Το ευαγγελικό και αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής του Θωμά 12 Μάϊου 2024

Κυριακή του Θωμά: Τι γιορτάζουμε στις 26 Απριλίου - ΕΚΚΛΗΣΙΑ ONLINE

Ὁ Χριστός στή ζωή μας

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς τοῦ Θωμᾶ 12 Μάϊου 2024 (Ἰωάν. κ΄ 19-31)

Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰρήνη ὑμῖν. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ. ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον. εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν· εἰρήνη ὑμῖν. καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται.

Συνέχεια

Οι οσιοπαρθενομάρτυρες Ολυμπία και Ευφροσύνη, οι εν Θερμή Λέσβου (11 Μαΐου 1235 μ. Χ. )

Αποτέλεσμα εικόνας για αγια ολυμπια

Η Οσία Ολυμπία και η οσία Ευφροσύνη έζησαν τον 13ο αιώνα μ.Χ. και παρέδωσαν την ψυχή τους με μαρτυρικό θάνατο στις 11 Μαΐου του 1235 μ.Χ.

Η Οσία Ολυμπία γεννήθηκε από ευσεβείς γονείς που καταγότανε από την Κωνσταντινούπολη. Ο πατέρας της ήταν Ιερεύς και η μητέρα της κόρη Ιερέως. Από την Κωνσταντινούπολη, άγνωστο για ποιο λόγο, έφυγαν και κατοίκησαν στην Πελοπόννησο. Σε ηλικία δέκα ετών η Ολυμπία έχασε τους γονείς της και οι συγγενείς της την έστειλαν στο μοναστήρι των Καρυών της Θερμής, τη σημερινή Ιερά Μονή του Αγίου Ραφαήλ, όπου η τότε ηγουμένη Δωροθέα ήταν θεία της Ολυμπίας.

η συνέχεια ΕΔΩ

Ο Άγιος Αργύριος ο Επανομίτης ο Νεομάρτυρας

 ο βίος του αγίου νεομάρτυρος Αργυρίου, πολιούχου της Επανομής Θεσσαλονίκης- με πολλές εικόνες

Agios-Neomartys-Argyros-anahoron-apo-tin-Epanomi-Toihografia-Naou-Agiou-Argyriou-620x922
Άγιος Νεομάρτυς Αργυρός,αναχωρών από την Επανωμή -Τοιχογραφία Ναού Αγίου Αργυρίου

Εορτάζει στις 11 Μαΐου εκάστου έτους.

Όλα τα βιογραφικά στοιχεία για τον άγιο τα μαθαίνουμε από τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, ο οποίος φρόντισε να μάθει λεπτομέρειες για το μαρτύριο του αγίου αυτού, από ανθρώπους που τον γνώρισαν και που ήσαν παρόντες.

Ο Άγιος Νεομάρτυς Αργύριος γεννήθηκε το 1788 στην Επανωμή της Θεσσαλονίκης, από τον Αστέριο και τη Βασιλική, το γένος Ντουγιούδη. Σε νεαρή ηλικία πήγε στην Θεσσαλονίκη, όπου προσλήφθηκε από κάποιον ράπτη ως κάλφας (μαθητευόμενος). Εκείνες τις ημέρες κάποιος Χριστιανός από το Σοχό βρισκόταν στη φυλακή του Πασά της Θεσσαλονίκης για κάποιο έγκλημα που είχε κάνει. Μην έχοντας να πληρώσει τα χρήματα που του ζητούσε ο Πασάς, τον απειλούσε ότι θα τον κρεμάσει. Μπροστά στην απειλή του θανάτου ο φυλακισμένος αποφάσισε να αλλαξοπιστήσει. Το γεγονός αυτό χαροποίησε τους Αγαρηνούς, οι οποίοι αμέσως τον έβγαλαν από την φυλακή και τον πήγαν σε ένα καφενείο στην τοποθεσία Ταχτάκαλα, με σκοπό να τον μυήσουν στη Μουσουλμανική θρησκεία.

η συνέχεια ΕΔΩ

Οι φωτιστές των Σλάβων: οι Θεσσαλονικείς άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος

η μνήμη τους τιμάται στις 11 Μαΐου

Από το Περιοδικό “Προς την ΝΙΚΗ”

Ετος 815 μ.Χ: Στη Θεσσαλονίκη έπαρχος, διοικητής ολόκληρου του θέματος της Θεσσαλονίκης, τμήμα που περιείχε και περιοχή της σημερινής Σερβίας είναι ο Λεων ο «δουγγάριος».  Ο Λεων και η σύζυγός του Μαρία έχουν επίσημη καταγωγή και πολλή αρετή· αρετή που την ευλόγησε ο Θεός τόσο, ώστε να λάμψει στην Ευρώπη, ανάβοντας τούς πυρσούς του Ευαγγελίου σ  ἕ­να κόσμο ολόκληρο, στο κόσμο των Σλάβων.  Α­πό τα 7 παιδιά τους ξεχωρίζουν ιδιαιτέρως δύο· το μεγαλύτερο και το μικρότερο.

η συνέχεια ΕΔΩ

Ο άγιος μάρτυς Νικόλαος ο εν Βουνένοις και οι συμμάρτυρές του

Αποτέλεσμα εικόνας για Άγιος Νικόλαος ο εν Βουνένοις βιος

Ὁ Ἅγιος Ὁσιομάρτυρας Νικόλαος ὁ Νέος γεννήθηκε πιθανῶς στὴ γῆ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία διακρινόταν γιὰ τὴν θερμὴ πίστη, τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὴν εὐσέβειά του. Ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ ἀνδρεία τοῦ Νικολάου δὲν μποροῦσαν νὰ κρυφθοῦν. Ἡ φήμη του ξεπέρασε γρήγορα τὰ στενὰ ὅρια τῆς πατρίδος του καὶ ἁπλώθηκε μέχρι καὶ αὐτὴ τὴν Βασιλεύουσα, τὴν Κωνσταντινούπολη. Ὁ τότε αὐτοκράτορας Λέων ὁ ΣΤ’ ὁ Σοφὸς (886 – 912 μ.Χ.) ζήτησε καὶ γνώρισε τὸ Νικόλαο. Ἐκτίμησε ἀμέσως, μὲ τὴν πρώτη ἐπαφὴ μαζί του, τὰ σωματικὰ καὶ ψυχικά του χαρίσματα καὶ τὸν διόρισε ἀρχηγὸ τοῦ αὐτοκρατορικοῦ ἀποσπάσματος τῆς Λαρίσης, ποὺ εἶχε ὡς σκοπὸ νὰ φρουρεῖ καὶ νὰ ὑπερασπίζεται τὴν πόλη αὐτὴ τῆς Θεσσαλίας.

Συνέχεια →

Άγιος Χριστόφορος: ο γίγαντας που κουβάλησε στους ώμους του τον Χριστό!

*ο βίος του αγίου Χριστοφόρου, προστάτη των οδηγών, και

*η προσευχή του οδηγού

Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Χριστόφορος καταγόταν από ημιβάρβαρη φυλή και ονομαζότανΡεμπρόβος, που σημαίνει αδόκιμος, αδοκίμαστος, κολασμένος. Πιθανότατα έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορος Δεκίου (249-251), όταν στην Αντίοχεια Επίσκοπος ήταν ο Άγιος Ιερομάρτυς Βαβύλας († Σεπτεμβρίου).

Ο Άγιος ως προς την εξωτερική εμφάνιση ήταν τόσο πολύ άσχημος, που απεκαλείτο«κυνοπρόσωπος»=πρόσωπο κυνός- σκύλου.

Συνέχεια EΔΩ →

Η μάχη στο δοξασμένο Χάνι: Γραβιά,8 Μαΐου 1821

https://i1.wp.com/snowtravel.gr/wp-content/uploads/2012/11/GRAVIA.jpg

ΘΡΕΜΜΑ ΤΟΥ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΥ,ΠΡΕΠΕΙ ΣΟΥ

ΤΗΣ ΔΟΞΑΣ ΤΟ ΣΤΕΦΑΝΙ.

ΝΑΟ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΕΧΤΙΣΕΣ

ΜΕ ΤΗΣ ΓΡΑΒΙΑΣ ΤΟ ΧΑΝΙ.

Κ.ΠΑΛΑΜΑΣ,1930

Σύντομο ιστορικό:—Γιγαντομαχία εις το Χάνι τής Γραβιάς. Ο Οδυσσεύς Ανδρούτσος, διά ν’ αναχαιτίση τους κατερχομένους προς την Άμφισσαν, οπόθεν εσκόπουν να διαπεραιωθούν εις Πελοπόννησον, εννεακισχιλίους τουρκαλβανούς των Ομέρ Βρυώνη και Μεχμέτ Κιοσσέ, οχυρούται με 120 παλληκάρια εις το Χάνι τής Γραβιάς.

Οι θαρραλέοι υπερασπισταί εισήλθον ο εις μετά τον άλλον, χορεύοντες και άδοντες το γνωστό κλέφτικο τραγούδι: «Κάτω στου Βάλτου τα χωριά…». Μεταξύ τούτων ήσαν ο Γκούρας, ο Τράκας, ο Παπανδρέας, ο Αγγελής Γοβγίνας, από την Εύβοιαν, ο Κατσικογιάννης, ο Αθ. Καπλάνης κ.ά.

Αι λυσσώδεις επιθέσεις των τούρκων διεδέχοντο η μία την άλλην, ο δε Ομέρ Βρυώνης είχε προκηρύξει αμοιβήν πεντακοσίων πουγγίων (5.000 περίπου σημερινών δραχμών) εις εκείνον που θα εισήρχετο πρώτος εις το Χάνι. Αλλ’

Συνέχεια →

Ο όσιος πατήρ ημών Αρσένιος ο Μέγας (8 Μαΐου)

«Ο άγιος Αρσένιος ήταν γέννημα και θρέμμα της μεγαλούπολης Ρώμης, διατηρήθηκε καθαρό κατοικητήριο του Θεού από πολύ μικρή ηλικία, γεμάτος από κάθε αρετή και σοφία, τη θεϊκή και την ανθρώπινη. Γι᾽ αυτό και δέχτηκε τη χειροτονία του σε διάκονο, την εποχή που βασιλιάς στους Ρωμαίους ήταν ο μέγας Θεοδόσιος. Όταν ο Θεοδόσιος αγωνιζόταν και φρόντιζε να βρει άνδρα πνευματικό και λόγιο, ώστε να καλύπτει τις πνευματικές ανάγκες των παιδιών του και να τα διδάσκει στα μαθήματα, και μάλιστα σε αυτά με τα οποία λατρεύεται ο Θεός, έμαθε για τον Αρσένιο και έγραψε στον βασιλιά Γρατιανό και στον πάπα Ιννοκέντιο να τον πείσουν να αναλάβει,   κάτι που μετά βίας τελικά το κατάφερε.

Ο Αρσένιος λοιπόν έφυγε από τη Ρώμη και πήγε στην Κωνσταντινούπολη, και στάθηκε κατά πρόσωπο στον Θεοδόσιο. Είδε λοιπόν ο Θεοδόσιος να έχει ο Αρσένιος σεμνό το πρόσωπό του και το χρώμα του, να έχει σταθερό και προσεκτικό βλέμμα, ταπεινό φρόνημα, και να είναι κοσμημένος από κάθε αρετή, γεμάτος από πολλή χαρά και ευχάριστη διάθεση, γι᾽ αυτό και από τότε τον τιμούσε υπερβολικά ως Πατέρα και τον σεβόταν ως δάσκαλο. Τα δε μέλη της Συγκλήτου τον θαύμαζαν, βλέποντάς τον ως κάποιο μεγάλο κειμήλιο.

Συνέχεια →

Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, ο “Ηγαπημένος” Μαθητής

Tω αυτώ μηνί H΄(8 Μαΐου), μνήμη του Aγίου Aποστόλου και Eυαγγελιστού Iωάννου του Θεολόγου, ήτοι η σύναξις της αγίας κόνεως της εκπορευομένης εκ του τάφου αυτού, ήγουν του Mάννα.

Αποτέλεσμα εικόνας για αγιος ιωαννης θεολογος 8 μαιου

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ο αγαπημένος μαθητής του Κυρίου, «ὁ ἐπιπεσῶν ἐπὶ τὸ στῆθος τοῦ Ἰησοῦ», είναι εκείνος που έγραψε το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, αλλά και τις τρεις Καθολικές Επιστολές, που φέρουν το όνομά του.

Η μνήμη του Αποστόλου Ιωάννου εορτάζεται στις 26 Σεπτεμβρίου. Η σημερινή εορτή συνδέεται με την ανάδυση θαυματουργικής κόνεως (σκόνης) από τον τάφο του Ευαγγελιστού, μέσω της θαυματουργικής επενέργειας του Αγίου Πνεύματος, που οι ντόπιοι την αποκαλούσαν «επίγειο μάνα».

Συνέχεια ΕΔΩ →

Η μάχη της Οσνίτσανης (Καστανοφύτου) και ο ηρωικός θάνατος των Μακεδονομάχων Λ. Πετροπουλάκη και Α. Βλαχάκη (καπετάν- Λίτσα) (7 Μαΐου 1906)

Η Μάχη της Οσνίτσανης (άγνωστη, ξεχασμένη, αλλά ιδιαίτερα σημαντική…)

petropoylakhs IMMA


Η δράσις των Ελληνικών σωμάτων εις ολόκληρον την Δυτικήν Μακεδονίαν, παρ’ όλας τας αντιξοότητας, ουδέποτε διεκόπη τελείως κατά την διάρκειαν του χειμώνας. Από τής ανοίξεως δε του 1906 ήρχισε και πάλιν να εντείνεται. Ήδη από τού Σεπτεμβρίου τού 1905 είχεν αφιχθή εις την περιοχήν των Καστανοχωρίων το σώμα τού Ανθυπολοχαγού τού Πεζικού Βλαχάκη Αντωνίου (Λίτσα) δυνάμεως τεσσαράκοντα οκτώ ανδρών. […]

Την 4ην Μαΐου ό Βλαχάκης έλαβε διαταγήν τού Κέντρου Μοναστηρίου να προσβάλη το Εξαρχικόν χωρίον Οσνίτσανη (Καστανόφυτον). Εις εκτέλεσιν τής διαταγής αυτής ενήργησεν αμέσως και την 6ην Μαΐου αφίχθη μεθ’ ολοκλήρου τής δυνάμεώς του εις την Μονήν τού Αγίου Αθανασίου πλησίον τής Οσνίτσανης.

η συνέχεια ΕΔΩ

Ο βίος και το μαρτύριο των αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης των εν Θερμή της Λέσβου

(μαρτύρησαν την Λαμπροτρίτη του 1463)

Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη

Οι νεοφανείς Άγιοι της Λέσβου. Ο Άγιος Ραφαήλ – μαζί  με τον Άγιο Νικόλαο και την Αγία Ειρήνη – είναι ο νέος απεσταλμένος του Θεού που ήρθε στη Γη, την κρίσιμη αυτή εποχή, για να προσφέρει τα θαύματά Του και να μας λυτρώσει από τις αρρώστιες και την απόγνωση. Στη μονή Του, την οποία έχτισε η Αγία Ηγουμένη Ευγενία Κλειδαρά, συρρέουν όλο το χρόνο χιλιάδες πιστών ζητώντας έλεος από το θαυματουργό Άγιο. Πριν χτιστεί το μοναστήρι, λίγο πιο πάνω από την Λουτρόπολη της Θερμής βρίσκεται ο λόφος των Καρυών που τον ονόμαζαν «Παναγιά της Καρυάς». Εκεί υπήρχαν μερικές πελεκητές πέτρες και ο χώρος αυτός ευωδίαζε. Οι πιστοί άναβαν ένα καντήλι, κρεμασμένο σ’ ένα πρίνο και έκαναν – μια φορά το χρόνο – λειτουργία, την ημέρα της Λαμπροτρίτης από πατροπαράδοτο έθιμο.  Επίσης, ο λόφος αυτός φέρει, από παράδοση, και την ονομασία «Καλόγερος». Την ονομασία

Συνέχεια →

Ο Αη Γιώργης και ο δράκος- και τα τραγούδια του

Τι αναπαριστά ο δράκος που σκοτώνει ο Άγιος Γεώργιος;

Ο άγιος Γεώργιος είναι από τους πιο λαοφιλείς αγίους της ανατολικής εκκλησίας. Ο λαός ιδιαίτερα της Καππαδοκίας που είναι και η πατρίδα του αγίου, προσέτρεξε στην βοήθεια και αρωγή του αγίου και από νωρίς έλαβε οικουμενικές διαστάσεις η τιμή και μνήμη του.

Συνέχεια  ΕΔΩ→

Η Ιστορία του Γένους μας

“Πρόφτασε Τροπαιοφόρε, μεγαλομάρτυς Γεώργιε,

όσο ακόμα ακούγεται στην Ελλάδα μας

το Χριστός Ανέστη.”

ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ άγιος Νεκτάριος

Άγιε μου Γιώργη των Ρωμηών,

άγιε μου Γιώργη των Ελλήνων, των Γραικών,

άγιε μου Γιώργη των Ορθοδόξων Χριστιανών,

Συνέχεια →

Οι αγιασμένοι γονείς του αγίου Γεωργίου, Γερόντιος και Πολυχρονία

(η μνήμη του αγίου Γεωργίου τιμάται την Δευτέρα της Διακαινησίμου, όταν η 23η Απριλίου τύχει εντός της Μεγάλης Σαρακοστής)

Στὶς 23 Ἀπριλίου ἡ ἁγία μας Ἐκκλησίαμαζὶ μὲ τὸν ἔνδοξο ἅγιο μεγαλομάρτυραΓεώργιο τὸν Τροπαιοφόρο ἑορτάζει καὶ τὴ μάρτυρα μητέρα του, τὴν ἁγία Πολυχρονία. Πολυχρονία! Μιὰ γυναίκα ἀπὸφημισμέ νο ἀρχοντικὸ γένος τῆς Καπ παδοκίας. Μὲ πατρίδα τὴ Λύδδα (Διόσπολη)τῆς Παλαιστίνης. Δὲν θαμπώθηκε ἀπὸ τὰἐπίγεια πλούτη της οὔτε ἀγάπησε τὶς ματαιότητες τοῦ φθαρτοῦ κόσμου. Ἐπέλεξετὸν σεμνὸ καὶ ἔντιμο οἰκογενειακὸ βίο μὲ σύζυγο τὸν συγκλητικὸ Γερόντιο τὸνΣτρατηλάτη, ὁ ὁποῖος ἀρχικὰ ἦταν εἰδωλολάτρης.

Τὸ μικρό τους παιδὶ ἡ Πολυχρονία τὸ βάπτισε κρυφὰ σ’ ἕνα μοναστήρι τῆς περιοχῆς τῆς Ἀρμενίας καὶ τὸ ὀνόμασε Γεώργιο, τὴν ἐποχὴ ποὺ ἄρχισε νὰ πνέει ἰσχυρὸς ὁ ἄνεμος τοῦ σκληροῦ διωγμοῦτοῦ Διοκλητιανοῦ.

Συνέχεια →

Ο Εσπερινός της Αναστάσεως (Δεύτερη Ανάσταση ή Εσπερινός της Αγάπης)

Τι συμβολίζει ο Εσπερινός της Αγάπης και γιατί διαβάζεται το Ι. Ευαγγέλιο σε πολλές γλώσσες και διαλέκτους;Το απόγευμα της Κυριακής (ή αλλού στις 11 το πρωί) τελείται ο «Εσπερινός της Αγάπης», όπου σε πολλές γλώσσες διαβάζεται το Ιερό Ευαγγέλιο και διατρανώνεται παγκοσμίως η εποχή της Αναστάσιμης ελπίδας.

Την Κυριακή του Πάσχα η Εκκλησία αφήνει πίσω τον πόνο, τη θλίψη των Παθών και της Σταύρωσης και διακηρύττει την αγαλλίαση και την ελπίδα που φέρνει η Ανάσταση.

Το απόγευμα της Κυριακής οι απανταχού Ορθόδοξοι τελούν τον «Εσπερινό της Αγάπης». Το Ιερό Ευαγγέλιο διαβάζεται σε δεκάδες ξένες γλώσσες για να διατρανωθεί παγκοσμίως η εποχή της Αναστάσιμης ελπίδας. Ο Εσπερινός ονομάζεται και «Αγάπη», επειδή ο Χριστός σταυρώθηκε και αναστήθηκε για την αγάπη των ανθρώπων. Για να μπορέσει ο άνθρωπος να μορφώσει λυτρωτική σχέση κοινωνίας με το Θεό. Για να αποκτήσει ο άνθρωπος προοπτική σωτηρίας, μια προοπτική θεμελιωμένη στην άφθαρτη, άνευ όρων και ορίων αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο.

Συνέχεια ΕΔΩ→

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Κατηχητικός Λόγος Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου (πρωτότυπο κείμενο και μετάφραση)

untitled

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΥΛΟΓΙΑ ΣΕ ΕΣΑΣ  ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΣΑΣ!

ιστολόγιο “Αντέχουμε…”

.

Εἴ τις εὐσεβής καί φιλόθεος, ἀπολαυέτω τῆς καλῆς ταύτης καί λαμπρᾶς πανηγύρεως.

Εἴ τις εὐγνώμων, εἰσελθέτω χαίρων εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου αὐτοῦ.

Εἴ τις ἔκαμε νηστεύων, ἀπολαυέτω νῦν τό δηνάριον.

Εἴ τις ἀπό τῆς πρώτης ὥρας εἰργάσατο, δεχέσθω σήμερον τό δίκαιον ὄφλημα.

Συνέχεια  ΕΔΩ→

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ – Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Η Κυριακή του Πάσχα είναι για την Εκκλησία η αφετηρία της νέας δημιουργίας. Η φθορά και ο θάνατος πλέον δεν έχουν καμία δύναμη στη ζωή του ανθρώπου και της κτίσης, αλλά “τα πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια”. Αυτό φαντάζει οξύμωρο για τη νοοτροπία του κόσμου, καθώς όλοι διαπιστώνουμε την συνεχή καταστροφή του περιβάλλοντος, τον θάνατο που κρατά δέσμιο τον κάθε άνθρωπο, αλλά και το γεγονός ότι ο κόσμος μας ελάχιστα έχει αλλάξει, παρά τα μηνύματα και την παρουσία της πίστης στο Χριστό. Αδικίες και πόλεμοι γίνονται, τα συμφέροντα κυριαρχούν, η ζωή είναι πάντοτε απλόχερη για τους λίγους, ενώ οι πολλοί βιώνουν την δυσκολία, η πρόοδος δεν έχει εξασφαλίσει την ευτυχία, αλλά έχει εξοβελίσει το Θεό από την ζωή των πολλών.

Συνέχεια →

«ΔΕΥΤΕ ΙΔΩΜΕΝ ΤΗΝ ΖΩΗΝ ΗΜΩΝ ΕΝ ΤΑΦΩ ΚΕΙΜΕΝΗΝ»  (το περιεχόμενο και το νόημα του Μεγάλου Σαββάτου)   

Αποτέλεσμα εικόνας για Μεγάλο Σαββατο

« Τω Αγίω και Μεγάλω Σαββάτω, την θεόσωμον ταφήν και την εις ’δου κάθοδον του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού εορτάζομεν, δι’ ών της φθοράς το ημέτερον γένος ανακληθέν προς αιωνίαν ζωήν μεταβέβηκε».

Σύμφωνα με το ιερό συναξάρι αυτήν την άγια ημέρα τιμάμε και προσκυνάμε την ταφή του Κυρίου μας και την εις Άδου Κάθοδόν Του.

Το απόγευμα της Μεγάλης Παρασκευής, αφότου εξέπνευσε ο Κύριος επί του σταυρού, έπρεπε να ταφεί και μάλιστα βιαστικά, διότι όπως μας πληροφορεί ο ιερός Ευαγγελιστής οι Ιουδαίοι «ίνα μη μείνη επί του σταυρού τα σώματα εν τω σαββάτω, επεί Παρασκευή ην΄ ην γαρ μεγάλη η ημέρα εκείνη του σαββάτου΄ ηρώτησαν τον Πιλάτον ίνα κατεαγώσιν αυτών τα σκέλη, και αρθώσιν» (Ιωάν.19:31). Οι στρατιώτες με χονδρές σιδερένιες βέργες τσάκισαν τα κόκαλα των δύο συσταυρωμένων ληστών, για να επιταχύνουν το θάνατό τους, διότι ακόμη δεν είχαν εκπνεύσει. «Επί τον Ιησούν ελθόντες ως είδον αυτόν ήδη τεθνηκότα, ου κατέαξαν αυτού τα σκέλη, αλλ’ εις των στρατιωτών λόγχη αυτού την πλευράν ένυξε, και ευθέως εξήλθε αίμα και ύδωρ» (Ιωάν.19:33). Αυτό σημαίνει ότι ο θάνατος του Κυρίου υπήρξε πραγματικός, εις πείσμα όλων εκείνων των συκοφαντών, οι οποίοι συνεχίζοντες την θεομάχο έχθρα των αρχόντων του Ισραήλ, υποστήριζαν και υποστηρίζουν ότι δήθεν δεν πέθανε επί του σταυρού και κατά συνέπεια η ανάστασή Του ήταν ψεύτικη!

Συνέχεια →

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ: Μεγάλο Σάββατο

(και για μεγάλα παιδιά)

Σχόλια στα δραματικά γεγονότα της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας

ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ – Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

Το Μεγάλο Σάββατο η Εκκλησία μας κείται στην προσδοκία της Ανάστασης. Ο Χριστός βρίσκεται στον Άδη, το σώμα Του έχει ταφεί, χωρίς όμως να γνωρίζει την φθορά που γνωρίζουν όλοι οι νεκροί, καθώς παραμένει ενωμένο με την θεότητα, ενώ η ψυχή του Χριστού βρίσκεται στην κόλαση, στο χώρο του θανάτου, όπου κηρύττει την μετάνοια. Ο Θεάνθρωπος Χριστός ολοκληρώνει το έργο της Θείας Οικονομίας, που είναι η ανάσταση όλης της Δημιουργίας και όλων των ανθρώπων, κι αυτών που ήταν εν ζωή, αλλά και αυτών που είχαν πεθάνει πριν τον ερχομό του Ιησού στον κόσμο. Ο έσχατος εχθρός του ανθρώπου, ο θάνατος, νικιέται δια του θανάτου του Χριστού, και όλα κινούνται στην προσδοκία της Ανάστασης, της γνήσιας ελευθερίας.

Συνέχεια ΕΔΩ→

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

untitled

“Σέ τόν αναβαλόμενον τό φῶς ὥσπερ ἱμάτιον καθελών Ἰωσήφ ἀπό τοῦ ξύλου σύνΝικοδήμῳ καί θεωρήσας νεκρόν, γυμνόν, ἄταφον, εὐσυμπάθητον θρῆνον ἀναλαβών, ὀδυρόμενος ἔλεγεν∙ Οἴμοι, γλυκύτατε Ἰησοῦ! ὅν πρό μικροῦ ὁ ἥλιος ἐν σταυρῷ κρεμάμενον θεασάμενος ζόφον περιεβάλλετο καί ἡ γῆ τῷ φόβῳ ἐκυμαίνετο καί διεῤῥήγνυτο ναοῦ τό καταπέτασμα· ἀλλ᾽ ἰδού νῦν βλέπω σε δι᾽ ἐμέ ἑκουσίως ὑπελθόντα θάνατον. Πῶς σε κηδεύσω, Θεέ μου; ἤ πῶς σινδόσιν εἱλήσω; Ποίαις χερσί δέ προσψαύσω τό σόν ἀκήρατον σῶμα; ἤ ποῖα ᾄσματα μέλψω τῇ σῇ ἐξόδῳ οἰκτίρμον; Μεγαλύνω τά πάθη σου, ὑμνολογῶ καί τήν ταφήν σου σύν τῇ ἀναστάσει, κραυγάζων· Κύριε, δόξα σοι».