H καταστροφή της Ιεράς Μονής Αγίας Λαύρας από τους Γερμανούς (14 Δεκεμβρίου 1943)

συγκλονιστικές μαρτυρίες αυτόπτη μάρτυρα-από τις αναμνήσεις του επιζήσαντος  από την καταστροφής της Μονής της Αγίας Λαύρας, γέροντος Ευσεβίου Γιαννακάκη

Φύλαξη των κειμηλίων- πώς διασώθηκε το Λάβαρο της Επαναστάσεως του 1821

 

Οι Γερμανοί στη Λαύρα

Δεκέμβριος του 1943. Ή Μονή τής Αγίας Λαύρας υφίστα­ται βαρύ πλήγμα άπό τους Γερμανούς κατακτητές. Ό π. Εύσέβιος έζησε άπό πολύ κοντά τήν ωμότητα τής πυρπολήσεως του Μοναστηριού και τής εκτελέσεως των πατέρων.Γεγονότα δραματικά, πού αποτέλεσαν σταθμό όχι μόνο στην Ιστο­ρία τής Μονής άλλα και στην προσωπική του πορεία’ σκηνές φρι­κτές, στιγμές βαθιάς οδύνης, πού χαράχθηκαν ανεξίτηλα στην καρδιά του και στή μνήμη του.

 

η συνέχεια ΕΔΩ

“Στη Σπάρτη, στο Μονοδένδρι, τουφέκισαν οι Γερμανοί όλο τον ανθό της πόλης…”(26 Νοεμβρίου 1943)

 

Η Ιωάννα Τσάτσου στο ημερολόγιό της:

27 Νοέμβρη 1943

Όλη τη νύχτα κατακλυσμός η βροχή, δεν μ’ άφηνε να κοιμηθώ. Μα το πρωί άνοιξα το παράθυρο στην πιο λαμπρή χειμωνιάτικη μέρα.

Η γη ήταν πλυμένη, πεντακάθαρη. Ο ήλιος φωτεινός και ζεστός, σαν ήλιος Αυγούστου. Χτύπησε το τηλέφωνο. Σήκωσα η ίδια το ακουστικό και άκουσα την είδηση:

“Στη Σπάρτη, στο Μονοδένδρι τουφέκισαν χτες οι Γερμανοί εκατόν δέκα εφτά, όλο τον ανθό της πόλης και μέσα σ’ αυτούς το Χρήστο Καρβούνη”.

Έμεινα σαν απολιθωμένη. Δεν καταλάβαινα. Δεν ήθελα να καταλάβω. Ο άνθρωπος ξαναείπε τα ίδια λόγια, τον ακούω ακόμα.

Φύλλα Κατοχής «11 Σεπτέμβρη 1943»

Από το ημερολόγιο της Ιωάννας Τσάτσου

Κυριακή βράδυ. Αυτό δεν είναι εικοσιτετράωρο είναι αιώνας ολόκληρος. Χίλια γεγονότα έχουν συμβεί.

Χτες το βράδυ αργά ο Δεσπότης είδε τον Viniola, τον ιταλό διευθυντή των φυλακών. Του πρόσφερε χρήματα. Αυτός δέχτηκε ν’ ανοίξει τις φυλακές μιαν ωρισμένη ώρα. Μα δεν ξαναφάνηκε.

Στην Καλλιθέα οι ίδιοι οι φυλακισμένοι έσπασαν τις πόρτες και βγήκαν έξω. Μαζεύτηκε ο λαός με αλλαλαγμούς χαράς.

Έφτασαν όμως οι γερμανοί, άρχισαν να πυροβολούν τα πλήθη και κλείσανε πάλι τις φυλακές. Ο Macaskey (1), ευτυχώς κατώρθωσε να ξεφύγει και να καταφύγει σε ξένη Πρεσβεία.

 

Καλάβρυτα -13 Δεκεμβρίου 1943 : το Ολοκαύτωμα

(κείμενο και για μεγάλα παιδιά)

 

Ελάχιστο μνημόσυνο στους 1300 άντρες των Καλαβρύτων,  που πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της Ελευθερίας…Αιωνία η μνήμη τους!

τιμούμε μαζί με εσάς και τις ηρωικές γυναίκες , αδελφές και μάνες σας, που με τον πόνο φυλακτό, όπως μόνο μια γνήσια Ελληνοπούλα ξέρει να αντέχει, αντέξανε…και γίνανε της ‘Λευτεριάς Μανάδες’!

θυμόμαστε και τον Αυστριακό φρουρό, που πλήρωσε με την ζωή του την ανθρώπινη πράξη του να αφήσει τα κλεισμένα στο σχολείο γυναικόπαιδα να διαφύγουν…υπάρχουν Άνθρωποι, ακόμα και μέσα σε απάνθρωπες συνθήκες…και αν η Ιστορία δεν διέσωσε το όνομά σου, ο Κύριος της Ιστορίας  θα σου ανταποδώσει την τιμή που σου αξίζει…

(για το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων επιλέξαμε ένα κείμενο κατάλληλο και για τα μεγαλύτερα παιδιά…για να μαθαίνουμε εμείς  και να μεταδίδουμε και στα παιδιά μας τη γνώση της Ιστορίας του τόπου μας, που κάποιοι θέλουν να ξεχάσουμε…όμως η γη μας είναι ποτισμένη με ηρώων αίμα και οφείλουμε να θυμόμαστε τις θυσίες που κάνανε οι πρόγονοί μας, για να ζούμε εμείς ελεύθεροι)

“Στη Σπάρτη, στο Μονοδένδρι, τουφέκισαν οι Γερμανοί όλο τον ανθό της πόλης…”(26 Νοεμβρίου 1943)

 

Η Ιωάννα Τσάτσου στο ημερολόγιό της:

27 Νοέμβρη 1943

Όλη τη νύχτα κατακλυσμός η βροχή, δεν μ’ άφηνε να κοιμηθώ. Μα το πρωί άνοιξα το παράθυρο στην πιο λαμπρή χειμωνιάτικη μέρα.

Η γη ήταν πλυμένη, πεντακάθαρη. Ο ήλιος φωτεινός και ζεστός, σαν ήλιος Αυγούστου. Χτύπησε το τηλέφωνο. Σήκωσα η ίδια το ακουστικό και άκουσα την είδηση:

“Στη Σπάρτη, στο Μονοδένδρι τουφέκισαν χτες οι Γερμανοί εκατόν δέκα εφτά, όλο τον ανθό της πόλης και μέσα σ’ αυτούς το Χρήστο Καρβούνη”.

Έμεινα σαν απολιθωμένη. Δεν καταλάβαινα. Δεν ήθελα να καταλάβω. Ο άνθρωπος ξαναείπε τα ίδια λόγια, τον ακούω ακόμα.

Φύλλα Κατοχής «11 Σεπτέμβρη 1943»

Από το ημερολόγιο της Ιωάννας Τσάτσου

Κυριακή βράδυ. Αυτό δεν είναι εικοσιτετράωρο είναι αιώνας ολόκληρος. Χίλια γεγονότα έχουν συμβεί.

Χτες το βράδυ αργά ο Δεσπότης είδε τον Viniola, τον ιταλό διευθυντή των φυλακών. Του πρόσφερε χρήματα. Αυτός δέχτηκε ν’ ανοίξει τις φυλακές μιαν ωρισμένη ώρα. Μα δεν ξαναφάνηκε.

Στην Καλλιθέα οι ίδιοι οι φυλακισμένοι έσπασαν τις πόρτες και βγήκαν έξω. Μαζεύτηκε ο λαός με αλλαλαγμούς χαράς.

Έφτασαν όμως οι γερμανοί, άρχισαν να πυροβολούν τα πλήθη και κλείσανε πάλι τις φυλακές. Ο Macaskey (1), ευτυχώς κατώρθωσε να ξεφύγει και να καταφύγει σε ξένη Πρεσβεία.

 

Καλάβρυτα -13 Δεκεμβρίου 1943 : το Ολοκαύτωμα

(κείμενο και για μεγάλα παιδιά)

73 χρόνια μετά…δεν σας ξεχνούμε!

Ελάχιστο μνημόσυνο στους 1300 άντρες των Καλαβρύτων,  που πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της Ελευθερίας…Αιωνία η μνήμη τους!

τιμούμε μαζί με εσάς και τις ηρωικές γυναίκες , αδελφές και μάνες σας, που με τον πόνο φυλακτό, όπως μόνο μια γνήσια Ελληνοπούλα ξέρει να αντέχει, αντέξανε…και γίνανε της ‘Λευτεριάς Μανάδες’!

θυμόμαστε και τον Αυστριακό φρουρό, που πλήρωσε με την ζωή του την ανθρώπινη πράξη του να αφήσει τα κλεισμένα στο σχολείο γυναικόπαιδα να διαφύγουν…υπάρχουν Άνθρωποι, ακόμα και μέσα σε απάνθρωπες συνθήκες…και αν η Ιστορία δεν διέσωσε το όνομά σου, ο Κύριος της Ιστορίας  θα σου ανταποδώσει την τιμή που σου αξίζει…

(για το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων επιλέξαμε ένα κείμενο κατάλληλο και για τα μεγαλύτερα παιδιά…για να μαθαίνουμε εμείς  και να μεταδίδουμε και στα παιδιά μας τη γνώση της Ιστορίας του τόπου μας, που κάποιοι θέλουν να ξεχάσουμε…όμως η γη μας είναι ποτισμένη με ηρώων αίμα και οφείλουμε να θυμόμαστε τις θυσίες που κάνανε οι πρόγονοί μας, για να ζούμε εμείς ελεύθεροι)

“Στη Σπάρτη, στο Μονοδένδρι, τουφέκισαν οι Γερμανοί όλο τον ανθό της πόλης…”(26 Νοεμβρίου 1943)

Η Ιωάννα Τσάτσου στο ημερολόγιό της:

27 Νοέμβρη 1943

Όλη τη νύχτα κατακλυσμός η βροχή, δεν μ’ άφηνε να κοιμηθώ. Μα το πρωί άνοιξα το παράθυρο στην πιο λαμπρή χειμωνιάτικη μέρα.

Η γη ήταν πλυμένη, πεντακάθαρη. Ο ήλιος φωτεινός και ζεστός, σαν ήλιος Αυγούστου. Χτύπησε το τηλέφωνο. Σήκωσα η ίδια το ακουστικό και άκουσα την είδηση:

“Στη Σπάρτη, στο Μονοδένδρι τουφέκισαν χτες οι Γερμανοί εκατόν δέκα εφτά, όλο τον ανθό της πόλης και μέσα σ’ αυτούς το Χρήστο Καρβούνη”.

Έμεινα σαν απολιθωμένη. Δεν καταλάβαινα. Δεν ήθελα να καταλάβω. Ο άνθρωπος ξαναείπε τα ίδια λόγια, τον ακούω ακόμα.

Φύλλα Κατοχής «11 Σεπτέμβρη 1943»

Από το ημερολόγιο της Ιωάννας Τσάτσου

Κυριακή βράδυ. Αυτό δεν είναι εικοσιτετράωρο είναι αιώνας ολόκληρος. Χίλια γεγονότα έχουν συμβεί.

Χτες το βράδυ αργά ο Δεσπότης είδε τον Viniola, τον ιταλό διευθυντή των φυλακών. Του πρόσφερε χρήματα. Αυτός δέχτηκε ν’ ανοίξει τις φυλακές μιαν ωρισμένη ώρα. Μα δεν ξαναφάνηκε.

Στην Καλλιθέα οι ίδιοι οι φυλακισμένοι έσπασαν τις πόρτες και βγήκαν έξω. Μαζεύτηκε ο λαός με αλλαλαγμούς χαράς.

Έφτασαν όμως οι γερμανοί, άρχισαν να πυροβολούν τα πλήθη και κλείσανε πάλι τις φυλακές. Ο Macaskey (1), ευτυχώς κατώρθωσε να ξεφύγει και να καταφύγει σε ξένη Πρεσβεία.

 

Ιεροεθνομάρτυς ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΙΟΥΛΗΣ :”κατά την 23ην Ιουλίου 1943 συνελήφθη υπό των Γερμανών και εκάη ζων”

«Ο Γεώργιος Σιούλης ιερεύς, κατά την 23ην Ιουλίου 1943 συνελήφθη υπό των Γερμανών και εκάη ζων μετ’ άλλων ευυπολήπτων ανδρών».

 το σώμα του, που το βασάνισαν οι Γερμανοί, το σεβάστηκε η φωτιά. βρέθηκε άθικτο, με την Καινή Διαθήκη στην τσέπη του… 

 ΙΕΡΟΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΕΣ Ιερέας ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΙΟΥΛΗΣ

Ο ιερ. Γεώργιος Σιούλης γεννήθηκε στην Αγ. Αναστασία, μικρό χωριό της Δωδώνης, το 1900.

Καταγόταν από σπίτι φτωχό, αλλά νοικοκυρεμένο και που γι’ αυτό τον ετιμούσαν στο χωριό. Μετά το Δημοτικό δεν μπόρεσε να συνέχιση το Γυμνάσιο. Έμεινε στο χωριό όπου δούλευε, βοηθούσε τον ιερέα και διάβαζε θρησκευτικά βιβλία. Στις απορίες του κατέφευγε στον ιερέα ή στούς δασκάλους.

Στο στρατό έγινε υπαξιωματικός επ’ ανδραγαθία.

“Ο Γέρο- Παλαμάς πέθανε…” (η συγκινητική περιγραφή της κηδείας του από το ημερολόγιο “Φύλλα Κατοχής”)

(στην μνήμη του ποιητή μας, ανασύρω και μεταφέρω στο ιστολόγιό μας ένα απόσπασμα από το εξαιρετικό βιβλίο “Φύλλα Κατοχής” της Ιωάννας Τσάτσου…γιατί ποιος θα μπορούσε να περιγράψει καλύτερα τον θάνατο και την κηδεία του μεγάλου μας ποιητή, παρά κάποιος που έζησε αυτά τα συγκλονιστικά γεγονότα…)

28 Φεβρουαρίου 1943

Χτες βράδυ μια είδηση ακατανόητη μας ήρθε. Μια είδηση ασύλληπτη. Ο Γέρο- Παλαμάς πέθανε. Είχαμε ξεχάσει πως ήταν θνητός.

Τρέξαμε αμέσως στην οδό Περιάνδρου. Εκεί βρήκαμε τον Άγγελο Σικελιανό αναστατωμένο κι αυτόν. Δεν ακούονταν άχνα. Άφωνοι όλοι κοιτάζαμε  το γεροντάκι να κοιμάται και περιμέναμε ώρες ορθοί κοντά του. Τι περιμέναμε;… Ίσως τη γνώριμη λάμψη των ματιών του κάτω από τα πυκνά χαμηλωμένα φρύδια του… Μα τίποτα πια. Το μυστήριο άπλωνε. Μια μεγάλη ψυχή που χώνεται στον Άδη και τον τραντάζει και ενώνει τους κόσμους.

“Στη Σπάρτη, στο Μονοδένδρι τουφέκισαν οι Γερμανοί όλο τον ανθό της πόλης…”(26 Νοεμβρίου 1943)

.

Η Ιωάννα Τσάτσου στο ημερολόγιό της:

27 Νοέμβρη 1943

Όλη τη νύχτα κατακλυσμός η βροχή, δεν μ’ άφηνε να κοιμηθώ. Μα το πρωί άνοιξα το παράθυρο στην πιο λαμπρή χειμωνιάτικη μέρα.

Η γη ήταν πλυμένη, πεντακάθαρη. Ο ήλιος φωτεινός και ζεστός, σαν ήλιος Αυγούστου. Χτύπησε το τηλέφωνο. Σήκωσα η ίδια το ακουστικό και άκουσα την είδηση:

“Στη Σπάρτη, στο Μονοδένδρι τουφέκισαν χτες οι Γερμανοί εκατόν δέκα εφτά, όλο τον ανθό της πόλης και μέσα σ’ αυτούς το Χρήστο Καρβούνη”.

Έμεινα σαν απολιθωμένη. Δεν καταλάβαινα. Δεν ήθελα να καταλάβω. Ο άνθρωπος ξαναείπε τα ίδια λόγια, τον ακούω ακόμα.

Καταστροφή της Ιεράς Μονής Αγίας Λαύρας από τους Γερμανούς (14 Δεκεμβρίου 1943)

συγκλονιστικές μαρτυρίες αυτόπτη μάρτυρα-από τις αναμνήσεις του επιζήσαντος  από την καταστροφής της Μονής της Αγίας Λαύρας, γέροντος Ευσεβίου Γιαννακάκη

Φύλαξη των κειμηλίων- πώς διασώθηκε το Λάβαρο της Επαναστάσεως του 1821

 

Οι Γερμανοί στη Λαύρα

Δεκέμβριος του 1943. Ή Μονή τής Αγίας Λαύρας υφίστα­ται βαρύ πλήγμα άπό τους Γερμανούς κατακτητές. Ό π. Εύσέβιος έζησε άπό πολύ κοντά τήν ωμότητα τής πυρπολήσεως του Μοναστηριού και τής εκτελέσεως των πατέρων.Γεγονότα δραματικά, πού αποτέλεσαν σταθμό όχι μόνο στην Ιστο­ρία τής Μονής άλλα και στην προσωπική του πορεία’ σκηνές φρι­κτές, στιγμές βαθιάς οδύνης, πού χαράχθηκαν ανεξίτηλα στην καρδιά του και στή μνήμη του.

71 χρόνια από τότε…Καλάβρυτα -13 Δεκεμβρίου 1943 : το Ολοκαύτωμα (κείμενο και για μεγάλα παιδιά)

71 χρόνια μετά…δεν σας ξεχνούμε!

Ελάχιστο μνημόσυνο στους 1300 άντρες των Καλαβρύτων,  που πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της Ελευθερίας…Αιωνία η μνήμη τους!

τιμούμε μαζί με εσάς και τις ηρωικές γυναίκες , αδελφές και μάνες σας, που με τον πόνο φυλακτό, όπως μόνο μια γνήσια Ελληνοπούλα ξέρει να αντέχει, αντέξανε…και γίνανε της ‘Λευτεριάς Μανάδες’!

θυμόμαστε και τον Αυστριακό φρουρό, που πλήρωσε με την ζωή του την ανθρώπινη πράξη του να αφήσει τα κλεισμένα στο σχολείο γυναικόπαιδα να διαφύγουν…υπάρχουν Άνθρωποι, ακόμα και μέσα σε απάνθρωπες συνθήκες…και αν η Ιστορία δεν διέσωσε το όνομά σου, ο Κύριος της Ιστορίας  θα σου ανταποδώσει την τιμή που σου αξίζει…

(για το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων επιλέξαμε ένα κείμενο κατάλληλο και για τα μεγαλύτερα παιδιά…για να μαθαίνουμε εμείς  και να μεταδίδουμε και στα παιδιά μας τη γνώση της Ιστορίας του τόπου μας, που κάποιοι θέλουν να ξεχάσουμε…όμως η γη μας είναι ποτισμένη με ηρώων αίμα και οφείλουμε να θυμόμαστε τις θυσίες που κάνανε οι πρόγονοί μας, για να ζούμε εμείς ελεύθεροι)

 

Το ολοκαύτωμα και η σφαγή στις Λιγκιάδες Ιωαννίνων, από τους γερμανούς ( 3 Οκτωβρίου 1943)

Εικόνα από:www.giannena-e.gr

Συγκλονιστικές μαρτυρίες:

Στις 3 Οκτωβρίου, ημέρα Κυριακή το πρωί εσηκωθήκαμε από τον ύπνο μέρα καλή. Δεν είχαμε νερό και κίνησαν έξι γυναίκες να πάνε για νερό στον Μπλήτσι στο Στρούνη με τα ζώα φορτωμένα βαρέλες και δοχεία και πήγαιναν.

Μόλις πήγανε οι γυναίκες στο νερό έσπασε ένα πηγάδι πέντε μέτρα μέσα προς την λίμνη και πέταγε από μέσα μπάρες πολύ θολό νερό.

Και κάθησαν οι γυναίκες να λαγαρήσει το νερό πολλήν ώρα εκεί και αφού λαγάρησε γέμησαν ταις βαρέλες και δοχεία τα φόρτωσαν στα ζώα και έρχονταν προς τα απάνω.

συνέχεια