Άγιος Λουκάς Κριμαίας : Ιατρός και Επίσκοπος (11 Ιουνίου)

ΕΥΛΑΒΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ

Το όνομα του αγίου Λουκά του ιατρού λάμπει σήμερα σαν ήλιος σε όλο τον κόσμο. Η μαρτυρική ζωή του και το πλήθος των θαυμάτων του , καθώς και τα βιβλία  που συνεχώς εκδίδονται για τον ίδιο, στηρίζουν και εμπνέουν τους πιστούς.

Με πολλή ευλάβεια για το πρόσωπό του, επιλέξαμε να παρουσιάσουμε:

Α-ένα πολύ συγκινητικό κείμενο για τη ζωή του, γραμμένο από τον ίδιο,  ένα χρόνο πριν την κοίμησή του.

Β-την αυτοβιογραφία του, από το βιβλίο: “Ταξιδεύοντας μέσα στον πόνο”

Γ-ένα σύντομο βίντεο για τη ζωή του, με πολύ σημαντικές κινηματογραφικές λήψεις και φωτογραφίες της εποχής του

Δ-ένα από τα αμέτρητα θαύματα που διαρκώς επιτελεί.

*************

Α.ένα πολύ συγκινητικό κείμενο για τη ζωή του, γραμμένο από τον ίδιο,  ένα χρόνο πριν την κοίμησή του.

Η μορφὴ τοῦ ἁγίου Λουκᾶ δὲν λάμπει μόνο σήμερα ποὺ ἐπισήμως (ἀπὸ τὸ
1995) ἔχει ἀναγνωρισθεῖ ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀπὸ παλαιότερα ἀκόμη ἡ μορφή
του εἶχε ξεπεράσει τὰ σιδερόφραχτα σύνορα τῆς Ρωσίας, τότε ΕΣΣΔ ( Ἑνώσεως Σοβιε­
τικῶν Σοσιαλιστικῶν Δημοκρατιῶν).  Εἶχε ἤδη δημοσιευθεῖ τὸ 1962 (στο περιοδικό ο Σωτήρ)
ἕνα χρόνο μετὰ τὴν κοίμησή του (11 Ἰουνίου 1961), σημαντικὸ κείμενο γιὰ
τὴ μορφή του κατὰ μετάφραση ἀπὸ τὸ περιοδικὸ Ir ´enikon. Τὸ ἀναδημοσιεύουμε τώρα,
διότι εἶναι σπουδαιότατο, καθὼς ἀποτελεῖ ἐξιστόρηση τοῦ ἰδίου τοῦ ἁγίου Λουκᾶ γιὰ
τὴν περιπετειώδη καὶ θαυμαστὴ ζωή του.

” Στὸ φιλορθόδοξον περιοδικὸν «Εἰρηνικόν» (Irénikon) ἐδημοσιεύθη
ἐνδιαφέρουσα περίπτωσις διασήμου Ρώσσου καθηγητοῦ τῆς Ἰατρικῆς, ὁ ὁποῖος,
παρὰ τοὺς διωγμοὺς τοῦ κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος κατὰ τῆς Ἐκκλησίας, ἐχειρο-
τονήθη ἐπίσκοπος. Καθὼς γράφει τὸ «Εἰρηνικόν», τὸ περιστατικὸν ἀναφέρει ἡ Ρωσ-
σικὴ «Φιλολογικὴ Ἐφημερὶς» τῆς 28 Ἀπριλίου 1962. Πρόκειται διὰ τὸν Σεβα-
σμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Συμφερουπόλεως καὶ Κριμαίας κ. Λουκᾶν. Προτοῦ χει-
ρονονηθῇ ἦτο διάσημος χειροῦργος καθηγητής, βραβευθεὶς τὸ 1946 μὲ τὸ βραβεῖον
Στάλιν διὰ τὰς ἐπιστημονικὰς ἐπὶ τῆς χειρουργικῆς ἐργασίας του, ὀνομαζόμενος Βό-
ϊνο­Γιασενέτσκιζ (Voino­Jasenetskij). Ἰδοὺ πῶς ὁ ἴδιος ἐξιστόρησε τὰ κατ’ αὐτὸν τὴν
27ην Ἀπριλίου, ἡμέραν τῆς 80ῆς ἐπετείου τῶν γενεθλίων του.

…

«Δὲν θὰ ἐπεθύμουν νὰ θεωρηθῇ ὡς
αὐτοέπαινος αὐτὸ ποὺ θὰ σᾶς διηγηθῶ.
Σᾶς λέγω ἐν πάσῃ εἰλικρινείᾳ ὅτι δὲν ἐπι-
διώκω προσωπικὴν δόξαν, ἀλλὰ τὴν δό-
ξαν τοῦ Θεοῦ. Εἰς τὸ βιβλίον τοῦ Τωβὶτ
διαβάζομεν αὐτοὺς τοὺς βαρυσημάντους
λόγους: “ Ἐπιβάλλεται νὰ κρατῇ κανεὶς τὸ
μυστικὸν τοῦ βασιλέως, ἐνῶ ἀντιθέτως
ἐπιβάλλεται νὰ ἀποκαλύπτῃ καὶ νὰ δια-
κηρύττῃ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ” (Τωβ. ιβ΄ 7).
Ἀκριβῶς τὰ μεγάλα ἔργα τοῦ Θεοῦ
ποὺ ἐφανερώθησαν εἰς τὴν ζωήν μου
ἐπιθυμῶ νὰ σᾶς ἀφηγηθῶ. Γνωρίζω ὅτι ὑπάρχει μέγα πλῆθος ἀνθρώπων ποὺ διερωτῶνται πῶς ἠδυνήθην, ἀφοῦ ἔφθασα εἰς τὸν κολοφῶνα τῆς ἐπιστημονικῆς δό-
ξης, ἀφοῦ ἔγινα διάσημος σοφὸς καὶ μεγάλος χειροῦργος, πῶς ἠμπόρεσα νὰ ἐγκα-
ταλείψω τὴν σοφίαν καὶ τὴν χειρουργικὴν καὶ νὰ γίνω ἕνας κήρυξ τοῦ Εὐαγγελίου
τοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖνοι ποὺ κάνουν τοιαύτας σκέψεις διαπράττουν ἕνα μεγάλο σφάλ-
μα, ἐφ’ ὅσον νομίζουν ὅτι εἶναι ἀδύνατον νὰ συμβιβασθῇ ἡ ἐπιστήμη μὲ τὴν θρησκεί-
αν. Μία τοιαύτη γνώμη εἶναι ὅλως διόλου ἐσφαλμένη.

Ἡ ἱστορία τῆς ἐπιστήμης μᾶς πληροφορεῖ ὅτι οἱ μεγάλοι σοφοί, ὡς ὁ Γαλιλαῖος, ὁ Νεύτων, ὁ Κοπέρνικος, ὁ Παστέρ, ὁ ἰδικός μας μέγας φυσιολόγος Παυλὼφ ἦσαν βαθύτατα προσηλωμένοι εἰς τὴν
θρησκείαν. Γνωρίζω ὅτι καὶ μεταξὺ τῶν συγχρόνων καθηγητῶν μας ὑπάρχουν πολ-
λοὶ οἱ ὁποῖοι πιστεύουν. Μοῦ ζητοῦν μάλιστα τὴν εὐλογίαν. Ἀλλ’ αὐτὸ δὲν θὰ ἠμπο-
ρέσουν νὰ τὸ ἀντιληφθοῦν ἐκεῖνοι ποὺ μὲ ἐπικρίνουν διότι ἔγινα ἱερεὺς καὶ ἐπίσκο-
πος. Ἂς τοὺς ἀφήσωμεν νὰ διάγουν ἐν εἰρήνῃ.
Ὀφείλω ὅμως νὰ σᾶς ὁμολογήσω ὅτι καὶ ἐγὼ ὁ ἴδιος θεωρῶ ἐκπληκτικὸν καὶ ἀκα-
τανόητον αὐτὸ ποὺ ἔκαμεν εἰς ἐμὲ ὁ Θεός. Ἐν τούτοις, ἀναπολῶν τὴν ζωήν μου εἰς
τὸ παρελθόν, διακρίνω καθαρά, χωρὶς νὰ εἰξεύρω τὸ πῶς, ὅτι ὁ Κύριος ἀπὸ τὴν
πρώτην μου νεότητα, μὲ ὡδήγησε πρὸς τὴν Ἱερωσύνην, τὴν ὁποίαν οὐδέποτε εἶχα
σκεφθῆ, δοθέντος ὅτι ἠγάπων μὲ πάθος τὴν χειρουργικήν, εἰς τὴν ὁποίαν εἶχον ἀφι-
ερωθῆ μὲ ὅλην μου τὴν ψυχήν. Αὐτὸ τὸ ἐπάγγελμα ἱκανοποιοῦσε πλήρως τὸν πό-
θον μου, τὸν ὁποῖον εἶχον πάντοτε, νὰ ὑπηρετήσω τοὺς πτωχοὺς καὶ τοὺς θλιβομέ-
νους καὶ νὰ ἀφιερώσω ὅλας τὰς δυνάμεις μου ἀνακουφίζων τὰς θλίψεις των καὶ βο-
ηθῶν εἰς τὰς ἀνάγκας των.

Μὲ κάποιαν κατάπληξιν σκέπτομαι αὐτὸ ποὺ μοῦ συνέβη πρὸ 60 ἐτῶν, ὅταν ἐτε-
λείωσα τὸ Λύκειον καὶ ἐλάμβανον κατὰ τὴν ἀποχαιρετιστήριον τελετὴν ἐκ μέρους
τοῦ Διευθυντοῦ τὸ ἀπολυτήριον ἐντὸς ἑνὸς τόμου Καινῆς Διαθήκης. Ἐδιάβαζα τὴν
Καινὴν Διαθήκην προηγουμένως, ἀλλὰ τότε τὴν ξανα-
διάβασα ἀπὸ τὴν ἀρχὴν ἕως τὸ τέλος. Ὑπεγράμμι-
σα δὲ ὅ,τι μοῦ ἔκαμεν ἰσχυροτέραν ἐντύπωσιν.
Τίποτε δὲν μὲ ἐξέπληξε περισσότερον ὅσον οἱ
λόγοι τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πρὸς τοὺς Ἀποστό-

ο άγιος Λουκάς ως νέος ιατρός

λους ἐμπρὸς εἰς ἕνα ἀγρὸν μὲ σῖτον ὥριμον:
“ Ὁ μὲν θερισμὸς πολύς, οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι·
δεήθητε οὖν τοῦ κυρίου τοῦ θερισμοῦ ὅπως
ἐκβάλῃ ἐργάτας εἰς τὸν θερισμὸν αὐτοῦ” (Ματθ.
θ΄ 37­38).

Οἱ λόγοι αὐτοὶ ἔκαμαν νὰ ἀνασκιρτήσῃ ἡ καρδία
μου καὶ νὰ ἀναφωνήσω εἰς τὸ βάθος τῆς ψυχῆς
μου: “Πῶς συμβαίνει, Κύριε, νὰ ὑπάρχουν τόσον
ὀλίγοι ἐργάται εἰς τὸν ἀγρὸν τὸν ἰδικόν Σου;”. Καὶ
συνεκράτησα τοὺς λόγους αὐτοὺς εἰς ὁλόκληρον
τὴν ζωήν μου.

Πολλὰ χρόνια ἐπέρασαν ἔκτοτε. Κατόπιν
μιᾶς διατριβῆς περὶ τῆς τοπικῆς ἀναισθησί­
ας ἀνεκηρύχθην διδάκτωρ τῆς Ἰατρικῆς
καὶ μοῦ ἀπενεμήθη σημαντικὸν βραβεῖ­
ον. Ἐν συνεχείᾳ ἐγκατεστάθην ὡς ἰα­
τρὸς εἰς τὴν ἐπαρχίαν. Ἐθεράπευον τοὺς
χωρικοὺς καὶ τοὺς ἐργάτας, καὶ αὐτὸ
μοῦ ἔδιδε βαθεῖαν ἱκανοποίησιν. Μετὰ
παρέλευσιν πολλῶν ἐτῶν ἠθέλησα νὰ
γράψω ἕνα σύγγραμμα περὶ τῆς χει-
ρουργικῆς τῶν πυορροουσῶν πληγῶν.

ο άγιος Λουκάς χειρουργώντας

Ἀφοῦ ἔγραψα τὴν εἰσαγωγήν, μοῦ ἦλθε
αἰφνιδίως μία παράδοξος καὶ ἔμμονος
ἰδέα: “ Ὅταν αὐτὸ τὸ βιβλίον θὰ ἔχῃ τε-
λειώσει, θὰ φέρῃ τὸ ὄνομα ἑνὸς ἐπισκό-
που”. Ἀλλὰ διατί; Τί συμβαίνει; Ποίου ἐπι-
σκόπου; Τὸ ἐπαναλαμβάνω, οὐδέποτε
εἶχα σκεφθῆ τὴν Ἱερωσύνην, οὔτε τὸ ἐπι-
σκοπικὸν ἀξίωμα. Ἐν τούτοις, μετὰ πα-
ρέλευσιν ὀλίγων ἐτῶν, αὐτὴ ἡ παράδο-
ξος καὶ ἀόριστος σκέψις ἔγινε πραγμα-
τικότης. Τὸ σύγγραμμά μου, ποὺ κατέ-
στη διάσημον κατόπιν, ἐσχεδίαζα νὰ δι-
αιρέσω εἰς δύο μέρη. Ὅταν ἐτελείωσα τὸ
πρῶτον μέρος, ἔγραψα ἐπὶ τοῦ ἐξωφύλ-
λου: “ Ἐπίσκοπος Λουκᾶς. Ἐγχειρίδιον
χειρουργίας πυορροουσῶν πληγῶν”, δι-
ότι τότε εἶχα πλέον χειροτονηθῆ ἐπίσκο-
πος. Καὶ ἔγινα ἐπίσκοπος κατὰ τρόπον
ἐντελῶς ἀπροσδόκητον δι’ ἐμέ, μὲ μίαν
φανερὰν κλῆσιν τοῦ Θεοῦ.

Εἰς τὴν πόλιν Tachkent (εὑρίσκεται
εἰς τὰ παράλια τῆς Κασπίας θαλάσσης),
ὅπου ἤμην τότε πρῶτος ἰατρὸς καὶ διευ-
θυντὴς τοῦ Δημοτικοῦ Νοσοκομείου, ἔγινε μία ἐπαρχιακὴ συνέλευσις ὑπὸ τὴν
προεδρίαν τοῦ Ἐπισκόπου. Ἔλαβον μέρος εἰς αὐτὴν καὶ ὡμίλησα ἐπὶ σοβαροῦ
ζητήματος καὶ πολὺ ἐνθουσιωδῶς. Μετὰ τὸ πέρας τῶν ἐργασιῶν τῆς συν­-
ελεύσεως, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἰννοκέντιος μὲ ἐπῆρε ἀπὸ τὸ χέρι καὶ ἐκάναμε μαζῆ
μερικὰ βήματα πέριξ τοῦ καθεδρικοῦ ναοῦ καὶ μοῦ ὡμίλησε διὰ τὴν βαθεῖαν
ἐντύπωσιν ποὺ τοῦ ἐπροξένησεν ὁ λό­γος μου. Αἴφνης ἐσταμάτησε, καὶ κυ­τ-
τῶντάς με εἰς τὰ μάτια μοῦ εἶπε: “ Ἰατρέ, πρέπει νὰ γίνῃς ἱερεύς”. Μολονότι μία
τοιαύτη σκέψις δὲν μὲ ἀπησχόλει, ἀπεδέχθην τὴν πρόσκλησιν ταύτην διὰ τὴν
Ἱερωσύνην, προερχομένην ἐκ τοῦ στόματος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, ὡς πρόσκλη-
σιν τοῦ Θεοῦ, καὶ χωρὶς νὰ σκεφθῶ οὔτε μίαν στιγμὴν ἀπήντησα: “Μάλιστα, Σε-
βασμιώτατε, θὰ γίνω”. Τὴν ἑπομένην Κυριακὴν ἐχειροτονήθην διάκονος· μίαν
δὲ ἑβδομάδα ἀργότερον ἱερεύς, καὶ ἐτοποθετήθην ὡς προϊστάμενος τοῦ Καθε-
δρικοῦ ναοῦ. Εὐθὺς ἀμέσως ἀνέπτυξα μεγάλην δραστηριότητα ὡς Ἱεροκήρυξ,
καὶ προήδρευον εἰς θεολογικὰς συνδιαλέξεις. Εἰς συζητήσεις δὲ μετὰ τῶν ἀθέ-
ων ἐπετύγχανον συντριπτικὰς νίκας κατ’ αὐτῶν.
Δύο χρόνια καὶ 4 μῆνας ἀργότερα ἔγι-
να ἐπίσκοπος. Ὁ Κύριος ὡς ἐπίσκοπον
μὲ ἐτοποθέτησεν εἰς μίαν μακρυνὴν πό-
λιν, τὴν Jenssieysk (Ζανσίεϊσκ). Ὅλοι οἱ
ἱερεῖς τῆς λαμπρᾶς ταύτης πόλεως μὲ τὸ
πλῆθος τῶν ἐκκλησιῶν, ὡς ἐπίσης καὶ
ὅλοι οἱ ἱερεῖς τῶν κωμοπόλεων τῆς ἐπαρ-
χίας Κrasnoyarsk (Κρασνογιάρσκ), εἶχον
προσχωρήσει εἰς τὴν ζῶσαν Ἐκκλησίαν
καὶ εἶχον ταχθῆ μὲ τοὺς νεωτεριστάς…
Εἰς τὴν περίπτωσίν μου ἐπραγματο-
ποιήθησαν οἱ λόγοι τοῦ ἀποστόλου Παύ-
λου: “Οὓς προέγνω, καὶ προώρισε συμ-
μόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, εἰς
τὸ εἶναι αὐτὸν πρωτότοκον ἐν πολλοῖς
ἀδελφοῖς· οὓς δὲ προώρισε, τούτους καὶ
ἐκάλεσε, καὶ οὓς ἐκάλεσε, τούτους καὶ
ἐδικαίωσεν, οὓς δὲ ἐδικαίωσε, τούτους
καὶ ἐδόξασε” (Ρωμ. η΄ 29­30)».

Καὶ ὁ πολιὸς ἱατρός ­ ἐπίσκοπος ἐτε-
λείωσεν ὡς ἑξῆς: «Θὰ ἠδυνάμην νὰ σᾶς
διηγηθῶ ἀκόμη πολλὰ ἄλλα θαυμαστὰ
πράγματα, διὰ τῶν ὁποίων ὁ Κύριος κα-
τηύθυνε τὴν ζωήν μου, ἀλλὰ νομίζω ὅτι
αὐτὰ ποὺ σᾶς εἶπα ἀρκοῦν διὰ νὰ ἀνα-
φωνήσετε μαζῆ μου· Δόξα εἰς τὸν Κύριόν
μας εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων».

(Βασισμένο σε άρθρο του περιοδικού “ο Σωτήρ” 1 Ιουνίου 2013, τεύχος 2068)”

http://www.osotir.org/

*************************************************************************

Β–η αυτοβιογραφία του, από το βιβλίο: “Ταξιδεύοντας μέσα στον πόνο”

Η Αυτοβιογραφία του Αγίου Λουκά Κριμαίας

Έκδοση Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως Του Σωτήρος

(Δρυόβουνο – Κοζάνης) Τηλ.: 24680-23086

Το έργο προλογίζει ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος.

Ο πρόλογος του βιβλίου

Ο Γέροντας της Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, Πατήρ Στέφανος, κάνοντας συνεχής έρευνα στο χώρο της Ορθοδοξίας, τιμά ανθρώπους που διέθεσαν τον εαυτό τους στην υπηρεσία του συνάνθρωπου και του Κυρίου και μεταφέρει στους μοναχούς και στους πιστούς τον βίο τους, ώστε να ακολουθήσουν τα βήματά τους και να τους έχουν ως μεγάλο παράδειγμα για την προσφορά τους στην Ορθοδοξία.

Ένας από αυτούς είναι και ο Αγιος Λουκάς Κριμαίας, ο οποίος ως Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως, και προ της κοιμήσεώς του το 1961, τυφλός ήδη από τις κακουχίες που πέρασε, αφηγήθηκε την αυτοβιογραφία του στη γραμματέα του Ελενα Παβλοβα, και έδωσε τον τίτλο «Ταξιδεύοντας μέσα στον πόνο».

Εξεδόθη τότε σε βιβλίο και κυκλοφορούσε κρυφά στην περιοχή της Κριμαίας. Δημοσιεύτηκε στη Ρωσία μετά την περεστρόικα και έφθασε το βιβλίο αυτό στα χέρια του πατρός Στεφάνου από κάποιον Έλληνα Καρδιοχειρουργό καθηγητή το 2007, ο οποίος συμμετείχε σε ιατρικό συνέδριο στο Βέλγιο, βρήκε σε βιβλιοπωλείο του Βελγίου το βιβλίο με την αυτοβιογραφία του Αγίου Λουκά σε Γαλλική έκδοση, το αγόρασε και το προσέφερε στον Πάτερ Στέφανο (η μετάφραση του έργου είχε γίνει από το Γαλλοελβετό Maxime Egger).

Έχοντας στα χέρια του την αυτοβιογραφία του Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως, μερίμνησε άμεσα για την μετάφραση του ψυχωφελούς αυτού έργου από τα Γαλλικά στα Ελληνικά. Τη μετάφραση του βιβλίου από την γαλλική γλώσσα επιμελήθηκε (με διάθεση προσευχητική ) ο Π. Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλος (Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Σισανίου και Σιατίστης), ο οποίος σπούδασε στη Γαλλία.

Μέσα από την αυτοβιογραφία αυτή θα γνωρίσουν οι αναγνώστες το μάρτυρα και ομολογητή της πίστεως της Ορθοδοξίας και πως την υπηρέτησε σε μια πολύ δύσκολη περίοδο, εν μέσω μυρίων κινδύνων και ταλαιπωριών.

Ταξιδεύοντας μέσα στον πόνο είναι ταυτόχρονα οι «Ενδότερες αναμνήσεις» τού Σεβασμιωτάτου Λουκά, ένα εξαιρετικό ντοκουμέντο πάνω στη ζωή των χριστιανών μέσα στη φρίκη των ετών 1920-1940 στην ΕΣΣΔ, η επική υπαρξιακή περιπέτεια ενός ανθρώπου της πίστης μοιρασμένου ανάμεσα στην κλήση του ως υπηρέτη του Λόγου και στο επαγγελματικό του πάθος, που διώχτηκε για την αφιέρωση του στην αφύπνιση ψυχών και σώθηκε ένεκα των κατορθωμάτων του ως ιατρού των σωμάτων.

Ο Γέροντας της Μονής, ως γνώστης της προσφοράς του Αγίου Λουκά ως γιατρού και στη συνέχεια ως ιερωμένου με πολλά θαύματα αλλά και των διώξεων που υπέστη από το σοβιετικό καθεστώς, αμέσως μετά μερίμνησε και για την ανέγερση ενός παρεκκλησίου προς τιμή του Αγίου.

***********************

Γ-ένα σύντομο βίντεο για τη ζωή του, με πολύ σημαντικές κινηματογραφικές λήψεις και φωτογραφίες της εποχής του

************************

Δ-ένα από τα αμέτρητα θαύματα που διαρκώς επιτελεί.

Συγκλονιστικό Θαύμα: Ο Άγιος Λουκάς ο Ιατρος και ο Άγιος Παντελεήμων μέσα στο χειρουργείο!

(ένα από τα πολλά θαύματα που επιτελεί ο άγιος Λουκάς)

Μιά νέα κοπέλα πήγε νά χειρουργηθεί σέ νοσοκομείο τής Συμφερούπολης. Ή κατάσταση της ήταν πολύ σοβαρή καί ή εγχείρηση δύσκο­λη κι επικίνδυνη.

Ή γιατρός πού θά τη χειρουργούσε κάλεσε τή μητέρα τής ασθενούς καί τής είπε:

– Ή εγχείρηση είναι πολύ δύσκολη κι επικίνδυνη. Δέν μπορώ νά σάς εγγυηθώ τίποτα. Δέν ξέρω άν ή κόρη σας βγεί ζωντανή.

Δέν υπήρχε άλλη επιλογή. Ή νέα οδηγήθηκε στό χειρουργείο. Σ’ όλη τή διάρκεια τής εγχείρησης ή μητέρα καθόταν στην αυλή του νοσοκο­μείου καί μέ δάκρυα στά μάτια προσευχόταν στον άγιο Λουκά τον Ιατρό καί στον άγιο Παντελεήμονα νά βοηθήσουν.

Σέ κάποια στιγμή μπροστά στά μάτια τής μητέρας εκτυλίχθηκε ένα καταπληκτικό γεγονός:ό τοίχος του νο­σοκομείου έγινε διάφανος, σάν τζάμι. Φάνηκε ή αίθουσα του χειρουργείου. Στό χειρουργικό κρεβάτι ήταν ή κόρη της καί γύρω ή γιατρός που τή χειρουργούσε μέ τους συναδέλφους της. Δίπλα της στεκόταν ή νοσοκόμα-έργαλειοδότρια πού κρατούσε τά χειρουργικά εργαλεία.

Καί τό ακόμα θαυμαστότερο: Δίπλα στή γιατρό είδε καί τους  Αγίους γιατρούς στους οποίους η ίδια προσευχόταν. Αριστερά στεκόταν ο  Άγιος Παντελεήμονας μέ μιά λαμπάδα αναμμένη. Δεξιά στεκόταν ο Άγιος Λουκάς, ό όποιος έπαιρνε κάθε τόσο τά εργαλεία από τη νοσοκό­μα καί τά έδινε στη γιατρό!

 

Ή μητέρα έπεφτε από έκπληξη σε έκπληξη. “Ενιωσε ότι ή προσευχή της  εισακούστηκε. Όταν τελείωσε ή εγχείρηση, ή γιατρός βγήκε χαρού­μενη καί ενθουσιασμένη.

Φώναξε τη μητέρα καί της είπε:

– Πήγαμε πολύ καλά, ανέλπιστα καλά!

Τότε ή μητέρα της διηγήθηκε τό θαυμαστό γεγονός πού έζησε. Ή γιατρός έμεινε αποσβολωμένη. “Εκανε τό σταυρό της καί ομολόγησε:

– Τώρα κατάλαβα. Όση ώρα χειρουργούσα καί ήθελα κάποιο χει­ρουργικό εργαλείο, δέν προλάβαινα νά τό πω στη νοσοκόμα. Μέ τό πού σκεφτόμουν ποιο εργαλείο θέλω, τό είχα στά χέρια μου.

Από το βιβλίο: «Ταχύς εις βοήθειαν…» του Καθηγουμένου π.Νεκταρίου Αντωνοπούλου

http://imverias.blogspot.gr/

 http://ahdoni.blogspot.gr/2013/06/blog-post_6.html

*****************************

Για το βίο του Αγίου Λουκά διαβάστε περισσότερα http://www.imtl.gr/?page_id=3012

******************************

Δείτε και το άρθρο:

Για την ανατροφή των παιδιών…Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας, του ιατρού https://antexoume.wordpress.com/2013/05/13/

EΔΩ