(η πρωτοχρονιά του 1944, από το ημερολόγιο «Φύλλα Κατοχής»)
Σήμερα χρονιάρα μέρα κύμα αληθινής ελπίδας πλημμυρίζει το σπίτι. Όλα τα μεγάλα, τ΄ αποφασιστικά ξεκινούν από τον ουρανό για να ‘ρθουν σε εμάς. Περνάνε και χάνονται’ μα το θαυμάσιο το νοιώθουμε, θα σταθεί κατευθείαν στην καρδιά μας.
«Και του χρόνου ελεύθεροι», λέμε ο ένας στον άλλο’ και το πιστεύομε.
από το ημερολόγιο “Φύλλα Κατοχής”
«Ευλογείτε ηρώων νεκρών σκιαί και ζώντων πλήθη και θυμάτων μυριάδες και τάφων στίχοι και θλιβομένων εσμοί, εν δάκρυσι αγαλλιάσεως τον Κύριον…»
από το ημερολόγιο της Ιωάννας Τσάτσου και σπάνιες φωτογραφίες της εποχής
η ελληνική σημαία κυματίζει ξανά στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης
12 Οχτώβρη 1944
Η μακριά σκοτεινή ματωμένη πορεία μας έφτασε στην κορυφή.
Ο Θεός είναι εκεί και τώρα θα ευλογήσει τα δάκρυα της λαχτάρας και της πίκρας μας.
Στην Κλεισούρα του νομού Καστοριάς εκτελούνται από τους Ναζί 280 Έλληνες.
ΣΥΝΟΠΤΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ (Από την αφήγηση της Ε. Καλφόγλου, εθελόντριας Ε.Ε.Σ. Φλώρινας, 8-4-1944):
«Στις 4 Απριλίου 1944 το βράδυ, ομάδα ενόπλων ανταρτών, άλλοι είπαν ότι ήταν γύρω στους 150 και άλλοι γύρω στους 300, με αρχηγό τον Υψηλάντη, διανυκτέρευσαν μέσα και γύρω από το χωριό. Την επομένη το πρωί, 5 Απριλίου 1944, οι αντάρτες που βρίσκονταν στα γύρω υψώματα της Κλεισούρας επιτίθενται στη φάλαγγα των Γερμανών, που περνούσε από τον αμαξιτό δρόμο και σκοτώνουν δύο Γερμανούς, καταστρέφοντας 2 μοτοσικλέτες και ένα αυτοκίνητο. Μετά οι αντάρτες διασκορπίστηκαν στο βουνό, όπου και κρύφτηκαν.
Οι κάτοικοι της Κλεισούρας, όταν έμαθαν τα γεγονότα, τρομοκρατούνται και οι άντρες, φοβούμενοι γνωστές αντεκδικήσεις, φεύγουν προς διάφορες κατευθύνσεις (κοντινά χωριά κ.λ.π). Το απόγευμα της ίδιας μέρας, καταφθάνουν γερμανικά αυτοκίνητα. Οι πρώτοι Γερμανοί
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ
(από ομιλία του μακαριστού Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου)
O άγιος Nικόλαος, αγαπητοί μου Xριστιανοί, ο επίσκοπος Mύρων της Λυκίας του οποίου την επέτειο μνήμη εορτάζουμε, είναι ένας από τους μεγάλους αγίους, αστέρι που λάμπει στον πνευματικό ουρανό της Eκκλησίας μας. Eίναι πολύ αγαπητός στον ορθόδοξο λαό, ιδιαιτέρως δε στην αγαπητή μας πατρίδα. Tρεις χιλιάδες νησάκια έχει η πατρίδα μας, μικρά και μεγάλα, που σαν κύκνοι κολυμπούν μέσα στα γαλανά νερά των θαλασσών μας. Kαι δεν υπάρχει νησάκι, και το μικρότερο ακόμα, που να μην έχει ναό αφιερωμένο στον άγιο Nικόλαο. Eίναι εκκλησάκια που
η ελληνική σημαία κυματίζει ξανά στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης
12 Οχτώβρη 1944
Η μακριά σκοτεινή ματωμένη πορεία μας έφτασε στην κορυφή.
Ο Θεός είναι εκεί και τώρα θα ευλογήσει τα δάκρυα της λαχτάρας και της πίκρας μας.
Ιερ. ΣΑΒΒΑΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
Ο Βαθύτοπος είναι στίς Β.Δ άκρες του νομού Δράμας. Οι κάτοικοί του δέν φθάνουν τούς χίλιους. Απέχει δεκαέξ χιλιόμετρα από το Νευροκόπι.
Στο χωριό αυτό εφημέρευε ο π. Σάββας, όταν ξέσπασε η θύελλα του πολέμου. Είχε χειροτονηθή το 1939. Ήταν ευσεβής, ηθικός, ενάρετος. Ζούσε αρμονικά μέ τήν πρεσβυτέρα καί τά πέντε παιδιά του. Ήταν υπόδειγμα καλού οικογενειάρχου.
Στή διακονία τής Εκκλησίας δέν έλαβε τον καιρό νά εκδηλωθή. Κατά τήν Κατοχή κατέβηκε στήν περιφέρεια Νιγρίτης. Εκεί τον έσπρωξε η φλογερή του φιλοπατρία νά μπή στίς εθνικές ομάδες του καπτάν Λευτέρη — γιά νά φανή ότι το παλιό αρματωλικό πνεύμα δέν είχε χαθή.
Σαν σήμερα 2 Σεπτεμβρίου το 1944 εισβάλουν τα ναζιστικά στρατεύματα στον μαρτυρικό Χορτιάτη, εκτελούν 149 ανθρώπους και πυρπολούν περίπου 300 σπίτια.
Από το φούρνο του Γκουραμάνη, το σπίτι του Νταμπούδη και άλλα σημεία του χωριού θα γλιτώσουν ελάχιστοι.
Ποια ψυχή δεν θα κλάψει , ποια καρδιά δεν θα πονέσει διαβάζοντας το ιστορικό της σφαγής του Διστόμου….Ομολογώ πως με δυσκολία κατάφερα να το διαβάσω. Φρίκη… Δεν χωρά ο νους του ανθρώπου τι μπορεί να κάνει “άνθρωπος” σε αγέννητα παιδιά, σε βρέφη που θηλάζουν…
Αν δεν αντέχετε να το διαβάσετε όλο , κάνετε έστω μια ευχή και μια προσευχή τέτοια εγκλήματα να μην συμβούν ξανά ποτέ και σε κανένα μέρος της γης. Δυστυχώς όμως, συμβαίνουν και στις μέρες μας και υπό την κάλυψη του ανθρωπισμού και των μεγάλων συμφερόντων. Το αίμα των αθώων παιδιών ας είναι θυσία για ειρήνευση των λαών, υπό την σκέπη Εκείνου ο οποίος είπε: “Ειρήνη την εμήν δίδωμι υμίν”.
«Ευλογείτε ηρώων νεκρών σκιαί και ζώντων πλήθη και θυμάτων μυριάδες και τάφων στίχοι και θλιβομένων εσμοί, εν δάκρυσι αγαλλιάσεως τον Κύριον…»
από το ημερολόγιο της Ιωάννας Τσάτσου και σπάνιες φωτογραφίες της εποχής
η ελληνική σημαία κυματίζει ξανά στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης
12 Οχτώβρη 1944
Η μακριά σκοτεινή ματωμένη πορεία μας έφτασε στην κορυφή.
Ο Θεός είναι εκεί και τώρα θα ευλογήσει τα δάκρυα της λαχτάρας και της πίκρας μας.
Ως ελάχιστο φόρο τιμής στην μνήμη της, αντιγράφουμε από το βιβλίο: «Φύλλα Κατοχής» της Ιωάννας Τσάτσου
30 Σεπτέμβρη 1941
Οι ιταλοί πιάσανε τη Λέλα Καραγιάννη και τον άντρα της για απόκρυψη άγγλων. Και οι δυο δεν ομολογούν τίποτα. Κανένα μυστικό δεν ξεφεύγει.
Οί κίνδυνοι παραμονεύουν από απίθανες μεριές. Γιά νά προστατέψωμε τους φίλους μας από τον ίδιο τον εαυτό μας, προσπαθούμε νά γνωρίζωμε όσο τό δυνατόν λιγώτερα. Ίσα ίσα αυτά που μας είναι αναγκαία για τη δουλειά μας. Μα η Λέλα Καραγιάννη έχει απλωμένη δράση. Με δικό της καΐκι έστελνε στην Αίγυπτο όσους σκόρπιους συμμάχους εμάζευε. Τ’ όνομά της μαθεύτηκε από ακριτομύθια άγγλων.
Σαν σήμερα 2 Σεπτεμβρίου το 1944 εισβάλουν τα ναζιστικά στρατεύματα στον μαρτυρικό Χορτιάτη, εκτελούν 149 ανθρώπους και πυρπολούν περίπου 300 σπίτια.
Από το φούρνο του Γκουραμάνη, το σπίτι του Νταμπούδη και άλλα σημεία του χωριού θα γλιτώσουν ελάχιστοι.
Στην Κλεισούρα του νομού Καστοριάς εκτελούνται από τους Ναζί 280 Έλληνες.
ΣΥΝΟΠΤΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ (Από την αφήγηση της Ε. Καλφόγλου, εθελόντριας Ε.Ε.Σ. Φλώρινας, 8-4-1944):
«Στις 4 Απριλίου 1944 το βράδυ, ομάδα ενόπλων ανταρτών, άλλοι είπαν ότι ήταν γύρω στους 150 και άλλοι γύρω στους 300, με αρχηγό τον Υψηλάντη, διανυκτέρευσαν μέσα και γύρω από το χωριό. Την επομένη το πρωί, 5 Απριλίου 1944, οι αντάρτες που βρίσκονταν στα γύρω υψώματα της Κλεισούρας επιτίθενται στη φάλαγγα των Γερμανών, που περνούσε από τον αμαξιτό δρόμο και σκοτώνουν δύο Γερμανούς, καταστρέφοντας 2 μοτοσικλέτες και ένα αυτοκίνητο. Μετά οι αντάρτες διασκορπίστηκαν στο βουνό, όπου και κρύφτηκαν.
Οι κάτοικοι της Κλεισούρας, όταν έμαθαν τα γεγονότα, τρομοκρατούνται και οι άντρες, φοβούμενοι γνωστές αντεκδικήσεις, φεύγουν προς διάφορες κατευθύνσεις (κοντινά χωριά κ.λ.π). Το απόγευμα της ίδιας μέρας, καταφθάνουν γερμανικά αυτοκίνητα. Οι πρώτοι Γερμανοί
Σήμερα χρονιάρα μέρα κύμα αληθινής ελπίδας πλημμυρίζει το σπίτι. Όλα τα μεγάλα, τ΄ αποφασιστικά ξεκινούν από τον ουρανό για να ‘ρθουν σε εμάς. Περνάνε και χάνονται’ μα το θαυμάσιο το νοιώθουμε, θα σταθεί κατευθείαν στην καρδιά μας.
«Και του χρόνου ελεύθεροι», λέμε ο ένας στον άλλο’ και το πιστεύομε.
(από ομιλία του μακαριστού Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου)
O άγιος Nικόλαος, αγαπητοί μου Xριστιανοί, ο επίσκοπος Mύρων της Λυκίας του οποίου την επέτειο μνήμη εορτάζουμε, είναι ένας από τους μεγάλους αγίους, αστέρι που λάμπει στον πνευματικό ουρανό της Eκκλησίας μας. Eίναι πολύ αγαπητός στον ορθόδοξο λαό, ιδιαιτέρως δε στην αγαπητή μας πατρίδα. Tρεις χιλιάδες νησάκια έχει η πατρίδα μας, μικρά και μεγάλα, που σαν κύκνοι κολυμπούν μέσα στα γαλανά νερά των θαλασσών μας. Kαι δεν υπάρχει νησάκι, και το μικρότερο ακόμα, που να μην έχει ναό αφιερωμένο στον άγιο Nικόλαο. Eίναι εκκλησάκια που
«Ευλογείτε ηρώων νεκρών σκιαί και ζώντων πλήθη και θυμάτων μυριάδες και τάφων στίχοι και θλιβομένων εσμοί, εν δάκρυσι αγαλλιάσεως τον Κύριον…»
από το ημερολόγιο της Ιωάννας Τσάτσου και σπάνιες φωτογραφίες της εποχής
η ελληνική σημαία κυματίζει ξανά στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης
12 Οχτώβρη 1944
Η μακριά σκοτεινή ματωμένη πορεία μας έφτασε στην κορυφή.
Ο Θεός είναι εκεί και τώρα θα ευλογήσει τα δάκρυα της λαχτάρας και της πίκρας μας.
.
Ιερ. ΣΑΒΒΑΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
Ο Βαθύτοπος είναι στίς Β.Δ άκρες του νομού Δράμας. Οι κάτοικοί του δέν φθάνουν τούς χίλιους. Απέχει δεκαέξ χιλιόμετρα από το Νευροκόπι.
Στο χωριό αυτό εφημέρευε ο π. Σάββας, όταν ξέσπασε η θύελλα του πολέμου. Είχε χειροτονηθή το 1939. Ήταν ευσεβής, ηθικός, ενάρετος. Ζούσε αρμονικά μέ τήν πρεσβυτέρα καί τά πέντε παιδιά του. Ήταν υπόδειγμα καλού οικογενειάρχου.
Στή διακονία τής Εκκλησίας δέν έλαβε τον καιρό νά εκδηλωθή. Κατά τήν Κατοχή κατέβηκε στήν περιφέρεια Νιγρίτης. Εκεί τον έσπρωξε η φλογερή του φιλοπατρία νά μπή στίς εθνικές ομάδες του καπτάν Λευτέρη — γιά νά φανή ότι το παλιό αρματωλικό πνεύμα δέν είχε χαθή.
-Αυτή η γυναίκα σας έσωσε! Να την τιμάτε και να τη δοξάζετε.”
Η μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ή όπως είναι πιο γνωστή της Παναγίας Σκριπούς ήταν ένα μοναστικό συγκρότημα που χτίστηκε το 873/874 μ.Χ. και ιδρυτής του υπήρξε ο βασιλικός πρωτοσπαθάριος Λέοντας, όπως μας πληροφορεί και μία επιγραφή στην αψίδα του ιερού.
Πιθανολογείται μάλιστα ότι η ονομασία Σκριπού -από το λατινικό scriptus- συνδέεται με τον μεγάλο αριθμό επιγραφών που βρίσκονται εντοιχισμένες στο ναό. Κατά την κατασκευή του ναού χρησιμοποιήθηκε άφθονο δομικό υλικό από τον γειτονικό αρχαιολογικό χώρο.
ποια ψυχή δεν θα κλάψει , ποια καρδιά δεν θα πονέσει διαβάζοντας το ιστορικό της σφαγής του Διστόμου….Ομολογώ πως με δυσκολία κατάφερα να το διαβάσω. Φρίκη…Δεν χωρά ο νους του ανθρώπου τι μπορεί να κάνει “άνθρωπος” σε αγέννητα παιδιά, σε βρέφη που θηλάζουν…
Αν δεν αντέχετε να το διαβάσετε όλο , κάνετε έστω μια ευχή και μια προσευχή τέτοια εγκλήματα να μην συμβούν ξανά ποτέ και σε κανένα μέρος της γης. Δυστυχώς όμως, συμβαίνουν και στις μέρες μας και υπό την κάλυψη του ανθρωπισμού και των μεγάλων συμφερόντων…Το αίμα των αθώων παιδιών ας είναι θυσία για ειρήνευση των λαών, υπό την σκέπη Εκείνου ο οποίος είπε: “Ειρήνη την εμήν δίδωμι υμίν”.
Στην Κλεισούρα του νομού Καστοριάς εκτελούνται από τους Ναζί 280 Έλληνες.
ΣΥΝΟΠΤΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ (Από την αφήγηση της Ε. Καλφόγλου, εθελόντριας Ε.Ε.Σ. Φλώρινας, 8-4-1944):
«Στις 4 Απριλίου 1944 το βράδυ, ομάδα ενόπλων ανταρτών, άλλοι είπαν ότι ήταν γύρω στους 150 και άλλοι γύρω στους 300, με αρχηγό τον Υψηλάντη, διανυκτέρευσαν μέσα και γύρω από το χωριό. Την επομένη το πρωί, 5 Απριλίου 1944, οι αντάρτες που βρίσκονταν στα γύρω υψώματα της Κλεισούρας επιτίθενται στη φάλαγγα των Γερμανών, που περνούσε από τον αμαξιτό δρόμο και σκοτώνουν δύο Γερμανούς, καταστρέφοντας 2 μοτοσικλέτες και ένα αυτοκίνητο. Μετά οι αντάρτες διασκορπίστηκαν στο βουνό, όπου και κρύφτηκαν.
Οι κάτοικοι της Κλεισούρας, όταν έμαθαν τα γεγονότα, τρομοκρατούνται και οι άντρες, φοβούμενοι γνωστές αντεκδικήσεις, φεύγουν προς διάφορες κατευθύνσεις (κοντινά χωριά κ.λ.π). Το απόγευμα της ίδιας μέρας, καταφθάνουν γερμανικά αυτοκίνητα. Οι πρώτοι Γερμανοί
Σήμερα χρονιάρα μέρα κύμα αληθινής ελπίδας πλημμυρίζει το σπίτι. Όλα τα μεγάλα, τ΄ αποφασιστικά ξεκινούν από τον ουρανό για να ‘ρθουν σε εμάς. Περνάνε και χάνονται’ μα το θαυμάσιο το νοιώθουμε, θα σταθεί κατευθείαν στην καρδιά μας.
«Και του χρόνου ελεύθεροι», λέμε ο ένας στον άλλο’ και το πιστεύομε.
Αντέχουμε... 