Διήγηση
Κάποτε ο Ιησούς επισκέφθηκε την πόλη Καπερναούμ. Τότε τον πλησίασε ένας Ρωμαίος αξιωματικός που ήταν εκατόνταρχος και τον παρακάλεσε λέγοντας: «Κύριε, ο δούλος μου είναι στο σπίτι κατάκοιτος, παράλυτος, και υποφέρει φοβερά». Και ο Ιησούς του λέει τότε: «Εγώ θα έρθω και θα τον κάνω καλά». Ο εκατόνταρχος του απάντησε: «Κύριε, δεν είμαι άξιος να σε δεχτώ στο σπίτι μου. Πες όμως μόνο ένα λόγο, και θα γιατρευτεί ο δούλος μου. Κι εγώ είμαι άνθρωπος κάτω από εξουσία, κι εγώ εξουσιάζω στρατιώτες. Λέω στον ένα ‘πήγαινε’ και πάει. Λέω στον άλλο ‘έλα’ κι έρχεται. Λέω στο δούλο μου ‘κάνε αυτό’ και το κάνει».
Όταν ο Ιησούς τον άκουσε, θαύμασε και είπε σε όλους όσους τον ακολουθούσαν: «Σας βεβαιώνω πως τόση πίστη ούτε ανάμεσα στους Ισραηλίτες δεν βρήκα. Και σας λέω πως θα έρθουν πολλοί από την ανατολή και τη δύση και θα καθίσουν μαζί με τον Αβραάμ, τον Ισαάκ, τον Ιακώβ στο τραπέζι της βασιλείας των ουρανών, ενώ αυτοί που κανονικά θα έπρεπε να κληρονομήσουν την βασιλεία θα πεταχτούν έξω στο σκοτάδι. Εκεί θα κλαίνε και θα τρίζουν από την οργή τα δόντια τους».
Ύστερα, γύρισε προς τον εκατόνταρχο και του είπε: «Πήγαινε κι ας γίνει αυτό το οποίο πίστεψες». Και γιατρεύτηκε ο δούλος του εκατοντάρχου εκείνη τη στιγμή.
(Ματθ. 8, 5-13)
Σχόλια
*εκατόνταρχος: διοικούσε μία στρατιωτική μονάδα που αποτελούνταν από εκατό άντρες. Ήταν Ρωμαίος, δηλαδή ειδωλολάτρης. Οι Εβραίοι περιφρονούσαν τους ειδωλολάτρες, διότι δεν πίστευαν στον αληθινό Θεό
*δούλος: μας κάνει εντύπωση το ότι ο εκατόνταρχος ζητά από το Χριστό να θεραπεύσει τον δούλο του. Εκείνα τα χρόνια οι δούλοι δεν είχαν καμιά αξία. Όταν κάποιος αρρώσταινε ή πέθαινε, αγοράζαν άλλο στη θέση του. Ο εκατόνταρχος όμως, παρότι ειδωλολάτρης και στρατιωτικός, είχε πολλή αγάπη στην καρδιά του
*δεν είμαι άξιος: ο εκατόνταρχος ήταν πολύ ταπεινός. Καταλαβαίνει ότι ο Χριστός δεν είναι ένας απλός άνθρωπος και δε νιώθει τον εαυτό του ικανό να φιλοξενήσει το Θεό στο σπίτι του. Ξέρει ότι ο Χριστός έχει εξουσία με τα λόγια του να θεραπεύσει τον καθένα. Και ζητά ταπεινά από το Χριστό το θαύμα
*τόση πίστη: ο Χριστός επαινεί τον εκατόνταρχο και για την πίστη και για την ταπείνωσή του. Και δηλώνει στους παριστάμενους Εβραίους, οι οποίοι περιφρονούσαν τους ειδωλολάτρες, ότι οι άνθρωποι που έχουν πίστη και ταπείνωση θα πάρουν μέρος στη Βασιλεία των ουρανών, ενώ οι ίδιοι οι Εβραίοι, επειδή θεωρούσαν τους εαυτούς τους κληρονόμους της Βασιλείας, ότι είχαν δικαίωμα να είναι μέλη της, θα μείνουν έξω από αυτήν, γιατί δεν θα πιστέψουν στον ίδιο ως Θεάνθρωπο
Προβληματισμοί- εντοπισμός στο σήμερα
Α. Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από την έννοια του «δικαιώματος». Μικροί και μεγάλοι πιστεύουμε πως είναι δικαίωμά μας αυτό ή εκείνο και ότι οι άλλοι, ακόμη κι ο Θεός, είναι υποχρεωμένοι να μας δώσουν αυτό που ζητούμε. Δεν αισθανόμαστε την ταπείνωση να ζητούμε με ευγένεια και αγάπη ό,τι ίσως μας ανήκει ή ό,τι επιθυμούμε, αλλά θεωρούμε πως μπορούμε να επιβάλλουμε την επιθυμία και την θέλησή μας στους άλλους.Η πραγματική εξουσία είναι η εξουσία της αγάπης. Για να συμβεί αυτό στη ζωή μας όμως χρειάζεται ταπείνωση.
Β. Η ταπείνωση πηγάζει από την πίστη. Ο αληθινά πιστός άνθρωπος είναι ταυτόχρονα και ταπεινός. Ζητά με σεβασμό και αγάπη από το Θεό και τον άλλο. Ξέρει να υποχωρεί. Δεν περηφανεύεται για τα χαρίσματά του και τις όποιες επιτυχίες του, αλλά γνωρίζει ότι ο Θεός τον βοηθά να προχωρήσει στη ζωή του.
Γ.Αξία στη ζωή μας έχει να ζητάμε από το Θεό και τους άλλους αυτό που επιθυμούμε όχι με απαίτηση, φωνή, νεύρα, θυμό, υπερηφάνεια, αλλά με ταπείνωση και αγάπη. Να λέμε αυτό που πιστεύουμε, αλλά να αφήνουμε περιθώριο στο Θεό και τον άλλο να διαπιστώσουν την αξία της επιθυμίας μας. Δικαιούμαστε πολλά, αλλά ας έχουμε εμπιστοσύνη στην αγάπη.
Δ. Ο Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος έλεγε μια ωραία προσευχή: «Κύριε, όπως ξέρεις και όπως θέλεις, ελέησέ με».
*******************************************************************************************************
ΓΙΑ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΤΗΧΗΤΕΣ
Στόχος
Α. Να καταλάβουν τα παιδιά την αξία της ταπείνωσης για την πρόοδο στη ζωή τους. Ο ταπεινός άνθρωπος ελκύει τη χάρη και ο Θεός του δίδει σύμφωνα με την καρδιά του
Β. Συνήθως πιστεύουμε στο Θεό, αλλά μέσα στην καρδιά μας υπάρχει η υπερηφάνεια γι’ αυτό που είμαστε, για την καταγωγή μας, τις επιδόσεις μας, τα αγαθά μας. Όταν ο άνθρωπος αγωνίζεται να είναι ταπεινός και αποδίδει στο Θεό ό,τι έχει, τότε ο Θεός τον σώζει
Γ. Στην εποχή μας βασιλεύει η καυχησιά και η αίσθηση ότι δικαιούμαστε τα πάντα. Έχει αξία η ταπείνωση και η παράκληση στο Θεό να μας δίνει χαρά στη ζωή μας
*** Συχνά ακούμε στη ζωή μας ότι «εγώ θα κάνω αυτό γιατί είναι δικαίωμά μου». «Εγώ θα ζητήσω από το Θεό εκείνο, γιατί το δικαιούμαι, κάνω αυτό που μου ζητά κι έσω την απαίτηση να μου δώσει αυτό που επιθυμώ». Κι όταν τα πράγματα δε γίνονται όπως τα θέλουμε, παραπονιόμαστε και για το Θεό και για την κοινωνία και για τους άλλους που μας αδικούν και δεν μας δίνουν αυτά που δικαιούμαστε. Μήπως τελικά χρειάζεται περισσότερη ταπείνωση, η οποία να προέρχεται από την πίστη μας, όχι η λέξη «δικαιούμαι», αλλά το «αν θέλεις»;
Ερωτήσεις
Α. Τι φανερώνει το ότι ο εκατόνταρχος ζήτησε από το Χριστό να θεραπεύσει τον δούλο του;
Β. Γιατί ο εκατόνταρχος δεν ήθελε ο Χριστός να έρθει στο σπίτι του;
Γ. Ποιο ήταν το χαρακτηριστικό του εκατόνταρχου που τον οδήγησε να πει τα λόγια που είπε στο Χριστό;
Δ. Τι άλλο εκτίμησε ο Χριστός στον εκατόνταρχο; Του έκανε τη χάρη που του ζήτησε;
Ε. Ποιοι λέει ο Χριστός ότι θα σωθούν;
Συμπέρασμα
Να ζητούμε από το Θεό και τους άλλους με ταπείνωση και όχι με υπερηφάνεια αυτό που έχουμε ανάγκη ή δικαιούμαστε.
Βασισμένο σε κείμενο από:
ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΒΟΗΘΗΜΑ 2006-2007 – ιερα μητροπολις κερκυρας
http://www.imcorfu.gr/katixi2006_2007b.doc
Αντέχουμε... 