Έχετε θάρρος·
εγώ είμαι·
μη φοβάστε.
(Ματθαίου ιδ΄ 22-34)
Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους. καὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατ᾿ ἰδίαν προσεύξασθαι. ὀψίας δὲ γενομένης μόνος ἦν ἐκεῖ. τὸ δὲ πλοῖον ἤδη μέσον τῆς θαλάσσης ἦν, βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων· ἦν γὰρ ἐναντίος ὁ ἄνεμος. τετάρτῃ δὲ φυλακῇ τῆς νυκτὸς ἀπῆλθε πρὸς Συνέχεια
μέσα σε δύσκολες στιγμές του Βυζαντίου, όπου μόνη ελπίδα ήταν ο Θεός και η Υπεραγία Μητέρα Του,ένας Αυτοκράτορας και ένας απλός μοναχός συνέθεσαν τους δύο Παρακλητικούς Κανόνες…
“Ουδείς προστρέχων επί σοι κατησχυμένος από Σου εκπορεύεται, Αγνή Παρθένε Θεοτόκε…”
“Πώς θέλετε να νοιώσετε ότι είναι Δεκαπενταύγουστος;” έλεγαν οι παλιοί.
«Πώς θέλετε να νοιώσετε ότι είναι Δεκαπενταύγουστος χωρίς να κάμετε νηστεία; Άλλωστε μεγάλη Δεσποτική ή Θεομητορική γιορτή χωρίς να προηγείται νηστεία δεν νοείται. Πώς θα γιορτάσουμε την Κοίμηση της Παναγίας όταν καταλύουμε τα πάντα;
Προ του πολέμου η νηστεία ήταν καθολική και τότε την έλεγαν «ελαφρά νηστεία» διότι υπήρχαν άφθονα φρούτα, σταφύλια, πεπόνια, καρπούζια, απίδια κ.λ.π. πολλά κηπευτικά είδη και ιδίως η ντομάτα με την οποίαν έφτιαχναν «τη νερόβραστη σούπα » που ήταν υπέροχη. Οι πιο γέροι μας έλεγαν ότι δεν είναι νηστεία αυτή με τόσα πράγματα. Οι Συνέχεια
Αντέχουμε... 