H Αγία Μεγαλομάρτυς Κυριακή (7 Ιουλίου)

ο βίος -και σε βίντεο-ηχητικό για παιδιά-, το απολυτίκιο και ο παρακλητικός κανόνας

Στο τέλος του 3ου αιώνος επί αυτοκράτορα Διοκλητιανού στα μέρη της Μ. Ασίας ζούσε ένα αντρόγυνο χριστιανών, ο Δωρόθεος και η Ευσεβία. Διακρίνονταν για τη βαθιά και συνειδητή πίστη στον ένα και αληθινό Θεό, για τα έργα της φιλανθρωπίας, για τη συνετή ζωή τους. Το ανδρόγυνο αυτό βίωνε έναν κρυφό πόνο. Δεν είχαν αξιωθεί να αποκτήσουν παιδί που θα τους έδινε μεγάλη ευτυχία και θα κληρονομούσε και τα πλούτη τους. Ο πόνος εντούτοις δεν τους απογοήτευσε. Δεν τους παρέσυρε στο να βλασφημήσουν κατά του Θεού. Αντίθετα. Λαμβάνοντας υπόψη τους τόσα αγιογραφικά περιστατικά γονέων που δεν είχαν τέκνα και απέκτησαν μετά από θερμή προσευχή, κατέφυγαν σ’ αυτό το ισχυρό όπλο. Ο δε Κύριος άκουσε τις θερμές προσευχές του Δωροθέου και της Ευσεβίας και τους αξίωσε να αποκτήσουν ένα κοριτσάκι το όποιο βάπτισαν Κυριακή, επειδή γεννήθηκε την ημέρα αναστάσεως του Χριστού.

συνεχίστε την ανάγνωση πατώντας ΕΔΩ

Σχολιασμός της Θείας Λειτουργίας (μέρος 1ο)

Η λειτουργία των Κατηχουμένων

Η Λειτουργία των Κατηχουμένων, αντιστοιχεί στην παρουσία Του ανάμεσα στους ανθρώπους, στους οποίους δίδαξε τον Λόγο της Αλήθειας.

Στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού μπορούσαν να συμμετέχουν σ’ αυτήν και οι Κατηχούμενοι, δηλαδή όσοι προετοιμάζονταν να γίνουν Χριστιανοί, χωρίς να έχουν βαπτισθεί ακόμη.

Ο Ιερέας αρχίζει μέσα από το Άγιο Βήμα με την εκφώνηση*:

«Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων».

Έτσι δοξολογεί τον Τριαδικό Θεό και τον προσκαλεί να είναι παρών στο μυστήριο. Την ίδια ώρα ο Ιερέας κρατάει στα χέρια του το Ευαγγέλιο και στυαυρώνει με αυτό την Αγία Τράπεζα.

Ο λαός απαντάει: «Αμήν». Είναι μια εβραϊκή λέξη που σημαίνει «ας γίνει» ή «πραγματικά, αληθινά».

.

Ἡ ἀπελευθέρωσις τοῦ Ἄνω Νευροκοπίου καὶ ἡ μάχη τοῦ Πετσόβου (6 – 7 Ἰουλίου 1913)

ΑΒΕΡΩΦ

anemourion.blogspot.gr

Ἀπὸ τὴν 3η Ἰουλίου τοῦ 1913 ἡ Ἑλληνικὴ στρατιὰ προελαύνει στὴν Ἀνατολικὴ Μακεδονία καὶ βορειότερα.
Ἡ Τετάρτη Μεραρχία κινήθηκε, μέσα ἀπὸ δύσβατο περιοχή, γιὰ νὰ φθάσῃ στὸ ὗψος ποὺ ἦσαν παρεταγμένες οἱ ἄλλες Μεραρχίες μας, τὴν στιγμὴ ποὺ ἡ Ἑβδόμη Μεραρχία κατευθύνετο πρὸς τὸ Κάτω Νευροκόπι, τὸ ὁποῖον καὶ κατέλαβε, ἔν ᾦ παραλλήλως ἐκάλυπτε τὸ δεξιὸ τμῆμα τῆς στρατιᾶς.
Τὴν ἰδίαν ἡμέρα ἡ Ἕκτη Μεραρχία, δίχως νὰ μετακινηθῇ, ἔστειλε ἀπόσπασμα (Πρῶτο Σύνταγμα) νὰ καταδιώξῃ τοὺς Βουλγάρους ποὺ ὑποχωροῦσαν, μετὰ τὴν μάχη τους στὴν Βροντοῦ μὲ τὴν Ἑβδόμη Μεραρχία, γιὰ τὴν ἀπελευθέρωσι τῆς Δράμας καὶ τοῦ Δοξάτου.
Ἡ Δεκάτη Μεραρχία προωθήθηκε ἔως τὸ Μπιρέτσι καὶ ἡ Τρίτη Μεραρχία ἔως τὸ Γκαρμπάν. Ἀπὸ αὐτές, τὶς νέες θέσεις τους, οἱ Ἑλληνικὲς Μεραρχίες, βάσει ἀναγνωριστικῶν ἐπιχειρήσεων, διεπίστωσαν πὼς ἰσχυρὲς βουλγαρικὲς δυνάμεις κατεῖχαν τὴν γραμμὴ τῶν ὑψωμάτων Χορὸς Τεπέ-Γκουμενέκ-Τζούμα-Καϊνάγκι. Ὅμως τὴν ἐπομένη ἡμέρα, δίχως ὀχλήσεις, οἱ Βούλγαροι ἐγκατέλειψαν κι αὐτὲς τὶς θέσεις τους, φοβούμενοι…

Δεῖτε τὸ πρωτότυπο 439 ἀκόμα λέξεις

Τα παιδαγωγικά στοιχεία της τέχνης του Ελ Γκρέκο

ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος (Ελ Γκρέκο) ,ως παιδαγωγός μέσα από τα έργα του, δίνει πρότυπα ανατροφής στις μητέρες της εποχής του , τονίζοντας την ιδιαίτερη αξία της στενής σχέσης μητέρας -βρέφους και του μητρικού θηλασμού, την σχέση πατέρα- παιδιού, αλλά και την αξία της γυναικείας προσωπικότητας- υπερβαίνοντας τις “στενές” αντιλήψεις του καιρού του…

Δρ. Αναστασία Μπιτσάνη-Πέτρου, Ιστορικός τέχνης

Με αφορμή τους εορτασμού του επετειακού έτους 2014 που είναι αφιερωμένο στα 400 χρόνια από το θάνατο του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου και τελεί υπό την αιγίδα της Unesco, η Πεμπτουσία μίλησε από την ιστορικό τέχνης και ζωγράφο δρ. Αναστασία Μπιτσάνη-Πέτρου για τη παιδαγωγική πλευρά του έργου του Ελ Γκρέκο.

Πεμπτουσία: Γιατί ονομάζετε τον Θεοτοκόπουλο παιδαγωγό ποια τα στοιχεία εκείνα που τον κάνουν παιδαγωγό;

Αναστασία Μπιτσάνη Πέτρου.: Ενδεικτικά αναφέρω ότι  ένα από τα θέματα που απασχόλησαν τον καλλιτέχνη, στους θρησκευτικούς μάλιστα πίνακές του, ήταν αυτό της σχέσης μητέρας – παιδιού. Σημειωτέον ότι κατά τον 16^ο αι. η παιδική θνησιμότητα είναι ένα αμείλικτο γεγονός που χαρακτηρίζει την εποχή και οφείλεται είτε στις επιδημίες είτε στη χρόνια κακή διατροφή και την έλλειψη καθαριότητας, συνέπεια της έλλειψης παιδείας που χαρακτήριζε τις περισσότερες γυναίκες της εποχής. Οπωσδήποτε, για την παιδική θνησιμότητα μερίδιο ευθύνης έχει και η συνήθεια πολλών γυναικών της ανώτερης και μεσαίας τάξης να παραδίδουν τα νεογέννητα σε τροφούς, που ζουν συνήθως σε χωριά. Πολλές φορές λόγω κακής υγείας των ίδιων των τροφών ή απροσεξίας τους ή αδιαφορίας τους ή κακής διατροφής, τα βρέφη ή τα μικρά παιδιά που έχουν υπό την επίβλεψή τους βρίσκουν το θάνατο μακριά από τους γονείς τους.  Αν και πολλοί συγγραφείς της εποχής κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου στις μητέρες και επισημαίνουν τους ψυχολογικούς κινδύνους από την απομάκρυνση του βρέφους από τη μητέρα του, το έθιμο αυτό συνεχίζεται με αμείωτη συχνότητα.