Τὰ Θεοφάνεια στά Φάρασα τῆς Καππαδοκίας

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Τὰ Φάρασα τῆς Καππαδοκίας» μνῆμες Φαρασιωτῶν Γερόντων,

ἔκδοση Ἱ. Ἡσυχαστηρίου «Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου» Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης

Τὰ Θεοφάνεια – Μικρὰ Φῶτα 

Τὴν παραμονὴ τῶν Θεοφανείων οἱ Βαρασιῶτες τὴν ἔλεγαν «Μουτσούκκα Φῶτα», δηλαδὴ Μικρὰ Φῶτα. Πρωὶ-πρωί, νύχτα ἀκόμη, πήγαιναν στὴν ἐκκλησία, ὅπου γινόταν ὁ Ἁγιασμός. Ἔπιναν Ἁγιασμὸ καὶ ἔπαιρναν καὶ στὰ σπίτια τους, γιὰ νὰ ραντίσουν. Ἔβαζαν καὶ στὶς ποτίστρες, γιὰ νὰ πιοῦν καὶ τὰ ζωντανά τους. Μέχρι τὸ βράδυ τὸν τελείωναν. Πολλοὶ ἐκείνη τὴν ἡμέρα λούζονταν, γιατί πίστευαν πὼς ἔτσι δὲν θὰ εἶχαν πονοκέφαλο ὅλον τὸν χρόνο.

Ένας άγιος δάσκαλος σε Κρυφό Σχολειό (από τον βίο του Αγ. Αρσενίου του Καππαδόκου)

Ο άγιος Αρσένιος ως δάσκαλος

 “Στα παιδιά ο Πατήρ δίδασκε με τον τρόπο της εποχής εκείνης. Χρησιμοποιούσε και σχετική άσκηση στα παιδιά, για να αυξάνει τον ανδρισμό τους , αλλά παράλληλα  να ταπεινώνει και  τα πάθη τους.

Όλα αυτά που ζούσε ο Πατήρ , την ακρίβεια της Ορθοδοξίας, την ευλάβεια και “το θρήσκος καθ΄όλην την εντέλειαν” τα μετέδιδε και στους μαθητές του.

Στα παιδιά ακόμα δίδασκε και την νοερά προσευχή , το “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με” ή “εις το όνομα τουΧριστού και της Παναγίας” και, όταν καμιά φορά έσφαλαν ή πάθαιναν καμιά ζημιά , τους είχε μάθει να λένε “ήμαρτον, Θεέ μου”.Έλεγε να κόβουν κομματάκια από κληματόβεργες, να τα αρμαθιάζουν και να κάνουν