Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΚΡΑ (16-18 Μαΐου 1918) από ένα παλιό αναγνωστικό

Ἡ ἁμαξοστοιχία ἀνέλαβε τὸν μέγαν ἆθλον νὰ μᾶς μεταφέρῃ ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκην εἰς τὸν σταθμὸν τῆς Γουμενίτσης, τελευταῖον ὅριον τοῦ Μακεδονικοῦ μετώπου. Ἡ ἁμαξοστοιχία αὕτη ἐδικαιολόγει κατὰ τοῦτο μόνον τὴν ὀνομασίαν της, ὅτι ἐχρησιμοποίει ὡς κινητήριον δύναμιν τὸν ἀτμὸν καὶ ὅτι ἐκυλίετο ἐπὶ σιδηροτροχιῶν.

Κατὰ τὰ ἄλλα ἦτο μία κιβωτός, ὅπου ἄνθρωποι, κτήνη, τηλεβόλα, μυδραλλιοβόλα, πυρομαχικά, χειρουργεῖα, φορεῖα ἐσχημάτιζον ὁλόκληοον πολεμικὸν μέτωπον. Ὠχρὰ καί ἀμφίβολα ἐφαίνοντο τὰ πρῶτα ἄστρα εἰς τὸν οὐρανόν, ὅταν ἐγκατελείψαμεν τὴν Θεσσαλονίκην.

Συνέχεια →

Η 25η Μαρτίου (από ένα παλιό αναγνωστικό)

η σχολική γιορτή, όπως εορταζόταν πριν λίγες δεκαετίες…

Από μέρες ετοιμάζεται το σχολείο για την εθνική εορτή. Πολλά παιδιά εργάζονται και φτιάχνουν σημαίες. Άλλα ψαλιδίζουν το χαρτόνι και φτιάχνουν γράμματα για τις επιγραφές, άλλα φτιάχνουν στεφάνια.

Ή Τασία θά φτιάσει τό φωτοστέφανο για τήν Παναγία. Αύτόν θά τόν φορέσει ή Θυμιοπούλα. Αύτή θά παραστήσει τήν Παναγία. Είναι  πιό φρόνιμο καί ταπεινό κορίτσι. Όλο το σχολείο την άγαπά.

Συνέχεια ΕΔΩ →

Ο παπα- Αρσένης (Κρέστας)

από ένα παλιό αναγνωστικό

ένας ακόμα ηρωικός παπάς στην Επανάσταση του ΄21

“Επέρασαν πάλι οι Τούρκοι του Δράμαλη τα Δερβενάκια, αρχές Ιουλίου του 1822, και επήραν την αναπνοή τους κάτω από το κάστρο της Κορίνθου. Μα είδαν ότι είχαν αφήσει χιλιάδες άλλους Τούρκους πίσω τους έξω από το Ναύπλιο. Τότε απεφάσισαν νά ξαναμπούν στα φοβερά στενά, νά βοηθήσουν εκείνους, πού έμειναν και νά στείλουν τροφές στο πεινασμένο Ναύπλιο.  Τότε απεφάσισαν να ξαναμπούν στα φοβερά στενά, να βοηθήσουνε κείνους που έμεινα και να στείλουν τροφές στο πεινασμένο Ναύπλιο. Η άπόφασί τους αύτη δείχνει, πώς την περασμένη καταστροφή τους μέσα στά στενά τήν εξήγησαν, ίσως και σωστά, ώς αποτέλεσμα της παράλογης τρομάρας των, άφού τόσοι λίγοι Έλληνες έτυχε νά είναι  στά Δερβενάκια.

Συνέχεια →

Ο παπάς στις ντάπιες

(από την ιστορία του Μεσολογγίου)

Το ίδιο κείμενο συναντήσαμε και στο Αναγνωστικό της Έκτης Δημοτικού (1964) με τον τίτλο: “Ο Αληθινός Κληρικός”

Ν.Δ. Μακρή

Συχνότατα ήκουσα επαναλαμβανόμενον υπό των γονέων και των συμπολιτών μου, μεταξύ άλλων και το εξής χαρακτηριστικόν επεισόδιον του σεβαστού ημών κλήρου.

«Ο εφημέριος του Αγίου Παντελεήμονος ιερεύς Παπα-Παναγιώτης Μπουγάτσας, εκ Μποχωρίου, από της ενάρξεως της πολιορκίας και άμα ως ήρχισεν ο κανονιοβολισμός και το τουφέκι, μετέβαινεν εις την εκκλησίαν του ελάμβανεν εις χείρας του τα άχραντα μυστήρια και ασκεπής με τον φανόν του υπό την βροχήν των σφαιρών περιήρχετο από προμαχώνος εις προμαχώνα και εκοινώνει τους ψυχορραγούντας παρηγορών αυτούς διά λόγων καταλλήλων και εμψυχών τους μαχομένους διά του παραδείγματός του. Την μετ’ αληθούς αυταπαρνήσεως εκπλήρωσιν του ιερού τούτου καθήκοντος, ουδεμίαν ημέραν παρέλειψεν.

Συνέχεια ΕΔΩ →

Ζάλογγος: ανηφορίζοντας στον Ιερό Λόφο της θυσίας των Σουλιωτισσών…τότε και τώρα… (οδοιπορικό και φωτο)

(18 Δεκεμβρίου 1803: η θυσία στο Ζάλογγο)

οδοιπορικό- προσκύνημα στον Ιερό Βράχο της θυσίας των Σουλιωτισσών

Ανηφορίζουμε για το Ζάλογγο…

ξεκινώντας από το μοναστηράκι του αγίου Δημητρίου και ακολουθώντας το πετρόκτιστο μονοπάτι, που εναλλάσσει επίπεδα τμήματα και σκαλιά, με το βλέμμα καρφωμένο στην κορυφή και στις φιγούρες που όσο πλησιάζουμε μεγαλώνουν,

με την καρδιά σφιγμένη και εικόνες να τριγυρίζουν στο μυαλό… ανηφορίζουμε για το Ζάλογγο.

Το καλοκαίρι βρεθήκαμε προσκυνητές και ταξιδιώτες στην Ήπειρο. Και από τα πρώτα μέρη που θελήσαμε να επισκεφτούμε ήταν ο οικισμός του Σουλίου και ο βράχος της θυσίας του Ζαλόγγου…

Συνέχεια ΕΔΩ →

Καλάβρυτα -13 Δεκεμβρίου 1943 : το Ολοκαύτωμα

(κείμενο και για μεγάλα παιδιά)

Ελάχιστο μνημόσυνο στους 1300 άντρες των Καλαβρύτων,  που πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της Ελευθερίας…Αιωνία η μνήμη τους!

τιμούμε μαζί με εσάς και τις ηρωικές γυναίκες , αδελφές και μάνες σας, που με τον πόνο φυλακτό, όπως μόνο μια γνήσια Ελληνοπούλα ξέρει να αντέχει, αντέξανε…και γίνανε της ‘Λευτεριάς Μανάδες’!

θυμόμαστε και τον Αυστριακό φρουρό, που πλήρωσε με την ζωή του την ανθρώπινη πράξη του να αφήσει τα κλεισμένα στο σχολείο γυναικόπαιδα να διαφύγουν…υπάρχουν Άνθρωποι, ακόμα και μέσα σε απάνθρωπες συνθήκες…και αν η Ιστορία δεν διέσωσε το όνομά σου, ο Κύριος της Ιστορίας  θα σου ανταποδώσει την τιμή που σου αξίζει…

(για το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων επιλέξαμε ένα κείμενο κατάλληλο και για τα μεγαλύτερα παιδιά…για να μαθαίνουμε εμείς  και να μεταδίδουμε και στα παιδιά μας τη γνώση της Ιστορίας του τόπου μας, που κάποιοι θέλουν να ξεχάσουμε…όμως η γη μας είναι ποτισμένη με ηρώων αίμα και οφείλουμε να θυμόμαστε τις θυσίες που κάνανε οι πρόγονοί μας, για να ζούμε εμείς ελεύθεροι)

Συνέχεια  ΕΔΩ→

Το ολοκαύτωμα της Μονής Αρκαδίου, 9 Νοεμβρίου 1866 (ποιήματα μαθητών)

Αρκάδι

Αρκάδι μας αθάνατο
Στον κόσμο ξακουσμένο
Για τη λαμπρή θυσία σου
Που φώτισε πλατιά
Την οικουμένη ολόκληρη
Κι έμεινες και θα μένεις
Σύμβολο λευτεριάς.

Συνέχεια →

Η Προσευχή των παιδιών του 1940

Στον καιρό που η Πατρίδα μας πολεμούσε κατά του Άξονα (1940) ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χρύσανθος είχε συντάξει την ακόλουθη προσευχή, για να τη μάθουν απ’ έξω και να τή λένε οι μικροί μαθητές της πατρίδας μας στον καιρό του ελληνοϊταλικού πολέμου.(σημ. μπορούμε να μάθουμε μια αντίστοιχη και στα δικά μας παιδιά… οι προσευχές των μικρών παιδιών μπορούν να κάνουν θαύματα, σύμφωνα με τον άγιο Παΐσιο… δείτε εδώ)

ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Κύριε Ιησού Χριστέ, που αγαπάς τόσο πολύ όλα τά παιδιά τον κόσμου, Σε παρακαλούμε άκουσε την προσευχή μας:

Δέξου τις ευχαριστίες μας, γιατί γεννηθήκαμε από Χριστιανούς γονείς και είμαστε Έλληνες και γιατί έστειλες κοντά μας, εκτός απ’ τους γονείς μας, ανθρώπους πού μας αγαπούν και μας φροντίζουν.

Συνέχεια  ΕΔΩ→

Η 28ⁿ Οκτωβρίου μέσα από τις σελίδες του παλιού Αναγνωστικού

Σὲ κάθε σπίτι ἀνεμίζει σήμερα καὶ μιὰ σημαία. Μικροὶ καὶ μεγάλοι εἶναι ὅλο χαρά. Οἱ καμπάνες κτυποῦν. Ἑορτάζει ἡ πατρίδα μας.

Στὴν ἐκκλησία τοῦ μικροῦ χωριοῦ, εἶναι μαζεμμένος ὅλος ὁ κόσμος. Θὰ ψάλουν τὴ δοξολογία. Ἐκεῖ εἶναι καὶ τὸ σχολεῖο μὲ τὴ σημαία του. Τὴν κρατεῖ τὸ πιὸ ψηλὸ παιδί, ὁ Λιάκος. Αὐτὸς εἶναι ὁ σημαιοφόρος. Τραγουδοῦν καὶ τραγούδια ἡρωικά.

Ἐπάνω στὸ Δεσποτικὸ εἶναι γραμμένο ἕνα ΟΧΙ. Καὶ πιὸ κάτω μιὰ ἄλλη ἐπιγραφή:

28 Ὀκτωβρίου 1940

  Συνέχεια →

Ιστορίες του πολέμου του 1940 για τα παιδιά

Από τον πόλεμο του ’40. Για να μαθαίνουν και τα παιδιά όσα έζησαν οι μεγάλοι …

Α΄.

Ο μικρός Γιώργος Μαυράκης, απ’ το 52ο δημοτικό σχολείο Ηρακλείου Κρήτης, διηγείται για τον παππού του, που ήταν κι αυτός στον πόλεμο του 1940. Ζούσε στο Καστέλλι Πεδιάδος και όπως και οι άλλοι έπρεπε να κάνει πολλά πράγματα για να ζήσει.

Έτσι λοιπόν μια μέρα, που ο παππούς ο Κώστας μαζί με άλλους τρεις πήγαιναν να δουλέψουν στο εργοστάσιο, έπεσαν ξαφνικά σε μια ομάδα από Γερμανούς. Οι Γερμανοί νόμισαν ότι οι Έλληνες εργάτες τούς είχαν κλέψει τρόφιμα, γι’ αυτό τους συνέλαβαν. Επειδή κανένας δεν μιλούσε, τους οδήγησαν στο χώρο της εκτέλεσης.

Ο παππούς από μέσα του προσευχόταν. Οι Γερμανοί τους σταμάτησαν έξω από την εκκλησία του Άη Γιάννη του Τρεμουλιάρη. Ο αξιωματικός έβγαλε το όπλο του και σκότωσε 14 ανθρώπους. Την ώρα που έφταναν στον παππού, που δε σταμάτησε να προσεύχεται στον άγιο, ο αξιωματικός σταμάτησε. Είπε στον διερμηνέα του να τους πει να φύγουν.

Όσα χρόνια έζησε ο παππούς δεν έλειψε ποτέ απ’ τη γιορτή του Άη Γιάννη.

Συνέχεια →

Aπελευθέρωση Θεσσαλονίκης 1912- αποκαλυπτικό κείμενο τοῦ Κενάν Μεσαρέ, γιοῦ τοῦ Τούρκου Διοικητῆ

από το νεανικό περιοδικό “Προς τη Νίκη”

Μάρτιος τοῦ 1430. Οἱ Τοῦρκοι κυριεύουν τή Θεσσαλονίκη.  Ἦταν τό προανάκρουσμα τῆς πτώσης τῆς Κωνσταντινούπολης, πού ἀκολούθησε λίγα χρόνια μετά.

Πέρασαν πέντε περίπου αἰῶνες  τουρκικῆς σκλαβιᾶς. Ὀκτώβριος  τοῦ 1912. Οἱ Ἕλληνες προχωροῦν  νι κηφόρα στούς Βαλκανικούς πολέμους καί ὕστερα ἀπό ἕναν ἀγώνα δρόμου φθάνουν πρίν ἀπό τούς  Βουλ γάρους στή Θεσσαλονίκη! 26 Ὀκτωβρίου 1912, ὥρα ἕνδεκα τό βράδυ. Ὁ Τοῦρκος Διοικητής Ταχσίν πασάς μετά ἀπό συνεννόηση μέ τόν  Διάδοχο Κωνσταντίνο, ὑπογράφει  τήν ἄνευ ὅρων παράδοση τῆς πόλης στούς Ἕλληνες! Ἡ Θεσσαλονίκη μᾶς  παραδόθηκε χωρίς μάχη! Στίς

Συνέχεια ΕΔΩ →

ΤΟ ΠΡΩΤΟ «ΟΧΙ» (από ένα παλιό αναγνωστικό)

Στὰ ξένα

Τὸ Σεπτέμβριο τοῦ 1939 εἶναι ἀραγμένα στὸ μεγάλο λιμάνι τοῦ Μπουένος Ἄϋρες, τῆς πρωτεύουσας τῆς ᾽Αργεντινῆς, ἀρκετὰ ξένα πλοῖα περιμένοντας νὰ φορτώσουν.

῎Εξαφνα σὰν βόμβα ἦρθε ἡ τρομερὴ εἴδησις ποὺ ἀνεστάτωσε τὸν κόσμο : ῾Η Γερμανία ἐκήρυξε τὸν πόλεμο…

Τί θὰ γίνουν τώρα τὰ πλοῖα; Θὰ ταξιδεύσουν; Καὶ θὰ ἀψηφήσουν τὰ ὑποβρύχια, τὰ ἀεροπλάνα, τὶς νάρκες, τὶς νηοψίες;

Θὰ μείνουν δεμένα στοὺς μώλους; Πῶς θὰ ζήσουν τα πληρώματα; Πῶς θὰ ζήσῃ ἡ πατρίδα χωρὶς τρόφιμα, χωρὶς προϊόντα, χωρὶς πρῶτες ὗλες;

Συνέχεια ΕΔΩ→

Ο Μακεδονικός Αγώνας μέσα από βιβλία για παιδιά

Πέντε βιβλία για το Μακεδονικό Αγώνα, γραμμένα για παιδιά.Ας προσφέρουμε στα παιδιά μας κατάλληλα αναγνώσματα ,για να διδαχθούν αυτό το σημαντικό κομμάτι της Ιστορίας της Πατρίδας μας, αφού  στα σχολικά βιβλία δεν γίνεται παρά ελάχιστη αναφορά και σε λίγα σχολεία τιμάται αυτή η Επέτειος…

Στα μυστικά του Βάλτου

της Πηνελόπης Δέλτα

Η συνέχεια ΕΔΩ

Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΔΕΛΤΑ ΚΑΙ Ο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ – «ΣΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΒΑΛΤΟΥ»: αξιόλογες σχολικές ταινίες

Με αφορμή το σχόλιο φίλης αναγνώστριας, δασκάλας, ανακαλύψαμε τις πολύ αξιόλογες ταινίες που δημιουργήθηκαν από το 6ο Δημοτικό Σχολείο Νάουσας , κατά την σχολική χρονιά 2012- 2013.

Στη συμπλήρωση 100 χρόνων από την απελευθέρωση της Μακεδονίας, η Ε΄ τάξη εκπόνησε ένα πολιτιστικό πρόγραμμα με τίτλο:

Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΔΕΛΤΑ ΚΑΙ Ο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ – «ΣΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΒΑΛΤΟΥ».

“Όταν τον Οκτώβρη του 2012 αυτά τα παιδιά ήρθαν σε επαφή με το κομμάτι της τοπικής τους ιστορίας, που λέγεται ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ, εντυπωσιάστηκαν αρνητικά από τα ελάχιστα που λέγονται, ακούγονται και διδάσκονται για ένα πολύ μεγάλο και πολύ σπουδαίο κομμάτι της ελληνικής ιστορίας. Έναν αγώνα που συνέβαλε αποφασιστικά στην παραχώρηση της Μακεδονίας στην ελεύθερη Ελλάδα μετά το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων.
Αυτό λειτούργησε ενισχυτικά στο να ασχοληθούν και μάλιστα με ιδιαίτερο ζήλο, με την παρακολούθηση, αναζήτηση, καταγραφή και επεξεργασία υλικού σχετικού με το παραπάνω θέμα.

Συνέχεια ΕΔΩ→

Ένα παιδί θυμάται… (Τα Σεπτεμβριανά του 1955)

από το περιοδικό: Ζωή του Παιδιού

Το χέρι μου έτρεμε, καθώς έσφιγγα τρομαγμένη την άκρη απ’ τη φούστα της μητέρας μου. Εκείνη κοιτούσε από τη χαραμάδα της πόρτας.

Η αδελφή μου, η Σοφία, γονατισμένη μπροστά στη μπαλκονόπορτα, μισή μέσα, μισή έξω από το μπαλκόνι, παρακολουθούσε κατάχλωμη τον άλλο δρόμο.

-Μητέρα, φαίνονται καπνοί και φωτιές στο βάθος, είπε σιγανά. Την κοίταξα. Η φωνή της ήταν αγνώριστη. Έκλαιγε κι έτρεμε κι αυτή από το φόβο της.

-Παναΐα μου Μπαλουκλιώτισσα, βοήθα, βοήθα! μουρμούρισε η μητέρα μου και έτρεξε κατά το μπαλκόνι.

Συνέχεια ΕΔΩ →

Ιστορίες του πολέμου του 1940 για τα παιδιά

Από τον πόλεμο του ’40. Για να μαθαίνουν και τα παιδιά όσα έζησαν οι μεγάλοι …

Α΄.

Ο μικρός Γιώργος Μαυράκης, απ’ το 52ο δημοτικό σχολείο Ηρακλείου Κρήτης, διηγείται για τον παππού του, που ήταν κι αυτός στον πόλεμο του 1940. Ζούσε στο Καστέλλι Πεδιάδος και όπως και οι άλλοι έπρεπε να κάνει πολλά πράγματα για να ζήσει.

Έτσι λοιπόν μια μέρα, που ο παππούς ο Κώστας μαζί με άλλους τρεις πήγαιναν να δουλέψουν στο εργοστάσιο, έπεσαν ξαφνικά σε μια ομάδα από Γερμανούς. Οι Γερμανοί νόμισαν ότι οι Έλληνες εργάτες τούς είχαν κλέψει τρόφιμα, γι’ αυτό τους συνέλαβαν. Επειδή κανένας δεν μιλούσε, τους οδήγησαν στο χώρο της εκτέλεσης.

Ο παππούς από μέσα του προσευχόταν. Οι Γερμανοί τους σταμάτησαν έξω από την εκκλησία του Άη Γιάννη του Τρεμουλιάρη. Ο αξιωματικός έβγαλε το όπλο του και σκότωσε 14 ανθρώπους. Την ώρα που έφταναν στον παππού, που δε σταμάτησε να προσεύχεται στον άγιο, ο αξιωματικός σταμάτησε. Είπε στον διερμηνέα του να τους πει να φύγουν.

Όσα χρόνια έζησε ο παππούς δεν έλειψε ποτέ απ’ τη γιορτή του Άη Γιάννη.

Συνέχεια →

ΚΥΠΡΟΣ 1974 : το χρονικό της εισβολής

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ

ΠΟΙΟΣ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ;

ένα κείμενο γραμμένο και για παιδιά…για να μην ξεχνούμε και να μαθαίνουμε και στα παιδιά μας όσα θα ήθελαν να μας κάνουν να ξεχάσουμε…

 

Κάθε Καλοκαίρι στήν κυπριακή ψυχή ξυπνοῦν πιό ἔντονες οἱ μαῦρες θύμησες, ὅσο κι ἄν ὁ χρόνος καί οἱ πολιτικές περιστάσεις ζητοῦν νά τίς ξεθωριάσουν. Ἔρχονται οἱ θύμησες καί πλένουν μέ τό δάκρυ ἑνός λαοῦ τά δραματικά γεγονότα, τίς παλιωμένες φωτογραφίες, τά σκονισμένα θυμητάρια. Καί γίνονται τά χρώματά

Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ της Θεοτόκου (παρουσίαση για παιδιά)

ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ:
Χαρμόσυνο μήνυμα. Η προσδοκία όλων των εθνών για τον ερχομό του Χριστού στη γη.
ΧΡΙΣΤΟΣ:
Είναι αυτός που έχει δεχθεί το χρίσμα, την ευλογία και την δύναμη να κάνει κάποιο ιερό έργο.

Εννέα μήνες πριν από τη Γέννηση του Χριστού, στις 25 Μαρτίου, έχουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, δηλαδή την καλή είδηση (Ευαγγέλιο) που πήρε η Παναγία από τον Άγγελο ότι θα φέρει στον κόσμο τον Σωτήρα Χριστό. Η γιορτή αυτή είναι μία από τις μεγαλύτερες και σημαντικότερες Δεσποτικές γιορτές, γι’  αυτό και η Εκκλησία ψάλλει: «Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό κεφάλαιον καί τοῦἀπ’ αἰῶνος μυστηρίου ἡ φανέρωσις…». Δηλαδή, σήμερα είναι η αρχή της σωτηρίας μας με το να φανερωθεί σε αγγέλους και ανθρώπους το μυστικό σχέδιο που υπήρχε ανέκαθεν στον νου του Θεού, για να σώσει

Ο παπάς στις ντάπιες

(από την ιστορία του Μεσολογγίου)

Το ίδιο κείμενο συναντήσαμε και στο Αναγνωστικό της Έκτης Δημοτικού (1964) με τον τίτλο: “Ο Αληθινός Κληρικός”

Ν.Δ. Μακρή

Συχνότατα ήκουσα επαναλαμβανόμενον υπό των γονέων και των συμπολιτών μου, μεταξύ άλλων και το εξής χαρακτηριστικόν επεισόδιον του σεβαστού ημών κλήρου.

«Ο εφημέριος του Αγίου Παντελεήμονος ιερεύς Παπα-Παναγιώτης Μπουγάτσας, εκ Μποχωρίου, από της ενάρξεως της πολιορκίας και άμα ως ήρχισεν ο κανονιοβολισμός και το τουφέκι, μετέβαινεν εις την εκκλησίαν του ελάμβανεν εις χείρας του τα άχραντα μυστήρια και ασκεπής με τον φανόν του υπό την βροχήν των σφαιρών περιήρχετο από προμαχώνος εις προμαχώνα και εκοινώνει τους ψυχορραγούντας παρηγορών αυτούς διά λόγων καταλλήλων και εμψυχών τους μαχομένους διά του παραδείγματός του. Την μετ’ αληθούς αυταπαρνήσεως εκπλήρωσιν του ιερού τούτου καθήκοντος, ουδεμίαν ημέραν παρέλειψεν.

 

Ζάλογγος: ανηφορίζοντας στον Ιερό Λόφο της θυσίας των Σουλιωτισσών…τότε και τώρα… (οδοιπορικό και φωτο)

(18 Δεκεμβρίου 1803: η θυσία στο Ζάλογγο)

οδοιπορικό- προσκύνημα στον Ιερό Βράχο της θυσίας των Σουλιωτισσών

Ανηφορίζουμε για το Ζάλογγο…

ξεκινώντας από το μοναστηράκι του αγίου Δημητρίου και ακολουθώντας το πετρόκτιστο μονοπάτι, που εναλλάσσει επίπεδα τμήματα και σκαλιά, με το βλέμμα καρφωμένο στην κορυφή και στις φιγούρες που όσο πλησιάζουμε μεγαλώνουν,

με την καρδιά σφιγμένη και εικόνες να τριγυρίζουν στο μυαλό… ανηφορίζουμε για το Ζάλογγο.

Το καλοκαίρι βρεθήκαμε προσκυνητές και ταξιδιώτες στην Ήπειρο. Και από τα πρώτα μέρη που θελήσαμε να επισκεφτούμε ήταν ο οικισμός του Σουλίου και ο βράχος της θυσίας του Ζαλόγγου…