Ζάλογγος: ανηφορίζοντας στον Ιερό Λόφο της θυσίας των Σουλιωτισσών…τότε και τώρα… (οδοιπορικό και φωτο)

(18 Δεκεμβρίου 1803: η θυσία στο Ζάλογγο)

οδοιπορικό- προσκύνημα στον Ιερό Βράχο της θυσίας των Σουλιωτισσών

Ανηφορίζουμε για το Ζάλογγο…

ξεκινώντας από το μοναστηράκι του αγίου Δημητρίου και ακολουθώντας το πετρόκτιστο μονοπάτι, που εναλλάσσει επίπεδα τμήματα και σκαλιά, με το βλέμμα καρφωμένο στην κορυφή και στις φιγούρες που όσο πλησιάζουμε μεγαλώνουν,

με την καρδιά σφιγμένη και εικόνες να τριγυρίζουν στο μυαλό… ανηφορίζουμε για το Ζάλογγο.

Το καλοκαίρι βρεθήκαμε προσκυνητές και ταξιδιώτες στην Ήπειρο. Και από τα πρώτα μέρη που θελήσαμε να επισκεφτούμε ήταν ο οικισμός του Σουλίου και ο βράχος της θυσίας του Ζαλόγγου…

Συνέχεια ΕΔΩ →

Στο Σούλι και στο Κούγκι, στον χώρο της θυσίας του καλόγερου Σαμουήλ (οδοιπορικό και φωτο)

13 Δεκεμβρίου 1803: η θυσία στο Κούγκι

Σύντομο ιστορικό και φωτογραφίες από το προσκύνημα στο Σούλι και στον χώρο της θυσίας στο Κούγκι

.

το οδοιπορικό μας…

αξιωθήκαμε να βρεθούμε προσκυνητές στον ηρωικό τόπο της κοινότητας του Σουλίου και να προσκυνήσουμε στον άγιο Δονάτο, τον τοπικό άγιο της περιοχής, και στην αγία Παρακευή, στο Κούγκι.

η συγκίνηση μεγάλη, όταν πατάς σε μέρη ποτισμένα με αίμα και ιδρώτα ηρώων, όταν βρίσκεσαι σε τόπους όπου ο ηρωισμός ανυψώνει τον άνθρωπο και τον φέρνει σε ένα ανώτερο επίπεδο, προσιτό μόνο από λίγους…

μοναδικό το τοπίο, η δύσκολη διαδρομή για το Σούλι σε αποζημιώνει όταν φτάνεις  στα μέρη αυτά…εκεί που έζησαν και μεγαλούργησαν πρόγονοί μας που δεν φοβόταν τίποτα, παρά μόνο τον Θεό…και ως υπέρτατο αγαθό πολέμησαν για την Πίστη, την ελευθερία και την τιμή….

Συνέχεια ΕΔΩ→

Η ταπεινή και άγνωστη Παναγία στην Βόρειο Ήπειρο

25 Μαρτίου και Ευαγγελισμός της Θεοτόκου. Ευ + αγγέλω. Αναγγέλω το ευχάριστο νέο. Η ημέρα που η μητέρα όλων μας η Θεοτόκος Παναγία μαθαίνει ότι θα φέρει σε 9 μήνεςστον κόσμο τον Κύριο Ιησού….

Ἀπολυτίκιον-Ἦχος δ’.
<Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό Κεφάλαιον, καί τοῦ ἀπ᾽ αἰῶνος Μυστηρίου ἡ φανέρωσις· ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, Υἱός τῆς Παρθένου γίνεται, καί Γαβριήλ τὴν χάριν εὐαγγελίζεται. Διό καὶ ἡμεῖς σὺν αὐτῷ τῇ Θεοτόκῳ βοήσωμεν· Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ>.

Άπειροι οι ναοί στη χώρα μας επ ονόματι του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και στη Χίο μας υπέρλαμπρος ο Ναός της Ευαγγελίστριας εμείς όμως εφέτος θα γιορτάσουμε εκτός Ελληνικών συνόρων-έτσι το ήθελαν οι υπερδυνάμεις, να ‘κόψουν την Ήπειρο στα δύο- και πάμε Βόρεια Ήπειρο και εκεί που κτυπάει η καρδιά του Ελληνισμού από την εποχή των Μολλοσών- αρχαίας Ελληνικής φυλής.

 

Ζάλογγος: ανηφορίζοντας στον Ιερό Λόφο της θυσίας των Σουλιωτισσών…τότε και τώρα… (οδοιπορικό και φωτο)

(18 Δεκεμβρίου 1803: η θυσία στο Ζάλογγο)

οδοιπορικό- προσκύνημα στον Ιερό Βράχο της θυσίας των Σουλιωτισσών

Ανηφορίζουμε για το Ζάλογγο…

ξεκινώντας από το μοναστηράκι του αγίου Δημητρίου και ακολουθώντας το πετρόκτιστο μονοπάτι, που εναλλάσσει επίπεδα τμήματα και σκαλιά, με το βλέμμα καρφωμένο στην κορυφή και στις φιγούρες που όσο πλησιάζουμε μεγαλώνουν,

με την καρδιά σφιγμένη και εικόνες να τριγυρίζουν στο μυαλό… ανηφορίζουμε για το Ζάλογγο.

Το καλοκαίρι βρεθήκαμε προσκυνητές και ταξιδιώτες στην Ήπειρο. Και από τα πρώτα μέρη που θελήσαμε να επισκεφτούμε ήταν ο οικισμός του Σουλίου και ο βράχος της θυσίας του Ζαλόγγου…

 

Στο Σούλι και στο Κούγκι, στον χώρο της θυσίας του καλόγερου Σαμουήλ (οδοιπορικό και φωτο)

13 Δεκεμβρίου 1803: η θυσία στο Κούγκι

Σύντομο ιστορικό και φωτογραφίες από το προσκύνημα στο Σούλι και στον χώρο της θυσίας στο Κούγκι

.

το οδοιπορικό μας…

αξιωθήκαμε να βρεθούμε προσκυνητές στον ηρωικό τόπο της κοινότητας του Σουλίου και να προσκυνήσουμε στον άγιο Δονάτο, τον τοπικό άγιο της περιοχής, και στην αγία Παρακευή, στο Κούγκι.

η συγκίνηση μεγάλη, όταν πατάς σε μέρη ποτισμένα με αίμα και ιδρώτα ηρώων, όταν βρίσκεσαι σε τόπους όπου ο ηρωισμός ανυψώνει τον άνθρωπο και τον φέρνει σε ένα ανώτερο επίπεδο, προσιτό μόνο από λίγους…

μοναδικό το τοπίο, η δύσκολη διαδρομή για το Σούλι σε αποζημιώνει όταν φτάνεις  στα μέρη αυτά…εκεί που έζησαν και μεγαλούργησαν πρόγονοί μας που δεν φοβόταν τίποτα, παρά μόνο τον Θεό…και ως υπέρτατο αγαθό πολέμησαν για την Πίστη, την ελευθερία και την τιμή….

ΑΦΙΕΡΩΜΑ : ΧΙΟΣ –ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΜΟΥΝΔΩΝ ΧΙΟΥ

Η Μονή εορτάζει 29 Αυγούστου του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου του Βαπτιστού.

Γράφει η Τασσώ Γαΐλα

Αρχιπέλαγος του Αιγαίου. Χίος. Μονή Μουνδών. Το δεύτερο σπουδαιότερο μοναστικό κέντρο του νησιού μετά την Ιερά Νέα Μονή.

Πάμε λοιπόν στην βορειοδυτική Χίο, κοντά στο χωριό Διευχά,  όπου βρίσκεται η Ιερά Μονή Μουνδών αφιερωμένη στον άγιο Ιωάννη Πρόδρομο και η ονομασία της προέρχεται, πιθανότατα, από την τοποθεσία Μουντά, κοντά στη Βολισσό, όπου η Μονή  βρισκόταν αρχικά, πριν μεταφερθεί στη σημερινή της θέση.

Η παράδοση ανάγει την ίδρυσή της στους βυζαντινούς χρόνους, αλλά η πρώτη αναφορά της στις πηγές είναι το 1574, και σχετίζεται με την ανακαίνισή της από τον ιερομόναχο Ιάκωβο Λαγκαδιώτη. Ήταν σταυροπηγιακή και άκμασε σημαντικά από τον 17ο έως τον 19ο αιώνα. Διέθετε μεγάλη περιουσία και πλούσια βιβλιοθήκη, έγινε πυρήνας θεολογικών μελετών και φιλοξένησε σπουδαίους λόγιους και επιφανείς Χιώτες. Καταστράφηκε το 1822 από τους Τούρκους, ανακαινίσθηκε και ξανακαταστράφηκε από τον ισχυρό σεισμό του 1881, γεγονός που σήμανε και την αρχή της παρακμής και σταδιακής εγκατάλειψής της.

 

Το θαυματουργό αγίασμα της Αγ. Παρασκευής, στο ομώνυμο χωριό της Θεσ/νίκης

 

Λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Θεσσαλονίκη,λίγο  πριν φτάσουμε στο Μοναστήρι του Γ.Παΐσιου στη Σουρωτή, συναντάμε το χωριό της Αγ. Παρασκευής. Ένα όμορφο χωριό χτισμένο σε ένα λόφο, με έναν εύφορο κάμπο να απλώνεται στα πόδια του.

Η πραγματική ευλογία του χωριού, εκτός από το Τάφο του γέροντα,  είναι το θαυματουργό αγίασμα της αγ. Παρασκευής,  πολύ κοντά στο χωριό.

Τι λέει η παράδοση:

Εδώ μαρτύρησε μια κοπέλα από τον ίδιο τον πατέρα της!

ΣΤΟΥΣ ΑΪ-’ΠΟΣΤΟΛΟΥΣ

ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ 

π. Δημητρίου Μπόκου 

[Στους όπου γης συγχωριανούς μου, αγάπης ένεκεν]

Κάθε χρόνο η μικρή μας συνοδεία ανέβαινε με κόπο πρωί-πρωί το φιδωτό μονοπάτι. Προορισμός μας τα Ταμπούρια, συνοικία του χωριού Τετρακώμου Άρτας, όπου γινόταν το πανηγύρι των Αγίων Αποστόλων (29-30 Ιουνίου). 

Στα 1000 μ. υψόμετρο, συντροφιά με τα πανύψηλα έλατα, στο σβήσιμο της δασωμένης κορυφογραμμής της Κρανούλας, ύψωνε το ταπεινό του ανάστημα το εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων, που έδινε και το όνομά του στην τοποθεσία. «Στους Άι-’Ποστόλους» λέγαμε. Το ιερό του αγνάντευε τις γυμνές γρανιτένιες κορφές των θεσσαλικών βουνών, φυσική προς τα νοτιοανατολικά συνέχεια της οροσειράς των Τζουμέρκων, με τον Ασπροπόταμο (Αχελώο) να φιδοσέρνεται ανάμεσά τους. Στα δυτικά, απέραντες λοφοσειρές, καταπράσινες, έφταναν ως εκεί που έσβηνε ο ορίζοντας. Πανοραμική απόλαυση, όπου κι αν έστρεφες το βλέμμα! 

 

Η Παναγία Αυλωνίτισσα στη Χίο

 

Εδώ Χίος

Μια άγνωστη …Παναγία.
Παναγία Αυλωνίτισσα.

Γράφει η Τασσώ Γαΐλα

Σας Περιμένω. Και πού .. μας περιμένει;
Νότια Χίος: Μαστιχοχώρια… και πάμε φτάνουμε και σταματάμε σε ένα μεσαιωνικό χωριό, στο καστροχώρι με το όνομα Μεστά. Σταματάμε;
Όχι! Το περνάμε και με την ταμπέλα οδηγό μας πάμε στην παραλία Αυλωνια.

 

Στο Σούλι και στο Κούγκι, στον χώρο της θυσίας του καλόγερου Σαμουήλ (οδοιπορικό και φωτο)

13 Δεκεμβρίου 1803: η θυσία στο Κούγκι

Σύντομο ιστορικό και φωτογραφίες από το προσκύνημα στο Σούλι και στον χώρο της θυσίας στο Κούγκι

.

το οδοιπορικό μας…

αξιωθήκαμε να βρεθούμε προσκυνητές στον ηρωικό τόπο της κοινότητας του Σουλίου και να προσκυνήσουμε στον άγιο Δονάτο, τον τοπικό άγιο της περιοχής, και στην αγία Παρακευή, στο Κούγκι.

η συγκίνηση μεγάλη, όταν πατάς σε μέρη ποτισμένα με αίμα και ιδρώτα ηρώων, όταν βρίσκεσαι σε τόπους όπου ο ηρωισμός ανυψώνει τον άνθρωπο και τον φέρνει σε ένα ανώτερο επίπεδο, προσιτό μόνο από λίγους…

μοναδικό το τοπίο, η δύσκολη διαδρομή για το Σούλι σε αποζημιώνει όταν φτάνεις  στα μέρη αυτά…εκεί που έζησαν και μεγαλούργησαν πρόγονοί μας που δεν φοβόταν τίποτα, παρά μόνο τον Θεό…και ως υπέρτατο αγαθό πολέμησαν για την Πίστη, την ελευθερία και την τιμή….

Το θαυματουργό αγίασμα της Αγ. Παρασκευής, στο ομώνυμο χωριό της Θεσ/νίκης

 

Λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Θεσσαλονίκη,λίγο  πριν φτάσουμε στο Μοναστήρι του Γ.Παΐσιου στη Σουρωτή, συναντάμε το χωριό της Αγ. Παρασκευής. Ένα όμορφο χωριό χτισμένο σε ένα λόφο, με έναν εύφορο κάμπο να απλώνεται στα πόδια του.

Η πραγματική ευλογία του χωριού, εκτός από το Τάφο του γέροντα,  είναι το θαυματουργό αγίασμα της αγ. Παρασκευής,  πολύ κοντά στο χωριό.

Τι λέει η παράδοση:

Εδώ μαρτύρησε μια κοπέλα από τον ίδιο τον πατέρα της!

Ζάλογγος: ανηφορίζοντας στον Ιερό Λόφο της θυσίας των Σουλιωτισσών…τότε και τώρα… (οδοιπορικό και φωτο)

(18 Δεκεμβρίου 1803: η θυσία στο Ζάλογγο)

οδοιπορικό- προσκύνημα στον Ιερό Βράχο της θυσίας των Σουλιωτισσών

Ανηφορίζουμε για το Ζάλογγο…

ξεκινώντας από το μοναστηράκι του αγίου Δημητρίου και ακολουθώντας το πετρόκτιστο μονοπάτι, που εναλλάσσει επίπεδα τμήματα και σκαλιά, με το βλέμμα καρφωμένο στην κορυφή και στις φιγούρες που όσο πλησιάζουμε μεγαλώνουν,

με την καρδιά σφιγμένη και εικόνες να τριγυρίζουν στο μυαλό…

ανηφορίζουμε για το Ζάλογγο.

Το καλοκαίρι βρεθήκαμε προσκυνητές και ταξιδιώτες στην Ήπειρο. Και από τα πρώτα μέρη που θελήσαμε να επισκεφτούμε ήταν ο οικισμός του Σουλίου και ο βράχος της θυσίας του Ζαλόγγου…

 

Στο Σούλι και στο Κούγκι, στον χώρο της θυσίας του καλόγερου Σαμουήλ (οδοιπορικό και φωτο)

13 Δεκεμβρίου 1803: η θυσία στο Κούγκι

Σύντομο ιστορικό και φωτογραφίες από το προσκύνημα στο Σούλι και στον χώρο της θυσίας στο Κούγκι

.

το οδοιπορικό μας…

αξιωθήκαμε να βρεθούμε προσκυνητές στον ηρωικό τόπο της κοινότητας του Σουλίου και να προσκυνήσουμε στον άγιο Δονάτο, τον τοπικό άγιο της περιοχής, και στην αγία Παρακευή, στο Κούγκι.

η συγκίνηση μεγάλη, όταν πατάς σε μέρη ποτισμένα με αίμα και ιδρώτα ηρώων, όταν βρίσκεσαι σε τόπους όπου ο ηρωισμός ανυψώνει τον άνθρωπο και τον φέρνει σε ένα ανώτερο επίπεδο, προσιτό μόνο από λίγους…

μοναδικό το τοπίο, η δύσκολη διαδρομή για το Σούλι σε αποζημιώνει όταν φτάνεις  στα μέρη αυτά…εκεί που έζησαν και μεγαλούργησαν πρόγονοί μας που δεν φοβόταν τίποτα, παρά μόνο τον Θεό…και ως υπέρτατο αγαθό πολέμησαν για την Πίστη, την ελευθερία και την τιμή….

Στο Σούλι και στο Κούγκι, στον χώρο της θυσίας του καλόγερου Σαμουήλ (οδοιπορικό και φωτο)

13 Δεκεμβρίου 1803: η θυσία στο Κούγκι

Σύντομο ιστορικό και φωτογραφίες από το προσκύνημα στο Σούλι και στον χώρο της θυσίας στο Κούγκι

.

το οδοιπορικό μας…

αξιωθήκαμε να βρεθούμε προσκυνητές στον ηρωικό τόπο της κοινότητας του Σουλίου και να προσκυνήσουμε στον άγιο Δονάτο, τον τοπικό άγιο της περιοχής, και στην αγία Παρακευή, στο Κούγκι.

η συγκίνηση μεγάλη, όταν πατάς σε μέρη ποτισμένα με αίμα και ιδρώτα ηρώων, όταν βρίσκεσαι σε τόπους όπου ο ηρωισμός ανυψώνει τον άνθρωπο και τον φέρνει σε ένα ανώτερο επίπεδο, προσιτό μόνο από λίγους…

μοναδικό το τοπίο, η δύσκολη διαδρομή για το Σούλι σε αποζημιώνει όταν φτάνεις  στα μέρη αυτά…εκεί που έζησαν και μεγαλούργησαν πρόγονοί μας που δεν φοβόταν τίποτα, παρά μόνο τον Θεό…και ως υπέρτατο αγαθό πολέμησαν για την Πίστη, την ελευθερία και την τιμή….

Θεομητορικοί ναοί: H λατρεία της Παναγίας στη Βασιλεύουσα

ένα ευλαβικό οδοιπορικό στις Παναγιές της Πόλης μας…

Η Παναγία η Μουχλιώτισσα, ο μόνος ναός της Πόλης που παραμένει στα χέρια των χριστιανών

του Ακύλα Μήλλα, ιστορικού – συγγραφέα

                     Βαθιά μεσάνυχτα έφταναν τα νέα στο στρατόπεδο του κυρ Μιχαήλ Παλαιολόγου πέρα εκεί στο Μετεώριον. Ο Αλέξιος Κομνηνός ο Στρατηγόπουλος έλεγαν, από παραπυλίδα αφύλαχτη που βρήκαν οι θεληματάριοι στα πέριξ της Θεοτόκου της Πηγής, μπήκε στην Πόλη, κατέλαβε τους Πύργους και έδιωξε τους Φράγκους. Πρώτη έμαθε τα νέα η Ευλογία, η αδελφή του αυτοκράτορα, που έσπευσε στον κοιτώνα του αυτοκράτορα: “Κατέσχες ω! βασιλεύ την Κωνσταντινούπολιν”» του έκραξε. Ανάστηθι! Ο Χριστός σοι εχάρισε την Κωνσταντινούπολιν».

Το θαυματουργό αγίασμα της Αγ. Παρασκευής, στο ομώνυμο χωριό της Θεσ/νίκης

Λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Θεσσαλονίκη,λίγο  πριν φτάσουμε στο Μοναστήρι του Γ.Παΐσιου στη Σουρωτή, συναντάμε το χωριό της Αγ. Παρασκευής. Ένα όμορφο χωριό χτισμένο σε ένα λόφο, με έναν εύφορο κάμπο να απλώνεται στα πόδια του.

Η πραγματική ευλογία του χωριού, εκτός από το Τάφο του γέροντα,  είναι το θαυματουργό αγίασμα της αγ. Παρασκευής,  πολύ κοντά στο χωριό.

Τι λέει η παράδοση:

Εδώ μαρτύρησε μια κοπέλα από τον ίδιο τον πατέρα της!

Ζάλογγος: ανηφορίζοντας στον Ιερό Λόφο της θυσίας των Σουλιωτισσών…τότε και τώρα… (οδοιπορικό και φωτο)

(18 Δεκεμβρίου 1803: η θυσία στο Ζάλογγο)

οδοιπορικό- προσκύνημα στον Ιερό Βράχο της θυσίας των Σουλιωτισσών

Ανηφορίζουμε για το Ζάλογγο…

ξεκινώντας από το μοναστηράκι του αγίου Δημητρίου και ακολουθώντας το πετρόκτιστο μονοπάτι, που εναλλάσσει επίπεδα τμήματα και σκαλιά, με το βλέμμα καρφωμένο στην κορυφή και στις φιγούρες που όσο πλησιάζουμε μεγαλώνουν,

με την καρδιά σφιγμένη και εικόνες να τριγυρίζουν στο μυαλό…

ανηφορίζουμε για το Ζάλογγο.

Το καλοκαίρι βρεθήκαμε προσκυνητές και ταξιδιώτες στην Ήπειρο. Και από τα πρώτα μέρη που θελήσαμε να επισκεφτούμε ήταν ο οικισμός του Σουλίου και ο βράχος της θυσίας του Ζαλόγγου…

 

Στο Σούλι και στο Κούγκι, στον χώρο της θυσίας του καλόγερου Σαμουήλ (οδοιπορικό και φωτο)

13 Δεκεμβρίου 1803: η θυσία στο Κούγκι

Σύντομο ιστορικό και φωτογραφίες από το προσκύνημα στο Σούλι και στον χώρο της θυσίας στο Κούγκι

.

το οδοιπορικό μας…

αξιωθήκαμε να βρεθούμε προσκυνητές στον ηρωικό τόπο της κοινότητας του Σουλίου και να προσκυνήσουμε στον άγιο Δονάτο, τον τοπικό άγιο της περιοχής, και στην αγία Παρακευή, στο Κούγκι.

η συγκίνηση μεγάλη, όταν πατάς σε μέρη ποτισμένα με αίμα και ιδρώτα ηρώων, όταν βρίσκεσαι σε τόπους όπου ο ηρωισμός ανυψώνει τον άνθρωπο και τον φέρνει σε ένα ανώτερο επίπεδο, προσιτό μόνο από λίγους…

μοναδικό το τοπίο, η δύσκολη διαδρομή για το Σούλι σε αποζημιώνει όταν φτάνεις  στα μέρη αυτά…εκεί που έζησαν και μεγαλούργησαν πρόγονοί μας που δεν φοβόταν τίποτα, παρά μόνο τον Θεό…και ως υπέρτατο αγαθό πολέμησαν για την Πίστη, την ελευθερία και την τιμή….

Παναγία Ντινιούς-Η Παναγιά που έσωσε τον Έλληνα και τιμώρησε τον Τούρκο

 (μια ιστορία για μικρά και…μεγάλα παιδιά

 για την πληγωμένη Παναγιά Ντινιούς)

(η Παναγία Ντινιούς εορτάζει στα εννιάμερα της Παναγίας, στις 23 Αυγούστου)

Αυγουστιάτικο μεσημέρι και η ζέστη μεγάλη. Τα παιδιά, αφού παίξαν όλο το πρωινό στην αυλή με τα γειτονόπουλα, μαζεύτηκαν πεινασμένα στο σπίτι να γευτούν το νόστιμο φαγητό, να ξαποστάσουν, να πάρουν δυνάμεις για το απογευματινό παιχνίδι.

Αφού, απόφαγαν, τα μεγαλύτερα μάζεψαν το τραπέζι και τα μικρότερα αδελφάκια ξάπλωσαν κατάκοπα στα κρεβατάκια τους. Πολλά τα παιδιά, αλλά με τη χάρη του Θεού καλόβουλα και υπάκουα. Το ένα βοηθά και νοιάζεται για το άλλα. Έτσι τα βγάζει πέρα και η μάνα με τις ατέλειωτες φροντίδες. Και ο πατέρας πώς τα καμαρώνει όταν γυρίζει το βραδάκι από τη δουλειά!…

 

η συνέχεια ΕΔΩ

Η Παναγία η Φανερωμένη στη Νέα Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης

 

Η ”Παναγία Μηχανιώτισσα” μεταφέρθηκε από τους ευσεβείς Μηχανιώτες στο νέο τόπο εγκατάστασής της. Παρά τα βάσανα και τις στερήσεις τους δεν άργησαν να αναγείρουν,στην Νέα Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης, ένα Ιερό Ναό.

H φήμη της θαυματουργού εικόνος της Παναγίας Φανερωμένης είναι πανελλήνια και έχει φτάσει και έξω από τα όρια της Ελλάδος. Η ετήσια πανήγυρις, με την οποία κάθε χρόνο στις 23 Αυγούστου γιορτάζονται τα εννιάμερα της Παναγίας, καθιερώθηκε στα 1927.
Για να τιμήσουν την Παναγία τη Μηχανιώτισσα, να την προσκυνήσουν και να ζητήσουν τη χάρη της, καταφθάνουν κάθε χρόνο τέτοια εποχή δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες. Eίναι οι χριστιανοί που προσέρχονται στη χάρη της, ταπεινοί προσκυνητές και ικέτες,από όλα τα μέρη της Μακεδονίας και μακρύτερα ακόμη, από όλες τις περιοχές της Ελλάδος.

 

Ιστορία της εικόνας

Ένα μεγάλο τμήμα των ξεριζωμένων από τις πατρογονικές εστίες Ελλήνων της χερσονήσου της Κυζίκου (1922-23) και ιδίως αυτοί  που κατοικούσαν στην ιστορική Μηχανιώνα, ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή όπου σήμερα ανθεί η Νέα Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης.

Φεύγοντας από εκεί, παρά την πίεση των πραγμάτων, τις δυσκολίες και την αγωνία τους, οι ευσεβείς Μηχανιώτες πρόσφυγες πήραν μαζί τους την προστάτιδα, χαριτόβρυτη και θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Φανερωμένης και την έφεραν στην Ελλάδα.