὸν δυόσμο, τὸ ἄνηθο καὶ τὸ κύμινο γιὰ τὸν ναό. Γιὰ τὰ βαρύτερα τοῦ νόμου, τὴ δικαιοσύνη, τὴν ἀγάπη καὶ τὴν τιμιότητα ποὺ σᾶς κάνει ἀξιόπιστους, κανένα ἐνδιαφέρον! Ὅμως μὲ αὐτὰ θά ’πρεπε κυρίως νὰ ἀσχολεῖσθε, χωρὶς νὰ παραλείπετε βέβαια καὶ τὰ ἐλαφρότερα.

 

Τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Χριστοῦ μᾶς θυμίζουν ἕνα φαινόμενο τῶν ἡμερῶν μας. Οἱ Χριστιανοὶ δείχνουν μεγάλη προθυμία στὸ νὰ φτιάχνουν φανουρόπιτες καὶ τὴν ἡμέρα τῆς γιορτῆς τοῦ ἁγίου Φανουρίου (ἀλλὰ καὶ ὁποιαδήποτε ἄλλη μέρα) τρέχουν στὴν Ἐκκλησία γιὰ νὰ τὶς «διαβάσουν». Δὲν εἶναι κατακριτέα ἡ εὐλάβεια πρὸς τὸν ἅγιο.

 

”ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΤΟΣΗ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ”

(του Σεβ. Μητροπολίτου Σιατίστης κ.κ.Παύλου)

---

Πρίν ἀπό σαράντα περίπου χρόνια παρουσιάστηκε τό πρῶτο κροῦσμα ναρκωτικῶν μέσα σέ σχολεῖο. Καί τότε ἄρχισαν οἱ γεμᾶτες ὑποκρισία συσκέψεις καί οἱ τηλεοπτικές καί ραδιοφωνικές συζητήσεις, οἱ στρογγυλές καί οἱ τετράγωνες τράπεζες, γιά νά συζητήσουν καί νά μελετήσουν τό γεγονός.

Δημοσιογράφοι, εἰδικοί καί ἀνειδίκευτοι νά συζητοῦν καί νά προσπαθοῦν τάχα νά διερευνήσουν τό «φρικτό» γεγονός.

Ἔνιωσα τότε μιά ἀηδία καί μιά ἀγανάκτηση μαζί γιά ὅλους πού, ἐνῶ ἦταν οἱ κύριοι ὑπαίτιοι τοῦ γεγονότος παρίσταναν τούς ἀθώους καί ἐνῶ ἦταν οἱ περισσότεροι «προαγωγοί», τώρα ἐπιχειροῦσαν νά κάνουν τούς θεραπευτές.