“Σήμερα ,που απομακρύνουν τα παιδιά από την Εκκλησία, πώς έχουν αγριέψει!(άγιος Παΐσιος)

“…τα παιδάκια από αρνάκια γίνονται κατσικάκια. Αρχίζουν μετά να χτυπούν άσχημα και τους γονείς τους και τους δασκάλους και αυτούς που τα κυβερνούν. Τα κάνουν όλα άνω-κάτω συλλαλητήρια, καταλήψεις, αποχή από τα μαθήματα. Και τελικά, όταν φθάνουν να ξεκοιλιάσουν αυτούς που τα κυβερνούν, τότε θα βάλουν και αυτοί μυαλό”

.

«Μικρό παιδάκι, πόσο με βοηθούσε που πήγαινα στην Εκκλησία! Είχαμε καλό δάσκαλο στο Δημοτικό και μας βοηθούσε και αυτός. Μας μάθαινε εθνικά άσματα και εκκλησιαστικούς ύμνους.

Στην Εκκλησία τις Κυριακές ψάλλαμε την Δοξολογία, «Ταις πρεσβείαις….», «Άγιος ο Θεός», το Χερουβικό.

.

ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ (λόγοι αγίου Παϊσίου)

για την Γλώσσα, την Ιστορία, τα θρησκευτικά, τους άθεους καθηγητές, τις σπουδές στο εξωτερικό και άλλα προβήματα της παιδείας μας: 

ο λόγος του αγίου Παϊσίου, επίκαιρος όσο ποτέ…

έλεγε ο άγιος: “Ἐγώ λέω στούς δασκάλους ποτέ νὰ μήν κάνουν ἀπεργία, ἐκτός ἄν πᾶνε νὰ καταργήσουν λ.χ. τὰ θρησκευτικά, τὴν προσευχή ἤ νὰ κατεβάσουν τὸν σταυρό ἀπὸ τὴν σημαία κ.λπ. Τότε πρέπει νὰ διαμαρτυρηθοῦν. Ἀλλιῶς τί φταῖνε τὰ παιδιά νὰ χάνουν μαθήματα;”

.

“Δὲν βλέπετε τί γίνεται; Σχολεῖα εἶναι αὐτά; Γλώσσα εἶναι αὐτή ποῦ διδάσκουν σήμερα στὰ παιδιά; Ποιά εἶναι ἡ ἱστορία μας; Ἀλλά καὶ στὴν Θεολογία τί γίνεται; Ἔχει ἕνας ἄθεος πτυχίο τῆς Θεολογίας καὶ τὸν ἀφήνουν νὰ διδάσκη θρησκευτικά. Δὲν ἐξετάζουν ὅμως· θρησκευτικά διδάσκει ἤ ἀθεΐα; «Δὲν μποροῦμε, λένε, νὰ τὸν βγάλουμε». Ἄν ἕνας φιλόλογος πάη νὰ διδάξη μαθηματικά, θὰ τὸν ἀφήσουν;

 

Η πνευματική αναγέννηση των παιδιών (οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου)

 

– Γέροντα, για την ανατροφή των παιδιών ευθύνονται μόνον οι γονείς;
-Κυρίως οι γονείς ευθύνονται, γιατί, ανάλογα με την ανατροφή που θα δώσουν στα παιδιά, θα γίνουν καλοί κληρικοί, καλοί εκπαιδευτικοί κλπ., και θα βοηθούν και αυτά με την σειρά τους τα παιδιά και τα δικά τους και του κόσμου. Η μητέρα μάλιστα έχει περισσότερη ευθύνη από τον πατέρα για την ανατροφή των παιδιών.

Για την βία στο σχολείο των παιδιών μου… μήπως έχω και εγώ ευθύνη;

.

Στην μνήμη του Βαγγέλη Γιακουμάκη λίγες σκέψεις  για την βία που, δυστυχώς, αντιμετωπίζουν στο σχολείο τα παιδιά μας, από εκπαιδευτικούς και συμμαθητές… και οι δικές μου ευθύνες ως μάνα…

 

.

Έφυγες, Βαγγέλη… ας αναπαύεται η ψυχούλα σου, παλληκάρι μου, εκεί που δεν υπάρχει «ούτε πόνος, ούτε λύπη ούτε στεναγμός».

Έφυγες και μάτωσε η ψυχή μου… στιγμιαία ήρθα στην θέση της μανούλας σου και ένιωσα κατάβαθα τον στεναγμό της.

Ξέρω όμως, παιδί μου, πως η «θυσία» σου αυτή δεν θα ήθελες με τίποτα να πάει χαμένη. Ένα αθώο θύμα υπήρξες και σίγουρα δεν θα ήθελες να σε ακολουθήσουν κι άλλα.

Πώς να μιλήσω για την αναγκαία απόδοση ευθυνών;… η δικαιοσύνη, η μόνη σίγουρη, βρίσκεται στα χέρια του μόνου Δικαίου, του Θεού μας.

 .

Νιώθω όμως βαριά την ευθύνη ως μάνα που ανατρέφει παιδιά και που ήδη από τώρα τα παραδίδει στην κοινωνία, ως αυριανούς πολίτες.

Άγιος Βαβύλας, ο Δάσκαλος ( 4 Σεπτεμβρίου)

διαβάστε ολόκληρο τον βίο του αγίου πατώντας ΕΔΩ

 

Το σπιτάκι της Μέλιας

«Σμίλεψε πάλι δάσκαλε ψυχές. Κι ό,τι σ’ απόμεινε ακόμη στη ζωή σου μην τ’ αρνηθείς, θυσίαστο ως τη στερνή πνοή σου», γράφει προτρεπτικά ο ποιητής.

Ο δάσκαλος, ψυχή της παιδείας, αναμορφωτής της κοινωνίας. Ο δάσκαλος, σμιλευτής χαρακτήρων, διαμορφωτής προσωπικοτήτων, διαφεντευτής καρδιών.

Ο δάσκαλος, κατευθυντήριος οδηγός, τηλαυγής φάρος, ισχυρός φωτοδότης. Ο δάσκαλος, πανίσχυρο υπόδειγμα, ακτινοβόλο παράδειγμα. Ο δάσκαλος, ακούραστος σκαπανέας, προετοιμαστής ιδανικών ατόμων της κοινωνίας, Αγίων πολιτών της Αιωνιότητας. Ο δάσκαλος, που συνδυάζει επιστημονική γνώση και ζέουσα πίστη, θησαυρός πολύτιμος. Η προσφορά του ανεκτίμητη, η αποστολή του μεγαλειώδης.

Δεῖτε τὸ πρωτότυπο 621 ἀκόμα λέξεις

« Δεν θέλω στα χωριά μου να υπάρχουν συνθήματα της ΕΟΚΑ!»

ένας άξιος ΔΑΣΚΑΛΟΣ!!!

Εικόνα από:www.moi.gov.cy

Ανδρέας Παπαευθυμίου

Ένας Έλληνας Κύπριος δάσκαλος του 55-59

Στο δεύτερο έτος της υπηρεσίας μου, νέος 21 χρόνων, διορίστηκα σαν δάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο Αγίων Βαβατσινιάς ενός μικρού ορεινού χωριού της επαρχίας Λάρνακος. Είχα τρεις τάξεις, καμιά τριανταριά παιδιά. Μήνας Απρίλης του 1957. Πριν από μερικές μέρες είχαν γραφτεί συνθήματα με γαλάζια μπογιά στους εξωτερικούς τοίχους του σχολείου: ΕΟΚΑ-ΔΙΓΕΝΗΣ-ΜΑΚΑΡΙΟΣ.

Παλιό κτίριο, ψηλό, με διπλή, πελώρια ξύλινη πόρτα. ΄Εκανα μάθημα στην έκτη τάξη κι οι άλλες δυο εργάζονταν σιωπηρά. Ξαφνικά ακούεται ένας δυνατός κρότος και η διπλή πόρτα ανοίγει διάπλατα.! Τι συνέβη; Καμιά δεκαριά πάνοπλοι άγγλοι στρατιώτες με επικεφαλής ένα αξιωματικό, είχαν δώσει δυνατή ταυτόχρονη κλωτσιά στην είσοδο! Στάθηκαν απέναντί μας σαν αγάλματα, έχοντας όλοι προτεταμένα τα όπλα τους εναντίον μας! Τα παιδιά φοβήθηκαν αλλά παρέμειναν ήσυχα στις θέσεις τους.

“Αλλά σκοπός τους τώρα είναι να απομακρύνουν τα παιδιά από την Εκκλησία…” (γ. Παΐσιος)

“Και τα παιδάκια, φυσικά, από αρνάκια γίνονται κατσικάκια. Αρχίζουν μετά να χτυπούν άσχημα και τους γονείς τους και τους δασκάλους και αυτούς που τα κυβερνούν. Τα κάνουν όλα άνω-κάτω συλλαλητήρια, καταλήψεις, αποχή από τα μαθήματα. Και τελικά, όταν φθάνουν να ξεκοιλιάσουν αυτούς που τα κυβερνούν, τότε θα βάλουν και αυτοί μυαλό.”

– Μικρό παιδάκι, πόσο με βοηθούσε που πήγαινα στην Εκκλησία! Είχαμε καλό δάσκαλο στο Δημοτικό και μας βοηθούσε και αυτός. Μας μάθαινε εθνικά άσματα και εκκλησιαστικούς ύμνους. Στην Εκκλησία τις Κυριακές ψάλλαμε την Δοξολογία, «Ταις πρεσβείαις….», «Άγιος ο Θεός», το Χερουβικό.

Ένας άγιος δάσκαλος σε Κρυφό Σχολειό (από τον βίο του Αγ. Αρσενίου του Καππαδόκου)

Ο άγιος Αρσένιος ως δάσκαλος

 “Στα παιδιά ο Πατήρ δίδασκε με τον τρόπο της εποχής εκείνης. Χρησιμοποιούσε και σχετική άσκηση στα παιδιά, για να αυξάνει τον ανδρισμό τους , αλλά παράλληλα  να ταπεινώνει και  τα πάθη τους.

Όλα αυτά που ζούσε ο Πατήρ , την ακρίβεια της Ορθοδοξίας, την ευλάβεια και “το θρήσκος καθ΄όλην την εντέλειαν” τα μετέδιδε και στους μαθητές του.

Στα παιδιά ακόμα δίδασκε και την νοερά προσευχή , το “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με” ή “εις το όνομα τουΧριστού και της Παναγίας” και, όταν καμιά φορά έσφαλαν ή πάθαιναν καμιά ζημιά , τους είχε μάθει να λένε “ήμαρτον, Θεέ μου”.Έλεγε να κόβουν κομματάκια από κληματόβεργες, να τα αρμαθιάζουν και να κάνουν