Η οσιομάρτυς Ανυσία, από τη Θεσσαλονίκη:μαρτύρησε για την αγνότητα στην γιορτή του “θεού ήλιου” για τον Ήλιο της Δικαιοσύνης…

ο βίος της- τα άγια λείψανά της και το εκκλησάκι της στην Θεσσαλονίκη

Η Ανυσία γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη από γονείς πλούσιους και επιφανείς, οι οποίοι της μετέδωσαν τα νάματα της χριστιανικής Πίστεως. Ορφάνεψε όμως και από τους δύο γονείς της, σε νεαρή ηλικία. Έκτοτε ζούσε αφιερωμένη στην προσευχή και τη μνήμη του Θεού. Διάπυρος ήταν ο πόθος της Ανυσίας για τον Χριστό και συχνά έλεγε: «Ω! πόσο ψεύτικη η ζωή της νεότητας· είτε σκανδαλίζει κανείς είτε σκανδαλίζε­ται. Είναι καλύτερο το γήρας, αλλά θλίψη με συνέχει για το χρονικό διάστημα που με χωρίζει από τον ουρανό».

Πούλησε όλα τα υπάρχοντά της και διένειμε το χρηματικό ποσό στους απόρους, ενώ η ίδια ζούσε από τον κόπο των χεριών της. Τηρούσε αυστηρή νηστεία, κοιμόταν πολύ λίγο και έχυνε άφθονα δάκρυα στην προσευχή της. Όταν της ερχόταν ύπνος, έλεγε στον εαυτό της: «Είναι επικίνδυνο να καθεύδω, ενώ οι εχθροί μου αγρυπνούν»!

Την εποχή εκείνη, ο δυσσεβής αυτοκράτορας Μαξιμιανός εξέδωσε διάταγμα σύμφωνα με το οποίο οποιοσδήποτε μπορούσε να σκοτώσει χριστιανό, οποτεδήποτε και οπουδήποτε τον συναντούσε, χωρίς γι’ αυτό να δικαστεί ή καταδικαστεί.

Κάποια ημέρα η αγία αυτή παρθένος είχε βγει έξω για να πάει στην εκκλησία. Την ημέρα εκείνη οι ειδωλολάτρες γιόρταζαν τη γιορτή του ήλιου. Καθ’ οδόν συνάντησε έναν στρατιώτη, ο οποίος ελκύστηκε από την ομορφιά της και την πλησίασε με ανήθικο σκοπό, ρωτώντας να μάθει το όνομά της. Εκείνη έκανε το σημείο του Σταυρού και είπε: «Είμαι δούλη του Χριστού και πηγαίνω στην εκκλησία».

Όταν ο ακόλαστος στρατιώτης ήρθε πιο κοντά και άρχισε να της λέει ανοησίες, εκείνη τον έσπρωξε μακριά και τον έφτυσε κατά πρόσωπο. Ο στρατιώτης έβγαλε το σπαθί του και το έμπηξε κάτω από το πλευρό της. Έτσι έλαβε μαρτυ­ρικό τέλος η επίγεια ζωή της αγίας Ανυσίας, το έτος 298. Οι χριστιανοί την ενταφίασαν με όλες τις τιμές. Στον ουρανό δέχθηκε από τον Θεό τον στέφανο της δόξης, εισερχόμενη, στην Αιώνια Βασιλεία. Αργότερα κτίστηκε εκκλησία προς τιμήν της αγίας Ανυσίας, πάνω απ’ τον τάφο της.

 

Ύμνος στην αγία μάρτυρα Ανυσία

Η αγία Ανυσία προσευχόταν στον Θεό,γονατισμένη διαρκώς και λουσμένη στα δάκρυα της:

«Ω Κύριε Ιησού Χριστέ, η Πηγή της αιωνίου Ζωής, η Κιβωτός των αφθάρτων αγαθών, βοήθησέ με, Θεέ μου, βοήθησέ με να διαφυλαχθώ παρθένος μέχρι τον θάνατό μου· ως παρθένος να εισέλθω στην αιώνια ανάπαυση και ν’ αξιωθώ της Ουρανίου Βασιλείας Σου!

*

Χαρίτωσέ με, Σωτήρα μου, με τη Χάρη Σου, να αξιωθώ να μαρτυρήσω για Σένα, για Σένα να θυσιαστώ!

Ποθώ θυσία να γίνω στον Θεό μου, γι’ αυτό αξίωσέ με, Κύριε, να κερδίσω αυτό που επιθυμώ!».

*

Ενωτίσθη ο Θεός την προσευχή της παρθένου Ανυσίας

και της έδωσε τη Χάρη Του:

να αξιωθεί γι’ Αυτόν να μαρτυρήσει!

*

Τώρα στον Παράδεισο λάμπει η αγία Ανυσία,

σαν αστέρας εν μέσω των αστέρων,

σαν άγγελος εν μέσω των αγγέλων,

και υπέρ ημών πρεσβεύει προς τον Αθάνατο Χριστό!

 

(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Δεκέμβριος, εκδ. Άθως, σ.274-275, 278-279) πηγή

 

 

 

 

 

 Τα άγια λείψανα της αγίας Ανυσίας

Στο εγκάρσιο κλίτος του Ι.Ναού του αγίου Δημητρίου, στην Θεσσαλονίκη, από την αριστερή πλευρά του Ι. Βήματος, βρίσκεται η λάρνακα με τα ιερά λείψανα της Αγίας ενδόξου Οσιομάρτυρος Ανυσίας της εν Θεσσαλονίκη.

Γεννήθηκε και έζησε στη Θεσσαλονίκη κατά τους χρόνους του μεγάλου διώκτου των Χριστιανών Μαξιμιανού, την ίδια περίοδο με τον Άγιο Δημήτριο.

Το τίμιο σώμα της για πολλά χρόνια ήταν θαμμένο στη γη σε άγνωστο μέρος, ώσπου την 4η του μηνός Ιουλίου το 1980, διανοιγομένης της οδού 3ης Σεπτεμβρίου κοντά στο Γ’.Σ. Στρατού, ανακαλύφθηκε ο τάφος της όπου βρισκόταν τα σεπτά λείψανα της, τα οποία με ευλάβεια ανακομίσθηκαν και κατατέθηκαν στον Ι. Ναό του Αγίου Δημητρίου, επιτελώντας πλήθος ιάσεων και θαυμάτων σε όλους αυτούς που τιμούν την Αγία και την προσκυνούν με πίστη.

από την ιστοσελίδα του Ι.Ναού του αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης

.

Τα εκκλησάκια της αγίας Φωτεινής και αγίας Ανυσίας και το ιστορικό τους

Στη διασταύρωση των οδών Γ’Σεπτεμβρίου-Γρηγορίου Λαμπράκη, εκεί όπου κάνουν τέρμα ορισμένες γραμμές του Ο.Α.Σ.Θ., υπάρχουν 2 μικρά εκκλησάκια σχεδόν πανομοιότυπα που παρόμοια τους δεν πρέπει να υπάρχουν αλλού στην πόλη. Τα δύο εκκλησάκια φέρουν τις ονομασίες Αγία Φωτεινή, και Αγία Ανυσία, και αποτελούν ίσως τα τελευταία κατάλοιπα ενός από τους μεγαλύτερους προσφυγικούς συνοικισμούς που υπήρχαν στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, αυτού της Αγίας Φωτεινής. Μάλιστα το ένα εκκλησάκι ονομάστηκε Αγία Φωτεινή, εξαιτίας του γεγονότος ότι οι περισσότεροι κάτοικοι του συνοικισμού αυτού προέρχονταν από τη Σμύρνη της Μικράς Ασίας, όπου η μητρόπολη των Ορθοδόξων κατοίκων ήταν η μεγαλοπρεπής εκκλησία της Αγίας Φωτεινής.

Η πρώτη, της Αγίας Φωτεινής, που καταλαμβάνει τμήμα του καταστρώματος της οδού 3ης Σεπτεμβρίου, χτίστηκε στη θέση της εκκλησίας του ομώνυμου προσφυγικού συνοικισμού,όταν τα σπίτια του κατεδαφίστηκαν για να δημιουργηθεί ο χώρος της ΔΕΘ. Ο συνοικισμός της Αγίας Φωτεινής δημιουργήθηκε στο τμήμα του Εβραϊκού νεκροταφείου όπου το 1911 είχαν ταφεί χιλιάδες θύματα της χολέρας.
Η δεύτερη χτίστηκε αρχικά για να αντικαταστήσει το ναό της Αγ. Φωτεινής όταν έγινε η διάνοιξη της 3ης Σεπτεμβρίου, αφιερώθηκε όμως στην Αγ. Ανυσία την εν Θεσσαλονίκη όταν βρέθηκαν στα ερείπια της παλαιοχριστιανικής βασιλικής τα λείψανα που αποδόθηκαν στην αγία αυτή.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα) Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε. Οσίως ανύσασα, των αρετών την οδόν, τω Λόγω νενύμφευσαι, ω Ανυσία σεμνή, και χαίρουσα ήθλησας, αίγλη δε απαθείας, λαμπρυνθείσα Μελάνη, ήστραψας εν τω κόσμω, αρετών λαμπηδόνας, και νυν ημίν ιλεούσθε, Χριστόν τον Κύριον.

Ακούστε το απολυτίκιο!

Η αγία Ανυσία είναι προστάτρια του οικοτροφείου της ΧΦΔ Θεσσαλονίκης .Μπορεί να θεωρηθεί προστάτρια όλων των ευλαβών νέων που επιθυμούν να ζήσουν με αγνότητα.

ΑΣ ΈΧΟΥΜΕ ΌΛΟΙ ΤΗΝ ΧΆΡΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΊΑ ΤΗΣ. ιδιαίτερα όσοι ζουν και κατάγονται από την Θεσσαλονίκη. Αμήν!