Εικόνα από:www.desktopwallpapers4.me
Σε ένα καταπράσινο δάσος, με πολύ ψηλά δέντρα, μια φορά και έναν ανοιξιάτικο καιρό, που όλα λουλουδίζουν και παντού μοσχοβολά, βασίλευε ησυχία γιατί… γιατί ήτανε πολύ νωρίς και όλοι κοιμόντουσαν ακόμα… του καλού καιρού.
Όμως αυτή τη μέρα, δεν πρόκειται να την ξεχάσει κανένας μα κανένας στο δάσος, γιατί…
Γιατί;
Για ακούστε τη συνέχεια.
Ενώ λοιπόν στο δάσος, δεν ακουγότανε ούτε κιχ, παρά μόνο κάτι ρυθμικά ροχαλητά χρ… χρ… χρ… έκανε την εμφάνιση του, ένα φτερωτό μαύρο ζευγάρι, δηλαδή… δυο μεγάλα μαύρα πουλιά, κοράκια;; κοτσύφια;; θα σας γελάσω….. ο Γιακουμής και η Ρωξάνη.
Ήτανε φορτωμένοι για τα καλά, με τις παραγεμισμένες τους βαλίτσες, σφιχτά στο χέρι.
– Πολύ μ’αρέσει εδώ Ρωξάνη μου!
– Εμένα καθόλου!
– Μα Ρωξάνη μου, κοίτα κοίτα, πόσο ψηλά και πόσο πράσινα είναι τα δέντρα, αγγίζουν τον ουρανό!.
Αντέχουμε... 