Ιεροεθνομάρτυς Ισίδωρος Καβατσιάδης (4 Μαΐου 1947)

Ιερ. ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΒΑΤΣΙΑΔΗΣ

Ο π. Ισίδωρος Καβατσιάδης γεννήθηκε στον Άη-Λιά (Καστοριάς) το 1884. Από μικρός ήθελε να γίνη λειτουργός του Υψίστου και να διακονήση την Εκκλησία. Ο πόθος του πραγματοποιήθηκε νωρίς. Εικοσιοκτώ ετών χειροτονήθηκε ιερεύς και τοποθετήθηκε στο χωριό του.

Ως ιερεύς σημείωσε συνεχή άνοδο. Μελετούσε με προθυμία και δίδασκε ακούραστος τα πρόβατά του. Έπαιρνε μέρος ολόψυχα σε κάθε κοινωφελή προσπάθεια. Προσέφερε αξιόλογες υπηρεσίες ως κοινοτικός δάσκαλος και ως ηγουμενεύων της Μονής Αγ. Αθανασίου Σπηλίου. Κατά την Κατοχή με κίνδυνο πολλές φορές της ζωής του προστάτευσε τη ζωή, την τιμή και την περιουσία των ενοριτών του. Αλλά και όταν οι κομμουνισταί άρχισαν να σφάζουν τον ελληνικό λαό, ο π. Ισίδωρος πήρε θέση εναντίον τους.

.

Ήταν απόγευμα της 4 Μαΐου 1947. 0ι στερνές ακτίνες του ήλιου φώτιζαν ακόμα τις πιό ψηλές βουνοκορφές. Μιά ομάδα συμμορίτες μπήκαν στον Άη-Λιά κι άλλη μιά φύλαγε στην είσοδο του χωριού. Άγριες μορφές, άλλοι μαντηλοδεμένοι χαμηλά κι άλλοι με τα μαλλιά άνω κάτω διέσχιζαν το χωριό. Οι κάτοικοι κλείσθηκαν τρομοκρατημένοι στα σπίτια τους. Σκοτείνιαζε. Ο π. Ισίδωρος τελείωσε τον εσπερινό του και γεμάτος από τη γαλήνη των «Ειρηνικών» κατευθυνόταν στο σπίτι του. Κάποιος του είπε γιά τούς συμμορίτας. «Τι να θέλουν άραγε;», σκέφτηκε. Ο γέροντας, που ήταν σεβαστός κι αγαπητός στο χωριό και στην περιφέρεια όλη, δεν φοβήθηκε καθόλου γιά τον εαυτό του.

.

—«Πίσω !» άκουσε ξαφνικά μιά άγρια φωνή να τον σταματά. «Πίσω! στον αρχηγό!» ξαναείπε ο συμμορίτης.

—«Δεν έκανα κανένα κακό. . .» είπε ο ιερεύς.

—«Μη μιλάς! Προδότη!» ήταν η απάντησι. Με μιά σπρωξιά ο π. Ισίδωρος πήρε το δρόμο προς τα κάτω. Ένα μυστικό κάλεσμα, προαισθάνθηκε εκείνο το δειλινό. Βάδισε. Βρισιές, σπρωξιές, μαστίγωμα, δεν άργησαν να πέσουν πυκνά.

«Πρόδωσες τον αγώνα. . . Βρωμόπαπα, προδότη !. . . Θα σε σφάξωμε σαν τραγί. . .»

Ο π. Ισίδωρος σιωπηλός προσεύχεται και προχωρεί. Σε λίγο είχε φτάσει στον τόπο του μαρτυρίου. Χωρίς διαδικασίες περιττές, μ’ ένα χτύπημα παρέδωσε την ψυχή του στα χέρια του Δημιουργού εξαγνισμένη και «λελουμένη» στο τίμιον αίμα του.

.

«Εβάφησαν όντως τοίς αίμασί σου οι πόδες και οξύτερον προς ουρανόν εβάδισαν».

.

από το βιβλίο: ΕΚΤΕΛΕΣΘΕΝΤΕΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΗΣΑΝΤΕΣ ΚΛΗΡΙΚΟΙ 1941-1949 , ΠΙΣΤΟΙ ΑΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ , του Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου

.

σημ: το επώνυμο του ιερέως, σύμφωνα με κατοίκους του χωριού Αη- Λιας, είναι “Κοβατσιάδης” και όχι “Καβατσιάδης”, όπως γράφεται στο βιβλίο. Επίσης, είναι γνωστός στην περιοχή ως “παπα- Σιδέρης”.

.

Σύντομο βιογραφικό του συγγραφέως  και απόσπασμα από άλλο βιβλίο του ιδίου ΕΔΩ

(η φωτογραφία προέρχεται από το βιβλίο “Δαμασκηνιά (π.ον. Βιντελούστι)” του Συλλόγου ΔαμασκηνιωτώνΘεσσαλονίκης

επιμέλεια ανάρτησης: ιστολόγιο “Αντέχουμε..”

.

ένα ποίημα στη μνήμη του παπα Σιδέρη:

Ο ποιμήν ο καλός…