ΚΥΠΡΟΣ 1974 : το χρονικό της εισβολής

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ

ΠΟΙΟΣ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ;

ένα κείμενο γραμμένο και για παιδιά…για να μην ξεχνούμε και να μαθαίνουμε και στα παιδιά μας όσα θα ήθελαν να μας κάνουν να ξεχάσουμε…

 

Κάθε Καλοκαίρι στήν κυπριακή ψυχή ξυπνοῦν πιό ἔντονες οἱ μαῦρες θύμησες, ὅσο κι ἄν ὁ χρόνος καί οἱ πολιτικές περιστάσεις ζητοῦν νά τίς ξεθωριάσουν. Ἔρχονται οἱ θύμησες καί πλένουν μέ τό δάκρυ ἑνός λαοῦ τά δραματικά γεγονότα, τίς παλιωμένες φωτογραφίες, τά σκονισμένα θυμητάρια. Καί γίνονται τά χρώματά

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ (Κύπρος ,Ιούλιος 1974)

“Η δύναμη της χριστιανικής αγάπης, είναι ισχυρότερη από τα όπλα. Τα νικάει όλα.”

 

Ήταν το καλοκαίρι του 1974.

Τα τουρκικά στρατεύματα εισβάλλουν στην Κύπρο. Και σκορπούν το θάνατο. Στην Μόρφου συμβαίνει ένα συνταρακτικό γεγονός. Τούρκοι στρατιώτες συλλαμβάνουν 15 χριστιανούς. Τους φέρνουν στην αυλή του σπιτιού ενός Ελληνοκυπρίου δασκάλου. Και τους καταδικάζουν σε θάνατο. Ετοιμάζουν τα όπλα. Και στρέφουν τους αιχμαλώτους (άνδρες, γυναίκες, μικρά παιδιά) στον τοίχο. Θρήνος, κλαυθμός, οδυρμός. Τραγικές στιγμές για τους μελλοθανάτους. Περιμένουν μέσα σε κλίμα φόβου και αγωνίας τον Τούρκο αξιωματικό να έλθει και να διατάξει «πυρ».

Στρέφουν τότε το νου τους και την καρδιά τους στην Ελπίδα των Απελπισμένων. Και προσεύχονται όλοι τους θερμά για το τελευταίο τους ταξίδι και ιδιαίτερα ο δάσκαλος: «Θεέ μου, συγχώρεσέ μας και δέξου μας κοντά Σου. Μνήσθητι

ΚΥΠΡΟΣ 1974 : το χρονικό της εισβολής

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ

ΠΟΙΟΣ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ;

ένα κείμενο γραμμένο και για παιδιά…για να μην ξεχνούμε και να μαθαίνουμε και στα παιδιά μας όσα θα ήθελαν να μας κάνουν να ξεχάσουμε…

 

Κάθε Καλοκαίρι στήν κυπριακή ψυχή ξυπνοῦν πιό ἔντονες οἱ μαῦρες θύμησες, ὅσο κι ἄν ὁ χρόνος καί οἱ πολιτικές περιστάσεις ζητοῦν νά τίς ξεθωριάσουν. Ἔρχονται οἱ θύμησες καί πλένουν μέ τό δάκρυ ἑνός λαοῦ τά δραματικά γεγονότα, τίς παλιωμένες φωτογραφίες, τά σκονισμένα θυμητάρια. Καί γίνονται τά χρώματά

ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ … (μαθητική εργασία- βίντεο)

 

Μια ταινία μικρού μήκους για τους ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ της Τουρκικής Εισβολής στην Κύπρο (1974), που δημιούργησαν οι μαθητές-τριες της Ε’ τάξης, του 2ου Δημοτικού Σχολείου Πολίχνης:

1) Αναστασιάδου Ιωάννα, 2) Δάλτσης Απόλλων, 3) Κουτσουνούρης Γεώργιος, 4) Μανάρα Γλυκερία, 5) Ταουλτζή Αικατερίνη , στα πλαίσια του 5ου εκπαιδευτικού προγράμματος “Κύπρος, Ελλάδα, Ομογένεια, εκπαιδευτικές γέφυρες”, υπό την επίβλεψη του καθηγητή Πληροφορικής κ.Μιλτιάδη Σταυρόπουλου.

 

ΚΥΠΡΟΣ 1974 : το χρονικό της εισβολής

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ

ΠΟΙΟΣ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ;

ένα κείμενο γραμμένο και για παιδιά…για να μην ξεχνούμε και να μαθαίνουμε και στα παιδιά μας όσα θα ήθελαν να μας κάνουν να ξεχάσουμε…

 

Κάθε Καλοκαίρι στήν κυπριακή ψυχή ξυπνοῦν πιό ἔντονες οἱ μαῦρες θύμησες, ὅσο κι ἄν ὁ χρόνος καί οἱ πολιτικές περιστάσεις ζητοῦν νά τίς ξεθωριάσουν. Ἔρχονται οἱ θύμησες καί πλένουν μέ τό δάκρυ ἑνός λαοῦ τά δραματικά γεγονότα, τίς παλιωμένες φωτογραφίες, τά σκονισμένα θυμητάρια. Καί γίνονται τά χρώματά

Ελένη Πολυβίου- Ελού: η Κύπρια μάνα του αγνοούμενου, που αγάπησε ακόμα και τους εχθρούς…

απόσπασμα από το βιβλίο: Ασκητές μέσα στον κόσμο, τόμος Β’ , ΆγιονΌρος, έκδοση Ι. Ησυχαστηρίου “Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος”,  Μεταμόρφωση Χαλκιδικής

 

“Η Ελού αγάπησε καί πόνεσε πολύ στην ζωή της. Ό μεγα­λύτερος πόνος της, ανάμεσα στίς πολλές θλίψεις πού δοκίμασε κατά τόν επίγειο βίο της, ήταν ή απώλεια του πρωτόκου γυιου της Γεωργίου, κατά τήν τουρκι­κή εισβολή στην Κύπρο, τό καλοκαίρι του 1974. Έ­νας πόνος, πού μέσα άπό τήν πίστη, μεταμορφώθηκε σέ αληθινή αγάπη καί προσευχή γιά όλους.

Έμαθε τόν πόνο καί τήν θλίψη της πού είχε λό­γω του αγνοούμενου γυιου της, νά τόν κάνη προσευ­χή καί όχι κατάθλιψη καί απελπισία.

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ (Κύπρος ,Ιούλιος 1974)

“Η δύναμη της χριστιανικής αγάπης, είναι ισχυρότερη από τα όπλα. Τα νικάει όλα.”

 

Ήταν το καλοκαίρι του 1974.

Τα τουρκικά στρατεύματα εισβάλλουν στην Κύπρο. Και σκορπούν το θάνατο. Στην Μόρφου συμβαίνει ένα συνταρακτικό γεγονός. Τούρκοι στρατιώτες συλλαμβάνουν 15 χριστιανούς. Τους φέρνουν στην αυλή του σπιτιού ενός Ελληνοκυπρίου δασκάλου. Και τους καταδικάζουν σε θάνατο. Ετοιμάζουν τα όπλα. Και στρέφουν τους αιχμαλώτους (άνδρες, γυναίκες, μικρά παιδιά) στον τοίχο. Θρήνος, κλαυθμός, οδυρμός. Τραγικές στιγμές για τους μελλοθανάτους. Περιμένουν μέσα σε κλίμα φόβου και αγωνίας τον Τούρκο αξιωματικό να έλθει και να διατάξει «πυρ».

Στρέφουν τότε το νου τους και την καρδιά τους στην Ελπίδα των Απελπισμένων. Και προσεύχονται όλοι τους θερμά για το τελευταίο τους ταξίδι και ιδιαίτερα ο δάσκαλος: «Θεέ μου, συγχώρεσέ μας και δέξου μας κοντά Σου. Μνήσθητι

ΚΥΠΡΟΣ 1974 : το χρονικό της εισβολής

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ

ΠΟΙΟΣ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ;

ένα κείμενο γραμμένο και για παιδιά…για να μην ξεχνούμε και να μαθαίνουμε και στα παιδιά μας όσα θα ήθελαν να μας κάνουν να ξεχάσουμε…

 

Κάθε Καλοκαίρι στήν κυπριακή ψυχή ξυπνοῦν πιό ἔντονες οἱ μαῦρες θύμησες, ὅσο κι ἄν ὁ χρόνος καί οἱ πολιτικές περιστάσεις ζητοῦν νά τίς ξεθωριάσουν. Ἔρχονται οἱ θύμησες καί πλένουν μέ τό δάκρυ ἑνός λαοῦ τά δραματικά γεγονότα, τίς παλιωμένες φωτογραφίες, τά σκονισμένα θυμητάρια. Καί γίνονται τά χρώματά

Ελένη Πολυβίου- Ελού: η Κύπρια μάνα του αγνοούμενου, που αγάπησε ακόμα και τους εχθρούς…

απόσπασμα από το βιβλίο: Ασκητές μέσα στον κόσμο, τόμος Β’ , ΆγιονΌρος, έκδοση Ι. Ησυχαστηρίου “Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος”,  Μεταμόρφωση Χαλκιδικής

 

“Η Ελού αγάπησε καί πόνεσε πολύ στην ζωή της. Ό μεγα­λύτερος πόνος της, ανάμεσα στίς πολλές θλίψεις πού δοκίμασε κατά τόν επίγειο βίο της, ήταν ή απώλεια του πρωτόκου γυιου της Γεωργίου, κατά τήν τουρκι­κή εισβολή στην Κύπρο, τό καλοκαίρι του 1974. Έ­νας πόνος, πού μέσα άπό τήν πίστη, μεταμορφώθηκε σέ αληθινή αγάπη καί προσευχή γιά όλους.

Έμαθε τόν πόνο καί τήν θλίψη της πού είχε λό­γω του αγνοούμενου γυιου της, νά τόν κάνη προσευ­χή καί όχι κατάθλιψη καί απελπισία.

ΚΥΠΡΟΣ 1974 : το χρονικό της εισβολής

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ

ΠΟΙΟΣ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ;

ένα κείμενο γραμμένο και για παιδιά…για να μην ξεχνούμε και να μαθαίνουμε και στα παιδιά μας όσα θα ήθελαν να μας κάνουν να ξεχάσουμε…

 

Κάθε Καλοκαίρι στήν κυπριακή ψυχή ξυπνοῦν πιό ἔντονες οἱ μαῦρες θύμησες, ὅσο κι ἄν ὁ χρόνος καί οἱ πολιτικές περιστάσεις ζητοῦν νά τίς ξεθωριάσουν. Ἔρχονται οἱ θύμησες καί πλένουν μέ τό δάκρυ ἑνός λαοῦ τά δραματικά γεγονότα, τίς παλιωμένες φωτογραφίες, τά σκονισμένα θυμητάρια. Καί γίνονται τά χρώματά

Ελένη Πολυβίου- Ελού: η Κύπρια μάνα του αγνοούμενου, που αγάπησε ακόμα και τους εχθρούς…

απόσπασμα από το βιβλίο: Ασκητές μέσα στον κόσμο, τόμος Β’ , ΆγιονΌρος, έκδοση Ι. Ησυχαστηρίου “Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος”,  Μεταμόρφωση Χαλκιδικής

 

“Η Ελού αγάπησε καί πόνεσε πολύ στην ζωή της. Ό μεγα­λύτερος πόνος της, ανάμεσα στίς πολλές θλίψεις πού δοκίμασε κατά τόν επίγειο βίο της, ήταν ή απώλεια του πρωτόκου γυιου της Γεωργίου, κατά τήν τουρκι­κή εισβολή στην Κύπρο, τό καλοκαίρι του 1974. Έ­νας πόνος, πού μέσα άπό τήν πίστη, μεταμορφώθηκε σέ αληθινή αγάπη καί προσευχή γιά όλους.

Έμαθε τόν πόνο καί τήν θλίψη της πού είχε λό­γω του αγνοούμενου γυιου της, νά τόν κάνη προσευ­χή καί όχι κατάθλιψη καί απελπισία.

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ (Κύπρος ,Ιούλιος 1974)

“Η δύναμη της χριστιανικής αγάπης, είναι ισχυρότερη από τα όπλα. Τα νικάει όλα.”

Ήταν το καλοκαίρι του 1974.

Τα τουρκικά στρατεύματα εισβάλλουν στην Κύπρο. Και σκορπούν το θάνατο. Στην Μόρφου συμβαίνει ένα συνταρακτικό γεγονός. Τούρκοι στρατιώτες συλλαμβάνουν 15 χριστιανούς. Τους φέρνουν στην αυλή του σπιτιού ενός Ελληνοκυπρίου δασκάλου. Και τους καταδικάζουν σε θάνατο. Ετοιμάζουν τα όπλα. Και στρέφουν τους αιχμαλώτους (άνδρες, γυναίκες, μικρά παιδιά) στον τοίχο. Θρήνος, κλαυθμός, οδυρμός. Τραγικές στιγμές για τους μελλοθανάτους. Περιμένουν μέσα σε κλίμα φόβου και αγωνίας τον Τούρκο αξιωματικό να έλθει και να διατάξει «πυρ».

Στρέφουν τότε το νου τους και την καρδιά τους στην Ελπίδα των Απελπισμένων. Και προσεύχονται όλοι τους θερμά για το τελευταίο τους ταξίδι και ιδιαίτερα ο δάσκαλος: «Θεέ μου, συγχώρεσέ μας και δέξου μας κοντά Σου. Μνήσθητι

ΚΥΠΡΟΣ 1974-2015 : 41 χρόνια… το χρονικό της εισβολής

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ

ΠΟΙΟΣ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ;

ένα κείμενο γραμμένο και για παιδιά…για να μην ξεχνούμε και να μαθαίνουμε και στα παιδιά μας όσα θα ήθελαν να μας κάνουν να ξεχάσουμε…

(αναδημοσίευση περσινού κειμένου)

Κάθε Καλοκαίρι στήν κυπριακή ψυχή ξυπνοῦν πιό ἔντονες οἱ μαῦρες θύμησες, ὅσο κι ἄν ὁ χρόνος καί οἱ πολιτικές περιστάσεις ζητοῦν νά τίς ξεθωριάσουν. Ἔρχονται οἱ θύμησες καί πλένουν μέ τό δάκρυ ἑνός λαοῦ τά δραματικά γεγονότα, τίς παλιωμένες φωτογραφίες, τά σκονισμένα θυμητάρια. Καί γίνονται τά χρώματά