Ἡ ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας μέσα ἀπό τόν ἀλάνθαστο λόγο τῆς Ἱστορίας (βιβλίο)

 

Α΄ ΜΕΡΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ «ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ»

Β΄ ΜΕΡΟΣ Η ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ

σειρά: ΙΣΤΟΡΙΟΜΝΗΜΟΣΥΝΗ 5

 

 

Στό ὄ­γδο­ο βι­βλί­ο τῆς Ἱ­στο­ρί­ας του ὁ Ἡ­ρό­δο­τος, ὁ πα­τέ­ρας τῆς ἱ­στο­ρί­ας καί ἱ­στο­ρι­κός τῶν Περ­σι­κῶν πολέ­μων, δι­η­γεῖ­ται μέ πο­λύ γλα­φυ­ρό τρό­πο πῶς τό βα­σι­λό­που­λο τοῦ Ἄρ­γους Περ­δίκ­κας ἵ­δρυ­σε τό κράτος τῆς Μα­κε­δο­νί­ας. Ἡ δι­ή­γη­ση τοῦ κο­ρυ­φαί­ου ἱ­στο­ρι­κοῦ μας συν­δέ­ει τούς γε­νάρ­χες τῆς Μα­κε­δο­νί­ας μέ τούς Τη­με­νί­δες τοῦ Ἄρ­γους, οἱ ὁ­ποῖ­οι ἦ­ταν ἀ­πό­γο­νοι τοῦ Ἡ­ρα­κλῆ. Κα­τά συ­νέ­πεια, ἀ­να­δει­κνύ­ει τήν κοι­νή κα­τα­γω­γή τῶν Ἑλ­λή­νων τοῦ Βορ­ρᾶ καί τῶν Ἑλ­λή­νων τοῦ Νό­του.

 

Η συμβολή των γηγενών Μακεδόνων στους εθνικούς αγώνες

Παπαλαζάρου Ιωάννη Εκπαιδευτικού

Όταν αναφερόμαστε στην εθνική ταυτότητα ενός τόπου δεν είναι επιτρεπτό να αγνοήσουμε ή να παραβλέψουμε, ότι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες που τη διαμορφώνουν και την καθιερώνουν είναι η συμπεριφορά των κατοίκων του.

Έτσι  όταν ομιλούμε για  την  ελληνικότητα της  Μακεδονίας, το πρώτο κριτήριο που θα πρέπει να λάβουμε υπ’  όψιν μας είναι η συμπεριφορά των Μακεδόνων, από την εγκατάστασή  τους στον ελλαδικό χώρο μέχρι σήμερα, η θέση και η στάση τους απέναντι στην πορεία του Ελληνικού Έθνους, η συμμετοχή και η προσφορά τους στους κοινούς αγώνες και στις κοινές εθνικές επιδιώξεις των Ελλήνων.

Από τα αρχαιότατα χρόνια οι Μακεδόνες ένιωθαν ομόγλωσσοι και ομόθρησκοι των Ελλήνων. Στάθηκαν πρόμαχοι του Ελληνισμού όσες φορές χρειάστηκε, θεωρώντας κοινή την τύχη και τα πεπρωμένα τους με αυτά των λοιπών Ελλήνων. Στα χρόνια των μεγάλων βασιλέων Φιλίππου και Αλεξάνδρου έκαναν πράξη την πανελλήνια ιδέα, το ομόθυμον και ομότροπον απέναντι του προαιώνιου κοινού κινδύνου  και δίκαια χαρακτηρίζονται προασπιστές και αμύντορες της ελευθερίας των Ελλήνων και του ελληνικού πολιτισμού.

 

Απλότητα καί ευλάβεια… (οι παιδικές ασκήσεις του οσίου Ιακώβου Τσαλίκη και η ευλαβής μητέρα του)

(με αφορμή την αγιοκατάταξη του μακαριστού Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη, αντιγράφουμε ένα απόσπασμα από βιβλίο που αναφέρεται στο βίο του και συγκεκριμένα στ απαιδικά του χρόνια και στην ευλάβει απου “κληρονόμησε”από την ευλαβεστάτη μητέρα του Θεοδώρα…)

 

Νεανικές ασκήσεις

“Η μητέρα μου έκανε μετάνοιες, δεήσεις, προσευχές, νηστείες. Έτσι γιατρευόμασταν τότε. Άπό μικρό, με είχε μάθει ή μαννούλα μου νά τηρώ τήν τάξη της Εκκλησίας, νηστείες, μετάνοιες. Μικρό παιδάκι, άνοιγα (τήν πόρτα) χωρίς νά με παίρνουν είδηση στίς 1 2 μέ 1 (ή ώρα) ίο βράδυ καί πήγαινα στην ερημιά. (Άλλες φορές) έκανα “Λειτουργίες” μέ τά μικρά παιδάκια. Μέ φώναζαν: “ό παπα-Ίάκωβος”. Χαρά μου ήταν νά πώ τό “Χριστός Ανέστη” καί νά ήχήση σ’ δλη τήν πλάση. Πήγαινα σέ ξωκκλήσια. Άναβα τά καντήλια, τά περιποιόμουν, σκούπιζα. Είδα τήν άγια Παρασκευή. Ήμουν απλό παιδί. Ούτε νερό δεν έπινα χωρίς τήν ευχή της μητέρας μου. Πρίν κοινωνήσω φίλαγα τό χέρι τοΰ πατέρα, της μητέρας, (καί σάν στρατιώτης) του Διοικητού μου. “Τίμα τόν πατέρα σου καί τήν μητέρα σου”.»Όταν ήμουν νέος, έκανα τόσες… μετάνοιες, ποτέ δέν τίς μετρούσα. Τώρα πού γέρασα εχω καρδιά, ζάλη, πόνους στά πόδια, στά χέρια… Όμως, λέω: “‘Άς πεθάνω εκεί (στον αγώνα)”».

***

«Ελληνορθόδοξη Παιδεία ή άθεα γράμματα;» Δελτίο τύπου καιΨήφισμα

ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ

Σήμερα, Κυριακή 7 Μαΐου 2017 πλήθος λαού της Θεσσαλονίκης, και όχι μόνον, ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, των Ορθοδόξων Χριστιανικών Σωματείων και της Πανελληνίου ΕνώσεωςΘεολόγων, σε μια εκδήλωση ενημερώσεως και διαμαρτυρίας για την κατάσταση στο χώρο της Παιδείας, με θέμα: «Ελληνορθόδοξη Παιδεία ή άθεα γράμματα;». Οι προβληματισμοί όλων ενώθηκαν σε κοινή προσπάθεια εξεύρεσης απαντήσεως, και οι ομιλητές που ακούστηκαν με προσοχή και ενδιαφέρον, συνέβαλαν αποφασιστικά στο να ακτινογραφήσουμε τις ιδιομορφίες και δυσχέρειες του θέματος αυτού και να καταλήξουμε σε σημαντικά συμπεράσματα.

 

ΣΥΝΑΞΑΡΙΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ – ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ

 

Ένα βιβλίο που διαβάσαμε μαζί με τα παιδιά και σάς προτείνουμε.

Μικρό σε μέγεθος, καλογραμμένο, με όμορφη, ζεστή εικονογράφηση, κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον των παιδιών και μάς συντρόφευσε για λίγες μέρες. Παρακολουθήσαμε την ζωή του μικρού Θόδωρου, που γεννήθηκε και μεγάλωσε σε ένα μικρό ελληνικό χωριό, εκεί στα βάθη της Μικράς Ασίας. Τον είδαμε να γίνεται ιερέας και να αναλαμβάνει την μόρφωση των παιδιών αλλά και όλων των κατοίκων του χωριού. Να διδάσκει και να τούς μεταδίδει πίστη στο Χριστό και αγάπη στην Πατρίδα. Να χρησιμοποιεί παιδαγωγικές μεθόδους που απέδιδαν.Μάθανε ότι μπορούν ακόμα και τα μικρά παιδιά μπορούν να προσεύχονται με την “ευχή” : “Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με” , να κάνουν μετάνοιες, να προσπαθούν να μειώνουν τον εγωισμό και να καλλιεργούν την αγάπη προς όλους…

 

Η παράδοση και η μεταφορά από γενεά σε γενεά

 

Μαζεύοντας ἐλιές, Μάνη, 1964

Νικολάου Κατσιαβριᾶ

Ἡ μητέρα μου εἶναι 80 ἐτῶν. Εἶναι Σαρακατσιάνα καὶ γεννήθηκε σὲ καταυλισμό, ὅπου ζοῦσαν ὡς νομάδες οἱ γονεῖς της στὴν ὕπαιθρο. Ἡ σύζυγός μου λίγο πρὶν ἀπὸ τὰ 50, κορίτσι ποὺ γεννήθηκε σὲ θεσσαλικὸ χωριὸ καὶ μεγάλωσε στὴν πόλη, εἶναι δασκάλα. Τὸ καλοκαίρι τοῦ 2013 βρεθήκαμε σὲ ἕνα ἐξοχικὸ στὸ Βελεστῖνο. Ἡ Μαρία εἶχε στὰ χέρια της ἕναν πλαστικὸ κουβά, ὁ ὁποῖος στὰ ἐσωτερικά του τοιχώματα εἶχε πιάσει γλίτσα. Συνήθως πήγαινε στὸ σπίτι, ἔπαιρνε ἕνα σφουγγαράκι καὶ ἀπορρυπαντικὸ καὶ τὸν καθάριζε. Ἔχοντας τὴ μητέρα μου δίπλα της τὴν ἐρώτησε:

-Ἐσεῖς στὰ βουνὰ πῶς τὰ καθαρίζατε αὐτά;

-Τὰ τρίβαμε μὲ ἕνα φύλλο συκιᾶς, ἀπάντησε ἡ μητέρα μου, δείχνοντας τὸ παρακείμενο δένδρο.

Ἡ Μαρία πῆρε ἕνα φύλλο ἀπὸ τὴ συκιά, ἔβαλε λίγο νερὸ στὸν κουβὰ καὶ ἄρχισε νὰ τρίβει τὸ ἐσωτερικό του. Τὰ ἀποτελέσματα ἦταν ἐκπληκτικά. Τὸ ἐσωτερικὸ τοῦ κουβᾶ ἔλαμψε, σταμάτησε νὰ μυρίζει καὶ τὰ χέρια της μετὰ ἀπὸ αὐτὸ ἦταν πεντακάθαρα!

“Πώς ο γέροντας Παΐσιος με έβγαλε από το αδιέξοδο” (αληθινή ιστορία )

(για τον προγεννητικό έλεγχο και την “διακοπή κυήσεως” )

“Το 1992 υπηρετούσα σε μια Μονάδα του Έβρου και διέμενα στο Διδυμότειχο. Την εποχή εκείνη η σύζυγός μου, Μαρία, ήταν έγκυος στο δεύτερο παιδί και διένυε τον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της.

Το θετικό αποτέλεσμα ενός τεστ ελέγχου αντισωμάτων ερυθράς, μας αναστάτωσε. Μετά από μερικές ήμερες η επανάληψη του τεστ, σε άλλο μικροβιολογικό εργαστήριο, επιβεβαίωσε εκ νέου ότι η σύζυγός μου είχε νοσήσει από ερυθρά, ενώ εγκυμονούσε.

 

Παρηγοριά σε πατέρα για τον θάνατο και την εκταφή του παιδιού του (θαυμαστές εμφανίσεις αγίου Παϊσίου)

μαρτυρία του κ. Παναγιώτη Κλημεντίδη

“Τον Ιανουάριο του 2004 έχασα στη γέννα ένα γιο μου. Τον αεροβάπτισα Νικόλαο.
Ο Άγιος σε ενύπνιο μού έδειξε πού βρίσκεται.

Βρεθήκαμε σε ένα παραδεισένιο τοπίο.
Γαλάζιο φως,τρούλοι Εκκλησιών.

Το παιδί μου είπε:
“Βλέπεις ,πατέρα,τι καλά που είμαι;”.

.

.

»Τόν Σεπτέμβριο του 2007, τήν νύκτα πρό της εκταφής του γυιου μου Νικολάου, στην Μονή Καλαμίου Αργολίδος, είδα σε ενύπνιο τόν Άγιο άφθαρτο πάνω σέ μία μαρμάρινη πλάκα.

 

ΣΥΝΑΞΑΡΙΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ – ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ

 

Ένα βιβλίο που διαβάσαμε μαζί με τα παιδιά και σάς προτείνουμε.

Μικρό σε μέγεθος, καλογραμμένο, με όμορφη, ζεστή εικονογράφηση, κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον των παιδιών και μάς συντρόφευσε για λίγες μέρες. Παρακολουθήσαμε την ζωή του μικρού Θόδωρου, που γεννήθηκε και μεγάλωσε σε ένα μικρό ελληνικό χωριό, εκεί στα βάθη της Μικράς Ασίας. Τον είδαμε να γίνεται ιερέας και να αναλαμβάνει την μόρφωση των παιδιών αλλά και όλων των κατοίκων του χωριού. Να διδάσκει και να τούς μεταδίδει πίστη στο Χριστό και αγάπη στην Πατρίδα. Να χρησιμοποιεί παιδαγωγικές μεθόδους που απέδιδαν.Μάθανε ότι μπορούν ακόμα και τα μικρά παιδιά μπορούν να προσεύχονται με την “ευχή” : “Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με” , να κάνουν μετάνοιες, να προσπαθούν να μειώνουν τον εγωισμό και να καλλιεργούν την αγάπη προς όλους…

 

Ψηλά το κεφάλι βρε παλληκάρι!

(γράφει ένας πατέρας , βλέποντας τα παιδιά του… πολύ ενδιαφέρον κείμενο)

ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ! ΤΩΡΑ ΘΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΕΙ ΤΟ ΜΠΑΚΙΡΙ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΥΣΟ! ΤΩΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΑΝΕΙΣ ΔΥΝΑΤΟΣ.

Ανδρεαδάκης Νίκος

Κυριακή μεσημέρι. Μόλις επιστρέψαμε στο σπίτι από την Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία όπου κοινωνήσαμε όλοι μαζί. Ετοιμαστήκαμε για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την εβδομάδα που έρχεται…

Η σύζυγος με την βοήθεια του Θεού, είναι έγκυος στον τέταρτο μήνα. Καθώς ετοιμάζει το κυριακάτικο τραπέζι, βγήκα έξω με τους δύο γιους μου να παίξουμε μπάλα και να ασχοληθώ λίγο μαζί τους. Είναι ευκαιρία σήμερα που είναι Κυριακή και δεν εργάζομαι, να έρθουμε πιο κοντά…

“Πώς μεγαλώσαμε τα παιδιά μας” – υπό την καθοδήγηση του οσίου Παΐσίου (μέρος Α’)

οι προσωπικές συμβουλές του οσίου Παϊσίου, σε μια οικογένεια, για την δημιουργία μιας “κατ’ οίκον εκκλησίας”

κείμενο του Κωνσταντίνου Γ. Καρακατσάνη

τ. Καθηγητού Πυρηνικής Ιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ.

.

Από πολύ σεβαστό και αγαπητό μας πρόσωπο μας ζητήθηκε να γράψουμε ποιες αρχές είχαμε στην οικογενειακή μας ζωή και πώς μεγαλώσαμε τα παιδιά μας. Είχαμε τη μεγάλη ευλογία από τον Κύριο νά γνωρίσουμε και νά «συναναστραφούμε» έπι εικοσαετία σχεδόν τον Μακαριστό Γέροντα Παΐσιο τον Αγιορείτη. Επειδή είμαστε αμαθείς και άπειροι στά θέματα αυτά τον ερωτούσαμε και εκείνος-μέ τήν κατά Θεόν σοφία πού είχε-μας νουθετούσε αναλόγως. Από την αρχή όμως οφείλω νά ομολογήσω ότι άπό τις θεοφώτιστες νουθεσίες του ευλογημένου πατρός μόνο λίγες εφαρμόσαμε ακριβώς. Πολλές τις εφαρμόσαμε πλημμελώς, ενώ κάποιες άλλες καθόλου. Οι προσωπικές προς εμάς σοφές συμβουλές του γιά διάφορα θέματα έχουν ως ακολούθως:

1. Θεωρούσε πολύ βασική και απαραίτητη αρχή γιά τήν όλη λειτουργία της οικογένειας να μην εργάζεται η μητέρα, αλλά να παραμένει στο σπίτι παρακολουθώντας και μεγαλώνοντας τα παιδιά της «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» κατά το δυνατόν.

“Παγκοινιά”: μια πολιτεία αγάπης στο νομό Πέλλας-έργα αγάπης, φιλανθρωπίας και αλληλοβοήθειας.

λάβαμε το παρακάτω μήνυμα και με χαρά το αναρτούμε- με την ευχή η προσπάθεια να ευοδωθεί με την χάρη του Θεού,να βρει πολλούς μιμητές και συνεχιστές και να εξαπλωθεί σε ολόκληρη την Πατρίδα μας…

“Μια νέα προσπάθεια για την αλληλεγγύη και όχι μόνο ξεκίνησε από την Πέλλα. Δείτε το σχετικό μπλογκ (pagoinia.blogspot.gr), ενημερωθείτε και αν το βρίσκετε ενδιαφέρον παρακαλώ αναρτήστε το ή προωθήστε το σε φίλους και γνωστούς.”

Τι είναι η ΄΄Παγκοινιά΄΄

Έργα αγάπης, φιλανθρωπίας και αλληλοβοήθειας.

Η φιλανθρωπία κυριαρχούσε από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους στην Αποστολική Εκκλησία. Δεν υπήρχε φτωχός μεταξύ των πιστών. Δεν ανέχονταν να έχουν κάτι που να μην το έχει και ο εν Χριστώ αδελφός τους. Το πνεύμα της αγάπης, της φιλανθρωπίας, της αλληλοβοήθειας, της κοινοκτημοσύνης και ακτημοσύνης που βιώθηκε στο «Βυζάντιο» καθώς και στα ισνάφια της Τουρκοκρατούμενης Ελλάδας, είναι η συνέχεια της ζωής της πρωτοχριστιανικής Ενορίας.

Εκδήλωση στην Θεσ/νίκη: “Οι Κρυπτοχριστιανοί του Πόντου” και πρώτη πανελλήνια προβολή της ταινίας “Ρώτα την καρδιά σου”

 

Τὴν Κυριακὴ 30 Μαρτίου καὶ ὥρα 18:00 θὰ πραγματοποιηθεῖ ἀπὸ τὴν “Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη” στὸ Ἀμφιθέατρο τοῦ Ἱδρύματος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης “Διακονία” (ὁδὸς Ν. ΠΛαστήρα 65, Χαριλάου, τήλ: 2310397700) ἐκδήλωση μὲ θέμα :Οι  Κρυπτοχριστιανοί τοῦ Πόντου

Ἔκδοση ἀπὸ τήν Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη: Ὅσιος Πέτρος τῆς Ἀτρώας (από την σειρὰ: Ἄγνωστα Συναξάρια)

 

Πραγματοποιήθηκε νέα ἔκδοση ἀπὸ τὸ σωματεῖο Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη καὶ συγκεκριμένα ἀπὸ τὴ σειρὰ Ἄγνωστα Συναξάρια: “Ὅσιος Πέτρος τῆς Ἀτρώας”.

Ὁ βίος τοῦ ὁσίου Πέτρου τῆς Ἀτρώας ἀποτελεῖ τήν ἀρχή μιᾶς πολύτομης σειρᾶς ἀγνώστων ἤ ἐλάχιστα γνωστῶν βίων Ἁγίων ἤ γνωστῶν μέν Ἁγίων ἀλλά ἀγνώστου 

Eνωμένη Ρωμηοσύνη:Πρόσφατες δημοσιεύσεις

Διαβάστε τα ακόλουθα άρθρα από την ιστοσελίδα της Ε.ΡΩ. κάνοντας κλικ στον αντίστοιχο τίτλο:

ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Ζώ­η Δ. Ζαρ­τα­λού­δη  Δρ. Γε­ω­πό­νου keppyel.moudanion@gmail.com   Βα­δί­ζου­με ὁ­λο­τα­χῶς πρὸς μί­α «νέ­α ἐ­πο­χὴ» κα­τὰ τοὺς ἐμ­πνευ­στές της. Στὸν δρό­μο αὐ­τὸ […]

ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ- ο βασιλεύς των Ελλήνων

.

(Από το σύλλογο ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ- Κέντρο ενότητας και  μελέτης-προβολής των αξιών μας, κυκλοφόρησε πρόσφατα ένα πάρα πολύ αξιόλογο βιβλίο για τον Μ. Αλέξανδρο.Διαβάστε την βιβλιοπαρουσίαση και αναζητήστε το. Διαβάζεται απνευστί από όλους και σίγουρα θα το αγαπήσουν και τα μεγαλύτερα παιδιά.Προσφέρεται ΔΩΡΕΑΝ.)

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ-Πρόλογος του βιβλίου

Ὅταν ξεκίνησε ἡ συζήτηση γιὰ τὴν ἔκδοση ἑνὸς βιβλίου γιὰ τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο, οἱ ἐρωτήσεις ἦταν πάρα πολλές. Γιατί ἕνα ἀκόμη βιβλίο γιὰ τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο; Γιατί ἕνα βιβλίο ποὺ νὰ ἀναφέρεται στὸν μέγιστο τῶν Ἑλλήνων καὶ νὰ ἀπευθύνεται σὲ νέους; Γιατί μία ἔκδοση πού σχετίζεται μὲ ἕνα θέμα πού ἔχει «ξεχασθεῖ;». Ποιὸς θὰ ἀσχοληθεῖ καὶ θὰ διαβάσει γιὰ τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο;