Η συνάντηση δύο … “Αγίων”. Όσιος Πορφύριος & Λάμπρος Πορφύρας

Γράφει η Τασσώ Γαΐλα

Λίγες καιρό  πρίν και στις 2 του Δεκεμβρίου η Ορθόδοξη Εκκλησία τίμησε την μνήμη ενός από τους δημοφιλέστερους στον λαό μας Αγίους, του Οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου ενώ ταυτόχρονα αυτές τις μέρες με αφορφή τα 140 χρόνια από την γέννηση του κορυφαίου Χιώτη ποιητή μας Λάμπρου Πορφύρα λαμβάνουν χώρα διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις προς τιμήν του.

Λάμπρος Πορφύρας ο κορυφαίος νεοέλληνας  ποιητής που διεξήγαγε …βίου Αγίου και το ποιητικό του αστέρι άρχισε να λάμπει από τα μαθητικά του  μόλις χρόνια & Όσιος Πορφύριος ο νεοέλληνας σύγχρονος Άγιος που από μικρό παιδί πήγε με την θέληση του στο Άγιο Όρος για να ασκητέψει  αλλά έμελλε το αστέρι του να λάμψει μέσα στον κόσμο και δη στην Ομόνοια της Αττικής όπου και υπηρέτησε ως ιερέας στην Πολυκλινική Αθηνών.

 

Το διορατικό χάρισμα του αγίου Πορφυρίου (αληθινά περιστατικά)

από το περιοδικό Προς τη Νίκη

 

«Με τα μάτια του σώματος βλέπεις περιορισμένα, ενώ μ’ εκείνα της ψυχής μπορείς να «βλέπεις» και πίσω απ’ το φεγγάρι… Εσείς βλέπετε εξωτερικά, εγώ… «βλέπω» και «διαβάζω» την ψυχή του άλλου».[1]

Με αυτά τά λόγια περιγράφει ο ίδιος ο Άγιος Πορφύριος το διορατικό χάρισμα που του έδωσε ο Θεός, για να υπηρετεί με αυτό τους ανθρώπους. Σαν να είχε μια πνευματική τηλεόραση μπροστά του, «έβλεπε» καθαρά πίσω από υλικά εμπόδια ή «διάβαζε» τις σκέψεις των ανθρώπων! Μετακινούνταν σωματικά και επισκεπτόταν πνευματικά του παιδιά ακόμα και στο εξωτερικό. Ο Άγιος είχε νικήσει από αυτή τη ζωή τους νόμους της φθοράς και ζούσε στη συχνότητα του Θεού.

 

2 Δεκεμβρίου: μνήμη του οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου – ο θαυμαστός βίος του αγίου των ημερών μας

Για τον αγαπημένο μας παππούλη, τον άγιο των ημερών μας, τον Όσιο Πορφύριο, που οι διδαχές του μας στηρίζουν και μας καθοδηγούν, τα θαύματά του μάς ζωογονούν και οι πρεσβείες του μάς σκεπάζουν ,ένα μικρό δοξολογικό αφιέρωμα…Ο Βίος του-φωτο-βίντεο-συμβουλές κ.α.

Παιδικά χρόνια

Ο μακαριστός Γέροντας Πορφύριος γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1906 στο χωριό Άγιος Ιωάννης Καρυστίας Ευβοίας, που είναι κοντά στο Αλιβέρι. Οι γονείς του ήσαν πτωχοί, αλλ’ ευσεβείς γεωργοί. Ο πατέρας του

.

για την αγιοκατάταξή του (27/11/2013), δείτε ΕΔΩ

αποσπάσματα από τους λόγους του: ΕΔΩ ,   ΕΔΩ  και ΕΔΩ

Το “αλητόπαιδο του Θεού”- ο όσιος Πορφύριος

(στιγμιότυπα από τη ζωή του αγίου Πορφυρίου, ειδικά για μαθητές)

Καθόταν σ΄ένα πάγκο στο αριστερό μέρος του καραβιού της γραμμής Πειραιάς-Θεσσαλονίκη-‘Άγιον Όρος. Κοίταζε το πέλαγος, τους γλάρους, τά  κύματα το αγόρι με τά  μπαλωμένα ρούχα.

Οι ναύτες του ζήτησαν εισιτήριο. Δέν είχε. Τον μάλωσαν. Εφτασε μεσημέρι. Στο κατάστρωμα  είχαν καθίσει παρέες και έτρωγαν. Μιά κυρία πλησιάζει το χωριατόπαιδο καί του προσφέρει ένα κομμάτι ψωμί καί πάνω μαριδούλες τηγανητές. Γυρίζοντας λέει σχεδόν δυνατά:

-Τέτοια παιδιά, άλητόπαιδα, δεν πρέπει να τα κοιτάζει κανείς… αλλά τι νά κάνουμε…είμαστε καί άνθρωποι!

Το φτωχό αγόρι, όταν άκουσε την λέξη “αλητόπαιδο”, σκέφτηκε:

 

η συνέχεια ΕΔΩ →

«Μόνο έτσι γεμίζει η ψυχή…»

-Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ-

Οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη

«Μόνο έτσι γεμίζει η ψυχή»

«Σήμερα οι άνθρωποι ζητούν να τους αγαπήσουν και γι’ αυτό αποτυγχάνουν.
Το σωστό είναι να μην ενδιαφέρεσαι αν σε αγαπούν, αλλά αν εσύ αγαπάς τον Χριστό και τους ανθρώπους.
Μόνο έτσι γεμίζει η ψυχή».

 

«Αγάπα όλους»

«Δεν πρέπει να κάνεις τον χριστιανικό σου αγώνα με κηρύγματα και αντιδικίες, αλλά με πραγματική μυστική αγάπη. Όταν αντιδικούμε, οι άλλοι αντιδρούν. Όταν τους αγαπάμε, συγκινούνται και τους κερδίζουμε. Όταν αγαπάμε, νομίζουμε ότι προσφέρουμε στους άλλους, ενώ στην πραγματικότητα προσφέρουμε πρώτα στον εαυτό μας. Η αγάπη χρειάζεται θυσίες. Να θυσιάζουμε ταπεινά κάτι δικό μας, που στην πραγματικότητα είναι του Θεού».

 

Στὶς στενοχώριες καὶ στὶς δυσκολίες …

(λόγοι οσίου Πορφυρίου)

.

Τὸ καταφύγιό μου ἦταν νὰ ταξιδέψω πρὸς τὰ πάνω…

– Στὴ στενοχώρια του καὶ στὴ δυσκολία του, ἀναγκάζεται κανεὶς νὰ καταφύγει στὸν Θεό.

– Ναί.

– Νὰ ἐκτείνει τὰς χεῖρας καὶ νὰ ζητήσει τὸ ἔλεός του: « Ἐν θλίψεσι ἐκέκραξα πρὸς Κύριον καὶ ἐπήκουσέ μου».

– Ἀλλὰ ὅλα αὐτὰ τὰ στοιχεῖα… Πώ, πώ, πώ…

– Ἤτανε πολὺ σπουδαῖα καὶ συγκινητικότατα, Γέροντα, αὐτὰ ποὺ εἴπατε.

– Ἀναμνήσεις. Καὶ εἶναι καὶ ὡραῖες καὶ οἱ ἀναμνήσεις ἀκόμα. Σὰν νὰ τὰ ζῶ. Μετὰ στὸ ἐκκλησάκι… Πά, πά, πά… Καὶ νὰ κοιτάζεις γύρω μὲ τὸ μυαλό σου… Δὲν σᾶς τὰ εἶπα ὅλα!

 

“Όλα αλλάζουν με το κόπο, και η ψυχή και το σώμα…”

 

Ο Γέροντας μού μιλούσε, όχι για κάποια αποσπασματική καλή μας προσπάθεια, άλλα για ένα απο­φασιστικό, οριστικό πέρασμα από την παλιά ζωή της αμαρτίας στην καινούρια ζωή της αγιότητας, κατά την οποία εμείς ζούμε εν Χριστώ και ο Χριστός εν ημίν και γι΄ αυτό το πέρασμα χρειαζόταν να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις.

Μια φορά, με ρώτησε: «Δε μου λες, για να σπουδάσει κανείς δικηγόρος, πόσα χρόνια χρειά­ζονται;» Τού απάντησα. Με ξαναρώτησε: «Για να σπουδάσει μηχανικός, χημικός, γιατρός, πόσα χρόνια χρειάζονται;» Τού απάντησα αναλόγως, απορώντας για τη φύση των ερωτήσεων του.

Κι ο Γέροντας κατέληξε: «Εμείς, για να σπουδάσουμε, για να μάθουμε το θέ­λημα τού Θεού και να το εφαρμόσουμε;»

 

“Πολιορκήστε τα παιδιά με τις προσευχές σας!”

λόγοι οσίου Πορφυρίου

 

.

“Μην πιέζετε τα παιδιά σας. Αυτό που θέλετε να τους πείτε, να το λέτε με την προσευχή σας. Τα παιδιά δεν ακούν με τα αυτιά, αλλά μόνο όταν έρχεται η θεία χάρις και τα φωτίζει, τότε ακούνε αυτά που θέλουμε να τους πούμε.

   Όταν θέλετε να πείτε κάτι στα παιδιά σας, πέστε τα στην Παναγία και αυτή θα ενεργήσει. Η προσευχή σας αυτή θα γίνει ζωογόνος πνοή, σαν το πνευματικό χάδι, που αγκαλιάζει τα παιδιά και τα έλκει.

 

«Ο Θεός σέβεται το θέλημά μας» (άγιος Πορφύριος)

 

Είναι συγκινητική η διακριτικότητα της αγάπης του Θεού, όπως μας την απεκάλυψε ο Γέροντας. Ήμασταν μια φιλική συντροφιά, στα Καλλίσια, δίπλα στους βράχους του Μοναστηριού, έχοντας ανάμεσά μας το Γέροντα. Ήταν νύχτα, παραμονή του Αγίου Πνεύματος.

Ο Γέροντας μας έκανε μια κατανυκτική, εξωτερική και εσωτερική, περιγραφή των Αγιορείτικων αγρυπνιών στα Καυσοκαλύβια, τότε πού, όπως έλεγε, «το Άγιο Πνεύμα ερχόταν και πλημμύριζε με ουράνια χαρά τις ψυχές των μοναχών». Και λέγοντας αυτά, μας άφησε ένα αφυπνιστικό μήνυμα:

«Και τώρα το Άγιο Πνεύμα θέλει να μπει στις ψυχές μας, όπως και τότε, αλλά σέβεται την ελευθερία μας, δε θέλει να την παραβιάσει.
Περιμένει να του ανοίξουμε μόνοι μας την πόρτα και τότε θα μπει στην ψυχή μας και θα τη μεταμορφώσει».

«Χριστός Ανέστη!»

Αγίου Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

 

Με επισκεύθηκαν στο κελλί μου σήμερα μερικά πνευματικοπαίδια και ψάλαμε μαζί το «Χριστός Ανέστη».

Τους ευχήθηκα:

«Εύχομαι η Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ν ́ αναστήσει μέσα στις ψυχές μας κάθε ευγενές και ωραίο συναίσθημα. Να μας οδηγήσει όλους προς αγιοσύνη και να νικήσει τον παλαιόν άνθρωπον «συν τοις παθήμασι και ταις επιθυμίαις».

.

«Κάθε ἐμπόδιο γιά καλό»

Γέροντας Πορφύριος

 

Ὅσο πιό σκληρόκαρδος εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τόσο πιό βαθιά θά εἶναι ἡ πτώση του.Ἕνα αὐγό σπάει καί ἀπό ὕψος 30 πόντων.

Ὅμως ἕνας βράχος πρέπει νά ἀνέβει πολύ ὑψηλά καί νά πέσει γιά νά συντριβεῖ.

Ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει πολύ σκληρή καρδιά, θά ἐπιτρέψει ὁ Θεός νά πετύχει κάποια πράγματα:

Νά ἀνέβει ψηλά καί κατόπιν νά πέσει βαρύγδουπα γιά νά συντριβεῖ, νά μαλακώσει, νά σπάσει.

Ο άγιος Ιωάννης ο Καλυβίτης, εμνευστής των παιδικών αγώνων και ασκήσεων του αγίου Πορφυρίου

άγιος Πορφύριος : «συλλαβιστὰ διάβαζα τὸ βίο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτου, καὶ θέλοντας νὰ τὸν μιμηθῶ ἔφυγα ἀπὸ τοὺς γονεῖς μου κρυφὰ…»

με αφορμή την μνήμη του αγ. Ιωάννου του Καλυβίτου (15 Ι;ανουαρίου), θα αναφερθούμε στην επιρροή που είχε ο ο βίος του στον μεγάλο άγιο των ημερών μας , τον άγιο Πορφύριο.

Γράφει ο αγ. Πορφύριος στην Πνευματική του Διαθήκη:

. ..Ἀπὸ μικρὸ παιδὶ ὅλο στὶς ἁμαρτίες ἤμουνα. Καὶ ὅταν μὲ ἔστελνε ἡ μητέρα μου νὰ φυλάω τὰ ζῶα στὸ βουνό, γιατί ὁ πατέρας μου, ἐπειδὴ ἤμασταν πτωχοὶ εἶχε πάει στὴν Ἀμερική, γιὰ νὰ ἐργαστεῖ στὴ διώρυγα τοῦ Παναμᾶ γιὰ ἐμᾶς τὰ παιδιά του, ἐκεῖ ποὺ ἔβοσκα τὰ ζῶα, συλλαβιστὰ διάβαζα τὸ βίο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτου καὶ

Το διορατικό χάρισμα του αγίου Πορφυρίου (αληθινά περιστατικά)

από το περιοδικό Προς τη Νίκη

 

«Με τα μάτια του σώματος βλέπεις περιορισμένα, ενώ μ’ εκείνα της ψυχής μπορείς να «βλέπεις» και πίσω απ’ το φεγγάρι… Εσείς βλέπετε εξωτερικά, εγώ… «βλέπω» και «διαβάζω» την ψυχή του άλλου».[1]

Με αυτά τά λόγια περιγράφει ο ίδιος ο Άγιος Πορφύριος το διορατικό χάρισμα που του έδωσε ο Θεός, για να υπηρετεί με αυτό τους ανθρώπους. Σαν να είχε μια πνευματική τηλεόραση μπροστά του, «έβλεπε» καθαρά πίσω από υλικά εμπόδια ή «διάβαζε» τις σκέψεις των ανθρώπων! Μετακινούνταν σωματικά και επισκεπτόταν πνευματικά του παιδιά ακόμα και στο εξωτερικό. Ο Άγιος είχε νικήσει από αυτή τη ζωή τους νόμους της φθοράς και ζούσε στη συχνότητα του Θεού.

 

Το “αλητόπαιδο του Θεού”- ο όσιος Πορφύριος

(στιγμιότυπα από τη ζωή του αγίου Πορφυρίου, ειδικά για μαθητές)

Καθόταν σ΄ένα πάγκο στο αριστερό μέρος του καραβιού της γραμμής Πειραιάς-Θεσσαλονίκη-‘Άγιον Όρος. Κοίταζε το πέλαγος, τους γλάρους, τά  κύματα το αγόρι με τά  μπαλωμένα ρούχα.

Οι ναύτες του ζήτησαν εισιτήριο. Δέν είχε. Τον μάλωσαν. Εφτασε μεσημέρι. Στο κατάστρωμα  είχαν καθίσει παρέες και έτρωγαν. Μιά κυρία πλησιάζει το χωριατόπαιδο καί του προσφέρει ένα κομμάτι ψωμί καί πάνω μαριδούλες τηγανητές. Γυρίζοντας λέει σχεδόν δυνατά:

-Τέτοια παιδιά, άλητόπαιδα, δεν πρέπει να τα κοιτάζει κανείς… αλλά τι νά κάνουμε…είμαστε καί άνθρωποι!

Το φτωχό αγόρι, όταν άκουσε την λέξη “αλητόπαιδο”, σκέφτηκε:

 

η συνέχεια ΕΔΩ →

2 Δεκεμβρίου: μνήμη του οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου – ο θαυμαστός βίος του αγίου των ημερών μας

για τον αγαπημένο μας παππούλη, τον άγιο των ημερών μας, τον Όσιο Πορφύριο, που οι διδαχές του μας στηρίζουν και μας καθοδηγούν, τα θαύματά του μάς ζωογονούν και οι πρεσβείες του μάς σκεπάζουν ,ένα μικρό δοξολογικό αφιέρωμα…Ο Βίος του-φωτο-βίντεο-συμβουλές κ.α.

Παιδικά χρόνια

Ο μακαριστός Γέροντας Πορφύριος γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1906 στο χωριό Άγιος Ιωάννης Καρυστίας Ευβοίας, που είναι κοντά στο Αλιβέρι. Οι γονείς του ήσαν πτωχοί, αλλ’ ευσεβείς γεωργοί. Ο πατέρας του

.

για την αγιοκατάταξή του (27/11/2013), δείτε ΕΔΩ

αποσπάσματα από τους λόγους του: ΕΔΩ ,   ΕΔΩ  και ΕΔΩ

«Μόνο έτσι γεμίζει η ψυχή…»

-Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ-

Οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη

«Μόνο έτσι γεμίζει η ψυχή»

«Σήμερα οι άνθρωποι ζητούν να τους αγαπήσουν και γι’ αυτό αποτυγχάνουν.
Το σωστό είναι να μην ενδιαφέρεσαι αν σε αγαπούν, αλλά αν εσύ αγαπάς τον Χριστό και τους ανθρώπους.
Μόνο έτσι γεμίζει η ψυχή».

 

«Αγάπα όλους»

«Δεν πρέπει να κάνεις τον χριστιανικό σου αγώνα με κηρύγματα και αντιδικίες, αλλά με πραγματική μυστική αγάπη. Όταν αντιδικούμε, οι άλλοι αντιδρούν. Όταν τους αγαπάμε, συγκινούνται και τους κερδίζουμε. Όταν αγαπάμε, νομίζουμε ότι προσφέρουμε στους άλλους, ενώ στην πραγματικότητα προσφέρουμε πρώτα στον εαυτό μας. Η αγάπη χρειάζεται θυσίες. Να θυσιάζουμε ταπεινά κάτι δικό μας, που στην πραγματικότητα είναι του Θεού».

 

Στὶς στενοχώριες καὶ στὶς δυσκολίες … (λόγοι οσίου Πορφυρίου)

.

Τὸ καταφύγιό μου ἦταν νὰ ταξιδέψω πρὸς τὰ πάνω…

– Στὴ στενοχώρια του καὶ στὴ δυσκολία του, ἀναγκάζεται κανεὶς νὰ καταφύγει στὸν Θεό.

– Ναί.

– Νὰ ἐκτείνει τὰς χεῖρας καὶ νὰ ζητήσει τὸ ἔλεός του: « Ἐν θλίψεσι ἐκέκραξα πρὸς Κύριον καὶ ἐπήκουσέ μου».

– Ἀλλὰ ὅλα αὐτὰ τὰ στοιχεῖα… Πώ, πώ, πώ…

– Ἤτανε πολὺ σπουδαῖα καὶ συγκινητικότατα, Γέροντα, αὐτὰ ποὺ εἴπατε.

– Ἀναμνήσεις. Καὶ εἶναι καὶ ὡραῖες καὶ οἱ ἀναμνήσεις ἀκόμα. Σὰν νὰ τὰ ζῶ. Μετὰ στὸ ἐκκλησάκι… Πά, πά, πά… Καὶ νὰ κοιτάζεις γύρω μὲ τὸ μυαλό σου… Δὲν σᾶς τὰ εἶπα ὅλα!

 

“Πολιορκήστε τα παιδιά με τις προσευχές σας!”

λόγοι οσίου Πορφυρίου:

 

.

“Μην πιέζετε τα παιδιά σας. Αυτό που θέλετε να τους πείτε, να το λέτε με την προσευχή σας. Τα παιδιά δεν ακούν με τα αυτιά, αλλά μόνο όταν έρχεται η θεία χάρις και τα φωτίζει, τότε ακούνε αυτά που θέλουμε να τους πούμε.

   Όταν θέλετε να πείτε κάτι στα παιδιά σας, πέστε τα στην Παναγία και αυτή θα ενεργήσει. Η προσευχή σας αυτή θα γίνει ζωογόνος πνοή, σαν το πνευματικό χάδι, που αγκαλιάζει τα παιδιά και τα έλκει.

 

“Η στενοχώρια δείχνει ότι δεν εμπιστευόμαστε τη ζωή μας στον Χριστό”

όσιος Πορφύριος

 

Όλα τα δυσάρεστα, που μένουν μέσα στην ψυχή σας και φέρνουν άγχος, μπορούν να γίνουν αφορμή για τη λατρεία του Θεού και να παύσουν να σας καταπονούν. Να έχετε εμπιστοσύνη στον Θεό.

Δεν είναι ανάγκη να προσπαθείτε και να σφίγγεσθε. Όλη σας η προσπάθεια να είναι ν’ ατενίσετε το φως, να κατακτήσετε το φως. Έτσι, αντί να δίδεσθε στη στενοχώρια, που δεν είναι του Πνεύματος του Θεού, να δίδεσθε στη δοξολογία του Θεού.

Η στενοχώρια δείχνει ότι δεν εμπιστευόμαστε τη ζωή μας στον Χριστό.

 

“Οταν κάνεις μετάνοιες, ωφελείσαι διπλά”

 

 Από τους λόγους του οσίου Πορφυρίου:

Όπως εκείνος, έτσι και από τά πνευματικά του παι­διά, ζητούσε νά συνοδεύουν τις προσευχές τους μέ, όσο μπορούσαν, περισσότερες μετάνοιες.

Επειδή, όμως, μέ τή χάρη πού είχε άπό τό Θεό, γνώριζε ότι έγώ δέν έπραττα τήν επιθυμία του, θέλησε νά μού μιλήσει γιά τό θέμα αυτό. ‘Αλλά, ευγενής όπως ήταν πάντα, δέν ήθελε νά μέ ρωτήσει ευθέως, εάν έγώ κάνω μετάνοιες- και γιά έναν πρόσθετο μάλιστα λόγο, ότι έγώ τότε ήμουν πολύ νεαρός, άρχισε μέ ένα εντελώς, κατ’ έμέ άσχετο μέ τήν προσευχή, θέμα και συγκεκρι­μένα μού μιλούσε γιά τή γυμναστική και τά ευεργετικά της αποτελέσματα στον ανθρώπινο οργανισμό.

Έτσι, γιά κάθε είδος ασκήσεως, δικαιολογούσε επι­στημονικά σέ ποιο ή σέ ποια μέλη τού σώματος ωφε­λεί. Μέ τον τρόπον αυτό έφθασε και στους κοιλιακούς μύς και στο σημείο αυτό μέ ρώτησε, εάν γνωρίζω πώς μπορούμε να δυναμώσουμε τους κοιλιακούς μυς.

Έγώ, φυσικά, δήλωσα άγνοια.

-Και όμως, μου λέει, έπρεπε νά γνωρίζεις, άφού είσαι επιστήμων. Αφού, όμως, δεν τό έχεις υπόψη, θά σου το πω έγώ. Πρώτα, όμως, θά σέ ρωτήσω κάτι: Κάνεις μετάνοιες;