(από τους λόγους του γέροντος Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου- για την αγωγή των παιδιών)
Διηγείται μια μητέρα:
Κάποια φορά στην εξομολόγηση του είπα:
-Ανησυχώ πολύ για τα παιδιά μου, μήπως πάθουν τίποτα, μήπως τους συμβεί κάτι κακό. Βάζω χίλια δυο με το μυαλό μου.
Η απάντηση του Γέροντα ήρθε γρήγορα, σε έντονο ύφος και συγχρόνως συγκλονιστική:
-Και ποιος σου είπε ότι τα παιδιά είναι δικά σου; Προβατάκια Του είναι και σε έχει βάλει να τα φυλάς.
*******
Οι γονείς πρέπει να αγαπούν τα παιδιά τους ως παιδιά τους και όχι ως είδωλά τους. Δηλαδή το παιδί τους να το αγαπούν όπως είναι και όχι όπως θα ήθελαν να είναι.
********
Να μιλάτε πιο πολύ στον Θεό για τα παιδιά σας, παρά στα παιδιά σας για τον Θεό.
*******
-Γέροντα, οι γονείς αυτού του παιδιού έχουν μεγάλη στεναχώρια για την ζωή που κάνει.
-Πες τους, παιδί μου: πολλή προσευχή. Ο Θεός θα βοηθήσει. Δεν υπάρχουν άνθρωπο για τους οποίους υψώνονται χέρια ή ματώνουν γόνατα στην προσευχή και δεν βοηθάει ο Θεός,
*******
Η ψυχή του εφήβου βρίσκεται σε μια έκρηξη ελευθερίας. Γι΄αυτό δέχεται δύσκολα τις διάφορες συμβουλές. Αντί να τον συμβουλεύεις συνεχώς και να τον επιπλήττεις κάθε λίγο και λιγάκι, ρίξε το βάρος στο εξής: ανέθεσε το θέμα στον Χριστό, στην Παναγία και στους αγίους και παρακάλεσέ τους να τον συνετίσουν εκείνοι.
*******
από το βιβλίο: Υποθήκες Ζωής (από την ζωή και την διδασκαλία του γέροντος Επιφανίου Θεοδωροπούλου), Ι. Ησυχαστήριο Κεχαριτωμένης Θεοτόκου, σ.171-172
εικόνα από: Διακόνημα
για την αντιγραφή: “Αντέχουμε…”
Αντέχουμε... 