Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΕΜΜΑΟΥΣ

(και για παιδιά)

Διήγηση 

Μετά την Ανάσταση του Χριστού, οι μαθητές Του δεν μπορούσαν να πιστέψουν το
γεγονός. Ο Χριστός εμφανίστηκε στις Μυροφόρες και την Μαρία τη Μαγδαληνή. Ταυτόχρονα,
στον τάφο του Χριστού έσπευσαν οι απόστολοι Ιωάννης και Πέτρος για να βρουν το σώμα Του,
αλλά βρήκαν μονάχα τα νεκρικά σπάργανα με τα οποία τον είχαν τυλίξει, όπως επίσης και την
πετσέτα (το σουδάριο), με το οποίο είχαν καλύψει το κεφάλι Του. Ο Χριστός, εν τω μεταξύ,
προκειμένου να βοηθήσει τους μαθητές Του να καταλάβουν το θαυμαστό γεγονός το οποίο είχε
συμβεί, εμφανιζόταν συνεχώς.

Το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα, δύο από τους 70 μαθητές του Χριστού, ο Λουκάς και ο Κλεόπας, βάδιζαν έξω από τα Ιεροσόλυμα, πηγαίνοντας προς ένα χωριό που ονομαζόταν Εμμαούς. Είχαν ακούσει τα νέα της Ανάστασης, αλλά δεν τα είχαν πιστέψει. Ήταν πολύ στενοχωρημένοι για τα γεγονότα που είχαν συμβεί, για το ότι ο Χριστός πέθανε μαρτυρικά στο Σταυρό. Τότε πλησίασε κοντά τους ο Αναστημένος Χριστός, αλλά δεν τον γνώρισαν. Ο Κύριος

τους ρώτησε γιατί ήταν ταραγμένοι και περπατούσαν σκυθρωποί. Τότε αυτοί του εξήγησαν τα
γεγονότα των τελευταίων ημερών. Ο Κύριος τους μάλωσε και τους είπε ότι αυτά έπρεπε να πάθει
ο Χριστός, καθώς έτσι έλεγαν οι Προφήτες στην Παλαιά Διαθήκη και αυτό ήταν το σχέδιο του
Θεού. Οι δύο μαθητές δεν χόρταιναν να τον ακούνε. Προχώρησαν τόσο πολύ, ώστε έφτασαν
στο χωριό Εμμαούς, που πηγαίνανε. Και οι δύο μαθητές, κατασυγκινημένοι και καταγοητευμένοι
από τα λόγια του Χριστού, τον παρακάλεσαν έντονα λέγοντας: «Μείνον μεθ’ ημών», «μείνε μαζί
μας, καθώς πέρασε η ημέρα και βράδιασε». Και ο Χριστός τους ακολούθησε στο σπίτι του
Κλεόπα. Εκεί έστρωσαν τραπέζι. Τότε ο Χριστός πήρε το ψωμί, όπως έκανε όταν ήταν μαζί με τους
μαθητές, το ευλόγησε και τους το έδωσε. Τότε ανοίχτηκαν τα μάτια τους, αλλά ο Χριστός έγινε
άφαντος από αυτούς.
Έμειναν στη θέση τους άφωνοι. Και είπαν στους εαυτούς τους: «Δεν καιγόταν η καρδιά
μας από αγάπη για το Χριστό, γι’ αυτό και δεν πιστέψαμε στην Ανάσταση, αλλά ούτε και τον
γνωρίσαμε. Τώρα όμως μάθαμε». Και έφυγαν, πηγαίνοντας το ίδιο βράδυ να μιλήσουν στους
άλλους μαθητές και να τους ανακοινώσουν το σπουδαίο γεγονός. Ο Χριστός όμως είχε
εμφανιστεί και στον Πέτρο και σε άλλους, ώστε να μπορέσουν όλοι να καταλάβουν το σπουδαίο
γεγονός της Ανάστασής Του και κανένας να μην δυσπιστήσει πλέον σ’ αυτό.
(Λουκ. 24, 13-35)

 

Στοχοθεσία

Α. Να καταλάβουν τα παιδιά ότι όλη η ζωή μας είναι μια διαρκής πορεία με τον αναστημένο
Χριστό, εφόσον ζούμε τη ζωή της Εκκλησίας και η καρδιά μας φλέγεται από αγάπη γι’ Αυτόν και
διάθεση να ζούμε την χαρά της πνευματικής προσπάθειας, ακόμη κι αν όλος ο κόσμος λέει ότι ο
Χριστός δεν έχει αξία για τη ζωή μας
Β. Ο άνθρωπος που αγαπά κάτι, το κάνει με κέφι, διάθεση, χαρά. Γι’ αυτό αν δεν αγαπήσουμε
τους ανθρώπους, το σχολείο, τη ζωή, δεν πρόκειται να είμαστε χαρούμενοι ό,τι κι αν κάνουμε. Η
καρδιά, πάντως, που αγαπά νοιάζεται για όλο τον κόσμο
Γ. Η αγάπη μας για το Χριστό αυξάνει, αν διαβάζουμε το Λόγο του Θεού, αν προσευχόμαστε, αν
κοινωνούμε, αν χαιρόμαστε τη ζωή της Εκκλησίας. Τότε ο Χριστός μένει για πάντα μαζί μας

Αφόρμηση

Να ρωτήσουμε τα παιδιά κατά πόσον μπορούν να κρατήσουν τη χαρά της Ανάστασης
στη ζωή τους. Αν λένε «Χριστός Ανέστη» στους φίλους και συμμαθητές τους την αναστάσιμη
περίοδο, αν εξακολουθούν να πηγαίνουν στην εκκλησία της ενορίας τους όπως πήγαιναν την
Μεγάλη Εβδομάδα, αν εξακολουθούν να κοινωνούν, αν εξακολουθούν να προσεύχονται. Να
πούμε σ’ αυτά ότι τον Αναστημένο Χριστό τον κρατάμε στη ζωή μας, αν κρατήσουμε τη χαρά,
την αγάπη και την συγχώρεση σε όσους μας έχουν πειράξει, που μας δίδαξε η Ανάσταση.
Ερωτήσεις

Α. Γιατί δεν πίστεψαν οι δύο μαθητές, αλλά και οι άλλοι στην Ανάσταση του Χριστού;
Β. Τι έκανε το Λουκά και τον Κλεόπα να καταλάβουν ότι ο άνθρωπος που τους συνόδευε ήταν ο
Χριστός;
Γ. Είναι η Ανάσταση κοινή πορεία με το Χριστό;
Δ. Τι σημαίνει να καίγεται η καρδιά μας για το Χριστό; Είναι αυτό εύκολο στη ζωή μας;

Σχόλια

Εμμαούς: το απόσπασμα αυτό από το Ευαγγέλιο του Λουκά το διαβάζουμε την Τρίτη της
Διακαινησίμου, της εβδομάδας που ακολουθεί την Ανάσταση, όπως επίσης και κάθε πέντε
Κυριακές στην ακολουθία του Όρθρου, πριν τη Θεία Λειτουργία. Είναι από τα ωραιότερα
ευαγγέλια, διότι μας παρουσιάζει πώς ο Αναστημένος Χριστός πορεύτηκε μαζί με τους δύο
μαθητές, τους εξήγησε τι έλεγε η Παλαιά Διαθήκη και οι Προφήτες γι’ Αυτόν και για την Ανάστασή
Του. Είναι το πιο συναρπαστικό γεγονός για τη ζωή ενός ανθρώπου, να πορεύεται μαζί με το
Χριστό.
Μείνε μαζί μας: οι μαθητές, χωρίς να αναγνωρίζουν Ποιος είναι, εντούτοις διαισθάνονται ότι
αυτός ο συνοδοιπόρος και πνευματικός οδηγός είναι κάποιος ξεχωριστός άνθρωπος. Το
παράδειγμά τους μας διδάσκει ότι όταν βρίσκουμε ανθρώπους που μας αγαπούνε αληθινά, να
προσπαθούμε να αντλήσουμε από αυτούς ό,τι μπορούν να μας δώσουν.
πήρε το ψωμί και το ευλόγησε: ο Χριστός μένει κοντά μας όταν προσφέρουμε το ψωμί και το
κρασί στη Θεία Κοινωνία.
δεν καιγόταν η καρδιά μας: αυτή είναι η αιτία που δεν μένει ο Χριστός μαζί μας, δεν καίγεται η
καρδιά μας γι’ Αυτόν, δεν προσευχόμαστε, δεν μελετούμε το Ευαγγέλιο, δεν πάμε συχνά στην
Εκκλησία, δεν Τον κοινωνάμε. Γι’ αυτό και δεν καίγεται η καρδιά μας τελικά, γιατί ο Χριστός γίνεται
συνήθεια.
έφυγαν: από τη χαρά τους ξαναγύρισαν πίσω στα Ιεροσόλυμα, για να ανακοινώσουν και
στους άλλους το μήνυμα της Ανάστασης. Αυτή είναι και η στάση του πραγματικού χριστιανού,
αν νιώθει χαρά για την πίστη και την αγάπη του Θεού, μοιράζεται ό,τι όμορφο με τους άλλους

Προβληματισμοί- εντοπισμός στο σήμερα

Α. Ο χριστιανός καλείται να ζήσει με συνεχή πορεία με τον Αναστημένο Χριστό. Αυτή η πορεία δεν
σταματά στο χρόνο και τις εποχές, ούτε έχει να κάνει με τις ηλικίες. Έχει να κάνει με την αγάπη της
καρδιάς προς το Χριστό. Η καρδιά που αγαπά το Χριστό, αγαπά τον συνάνθρωπο, αγαπά τον
κόσμο, αγαπά τη ζωή.

Β. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε οι άνθρωποι είναι το ότι δεν
αγαπούμε αυτό που κάνουμε. Τα παιδιά δεν αγαπούν το σχολείο, δεν αγαπούν το βιβλίο, δεν
αγαπούν τα δύσκολα, αλλά προτιμούν ό,τι τους ξεκουράζει και τους ευχαριστεί. Το ίδιο και οι
μεγάλοι, δεν αγαπούν τη δουλειά τους, δεν αγαπούν τους δικούς τους, θα ήθελαν κάτι άλλο να
κάνουν. Η Εκκλησία, με την πορεία προς Εμμαούς, μας δείχνει πως αν αγαπάς το Χριστό, αν
αγαπάς τη ζωή, αν αγαπάς αυτό που κάνεις, τότε καίγεται η καρδιά σου και προχωράς με κέφι
και διάθεση στη ζωή σου.
Γ. Η αγάπη μας για το Χριστό αυξάνεται όταν μελετούμε το Ευαγγέλιο, όταν προσευχόμαστε,
όταν εκκλησιαζόμαστε, όταν ζούμε τη χαρά της Εκκλησίας. Ιδίως μέσα στη Θεία Λειτουργία
κοινωνούμε το Χριστό και Αυτός μένει κοντά μας.

Συμπέρασμα

Να παρακαλούμε στη ζωή μας να μένει μαζί μας ο Αναστημένος Χριστός και να
βαδίζουμε κοντά Του με καρδιά που καίγεται από την αγάπη προς Αυτόν.

Αναστάσιμοι ύμνοι

Ήχος α’ .
Αναστάσεως ημέρα, λαμπρυνθώμεν λαοί. Πάσχα, Κυρίου Πάσχα. Εκ γάρ θανάτου προς ζωήν
και εκ γης προς ουρανόν Χριστός ημάς διεβίβασεν, επινίκιον άδοντας.

Ω θείας, ω φίλης, ω γλυκυτάτης σου φωνής.
Μεθ’ ημών αψευδώς γαρ επηγγείλω έσεσθαι,
μέχρι τερμάτων αιώνος Χριστέ,
ήν οι πιστοί άγκυραν ελπίδος, κατέχοντες αγαλλόμεθα.

Από τα θέματα κατηχητικών συναντήσεων για εφήβους και νέους
της Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων νήσων
Επιμέλεια Θεμάτων: Πρωτ. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Η ψηλάφηση του Θωμά (ζωγραφιά για εκτύπωση)