Παραμονές Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς στην κατοχική Ελλάδα του 1941…από το ημερολόγιο “Φύλλα κατοχής”

21 Δεκέμβρη 1941

Παραμονές Χριστουγέννων. Αποφασίσαμε να ξεγελάσομε τη στέρηση και την πίκρα και να ετοιμάσωμε χριστουγεννιάτικο δέντρο για τα παιδά­κια της Πλάκας. Δυο δωμάτια του σπιτιού έχουν γίνει σωστό εργαστήρι. Η Δέσποινα και η Ντό­ρα, μαζί με μερικές συμμαθήτριες των, βάφουν, ράβουν, συγκολλούν, ανανεώνουν όλα τα παιχνί­δια τους. Και τα δικά τους και όσα έχουν φέρει οι φίλες τους. Τους έδωσα όλα τα αποκόμματα υ­φασμάτων που είχα, για να τα κάνουν κουβέρτες. στρωματάκια και φουστάνια κούκλων.

η συνέχεια ΕΔΩ

Ο πρώτος εορτασμός της επετείου του ΟΧΙ στην κατοχή

από το ημερολόγιο: Φύλλα Κατοχής, της Ιωάννας Τσάτσου

 

Θαυμαστή η τόλμη και η γενναιότητα, καθηγητών και φοιτητών, που αρνήθηκαν να κάνουν μάθημα την 28η Οκτωβρίου 1941, θεωρώντας την ημέρα εθνικής εορτής…τότε που οι γιορτές τιμόταν με κάθε κόστος και οι διαδηλώσεις γινόταν για την ελευθερία…

27 Όχτώβρη 1941

Μεγάλη μέρα σήμερα. Σά ν’ ανοίξαμε τά πα­ράθυρα καί νά πλημμύρισε ήλιος τό σπίτι. Ό Κωστάκης (σημ. Κων/νος Τσάτσος) είχε μάθημα στο Πανεπιστήμιο αύριο, ε­πέτειο της κήρυξης του έλληνοϊταλικού πολέ­μου. Δήλωσε όμως στους φοιτητάς πώς θά τό κάνη σήμερα, άντίθετα προς την έντολή τής Κυ­βέρνησης (*), γιατί την 28 Όκτωβρίου τή θεω­ρούσε μέρα γιορτής εθνικής.

Έτσι κι’ έκανε. Τό βράδυ μετά τό μάθημα όταν γύρισε στο σπίτι πολλά παιδιά τον συνώδευαν. Όλα είχαν μιάν έκφραση θλίψης καί περη­φάνιας μαζί. Κατασυγκινημένοι άπό τά λόγια του ένοιωθαν σάν έλεύθεροι σκλαβωμένοι.

Η Μάχη των Οχυρών (6-9 Απριλίου 1941)

 

Η ΣΗΜΑΙΑ ΤΟΥ ΟΧΥΡΟΥ «ΡΟΥΠΕΛ»

άρθρο του αν/χη (ΠΒ)Γεώργιου Σκαλτσογιάννη

.

Λέγοντας Μάχη των Οχυρών, εννοούμε τον τετραήμερο εκείνο σκληρό, άνισο και επικό αγώνα 6 – 9 Απριλίου 1941, που έγινε στα Οχυρά, από τον ορεινό όγκο της Κερκίνης (Μπέλες) μέχρι το Νέστο ποταμό στη γραμμή των συνόρων, για την απόκρουση της γερμανικής επίθεσης, κατά το Β ́ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στη συνοριακή αυτή γραμμή, μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας, υπήρχαν 21 Οχυρά, που αποτελούσαν την οχυρωμένη τοποθεσία, τη γνωστή «Γραμμή Μεταξά», σχεδιασμένη και κατασκευασμένη αποκλειστικά από ελληνικά χέρια, ανώτερη της γραμμής «Μαζινώ» και εφάμιλλη της γραμμής «Ζίγκφριντ».

“Τι θα γίνει με την πεί­να των παιδιών ;” (από το ημερολόγιο “Φύλλα Κατοχής”)

ένα βιβλίο συγκλονιστικό, με πολλά μηνύματα ψυχικής δύναμης και θάρρους, γραμμένο με αυθεντικότητα …

25 Νοέμβρη 1941

Είναι νύχτα. Κρύο, χιονιάς, πείνα.

Τί θά γίνη μέ τή πείνα ; Τί θά γίνη μέ τή πεί­να των παιδιών ;

Έβλεπα το πιο θαυμάσιο όνειρο. Ένα πολύ μακρύ τραπέζι στολισμένο μέ τα πιο όμορφα φα­γητά καί γλυκά. Στήν κορυφή καθότανε ό μικρός Χριστός καί γύρω τά άπειρα ελληνόπουλα. “Ολα έτρωγαν μέ βουλημία καί απόλαυση, πασαλειμένα ώς τ’ αύτιά. Άνάμεσά τους πολλοί μικροί μου φί­λοι, μου έκλειναν τό μάτι χαρούμενα.

 

Στιγμιότυπα- μαρτυρίες από τη Μάχη της Κρήτης (έναρξη στις 20 Μαΐου 1941)

Η μάχη της Κρήτης –Σύντομο Χρονικό

“Οι Κρητικοί όταν βρίσκονται μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα έχουν πάνω τους κάτι το μυθώδες . Φαντάζουν σαν τους μυθικούς ήρωες . Είναι τόσο περήφανοι την τραγική ώρα του θανάτου, που όποιος τους δεί , είναι αδύνατο να μήν τους θαυμάσει . Πολλές φορές όταν επρόκειτο να γίνουν εκτελέσεις , άφηνα το γραφείο μου και έβγαινα στο μπαλκόνι , μόνο και μόνο για να τους θαυμάσω . Σε κανένα άλλο λαό δεν είδα τέτοια περιφρόνηση προς το θάνατο και τόση αγάπη για την ελευθερία”
ΑΝΤΡΕ: διοικητής του “Φρουρίου Κρήτης”————————————

Ήταν υπέροχο το θέαμα να βλέπει κανείς χωρικούς όλων των ηλικιών να ζητούν όπλα και μόνον όπλα. Το ηθικόν των Κρητών είναι αδύνατο να περιγραφτεί . Όταν ολόκληρος η ιστορία έλθει εις φώς θα συγκαταλεχθεί μεταξύ των ευγενέστερων παραδειγμάτων της Ιστορίας.
Ταξίαρχος Σωλσμπουργκ Τζόουν: του Επιτελείου του Στρατηγού Φρεϋμπουργκ .
————————————

Οχυρό Λίσσε :ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΟΧΥΡΟ ΣΤΟΝ ΑΚΡΙΤΙΚΟ ΔΗΜΟ ΤΟΥ ΝΕΥΡΟΚΟΠΙΟΥ, ΕΔΩ ΛΙΓΟΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΠΟΛΛΟΥΣ

Σάββα Παυλίδη

 

 

Σύντομη Ἱστορία τοῦ Ὀχυροῦ καὶ τοῦ χωριοῦ

Τὸ Ὀχυρὸ Λίσσε πῆρε τὸ ὄνομά του ἀπὸ τὸ τότε χωριὸ Λύσσα, ἄγνωστο γιατί ὀνομάστηκε ἔτσι, ποὺ σημαίνει περίβλεπτος ἢ καταφανὴς (τώρα τὸ ὀχυρὸ ὀνομάζεται Λίσσε καὶ τὸ χωριὸ ὀνομάζεται Ὀχυρό).

Τὸ 1923 κατέφθασαν πρόσφυγες κυρίως ἀπὸ τὸν Πόντο κατὰ ἑκατοντάδες, μὲ τὸ μεγαλύτερο κύμα προσφύγων νὰ ἔρχεται ἀπὸ τὴν περιοχὴ τῆς Κερασούντας καὶ τῆς Σάντας. Τότε τὸ χωριὸ τὸ κατοικοῦσαν κυρίως Τοῦρκοι καὶ Βούλγαροι, ὀνομαζόταν Λίσσα καὶ ὑπαγόταν στὴν κοινότητα Ζυρνόβου (σημερινοῦ Νευροκοπίου).

Τὸ 1936 ἀρχίζουν στὸν ὑπερκείμενο λόφο τοῦ χωριοῦ ὕψους 220 μέτρων τὰ ὀχυρωματικὰ ἔργα τοῦ Μεταξᾶ, ποὺ θὰ κάλυπταν τὴ μεθόριο μὲ τὴ Βουλγαρία (γνωστὴ καὶ ὡς «γραμμὴ Μεταξᾶ).

“Τι θα γίνει με την πεί­να των παιδιών ;” (από το ημερολόγιο “Φύλλα Κατοχής”)

ένα βιβλίο συγκλονιστικό, με πολλά μηνύματα ψυχικής δύναμης και θάρρους, γραμμένο με αυθεντικότητα …

25 Νοέμβρη 1941

Είναι νύχτα. Κρύο, χιονιάς, πείνα.

Τί θά γίνη μέ τή πείνα ; Τί θά γίνη μέ τή πεί­να των παιδιών ;

Έβλεπα το πιο θαυμάσιο όνειρο. Ένα πολύ μακρύ τραπέζι στολισμένο μέ τα πιο όμορφα φα­γητά καί γλυκά. Στήν κορυφή καθότανε ό μικρός Χριστός καί γύρω τά άπειρα ελληνόπουλα. “Ολα έτρωγαν μέ βουλημία καί απόλαυση, πασαλειμένα ώς τ’ αύτιά. Άνάμεσά τους πολλοί μικροί μου φί­λοι, μου έκλειναν τό μάτι χαρούμενα.

 

Ο πρώτος εορτασμός της επετείου του ΟΧΙ στην κατοχή

από το ημερολόγιο: Φύλλα Κατοχής, της Ιωάννας Τσάτσου

 

Θαυμαστή η τόλμη και η γενναιότητα, καθηγητών και φοιτητών, που αρνήθηκαν να κάνουν μάθημα την 28η Οκτωβρίου 1941, θεωρώντας την ημέρα εθνικής εορτής…τότε που οι γιορτές τιμόταν με κάθε κόστος και οι διαδηλώσεις γινόταν για την ελευθερία…

27 Όχτώβρη 1941

Μεγάλη μέρα σήμερα. Σά ν’ ανοίξαμε τά πα­ράθυρα καί νά πλημμύρισε ήλιος τό σπίτι. Ό Κωστάκης (σημ. Κων/νος Τσάτσος) είχε μάθημα στο Πανεπιστήμιο αύριο, ε­πέτειο της κήρυξης του έλληνοϊταλικού πολέ­μου. Δήλωσε όμως στους φοιτητάς πώς θά τό κάνη σήμερα, άντίθετα προς την έντολή τής Κυ­βέρνησης (*), γιατί την 28 Όκτωβρίου τή θεω­ρούσε μέρα γιορτής εθνικής.

Έτσι κι’ έκανε. Τό βράδυ μετά τό μάθημα όταν γύρισε στο σπίτι πολλά παιδιά τον συνώδευαν. Όλα είχαν μιάν έκφραση θλίψης καί περη­φάνιας μαζί. Κατασυγκινημένοι άπό τά λόγια του ένοιωθαν σάν έλεύθεροι σκλαβωμένοι.

Στιγμιότυπα- μαρτυρίες από τη Μάχη της Κρήτης (έναρξη στις 20 Μαΐου 1941)

Η μάχη της Κρήτης –Σύντομο Χρονικό

“Οι Κρητικοί όταν βρίσκονται μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα έχουν πάνω τους κάτι το μυθώδες . Φαντάζουν σαν τους μυθικούς ήρωες . Είναι τόσο περήφανοι την τραγική ώρα του θανάτου, που όποιος τους δεί , είναι αδύνατο να μήν τους θαυμάσει . Πολλές φορές όταν επρόκειτο να γίνουν εκτελέσεις , άφηνα το γραφείο μου και έβγαινα στο μπαλκόνι , μόνο και μόνο για να τους θαυμάσω . Σε κανένα άλλο λαό δεν είδα τέτοια περιφρόνηση προς το θάνατο και τόση αγάπη για την ελευθερία”
ΑΝΤΡΕ: διοικητής του “Φρουρίου Κρήτης”————————————
Ήταν υπέροχο το θέαμα να βλέπει κανείς χωρικούς όλων των ηλικιών να ζητούν όπλα και μόνον όπλα. Το ηθικόν των Κρητών είναι αδύνατο να περιγραφτεί . Όταν ολόκληρος η ιστορία έλθει εις φώς θα συγκαταλεχθεί μεταξύ των ευγενέστερων παραδειγμάτων της Ιστορίας.
Ταξίαρχος Σωλσμπουργκ Τζόουν: του Επιτελείου του Στρατηγού Φρεϋμπουργκ .
————————————

9 Μαρτίου 1941 – Ύψωμα 731: Οι νέες Θερμοπύλες που δεν έπεσαν

Σβίλλιας Θ. Διονύσης

Ο Μουσολίνι ζηλεύοντας τις αρχικές νίκες των Γερμανών στην Ευρώπη, θέλησε και αυτός να δείξει το μέγεθος των Ιταλικών Ενόπλων δυνάμεων, ρίχνοντας τους εναντίον ενός μικρού και εύκολου αντιπάλου όπως υπολόγιζε. Έτσι το φθινόπωρο του 1940 επιτέθηκε στην χώρα μας. Ήταν πια αρχές Μαρτίου του 1941 όταν θέλοντας να παρακολουθήσει από κοντά τις πολεμικές επιχειρήσεις και την αναμενόμενη νίκη των μεγαλόπρεπων ιταλικών δυνάμεων εναντίον των λίγων και όχι πολύ καλά εξοπλισμένων Ελλήνων, ο Μουσολίνι έφτασε στην Αλβανία. Η Αλβανία είχε επιτρέψει την διάβαση των ιταλικών δυνάμεων από το έδαφος της ώστε αυτές να επιτεθούν στην χώρα μας.

Οι Ιταλοί ετοιμαζόντουσαν να εξαπολύσουν την μεγάλη και πολυδιαφημισμένη εαρινή επίθεση τους ρίχνοντας τελικά 12 μεραρχίες τους πλήρως εξοπλισμένες επάνω σε 6 ελληνικές κουρασμένες από τις μάχες και ελλιπώς εξοπλισμένες.

Η επίθεση ξεκίνησε στις 9 Μαρτίου του 1941. Οι Έλληνες στρατιώτες αμύνονταν του ιερού ελληνικού εδάφους με νύχια και με δόντια εναντίον του πολυάριθμου εχθρού.

“Τι θα γίνει με την πεί­να των παιδιών ;” (από το ημερολόγιο “Φύλλα Κατοχής”)

ένα βιβλίο συγκλονιστικό, με πολλά μηνύματα ψυχικής δύναμης και θάρρους, γραμμένο με αυθεντικότητα …

 

25 Νοέμβρη 1941

Είναι νύχτα. Κρύο, χιονιάς, πείνα.

Τί θά γίνη μέ τή πείνα ; Τί θά γίνη μέ τή πεί­να των παιδιών ;

Έβλεπα το πιο θαυμάσιο όνειρο. Ένα πολύ μακρύ τραπέζι στολισμένο μέ τα πιο όμορφα φα­γητά καί γλυκά. Στήν κορυφή καθότανε ό μικρός Χριστός καί γύρω τά άπειρα ελληνόπουλα. “Ολα έτρωγαν μέ βουλημία καί απόλαυση, πασαλειμένα ώς τ’ αύτιά. Άνάμεσά τους πολλοί μικροί μου φί­λοι, μου έκλειναν τό μάτι χαρούμενα.

 

Ο πρώτος εορτασμός της επετείου του ΟΧΙ στην κατοχή

από το ημερολόγιο: Φύλλα Κατοχής, της Ιωάννας Τσάτσου

 

θαυμαστή η τόλμη και η γενναιότητα, καθηγητών και φοιτητών, που αρνήθηκαν να κάνουν μάθημα την 28η Οκτωβρίου 1941, θεωρώντας την ημέρα εθνικής εορτής…τότε που οι γιορτές τιμόταν με κάθε κόστος και οι διαδηλώσεις γινόταν για την ελευθερία…

27 Όχτώβρη 1941

Μεγάλη μέρα σήμερα. Σά ν’ ανοίξαμε τά πα­ράθυρα καί νά πλημμύρισε ήλιος τό σπίτι. Ό Κωστάκης (σημ. Κων/νος Τσάτσος) είχε μάθημα στο Πανεπιστήμιο αύριο, ε­πέτειο της κήρυξης του έλληνοϊταλικού πολέ­μου. Δήλωσε όμως στους φοιτητάς πώς θά τό κάνη σήμερα, άντίθετα προς την έντολή τής Κυ­βέρνησης (*), γιατί την 28 Όκτωβρίου τή θεω­ρούσε μέρα γιορτής εθνικής.

Έτσι κι’ έκανε. Τό βράδυ μετά τό μάθημα όταν γύρισε στο σπίτι πολλά παιδιά τον συνώδευαν. Όλα είχαν μιάν έκφραση θλίψης καί περη­φάνιας μαζί. Κατασυγκινημένοι άπό τά λόγια του ένοιωθαν σάν έλεύθεροι σκλαβωμένοι.

ΟΙ ΚΡΗΤΙΚΟΠΟΥΛΕΣ

το μεγαλείο της ψυχής των Ελληνίδων…από την Μάχη της Κρήτης

(από παλιό αναγνωστικό)

 

Δύο λυγερόκορμες Κρητικοποῦλες ἐστέκοντο ἴσιες σὰν λαμπάδες μπροστὰ στὸ Γερμανὸ διοικητὴ τῶν ἀλεξιπτωτιστῶν. Ἦσαν κι οἱ δύο ψηλές, λιγνές, ἀλλὰ γεροδεμένες, μελαχροινές, μὲ ἔντονα χαρακτηριστικά, εἴκοσι δύο ἕως εἴκοσι πέντε χρόνων. Κι ἐφοροῦσαν ἀνδρικὲς κρητικὲς βράκες καὶ ψηλὰ ὑποδήματα. Ἦσαν ἀδελφές. Ἀρετὴ ὠνομαζόταν ἡ μεγαλύτερη κι Ἐλευθερία ἡ μικρότερη. Εἶχαν πιασθῆ αἰχμάλωτες σὲ μία συμπλοκὴ κοντὰ στὸ ἀεροδρόμιο τοῦ Μάλεμε στὴ μάχη τῆς Κρήτης. Κι ἡ διαταγὴ ἦταν: Ὅσοι ἔνοπλοι πολῖται συνελαμβάνοντο αἰχμάλωτοι νὰ τουφεκίζωνται « ἐπὶ τόπου ».

Στιγμιότυπα- μαρτυρίες από τη Μάχη της Κρήτης (έναρξη στις 20 Μαΐου 1941)

Η μάχη της Κρήτης –Σύντομο Χρονικό

“Οι Κρητικοί όταν βρίσκονται μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα έχουν πάνω τους κάτι το μυθώδες . Φαντάζουν σαν τους μυθικούς ήρωες . Είναι τόσο περήφανοι την τραγική ώρα του θανάτου, που όποιος τους δεί , είναι αδύνατο να μήν τους θαυμάσει . Πολλές φορές όταν επρόκειτο να γίνουν εκτελέσεις , άφηνα το γραφείο μου και έβγαινα στο μπαλκόνι , μόνο και μόνο για να τους θαυμάσω . Σε κανένα άλλο λαό δεν είδα τέτοια περιφρόνηση προς το θάνατο και τόση αγάπη για την ελευθερία”
ΑΝΤΡΕ: διοικητής του “Φρουρίου Κρήτης”

————————————
Ήταν υπέροχο το θέαμα να βλέπει κανείς χωρικούς όλων των ηλικιών να ζητούν όπλα και μόνον όπλα. Το ηθικόν των Κρητών είναι αδύνατο να περιγραφτεί . Όταν ολόκληρος η ιστορία έλθει εις φώς θα συγκαταλεχθεί μεταξύ των ευγενέστερων παραδειγμάτων της Ιστορίας.
Ταξίαρχος Σωλσμπουργκ Τζόουν: του Επιτελείου του Στρατηγού Φρεϋμπουργκ .
————————————

Η Μάχη των Οχυρών (6-9 Απριλίου 1941)

 

Η ΣΗΜΑΙΑ ΤΟΥ ΟΧΥΡΟΥ «ΡΟΥΠΕΛ»

άρθρο του αν/χη (ΠΒ)Γεώργιου Σκαλτσογιάννη

.

Λέγοντας Μάχη των Οχυρών, εννοούμε τον τετραήμερο εκείνο σκληρό, άνισο και επικό αγώνα 6 – 9 Απριλίου 1941, που έγινε στα Οχυρά, από τον ορεινό όγκο της Κερκίνης (Μπέλες) μέχρι το Νέστο ποταμό στη γραμμή των συνόρων, για την απόκρουση της γερμανικής επίθεσης, κατά το Β ́ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στη συνοριακή αυτή γραμμή, μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας, υπήρχαν 21 Οχυρά, που αποτελούσαν την οχυρωμένη τοποθεσία, τη γνωστή «Γραμμή Μεταξά», σχεδιασμένη και κατασκευασμένη αποκλειστικά από ελληνικά χέρια, ανώτερη της γραμμής «Μαζινώ» και εφάμιλλη της γραμμής «Ζίγκφριντ».

6 Απρ 1941. ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΤΡΕΛΟΙ ΕΙΠΑΝ ΟΧΙ… ΟΧΥΡΟ ΡΟΥΠΕΛ

“Του αντρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται…”

“Επειδή μόνο εμείς, αντίθετα προς τους βαρβάρους, ποτέ δεν μετρήσαμε τον εχθρό στη μάχη” Αισχύλος

“Τα οχυρά δεν παραδίδονται, αλλά καταλαμβάνονται”  Ταγματάρχης Γεώργιος Δουράτσος

“Μὴ σκιάζεστε στὰ σκότη! Ἡ λευτεριὰ σὰν τῆς αὐγῆς τὸ φεγγοβόλο ἀστέρι τῆς νύχτας τὸ ξημέρωμα θὰ φέρει”. Ι.Πολέμης

ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ – ΔΕΡΒΕΝΑΚΙΑ – ΣΑΡΑΝΤΑΠΟΡΟΣ – ΚΡΕΣΝΑ – ΡΟΥΠΕΛ

Στη στενωπό ανάμεσα στο Μπέλες και το Τσιγκέλι, εκεί που οι ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ, σταμάτησαν του Σκύθες, οι ΑΚΡΙΤΕΣ σταμάτησαν τους Ούννους και τους Βούλγαρους…

Νέες Θερμοπύλες, από τους απόγονους του Λεωνίδα. Ο Άξονας έκανε παρέλαση, στην Ευρώπη, αλλά κάποιοι τρελοί, “τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι”, αναβίωσαν τις Θερμοπύλες 2420 χρόνια μετά τον Λεωνίδα… 

Και όταν έρθει η ώρα, παρά την καταχνιά και το σκοτάδι του σήμερα, πάλι αυτοί “ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΤΡΕΛΟΙ”, “Η ΜΑΓΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ”, θα είναι πάλι ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ…

Απέναντι στη μισανθρωπία και το ναζισμό (σε όλες τις εκφάνσεις του) υποχρεώνοντάς τον για άλλη μια φορά, να παραδεχτεί ότι ηττήθηκε…Antexoume

.

Οχυρό ΡΟΥΠΕΛ, της γραμμής Μεταξά.

1.Ιστορικά στοιχεία

2.Βίντεο με μαρτυρία μαχητή του Οχυρού.

3.Βιβλίο Ρούπελ του Χρήστου Ζαλοκώστα

.

για να διαβάσετε την συνέχεια πατήστε ΕΔΩ!

Ο πρώτος εορτασμός της επετείου του ΟΧΙ στην κατοχή

από το ημερολόγιο: Φύλλα Κατοχής, της Ιωάννας Τσάτσου

 

θαυμαστή η τόλμη και η γενναιότητα, καθηγητών και φοιτητών, που αρνήθηκαν να κάνουν μάθημα την 28η Οκτωβρίου 1941, θεωρώντας την ημέρα εθνικής εορτής…τότε που οι γιορτές τιμόταν με κάθε κόστος και οι διαδηλώσεις γινόταν για την ελευθερία…

27 Όχτώβρη 1941

Μεγάλη μέρα σήμερα. Σά ν’ ανοίξαμε τά πα­ράθυρα καί νά πλημμύρισε ήλιος τό σπίτι. Ό Κωστάκης (σημ. Κων/νος Τσάτσος) είχε μάθημα στο Πανεπιστήμιο αύριο, ε­πέτειο της κήρυξης του έλληνοϊταλικού πολέ­μου. Δήλωσε όμως στους φοιτητάς πώς θά τό κάνη σήμερα, άντίθετα προς την έντολή τής Κυ­βέρνησης (*), γιατί την 28 Όκτωβρίου τή θεω­ρούσε μέρα γιορτής εθνικής.

Έτσι κι’ έκανε. Τό βράδυ μετά τό μάθημα όταν γύρισε στο σπίτι πολλά παιδιά τον συνώδευαν. Όλα είχαν μιάν έκφραση θλίψης καί περη­φάνιας μαζί. Κατασυγκινημένοι άπό τά λόγια του ένοιωθαν σάν έλεύθεροι σκλαβωμένοι.

6 Απρ 1941. ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΤΡΕΛΟΙ ΕΙΠΑΝ ΟΧΙ… ΟΧΥΡΟ ΡΟΥΠΕΛ

“Του αντρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται…”

“Επειδή μόνο εμείς, αντίθετα προς τους βαρβάρους, ποτέ δεν μετρήσαμε τον εχθρό στη μάχη” Αισχύλος

“Τα οχυρά δεν παραδίδονται, αλλά καταλαμβάνονται”  Ταγματάρχης Γεώργιος Δουράτσος

“Μὴ σκιάζεστε στὰ σκότη! Ἡ λευτεριὰ σὰν τῆς αὐγῆς τὸ φεγγοβόλο ἀστέρι τῆς νύχτας τὸ ξημέρωμα θὰ φέρει”. Ι.Πολέμης

ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ – ΔΕΡΒΕΝΑΚΙΑ – ΣΑΡΑΝΤΑΠΟΡΟΣ – ΚΡΕΣΝΑ – ΡΟΥΠΕΛ

Στη στενωπό ανάμεσα στο Μπέλες και το Τσιγκέλι, εκεί που οι ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ, σταμάτησαν του Σκύθες, οι ΑΚΡΙΤΕΣ σταμάτησαν τους Ούννους και τους Βούλγαρους…

Νέες Θερμοπύλες, από τους απόγονους του Λεωνίδα. Ο Άξονας έκανε παρέλαση, στην Ευρώπη, αλλά κάποιοι τρελοί, “τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι”, αναβίωσαν τις Θερμοπύλες 2420 χρόνια μετά τον Λεωνίδα… 

Και όταν έρθει η ώρα, παρά την καταχνιά και το σκοτάδι του σήμερα, πάλι αυτοί “ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΤΡΕΛΟΙ”, “Η ΜΑΓΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ”, θα είναι πάλι ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ…

Απέναντι στη μισανθρωπία και το ναζισμό (σε όλες τις εκφάνσεις του) υποχρεώνοντάς τον για άλλη μια φορά, να παραδεχτεί ότι ηττήθηκε…Antexoume

.

Οχυρό ΡΟΥΠΕΛ, της γραμμής Μεταξά.

1.Ιστορικά στοιχεία

2.Βίντεο με μαρτυρία μαχητή του Οχυρού.

3.Βιβλίο Ρούπελ του Χρήστου Ζαλοκώστα

.

για να διαβάσετε την συνέχεια πατήστε ΕΔΩ!

 

Παραμονές Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς στην κατοχική Ελλάδα του 1941…από το ημερολόγιο “Φύλλα κατοχής”

21 Δεκέμβρη 1941

Παραμονές Χριστουγέννων. Αποφασίσαμε να ξεγελάσομε τη στέρηση και την πίκρα και να ετοιμάσωμε χριστουγεννιάτικο δέντρο για τα παιδά­κια της Πλάκας. Δυο δωμάτια του σπιτιού έχουν γίνει σωστό εργαστήρι. Η Δέσποινα και η Ντό­ρα, μαζί με μερικές συμμαθήτριες των, βάφουν, ράβουν, συγκολλούν, ανανεώνουν όλα τα παιχνί­δια τους. Και τα δικά τους και όσα έχουν φέρει οι φίλες τους. Τους έδωσα όλα τα αποκόμματα υ­φασμάτων που είχα, για να τα κάνουν κουβέρτες. στρωματάκια και φουστάνια κούκλων.

Ο πρώτος εορτασμός της επετείου του ΟΧΙ στην κατοχή

από το ημερολόγιο: Φύλλα Κατοχής, της Ιωάννας Τσάτσου

θαυμαστή η τόλμη και η γενναιότητα, καθηγητών και φοιτητών, που αρνήθηκαν να κάνουν μάθημα την 28η Οκτωβρίου 1941, θεωρώντας την ημέρα εθνικής εορτής…τότε που οι γιορτές τιμόταν με κάθε κόστος και οι διαδηλώσεις γινόταν για την ελευθερία…

27 Όχτώβρη 1941

Μεγάλη μέρα σήμερα. Σά ν’ ανοίξαμε τά πα­ράθυρα καί νά πλημμύρισε ήλιος τό σπίτι. Ό Κωστάκης (σημ. Κων/νος Τσάτσος) είχε μάθημα στο Πανεπιστήμιο αύριο, ε­πέτειο της κήρυξης του έλληνοϊταλικού πολέ­μου. Δήλωσε όμως στους φοιτητάς πώς θά τό κάνη σήμερα, άντίθετα προς την έντολή τής Κυ­βέρνησης (*), γιατί την 28 Όκτωβρίου τή θεω­ρούσε μέρα γιορτής εθνικής.

Έτσι κι’ έκανε. Τό βράδυ μετά τό μάθημα όταν γύρισε στο σπίτι πολλά παιδιά τον συνώδευαν. Όλα είχαν μιάν έκφραση θλίψης καί περη­φάνιας μαζί. Κατασυγκινημένοι άπό τά λόγια του ένοιωθαν σάν έλεύθεροι σκλαβωμένοι.