ένα ποίημα που “ανακάλυψα” στο βιβλίο “Γυναίκες του ΄21” της Κ. Ξηραδάκη και με συγκίνησε βαθειά…τότε που οι γυναίκες πολεμούσαν ανάμεσα στους άντρες και με απίστευτη αντρεία…τότε που η τιμή ήταν μέγιστη αξία….
το αναδημοσιεύω με την ευχή να μας προβληματίσει -διαβάστε το , κάτι έχει να μας πει…
.
Πενήντα παλληκάρια ένα κι ένα
που λες θεριά μανάδες τα γεννάνε
Σ’ τη ράχη του βουνού ταμπουρωμένα
Με πεντακόσους Τούρκους πολεμάνε.
.
Πρώτο τ’ ολόξανθο μας παλληκάρι
όλο φωτιά πηδά μέσ’ στα κοτρώνια
παίζει στο χέρι το σπαθί με χάρη
κι όπου χτυπά, χτυπά με καταφρόνια.
.
Μα είναι μαύρη η μοίρα του γραμμένη
κάποιος αράπης φεύγοντας γυρνά
κι η ντουφέκια του σαν φαρμακωμένη
τα στήθη του παλληκαριού περνά.
.
Ολόχλωμο σωριάστηκε στο χώμα…
Τ’ αδέλφια του όλα σκύφτουν στην πληγή
Μ’ αυτό σιγά τα διώχνει κι απ’ το στόμα
βγαίνει γλυκιά σβυσμένη η φωνή του:
.
Της Ρούμελης την κόρη λαβωμένη
Ας μην αγγίζει χέρι αντρικό
Έζησ’ ως τώρα κόρη και πεθαίνει
με στήθος και κορμί παρθενικό.
«Εστία» της 28/3/1882.
.
το διαβάσαμε στο βιβλίο της Κούλας Ξηρακάκη: “Γυναίκες στο ΄21, Προσφορές, ηρωισμοί και θυσίες”, των εκδόσεων Εστίας (εξαντλημένο)
.
Ζωγραφικός πίνακας: Nicolas Louis Francois Gosse: Η μάχη της Ακρόπολης (1827). Λάδι σε μουσαμά.
Η νεαρή όμορφη γυναίκα είναι η Ασήμω Λιδωρίκη, γυναίκα του φρούραρχου της Ακρόπολης, Γιάννη Γκούρα. Η σκηνή, μετά το θάνατο του Γκούρα: η Ασήμω παίρνει ενεργά μέρος στην άμυνα της Ακρόπολης. Ο Gosse την τοποθετεί ανάμεσα σε αρχαίους κίονες και τη βάζει να κρατάει γυμνό γιαταγάνι, να είναι τραυματισμένη στο αριστερό χέρι και να πατάει το οθωμανικό μπαϊράκι. (από panosz)
σχόλιο: αναρτούμε τον συγκεκριμένο πίνακα, όχι λόγω συσχετισμού με το ποίημα- καθώς δεν υπάρχει- αλλά γιατί είναι ένας από τους άγνωστους αλλά πολύ αξιόλογους πίνακες που αναφέρονται στην δράση των Ελληνίδων στο 1821.
.
αντιγραφή και επιμέλεια ανάρτησης: ιστολογιο “Αντέχουμε…”
.
Αντέχουμε... 