Οι σχέσεις των παιδιών και των νέων με το άλλο φύλο

από το βιβλίο Σκέψεις για τα παιδιά στην Ορθόδοξη Εκκλησία σήμερα της αδ. Μαγδαληνής, μοναχής της Ι.Μ.Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας.

(η αδ. Μαγδαληνή υπήρξε πνευματικό παιδί του Γ. Σωφρονίου και τα λεγόμενά της βασίζονται στις διδαχές του Γέροντα).

Ο καλύτερος τρόπος για να μάθει το παιδί τη χριστιανική σεμνότητα και αγνότητα είναι να συμπεριφέρεται φυσικά και αδελφικά προς τα αγόρια και τα κορίτσια. Αν και οι δραστηριότητες των παιδιών μας δεν είναι όλες κοινές και για τα δυο φύλα ( οι ξεχωριστές δραστηριότητες είναι επίσης απαραίτητες), αγόρια και κορίτσια συναντώνται με φυσικό τόπο στο σχολείο , στο σπίτι, με τους φίκους τους αδελφούς και τις αδελφές τους, τα ξαδέλφια κ.λ.π. Εκτός από τις

Πώς θα διδάξουμε Ιστορία στους νέους μας

…ἀξίζει νά κάνουμε μεγαλύτερη προσπάθεια γιά νά δώσουμε στά παιδιά μας ἐθνική ταυτότητα, ἱστορική συνείδηση καί πρότυπα ζωῆς, γι’ αὐτό στή διδασκαλία τῆς Ἱστορίας ὀφείλουμε νά συμμετάσχουμε ὅλοι μας….

( η ευθύνη μας ως γονείς, μεγάλη…δεν αρκεί να αναφερόμαστε στα ατοπήματα της παιδείας, αλλά δυναμικά πρέπει να αναλάβουμε να διδάξουμε στα παιδιά μας όσα δεν μαθαίνουν από τα σχολικά βιβλία .εννοείται πως πρέπει πρώτα να διαβάσουμε Ιστορία εμείς οι ίδιοι…το χρέος μας βαρύ, αλλά με τη χάρη του Θεού ας ανταπεξέλθουμε στο δύσκολο ρόλο μας.

Στο παρακάτω αξιόλογο άρθρο θα δούμε πώς θα το πετύχουμε. Alexia-momyof6)

Κωνσταντῖνος Χολέβας, Πολιτικός Ἐπιστήμων

 Ο Εύριπίδης δίδασκε ὅτι εἶναι εὐτυχής ὅποιος γνωρίζει Ἱστορία: «Ὄλβιος ὅστις Ἱστορίης ἔσχεν μάθησιν».Καί ὁ ἱστορικός τῆς Ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπό τούς Σταυροφόρους Νικήτας Χωνιάτης ἀποκαλεῖ κατά τόν 13ο αἰῶνα μ. Χ. τήν Ἱστορία ὡς τό «κάλλιστον ἄθλημα τῶν Ἑλλήνων». Ὁ Μέγας Βασίλειος στό περίφημο κείμενό του «Πρός τούς νέους ὅπως ἄν ἐξ Ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων» ἀποδεικνύει τήν καλή γνώση τῆς Ἱστορίας καί χρησιμοποιεῖ παραδείγματα ἐγκράτειας ἀπό τή ζωή τοῦ Περικλέους, τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου καί ἄλλων προσωπικοτήτων. Ὁ δέ Ρήγας Βελεστινλῆς στά κείμενά του, λίγες δεκαετίες πρίν ἀπό τό 1821, προτείνει οἱ νέοι Ἕλληνες νά μαθαίνουν στό σχολεῖο μεταξύ ἄλλων καί τά κείμενα τῶν ἀρχαίων Ἱστορικῶν συγγραφέων.

Φυσικά ἠ Ἱστορία καί γιά τούς νέους καί γιά τούς μεγαλυτέρους ἔχει ἀξία ὅταν τήν χρησιμοποιοῦμε ὡς ἐργαλεῖο προσωπικῆς, κοινωνικῆς, ἐθνικῆς καί οἰκουμενικῆς βελτιώσεως καί γιά τήν ἀποφυγή λαθῶν τοῦ παρελθόντος. Ἄν ἡ μελέτη της γίνεται μόνο γιά νά ἐξιδανικεύουμε τό παρελθόν ἤ καταντᾶ μία ἁπλῆ ἀπομνημόνευση, τότε μιλοῦμε γιά