Ο άγιος Δημήτριος, ο πολιούχος της Θεσσαλονίκης- θαύματα προστασίας της πόλης του

από το νεανικό περιοδικό Προς τη Νίκη

Στη δοξασμένη ἑλληνική γῆ τῆς Μακεδονίας καί τήν περίλαμπρη πρωτεύουσά της, τήν  βυζαντινή «ἀρχόντισσα κυρά»,  τή Θεσσαλονίκη,μᾶς περιμένει γιά νά μᾶς ὑποδεχθεῖ ὁ ἔνδοξος μεγαλομάρτυρας, ἅγιος Δημήτριος ὁ Μυροβλύτης…

*** Ἡ ζωή τοῦ ἁγίου Δημητρίου:

Ὁ ἅγιος Δημήτριος γεννήθηκε τό 280 μ.Χ. στή Θεσσαλονίκη. Διέθετε ἐξαιρετικά χαρίσματα καί ἀπό νεαρή ἡλικία διορίστηκε
στρατηγός τῶν Ρωμαϊκῶν στρατευμάτων τῆς Θεσσαλίας καί ἀνθύπατος τῆς ἐπαρχίαςτῆς Ἑλλάδος. Ἦταν πιστός

Συνέχεια ΕΔΩ→

Οι φωτιστές των Σλάβων: οι Θεσσαλονικείς άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος

η μνήμη τους τιμάται στις 11 Μαΐου

Από το Περιοδικό “Προς την ΝΙΚΗ”

 

Ετος 815 μ.Χ: Στη Θεσσαλονίκη έπαρχος, διοικητής ολόκληρου του θέματος της Θεσσαλονίκης, τμήμα που περιείχε και περιοχή της σημερινής Σερβίας είναι ο Λεων ο «δουγγάριος».  Ο Λεων και η σύζυγός του Μαρία έχουν επίσημη καταγωγή και πολλή αρετή· αρετή που την ευλόγησε ο Θεός τόσο, ώστε να λάμψει στην Ευρώπη, ανάβοντας τούς πυρσούς του Ευαγγελίου σ  ἕ­να κόσμο ολόκληρο, στο κόσμο των Σλάβων.  Α­πό τα 7 παιδιά τους ξεχωρίζουν ιδιαιτέρως δύο· το μεγαλύτερο και το μικρότερο.

η συνέχεια ΕΔΩ

Ο Άγιος Ρηγίνος, ο πολιούχος της Σκοπέλου (25 Φεβρουαρίου)

κείμενο  και για παιδιά ,από το νεανικό περιοδικό Προς τη Νίκη

Ο άγιος Ρηγίνος έζησε τον 4^ο αιώνα μ.Χ. Γεννήθηκε στη Λειβαδιά της Βοιωτίας και μεγάλωσε μέσα σε χριστιανική οικογένεια με πιστούς και ευσεβείς γονείς. Ήταν έξυπνο παιδί και αγαπούσε τα γράμματα.

Έτσι προχώρησε τις σπουδές του σε διάφορες επιστήμες και απέκτησε αξιόλογη μόρφωση.Ωστόσο εκείνο που τον έκανε να διακρίνεται ήταν το ήθος του.

Σεμνός και εγκρατής, ήταν ο άνθρωπος που δεν επεδίωκε πρόσκαιρες τιμές και απολαύσεις, αλλά την κοινωνία με τον Θεό, που δίνει αληθινή χαρά και απόλαυση.

Άγιος Αναστάσιος ο Νεομάρτυρας «ο πολιούχος του Ναυπλίου» (1η Φεβρουαρίου 1655)

(από το νεανικό περιοδικό “Προς τη Νίκη”- κείμενο και για παιδιά)

Η 1^η Φεβρουαρίου είναι μέρα ξεχωριστή για το Ναύπλιο. Ημέρα επίσημης αργίας αλλά και μεγάλης εορτής, διότι εορτάζει ο προστάτης της πόλης, άγιος Αναστάσιος. Ο νεαρός μάρτυρας του Χριστού, ο οποίος έζησε και μαρτύρησε στο Ναύπλιο και γι’ αυτό οι κάτοικοί του ιδιαιτέρως τον τιμούν και τον ευλαβούνται.

Ο Αναστάσιος γεννήθηκε στο Ναύπλιο κατά την εποχή της τουρκοκρατίας, στις αρχές του 17^ου αιώνα. Ήταν έξυπνος και ταλαντούχος, με ιδιαίτερο χάρισμα στη ζωγραφική. Κι επειδή από μικρός αγαπούσε πολύ τον Χριστό και τους Αγίους της Εκκλησίας, θέλησε να ασχοληθεί με την Αγιογραφία.

Όσιος Διονύσιος «το αστέρι του Ολύμπου» (23 Ιανουαρίου)

(κείμενο κατάλληλο και για παιδιά,  από το περιοδικό Προς τη Νίκη)

(Ο Όλυμπος, το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας, συνδέθηκε στα προχριστιανικά χρόνια με το μύθο του δωδεκάθεου, έγινε το σύμβολο της θρησκείας των αρχαίων Ελλήνων, τόπος που τον περιέβαλλε φόβος και δέος. Ωστόσο, από τη στιγμή που η Ελλάδα δέχθηκε το φως του Ευαγγελίου, δεν μπορούσε κι ο Όλυμπος να μείνει στο σκοτάδι των μύθων και των ειδώλων.

Ο Πανάγαθος Θεός έστειλε τον δικό Του άνθρωπο, για να φανερώσει τη δόξα του Τριαδικού Θεού και να μεταδώσει κι εκεί τη χάρη και την αγιότητα. ).

Γύρω στ 1534μ.Χ. ένας ιερομόναχος με το όνομα Διονύσιος, θέλοντας να βρει έναν τόπο ήσυχο, για να αφιερωθεί στην άσκηση και στην προσευχή και να πλησιάσει περισσότερο τον άγιο Θεό, έφτασε στους πρόποδες του Ολύμπου.

η συνέχεια ΕΔΩ

Ο Άγιος παιδομάρτυς Νεόφυτος – Μια ζωή γεμάτη θαύματα (21 Ιανουαρίου)

ο θαυμαστός βίος του αγίου Νεοφύτου- και για παιδιά (από το Περιοδικό Προς τη Νίκη)

 

Ένα παιδί μέ σπάνια αρετή… Ένα παιδί μέ δυνατή προσευχή… Ένα παιδί-θαύμα! Όποιος διαβάζει τό βίο του αγίου μάρτυρα Νεοφύτου μένει κατάπληκτος.

Τά θαύματα πού επετέλεσε η χάρη τού Θεού στή ζωή του μικρού αυτού παιδιού είναι απίστευτα γιά τήν ανθρώπινη λογική, αλλά πέρα γιά πέρα αληθινά! Διότι γιά τό Θεό τίποτε δέν είναι αδύνατο!…

Γεννήθηκε στή Νίκαια της Βιθυνίας γύρω στό 290 μ.Χ. Από μικρό παιδί αγαπούσε τό Θεό καί ζούσε κάτω από τήν προστασία Του. Ο Νεόφυτος ήταν από μικρός πολύ φιλάνθρωπος.

Συμπονούσε τούς πτωχούς συμμαθητές του καί έβρισκε πάντοτε κάτι νά τούς προσφέρει νά φάνε, ακόμη κι αν αυτός έμενε νηστικός.

Μιά μέρα έγινε τό εξής θαυμαστό: Είχαν μαζευτεί πολλά παιδιά πού είχαν ανάγκη νά φάνε κι επειδή δέν είχε νά τούς προσφέρει κάτι, παρακάλεσε μέ πίστη τό Θεό νά στείλει Εκείνος τροφή.

Ο Πανάγαθος Θεός άκουσε τήν προσευχή τού μικρού παιδιού καί εκείνη την ώρα μέσα από ένα βράχο ξεπήδησε μία πηγή πού ανάβλυζε νερό και γάλα! Έτσι, όλα τά παιδιά ήπιαν τό δυναμωτικό ρόφημα και χόρτασαν!

Καλάβρυτα -13 Δεκεμβρίου 1943 : το Ολοκαύτωμα

(κείμενο και για μεγάλα παιδιά)

 

Ελάχιστο μνημόσυνο στους 1300 άντρες των Καλαβρύτων,  που πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της Ελευθερίας…Αιωνία η μνήμη τους!

τιμούμε μαζί με εσάς και τις ηρωικές γυναίκες , αδελφές και μάνες σας, που με τον πόνο φυλακτό, όπως μόνο μια γνήσια Ελληνοπούλα ξέρει να αντέχει, αντέξανε…και γίνανε της ‘Λευτεριάς Μανάδες’!

(για το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων επιλέξαμε ένα κείμενο κατάλληλο και για τα μεγαλύτερα παιδιά…για να μαθαίνουμε εμείς  και να μεταδίδουμε και στα παιδιά μας τη γνώση της Ιστορίας του τόπου μας, που κάποιοι θέλουν να ξεχάσουμε…όμως η γη μας είναι ποτισμένη με ηρώων αίμα και οφείλουμε να θυμόμαστε τις θυσίες που κάνανε οι πρόγονοί μας, για να ζούμε εμείς ελεύθεροι)

Το διορατικό χάρισμα του αγίου Πορφυρίου (αληθινά περιστατικά)

από το περιοδικό Προς τη Νίκη

 

«Με τα μάτια του σώματος βλέπεις περιορισμένα, ενώ μ’ εκείνα της ψυχής μπορείς να «βλέπεις» και πίσω απ’ το φεγγάρι… Εσείς βλέπετε εξωτερικά, εγώ… «βλέπω» και «διαβάζω» την ψυχή του άλλου».[1]

Με αυτά τά λόγια περιγράφει ο ίδιος ο Άγιος Πορφύριος το διορατικό χάρισμα που του έδωσε ο Θεός, για να υπηρετεί με αυτό τους ανθρώπους. Σαν να είχε μια πνευματική τηλεόραση μπροστά του, «έβλεπε» καθαρά πίσω από υλικά εμπόδια ή «διάβαζε» τις σκέψεις των ανθρώπων! Μετακινούνταν σωματικά και επισκεπτόταν πνευματικά του παιδιά ακόμα και στο εξωτερικό. Ο Άγιος είχε νικήσει από αυτή τη ζωή τους νόμους της φθοράς και ζούσε στη συχνότητα του Θεού.

 

Το “αλητόπαιδο του Θεού”- ο όσιος Πορφύριος

(στιγμιότυπα από τη ζωή του αγίου Πορφυρίου, ειδικά για μαθητές)

Καθόταν σ΄ένα πάγκο στο αριστερό μέρος του καραβιού της γραμμής Πειραιάς-Θεσσαλονίκη-‘Άγιον Όρος. Κοίταζε το πέλαγος, τους γλάρους, τά  κύματα το αγόρι με τά  μπαλωμένα ρούχα.

Οι ναύτες του ζήτησαν εισιτήριο. Δέν είχε. Τον μάλωσαν. Εφτασε μεσημέρι. Στο κατάστρωμα  είχαν καθίσει παρέες και έτρωγαν. Μιά κυρία πλησιάζει το χωριατόπαιδο καί του προσφέρει ένα κομμάτι ψωμί καί πάνω μαριδούλες τηγανητές. Γυρίζοντας λέει σχεδόν δυνατά:

-Τέτοια παιδιά, άλητόπαιδα, δεν πρέπει να τα κοιτάζει κανείς… αλλά τι νά κάνουμε…είμαστε καί άνθρωποι!

Το φτωχό αγόρι, όταν άκουσε την λέξη “αλητόπαιδο”, σκέφτηκε:

 

η συνέχεια ΕΔΩ →

Άγιος Ιωάννης ο Βατάτζης: άγιος της Εκκλησίας και θρύλος της Ιστορίας

Η μνήμη του τιμάται στις 4 Νοεμβρίου.

Το παρακάτω κείμενο προέρχεται από το περιοδικό Προς τη Νίκη και μπορεί να διαβαστεί και από τα μεγαλύτερα παιδιά.

Νίκαια γύρω στά 1240 μ.Χ.

Ὁ Θεόδωρος, γιός τοῦ μεγάλου αὐτοκράτορα τῆς Νίκαιας Ἰωάννη Βατάτζη, ἑτοιμάζεται γιά τήν ἀγαπημένη του ἀσχολία: Κυνήγι μέ τούς φίλους. Φοράει τή χρυσοραμμένη ἀκριβή στολή του. Σίγουρα μέσα σ’ αὐτή ξεχωρίζει. Ὅπως πρέπει νά ξεχωρίζει ὁ διάδοχος τοῦ θρόνου.

Συνέχεια ΕΔΩ

Aπελευθέρωση Θεσσαλονίκης 1912- αποκαλυπτικό κείμενο του Κενάν Μεσαρέ, γιου του Τούρκου Διοικητή

από το νεανικό περιοδικό “Προς τη Νίκη”

 

Μάρτιος τοῦ 1430. Οἱ Τοῦρκοι κυριεύουν τή Θεσσαλονίκη.  Ἦταν τό προανάκρουσμα τῆς πτώσης τῆς Κωνσταντινούπολης, πού ἀκολούθησε λίγα χρόνια μετά.

Πέρασαν πέντε περίπου αἰῶνες  τουρκικῆς σκλαβιᾶς. Ὀκτώβριος  τοῦ 1912. Οἱ Ἕλληνες προχωροῦν  νι κηφόρα στούς Βαλκανικούς πολέμους καί ὕστερα ἀπό ἕναν ἀγώνα δρόμου φθάνουν πρίν ἀπό τούς  Βουλ γάρους στή Θεσσαλονίκη!

26 Ὀκτωβρίου 1912, ὥρα ἕνδεκα τό βράδυ. Ὁ Τοῦρκος Διοικητής Ταχσίν πασάς μετά ἀπό συνεννόηση μέ τόν  Διάδοχο Κωνσταντίνο, ὑπογράφει  τήν ἄνευ ὅρων παράδοση τῆς πόλης στούς Ἕλληνες! Ἡ Θεσσαλονίκη μᾶς  παραδόθηκε χωρίς μάχη!

 

Ο άγιος Δημήτριος, ο πολιούχος της Θεσσαλονίκης- θαύματα προστασίας της πόλης του

από το νεανικό περιοδικό Προς τη Νίκη

Στη δοξασμένη ἑλληνική γῆ τῆς Μακεδονίας καί τήν περίλαμπρη πρωτεύουσά της, τήν  βυζαντινή «ἀρχόντισσα κυρά»,  τή Θεσσαλονίκη,μᾶς περιμένει γιά νά μᾶς ὑποδεχθεῖ ὁ ἔνδοξος μεγαλομάρτυρας, ἅγιος Δημήτριος ὁ Μυροβλύτης…

 

*** Ἡ ζωή τοῦ ἁγίου Δημητρίου

Ὁ ἅγιος Δημήτριος γεννήθηκε τό 280 μ.Χ. στή Θεσσαλονίκη. Διέθετε ἐξαιρετικά χαρίσματα καί ἀπό νεαρή ἡλικία διορίστηκε
στρατηγός τῶν Ρωμαϊκῶν στρατευμάτων τῆς Θεσσαλίας καί ἀνθύπατος τῆς ἐπαρχίαςτῆς Ἑλλάδος. Ἦταν πιστός

 

Φαέθων: Ένα άλογο στό έπος της Αλβανίας

 

Είχε, από παιδί, μια ξυλόγλυπτη μολυβοθήκη γραφείου, δώρο από τά χέρια του πατέρα της. «Φαέθων» έγραφε στό ξύλο, κι από πάνω δυό υπέροχα αλογα μέ τόν Θεό Ήλιο μέσα σέ ακτίνες φωτός!
-Τι θά πει Φαέθων; ρωτούσε με απορία.
-Ό θεός του φωτός, πού διασχίζει περήφανα τόν ουρανό στά λαμπρά του αλογα. Αυτό το όνομα είχα δώσει στο άλογο μου, στον πόλεμο του ‘4ο, της απαντούσε.
-Μά, είναι αυτό όνομα γιά άλογο ;
-Γιά τό δικό μου άλογο, ναι. Του άξιζε αυτό το όνομα…

.

Παναγία Μυρτιδιώτισσα: η εικόνα που βρέθηκε μέσα στις μυρσίνες (24 Σεπτεμβρίου)

Η Παναγία η Μυρτιδιώτισσα, που γιορτάζει στις 24 Σεπτεμβρίου, ημερομηνία ευρέσεως τής εικόνας Της που βρέθηκε μέσα σε ευωδιαστές μυρσίνες, είναι από τις πλέον αγαπημένες τών Ελλήνων. Στα Κύθηρα Τής δόθηκε για πρώτη φορά αυτή η προσωνυμία, αλλά ή Χάρη Της εξαπλώθηκε σέ όλο τόν ελληνικό χώρο. Μοναστήρια Της θα βρούμε και αλλού.

(ένα κείμενο, γραμμένο και για παιδιά, από το περιοδικό Προς τη Νίκη)

 

Tο Καλοκαίρι μπορεί τυπικά νά τελείωσε καί νά μπήκε τό Φθινόπωρο, μά ό καιρός μας επιτρέπει ακόμη ένα θαλασσινό ταξίδάκι-προσκύνημα: μέχρι τά Κυθηρα.
Στήν περιοχή των Μυρτιδίων, στά δυτικό μέρος τού νησιού βρίσκεται ή μεγαλύτερη Μονή των Κυθήρων! Είναι χτισμένη σέ ένα φυσικό βραχώδες άνοιγμα, ανάμεσα άπό πάρα πολλές μυρτιές! Ή εικόνα της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας τού 14ου αιώνα είναι το πολυτιμότερο κειμήλιο τού
νησιού καί ή προστάτιδα των απανταχού Κυθηρίων.

Η παράδοση λέει ότι στίς 24 Σεπτεμβρίου -40 ήμερες μετά τήν Κοίμηση της Θεοτόκου- εμφανίστηκε ή Παναγία σέ έναν βοσκό της περιοχής εκείνης καί του υπέδειξε νά ψάξει γιά τήν εικόνα Της, πού είχε έρθει σέ εκείνο τό μέρος πολλά χρόνια πρίν. Ό βοσκός έπεσε στό έδαφος, γεμάτος δέος, προσευχόμενος. Μόλις σηκώθηκε καί κοίταξε τριγύρω, είδε τήν εικόνα στά κλαδιά μιας μυρτιάς. Κλαίγοντας άπό χαρά, έφερε τήν εικόνα σπίτι του καί διηγήθηκε σέ φίλους καί συγγενείς τήν ιστορία της ανεύρεσης της.

 

Εκείνον τον Σεπτέμβριο στην Πόλη… (μια συγκλονιστική ιστορία- και για μεγάλα παιδιά)

(για να θυμόμαστε και να μαθαίνουμε και στα παιδιά μας αυτά που θέλουν να μας κάνουν να ξεχάσουμε…)

 

Ὁ πατέρας εἶχε φύγει ἀπό τό πρωί γιά τήν Πρίγκιπο καί τά δύο κορίτσια κάνοντας τίς βραδινές ἑτοιμασίες συζητοῦσαν χαμηλόφωνα. Δέν ἤθελαν νά ἀργήσει ἀπόψε νά ἔρθει ὁπατέρας.

Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἀπό τό ἀπόγευμα ἀκούγονταν ἄσχημες φῆμες στή ρωμαίικη συνοικία. Κάτι γιά ἕνα ἐπεισόδιο στήν Ἑλλάδα, κάτι γιά τίς ἐξεγέρσεις στή μακρινή Κύπρο, δέν ἤξεραν καί καλά. Γι’ αὐτό καί περίμεναν τόν πατέρα. Κάτι θά

Παναγία Ντινιούς-Η Παναγιά που έσωσε τον Έλληνα και τιμώρησε τον Τούρκο

μια ιστορία για την πληγωμένη Παναγιά Ντινιούς – για παιδιά

(η Παναγία Ντινιούς εορτάζει στα εννιάμερα της Παναγίας, στις 23 Αυγούστου)

 

Αυγουστιάτικο μεσημέρι και η ζέστη μεγάλη. Τα παιδιά, αφού παίξαν όλο το πρωινό στην αυλή με τα γειτονόπουλα, μαζεύτηκαν πεινασμένα στο σπίτι να γευτούν το νόστιμο φαγητό, να ξαποστάσουν, να πάρουν δυνάμεις για το απογευματινό παιχνίδι.

Αφού, απόφαγαν, τα μεγαλύτερα μάζεψαν το τραπέζι και τα μικρότερα αδελφάκια ξάπλωσαν κατάκοπα στα κρεβατάκια τους. Πολλά τα παιδιά, αλλά με τη χάρη του Θεού καλόβουλα και υπάκουα. Το ένα βοηθά και νοιάζεται για το άλλα. Έτσι τα βγάζει πέρα και η μάνα με τις ατέλειωτες φροντίδες. Και ο πατέρας πώς τα καμαρώνει όταν γυρίζει το βραδάκι από τη δουλειά!…

 

η συνέχεια ΕΔΩ

Ἡ ἁγία Βάσσα καί τά τρία παιδιά της » πάνω ἀπ᾿ ὅλα ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ!» (21 Αὐγούστου)

η αγία Βάσσα και τα τρία της παιδιά: Θεόγνιος, Αγάπιος και Πιστός

 (κείμενο από το περιοδικό Προς τη Νίκη- και για παιδιά)

 

Εἶχαν βρεθεῖ σέ πολύ δύσκολη θέση τά τρία ἀδέλφια. Μέχρι ἐκείνη τήν ὥρα ὅλα κυλοῦσαν ἥσυχα καί καλά μέσα στήν οἰκογένειά τους.

Τί ἦταν ὅμως αὐτό πού συνέβη;

Γύρω στό 280 μ.Χ. στήν Ἔδεσσα τῆς Μακεδονίας, ὅπου ἔμεναν, ἔφθασε ἡ εἴδηση ὅτι ὁ αὐτοκράτορας Μαξιμιανός μέ ἀφορμή τά γενέθλιά του καλοῦσε ὅλους τούς πολίτες νά προσφέρουν ὑποχρεωτικά θυσίες στά εἴδωλα.

Όσιος Θεοφάνης ο Νέος -Ο πολιούχος της Νάουσας

 

19 Αυγούστου: η Νάουσα τιμά τον πολιούχο της, τον όσιο Θεοφάνη τον Νέο

(κείμενο  και για παιδιά)

Στους πρόποδες τοῦ ἀνατολικοῦ Βερμίου,στον εὔφορο κάμπο τῆς Ἠμαθίας πού ἐκτείνεται μέχρι τή Θεσσαλονίκη, δεσπόζει ἡ θρυλική πόλη τῆς Μακεδονίας, ἡ ἡρωική Νάουσα. Εἶναι ἡ πόλη πού ἔγινε ὁλοκαύτωμα στόν ἀγώνα γιά τήν ἀπελευθέρωση ἀπό τόν τουρκικό ζυγό (1822) καί γιά τή θυσία της αὐτή ἀπέκτησε ἐπίσημα το μοναδικό τίτλο «ἡρωική πόλη».(δες κάνοντας κλικ εδώ για τη θυσία των Ναουσαίων γυναικών).

Εἶναι ἡ πόλη πού κατέχει ὡς πολύτιμο θησαυρό τήν τιμία κάρα ἑνός νεοφανοῦς ἁγίου, τοῦ ὁσίου Θεοφάνους, ὁ ὁποῖος ἔζησε ἐκεῖ  τά τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς του καί τιμᾶται πλέον ὡς πολιοῦχος της.

η συνέχεια ΕΔΩ

Αγία Μαρκέλλα η Χιοπολίτις (22 Ιουλίου)

από το περιοδικό Προς τη Νίκη- κείμενο και για παιδιά

.

Χαῖρε τῆς ἁγνείας τό ρόδο καί τῆς Χίου τό βλάστημα…

O Ἰούλιος στό μυροβόλο νησί τοῦ βορείου Αἰγαίου εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένος μέ τή Χιοπολίτιδα προστάτιδά του, τήν Ἁγία παρθενομάρτυρα Μαρκέλλα.

Στίς 22 Ἰουλίου κάθε χρόνο, στόν ὁμώνυμο ὅρμο, στό βορειοδυτικό τμῆμα τοῦ νησιοῦ, κοντά στή Βολισσό, χιλιάδες προσκυνητές, ὄχι μόνο ἀπ᾽ τό νησί, ἀλλά ἀπ᾽ ὅλη τήν Ἑλλάδα καί τό ἐξωτερικό, κατακλύζουν τό ναό της, χτισμένο ἀνάμεσα σέ πλατάνια, πού πανηγυρίζει.

 

ΚΥΠΡΟΣ 1974 : το χρονικό της εισβολής

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ

ΠΟΙΟΣ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ;

ένα κείμενο γραμμένο και για παιδιά…για να μην ξεχνούμε και να μαθαίνουμε και στα παιδιά μας όσα θα ήθελαν να μας κάνουν να ξεχάσουμε…

 

Κάθε Καλοκαίρι στήν κυπριακή ψυχή ξυπνοῦν πιό ἔντονες οἱ μαῦρες θύμησες, ὅσο κι ἄν ὁ χρόνος καί οἱ πολιτικές περιστάσεις ζητοῦν νά τίς ξεθωριάσουν. Ἔρχονται οἱ θύμησες καί πλένουν μέ τό δάκρυ ἑνός λαοῦ τά δραματικά γεγονότα, τίς παλιωμένες φωτογραφίες, τά σκονισμένα θυμητάρια. Καί γίνονται τά χρώματά